Η εκδίκηση της ξεχασμένης ΑΟΖ

Δεν περίμενα ότι το σλόγκαν της τυχερής Πατουλίδου «για την Ελλάδα ρε γαμώ το» να το χρησιμοποιήσει και ο Τσίπρας. Αλλά, σήμερα, στην Ελλάδα σκίζουμε μνημόνια, ασχολούμαστε με μια προβληματική Πρόεδρο και ασχολούμαστε με τον νέο αρχηγό κόμματος που μέχρι πρόσφατα νόμιζε ότι επισκεπτόταν την Σοβιετική Ένωση. Έτσι τώρα που βρισκόμαστε σε μια άλλη κρίσιμη προεκλογική περίοδο (δεν θυμάμαι ούτε μια εκλογική αναμέτρηση που δεν ονομάστηκε «κρίσιμη»), καλό θα ήταν να κυριαρχήσει το σλόγκαν «Για την ΑΟΖ ρε γαμώ το» για να φοβηθούν οι Τούρκοι και οι φίλοι μας οι Αιγύπτιοι που αλωνίζουν την Μεσόγειο και βρίσκουν τεράστιες ποσότητες υδρογονανθράκων και εμείς, οι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, χαζεύουμε τους κουτούς Άραβες που προσπαθούν να γίνουν πλούσιοι!

Οι Αιγύπτιοι, πριν 11 χρόνια, οριοθέτησαν την ΑΟΖ τους με τους Κύπριους και έτσι μπόρεσαν, πρόσφατα, να βρουν ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα φυσικού αερίου στον κόσμο μόλις 6 χλμ. από την ΑΟΖ της Κύπρου. Το κοίτασμα αυτό βρίσκεται 190 χλμ. από τις ακτές της Αιγύπτου και οι Αιγύπτιοι δεν θα μπορούσαν να κάνει εξερεύνηση σε αυτή την περιοχή εάν δεν την είχαν οριοθετήσει με την Κύπρο! Αυτό το τεράστιο κοίτασμα Zohr που ανακαλύφθηκε από την ιταλική εταιρεία ΕΝΙ είναι το μεγαλύτερο της Μεσογείου και έχει υπολογιστεί ότι περιέχει 30 τρις. κυβικά πόδια φυσικού αερίου! Βρίσκεται σε μια περιοχή 100 τχμ. και βρίσκεται σε βάθος 1.450 μέτρων. Μετά την πλήρη ανάπτυξή του θα καλύψει τη ζήτηση φυσικού αερίου της Αιγύπτου για αρκετές δεκαετίες. Η ΕΝΙ βρίσκεται στην Αίγυπτο από το 1954 και σχεδιάζει να συνεχίσει τις έρευνες στην ΑΟΖ της Αιγύπτου. Βέβαια, ξαφνικά, όλοι σκέφτονται ότι μπορεί να είναι τυχερή και η κυπριακή ΑΟΖ μια και το δικό της οικόπεδο 11, που ανήκει στην γαλλική TOTAL, αγγίζει σχεδόν το αιγυπτιακό οικόπεδο Zohr και σίγουρα το οικόπεδο 11 αποκτά ιδιαίτερη σημασία και η κυπριακή κυβέρνηση έχει ζητήσει από την TOTAL να αρχίσει την εξερεύνηση της περιοχής. Τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι η γαλλική εταιρεία αναμένεται εντός του Οκτωβρίου να παραδώσει στον Υπουργό Ενέργειας τα αποτελέσματα νέων γεωλογικών και γεωφυσικών ερευνών για το τεμάχιο 11. Τέλος, ο γαλλικός κολοσσός έχει προχωρήσει σε γεωλογικές έρευνες στο τεμάχιο 10 χωρίς να βρει στόχο για γεώτρηση. Πάντως, πρέπει η κυπριακή κυβέρνηση να χειριστεί το θέμα με προσοχή γιατί δεν σημαίνει ότι το αιγυπτιακό κοίτασμα βρίσκεται και στην κυπριακή ΑΟΖ. Υπάρχουν περιοχές του κόσμου που βρέθηκαν τεράστιες ποσότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου αλλά δεν βρέθηκε τίποτα σε γειτνιάζουσες περιοχές. Πάντως, εάν η Κύπρος βρει ένα παρόμοιο κοίτασμα οπως της Αιγύπτου στην κυπριακή ΑΟΖ, να είστε σίγουροι ότι ο Νορβηγός διαμεσολαβητής του κυπριακού θα θέλει αυτό το κοίτασμα να μοιραστεί με τους Τουρκοκύπριους.

Η Ανατολική Μεσόγειος, σήμερα, είναι η πιο έκρυθμη περιοχή στον πλανήτη Γη και η εξέλιξη στο τομέα της ενέργειας δημιουργεί περισσότερα γεωοπολιτικά προβλήματα μια και υπάρχουν παίκτες εκτός της Αιγύπτου και της Κύπρου που έχουν μεγάλα σχέδια όπως η Ελλάδα, το Ισραήλ, η Τουρκία και η Κύπρος. Πολλοί εκφράστηκαν, μάλλον βιαστικά, για μια πλήρη ανατροπή των γεωπολιτικών ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειος. Αλλά εάν σκεφτούμε τις ανάγκες των 85 εκατομμυρίων κατοίκων της Αιγύπτου και ο συσχετισμός με τα άλλα κοιτάσματα της περιοχής σε Κύπρο και Ισραήλ θα φέρει αλλαγές στην περιοχή αλλά όχι και κοσμογονικού βαθμού. Πάντως αυτό το κοίτασμα παγιώνει τη θέση της Αιγύπτου σαν τον πιο βασικό παραγωγό φυσικού αερίου και της δίνει καθαρό προβάδισμα σε σχέση με το «Λεβιάθαν» του Ισραήλ και την «Αφροδίτη» της Κύπρου. Προς το παρόν τα σχέδια του Ισραήλ και της Κύπρου να παράσχουν φυσικό αέριο φαίνεται να ανατρέποντα αλλά όχι και να ματαιώνονται. Τώρα διαφαίνεται να αναζωογονείται και ο αγωγός East Med μια που, ξεκάθαρα, δημιουργεί ένα πολύ ευνοϊκό περιβάλλον για την κατασκευή τώρα αυτού του αγωγού που θα μπορεί να ενώνει τα κοιτάσματα της Αιγύπτου, του Ισραήλ, της Κύπρου και μελλοντικά της Ελλάδας με πορεία από την Κρήτη στην Ιταλία και μετά πρός τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι θα περιθωριοποιηθεί και ο ρόλος της Τουρκίας και ίσως σταματήσουν και οι Αμερικανοί να απαιτούν από το Ισραήλ να περνάει ο αγωγός μέσω Τουρκίας. Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το κόστος αυτού του αγωγού είναι τεράστιο κυρίως γιατί πρέπει να περάσει από τα πιο βαθειά νερά της μεσογείου.

Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά τα σημαντικά γεγονότα στην επικίνδυνη γειτονιά μας, οι πολιτικοί ηγέτες της πατρίδας μας ετοιμάζουν τα πολεμοφόδιά τους για τα δυο debate, μετά τη δύση του Ηλίου, μια και όλοι πιστεύουν ότι θα κερδίσουν αυτή τη μάχη μια και δεν θα έχουν πλέον αντίπαλο τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ο κόσμος χάνεται και εμείς κάνουμε debates για να αναφέρουμε ότι όλοι είμαστε εναντίον των επάρατων μνημονίων. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την περίοδο που ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος προσπαθούσε να ανακηρύξει την ΑΟΖ της Κύπρου και οι καλαμαράδες τον πολεμούσαν. Πρώτα ο Σημίτης και ο ΓΑΠ και μετά η Μπακογιάννη τον πολέμησαν για να μη δημιουργήσει ΑΟΖ στο μαρτυρικό νησί και κανείς από αυτούς δεν ζήτησε ποτέ συγνώμη. Επίσης, η «πρώτη φορά αριστερά» ουδέποτε υπήρξε οπαδός της έννοιας της ΑΟΖ και τώρα όλα τα ελληνικά κόμματα βλέπουν την κοσμογονία της Ανατολικής Μεσογείου και δείχνουν πλήρη αδιαφορία. Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι πολιτικοί μας δεν πήραν χαμπάρι τι έγινε στα θαλάσσια σύνορα της Κύπρου με την Αίγυπτο. Προκαλεί ιδιαίτερη θλίψη, ότι στις προεκλογικές εξαγγελίες των πολιτικών κομμάτων, για άλλη μια φορά, αγνοούν και ίσως περιφρονούν το θέμα της ΑΟΖ, με εξαίρεση την ναζιστική Χρυσή Αυγή. Οι ελληνικές κυβερνήσεις επιδεικνύοντας μια περιφρόνηση, τα τελευταία 5 χρόνια, για την αξία της ΑΟΖ και αγνοώντας, πάνω απ’ όλα, τον κρίσιμο παράγοντα του “timing” στα θέματα θαλάσσιων ερευνών άφησαν να περάσει πολύτιμος χρόνος. Έτσι, όταν άρχισε η πτώση των τιμών πετρελαίου, που κανείς δεν γνωρίζει πόσο μπορεί να κρατήσει, δεν κατάφερε να προσελκύσει σοβαρούς επενδυτές για τον διαγωνισμό παραχώρησης 20 θαλάσσιων οικοπέδων του Ιονίου και νότια της Κρήτης.

Ο χάρτης δείχνει το λάθος που έκανε η Ελλάδα με το να μη χαρτογραφήσει οικόπεδα ανατολικά της Κρήτης που θα συνόρευαν με την αιγυπτιακή ΑΟΖ. Πάντα γνώριζα, από απόρρητες μελέτες των Αμερικανών και Γάλλων ότι η πλειοψηφία των υδρογονανθράκων μας βρίσκεται σε αυτή την περιοχή και μελέτες των ειδικών σε θέματα υδρογονανθράκων, όπως του Φώσκολου και του Κονοφάγου, επιβεβαίωσαν την ύπαρξή τους στην νοτιοανατολική πλευρά της Κρήτης. Επομένως, ένα από τα πρώτα θέματα που πρέπει να ασχοληθεί η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι το θέμα της ΑΟΖ και η άμεση οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ελλάδας με την Αίγυπτο, αμέσως μετά την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ. Τα τελευταία τρία χρόνια έχουν γίνει σημαντικές επαφές ανάμεσα στην Ελλάδα, στη Κύπρο και στην Αίγυπτο για την οριοθέτηση των ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο, καθώς και ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο. Υπήρξαν δυο σύνοδοι κορυφής μεταξύ των κρατών και στις δυο φορές αναφέρθηκαν στην ανάγκη οριοθέτησης. Πρόσθετα, ανέφεραν ότι πρέπει να συγκληθεί η επιτροπή εμπειρογνωμόνων των τριών κρατών για να γίνει η οριοθέτηση και ιδιαίτερα αυτή που συμπίπτουν τα σύνορα Ελλάδας, Αιγύπτου και Κύπρου. Εδώ βέβαια κάποιος κοροϊδεύει τους λαούς γιατί η οριοθέτηση αυτή έχει ήδη πραγμοτοποιηθεί και το μόνο που μένει είναι η υπογραφή της από την ηγεσία των τριών κρατών. Η τρίτη συνάντηση των τριών κρατών θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα μέσα στο 2015 και εκεί θα φανεί τι είδους κυβέρνηση διάλεξε ο ελληνικός λαός για να μας κυβερνήσει.

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ
http://mignatiou.com/2015/09/i-ekdikisi-tis-xechasmenis-aoz/

Πρώτον, αντί εθνικής στρατηγικής και δη υπό τις περιστάσεις αποτρεπτικής είχαμε «εθνικούς» κατευναστικούς ελιγμούς ενώ ένας όχλος φορέων επιστημονικών τίτλων έκρουε τα τύμπανα του κατευνασμού και της αναιτιολόγητης υποχώρησης που την δικαιολογούσαν στην βάση της επερχόμενης … παγκοσμιοποίησης όπου τα σύνορα δεν θα έχουν, δήθεν, μεγάλη σημασία. Κάποια λακτίσματα του Ανδρέα Παπανδρέου την δεκαετία του 1980 έμειναν στο ράφι είτε λόγω δικής του διολίσθησης στον κατευνασμό στο Νταβός (ξέρουμε και το mea culpa του για κάποια ζητήματα) είτε λόγω βιολογικής του παρακμής που έβαλε την Ελλάδα σε παρατεταμένη μετάβαση μέχρι και τα Ίμια οπότε πλέον κυριάρχησε ως δόγμα ο θανατηφόρος κατευνασμός. Θανατηφόρος γιατί τα μεγάλα ζητήματα ενός κράτους είναι αλληλένδετα και η μόλυνση επεκτείνεται τάχιστα. Κυπριακό, Βαλκάνια, Τουρκία, ΕΕ, ΗΠΑ, βασικά παντού, η Ελλάδα κατεύναζε. Σωρευμένα λάθη και συστηματική μακρόχρονη αμέλεια για την κρατική κυριαρχία, την κρατική ισχύ και τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου σύμφωνα με τα εθνικά συμφέροντα, οδήγησαν στην σημερινή συμφορά. Σε μια τέτοια θέση αντιρρήσεις βέβαια θα υπάρξουν πολλές, ιδιαίτερα από τους φορείς της παρωχημένης πιπινέλλειας υποτακτικής θέσης ότι τα μικρά κράτη, δήθεν, δεν έχουν και πολλές δυνατότητες και γι’ αυτό είναι, δήθεν, καταδικασμένα να υποχωρούν και να υποτάσσονται
[«Πελατειακές σχέσεις» (patron-clientrelations) μεταξύ ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο… http://wp.me/p3OlPy-wB,
ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΣΥΓΚΥΡΙΑ. «Πελατειακές σχέσεις» («patron-clientrelations»)… http://wp.me/p3OlPy-Oa  και
Η στρατηγική των μεγάλων δυνάμεων και της Τουρκίας στην περίπτωση της Συρίας. Διαχείριση κρίσεων, πελατειακές σχέσεις http://wp.me/p3OlPy-r6 ].

Δεύτερον, η διολίσθηση στην τροχιά του κατευνασμού ως προς το Αιγαίο επηρέασε τα αλληλένδετα ζητήματα των χωρικών υδάτων, της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Στην συνέχεια αυτά επηρέασαν τις σχέσεις με τις μεγάλες δυνάμεις γιατί τα ηγεμονικά κράτη συναλλάσσονται με εκείνα τα λιγότερο ισχυρά κράτη των οποίων οι κοινωνίες δεν θεωρούν τους εαυτούς τους αναλώσιμους στον βωμό κάποιων δογματικών διεθνιστικών ή κοσμοπολίτικων ασυναρτησιών. Έτσι, είχαμε ένα ελεεινό φαύλο κύκλο απίστευτα ρηχών και απύθμενα νομικίστικων «επιχειρημάτων» συζευγμένων με αντίστοιχα διεθνιστικά και κοσμοπολίτικα που σκοπό είχαν να δικαιολογήσουν την πολιτικά εγκληματική στάση διαδοχικών Ελληνικών κυβερνήσεων να παραμελούν την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου σύμφωνα με τα Ελληνικά εθνικά συμφέροντα και την διεθνή πρακτική. Να κατευνάζουν επίσης ακατάσχετα και να προσέρχονται σε διαπραγματεύσεις πχ με την Τουρκία με αποτέλεσμα να θολώνουν τα Ελληνικά συμφέροντα στα μάτια κάθε οξυδερκούς ξένου διπλωμάτη. Στην δική μας πλευρά κυριάρχησαν και συνεχίζουν να κυριαρχούν σοφιστικά άλματα συλλογισμών για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα όσον αφορά την  μη εφαρμογή του διεθνούς δικαίου (η οποία, επαναλαμβάνεται, στην περίπτωση της Ελλάδας η διεθνής πρακτική βρισκόταν σε συμφωνία με τα Ελληνικά συμφέροντα). Εφαρμογή του διεθνούς δικαίου η οποία δεν είναι ζήτημα γνωριμιών σε δεξιώσεις αλλά ζήτημα σκληρής και ανελέητης αναμέτρησης ισχύος και θελήσεων στην ακραία ανταγωνιστική διεθνή πολιτική. Βέβαια, που να εισακουστούν τέτοια επιχειρήματα όταν το νομικίστικο νέφος κατέπνιξε την πολιτική σκέψη στην Ελλάδα.

Έτσι ακούγαμε, μεταξύ άλλων, τα εξής ή πολλά παραπλήσια:

• Οι θηριώδεις «επεμβάσεις» της «διεθνούς» «κοινότητας» στα Βαλκάνια, στην Συρία, στο Ιράκ, στην Λιβύη και αλλού γίνονταν για να … εφαρμοστούν τα «ανθρώπινα δικαιώματα».
• Οι εισβολές αυτές μπορεί να ήταν και «κακές» αλλά έφερναν «καλό» δηλαδή μια διεθνή ευνομία και ευταξία, το τέλος της ιστορίας και την μακάρια πλέον πορεία της ανθρωπότητας.
• Η κρατική κυριαρχία είναι ούτως ή άλλως περιττή μιας και η παγκοσμιοποίηση δημιουργεί μια νέα παγκόσμια τάξη (θυμηθείτε τις σχετικές διακηρύξεις προορισμένες για ιθαγενείς του προέδρου των ΗΠΑ αρχές της δεκαετίες του 1990).
• Οι στρατηγικές των ηγεμονικών δυνάμεων θα είναι πλέον περίπου αλτρουιστικές, μεγαλόψυχες, συνεργατικές και συντελεστικές επίλυσης μεγάλων ζητημάτων όπως το περιβάλλον και γραμμικής περίπου εφαρμογής των διατάξεων του διεθνούς δικαίου.
• Και τα λοιπά, πλην δεν πρέπει να ξεχάσουμε και το νέο ασφαλές λιμάνι όλων των νομικιστών, όλων των αιθεροβαμόνων, όλων των απεγνωσμένων διεθνιστών ορφανών του ψυχρού πολέμου όλων των αποχρώσεων και όλων των πολιτικών που αντί εθνικής στρατηγικής σε ένα επερχόμενο ανελέητα ανταγωνιστικό μεταψυχροπολεμικό διεθνές σύστημα εισήλθαν αμέριμνοι μέσα σε πολλά ναρκοπέδια πιστεύοντας ή ανεύθυνα λέγοντας ότι είναι παιδικές χαρές ή οι κήποι του παραδείσου (ενδεικτικά για ένα από αυτούς τους κήπους δες τε τις προειδοποιήσεις:ΟΝΕ: Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΙΡΕΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ http://me/p3OlPy-CS).

Περί ΑΟΖ, τώρα. Παρά το ότι το έβαλα ως τίτλο του παρόντος, δεν αξίζει καν να συζητήσεις αυτό το θέμα όταν δεκάδες κράτη εμπράγματα εφαρμόζουν πολιτικές που τους διασφαλίζουν τα εθνικά συμφέροντα, ενώ στην Ελλάδας για να δικαιολογηθεί η θανατηφόρα κατευναστική τακτική που καλά κρατάει δύο δεκαετίες πολλοί λένε ότι είναι …ανύπαρκτο ζήτημα ή εφεύρημα του Μαρκεζίνη, του Καρυώτη και του Μάζη. Στην Ελλάδα, τέλος, ένα μεγάλο πρόβλημα είναι το γεγονός ότι υπάρχει έλλειμμα επιστημονικής εντιμότητας με αποτέλεσμα κάποιοι να μην κάνουν αυτό που οφείλουν, δηλαδή να λένε συγνώμη για χοντρά λάθη που προκάλεσαν στην χώρα τους πολύ μεγάλες ζημιές. Συναφές είναι επίσης και το πρόβλημα της απουσίας αναλυτικής μνήμης. Στην καλύτερη περίπτωση ο καθείς γράφει ότι του κατέβει στο κεφάλι ή στην χειρότερη ότι του πουν κάποιες πρεσβείες (για να μην μνημονεύσω χείριστες υποθετικές περιπτώσεις). Το ρωμαϊκό scripta manent στην Ελλάδα της παρακμής και των γενικευμένων υποχωρήσεων πάει περίπατο. Οι «κρίσεις» κάθε είδους επί δημοσιευμένων θέσεων; Μα έχουμε ιδεολογικές, κομματικές συγγένειες, φιλίες και συμφέροντα κάθε είδους που επιτάσσουν σιγή ιχθύος. Για κρίσεις τώρα θα μιλάμε! Για ιδιωτεία ναι. Ιδιωτεία ως έννοια, εξάλλου, την οποία κάποιος πολιτικός επιστήμονας του μέλλοντος θα μπορούσε να την περιγράψει σε όλες τις πτυχές της και όλες της τις αποχρώσεις μελετώντας το νεοελληνικό ολιγαρχικό σύστημα και το συγγενές με αυτό «πνευματικό» σύστημα. Η σύγχρονη Ελλάδα δεν κατέληξε στον πάτο τυχαία.

Αυτά τα γράφω για την τιμή των όπλων και για μια ακόμη καταγραφή τους και όχι γιατί υπάρχει ελπίδα αντιστροφής του κατήφορου στο εγγύς μέλλον. Πολιτικός ορθολογισμός δύσκολα μπορεί να υπάρξει στο νεοελληνικό κράτος και οι συνέπειες θα είναι αβάστακτες. Ακόμη και εάν επέλθει μια μεγάλη θετική πολιτειακή αλλαγή προς περισσότερη δημοκρατία όπως υποστηρίξαμε σε πολλές παρεμβάσεις μας τα τελευταία χρόνια, το αποτέλεσμα θα είναι αισθητό μακροχρόνια και μετά από πολύ μεγάλες ζημιές. Ένοχοι, δράστες και παπαγαλάκια δεσπόζουν, προς το παρόν, όπως συνέβαινε κατά την διάρκεια όλου του μεταπολιτευτικού συστήματος. Η επόμενη γενιά ίσως. Ίσως προσπαθήσει και ίσως επιτύχει να κάνει κατιτί παραμερίζοντας τα ερείπια του αναπόδραστα υποβαθμισμένου και ρημαγμένου, πλέον, νεοελληνικού κράτους.

Υστερόγραφο. Για την Κύπρο δεν είπα κάτι. Γιατί να πω όταν το ζήτημα αυτό τελείωσε, η Κύπρος είναι στο χείλος της Αβύσσου και κανείς δεν υπάρχει να την σώσει ενώ η αριστεροδεξιά διεθνιστική κυπριακή ολιγαρχική εξουσία δεδηλωμένα και απερίφραστα θέλει την Κύπρο «Σιγκαπούρη ή Χόνγκ Κονγκ της Τουρκίας»! Εξάλλου και να πεις κάτι, θα πέσει πάνω σου ένας άθλιος όχλος που θα σου πει: «εμείς φταίμε που είμαστε εθνικιστές» και όχι το διαίρει και βασίλευε των Βρετανών, η παραβίαση της αρχής της αυτοδιάθεσης στην φάση της από-αποικιοποίησης, τα διαδοχικά λάθη των ξενοκρατούμενων κυβερνήσεων της Αθήνας με αποκορύφωση το πραξικόπημα των πρακτόρων χουντικών του 1974 ή αμέσως μετά το πιο άθλιο διπλωματικό δόγμα όλης της τρισχιλιετούς διαδρομής των Ελλήνων, ότι δηλαδή «η Κύπρος είναι μακριά». [υπάρχουν πολλά κείμενα για το ζήτημα αυτό, ιδού ένα: «In Memoriam Γιάννου Κρανιδιώτη. Ειρηνική επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών και ο Γιάννος Κρανιδιώτης» http://wp.me/p3OlPy-I2]

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΟΥ ΕΔΩ: http://ifestos.edu.gr/2015/