Ένας δημοκράτης δικτάτορας

Στις 19 Αυγούστου του 1973 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, πρωτεργάτης της πραξικοπηματικής ανατροπής του φαύλου καθεστώτος των ανακτόρων και της μασωνοσιωνιστικής καμαρίλας των τότε "προοδευτικών δυνάμεων", που είχαν καταξευτιλίσει τη "δημοκρατία", διορίζοντας πρωθυπουργούς κάτι τύπους σαν τον αλησμόνητο Γαργάλατα ή τον ανεκδιήγητο εκείνο "ηγέτη" της αριστεράς, εκλέχτηκε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, βάσει δημοψηφίσματος, που του έδωσε πλειοψηφία άνω του 90%. Φυσικά το δημοψήφισμα εκείνο αμφισβητήθηκε από το σύνολο του τότε πολιτικού κατεστημένου και πέρασε στην νεώτερη επιφυλλαδογραφία, ως μια εκλογική "απάτη της χούντας", ωστόσο η ιστορία της περιόδου 1967-1974 δεν εχει γραφτεί ακόμα [η ιστορία αρχιζει να γράφεται μονο μετα την παρελευση τριων γεννεων απο τα γεγονοτα, δηλαδη μετα απο 99 έτη]. Δεν ειμαι λοιπον εγώ αυτός που θα κρίνει αν το δημοψήφισμα που διοργάνωσε η στρατιωτική κυβέρνησις των συνταγματαρχών, ήταν γνήσιο ή νόθο, παρά το γεγονός ότι τα ποσοστά υπερ του "Ναι", προσέγγιζαν ποσοστά σταλινικού τύπου.

Μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι η διενέργεια του δημοψηφίσματος δεν περιείχε κανένα από τα γνωστά κόλπα των λεγόμενων δημοκρατικών δημοψηφισμάτων, όπως η περίφημη παρωδία του δημοψηφίσματος τσιπρανδρέου, που έβαλε το πόπολο να αποφανθεί επί ενός κειμένου το οποίο είχε πάψει προ πολλού να υφίσταται. Το δημοψήφισμα της δικτατορίας των συνταγματαρχών περιείχε απλώς δύο χαρτάκια, ένα με το "Ναι" και ένα με το "Οχι", στα οποία η μόνη ατασθαλία ήταν η διαφορά χρωμάτων: το "Ναι" ειχε τυπωθει με μπλε γραμματα, ενω το "Οχι" με μαυρα. Όλοι οι άλλοι τύποι της δημοκρατικής ψηφοφορίας είχαν διατηρηθεί [παραβάν, μυστικότητα της ψήφου κ.ο.κ.]. Φυσικά, η τηλεόραση των συνταγματαρχών είχε ξεσαλώσει στην προπαγάνδα υπερ του "Ναι", ωστόσο η πλύση εγκεφάλου των πολιτών δεν ήταν μεγαλύτερη από το σημερινό "mind control" που ασκείται σε μαζική κλίμακα υπερ των εκάστοτε εντολοδόχων της Νέας Τάξεως.

Εν πάσει περιπτώσει, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος όπως είχε υποσχεθεί από την πρώτη μέρα της ανατροπής του παλαιού πολιτικού καθεστώτος, αποφάσισε να επαναφέρει σταδιακά την κοινοβουλευτική δημοκρατία στην Ελλάδα, βάσει όμως δύο νέων δεδομένων, που άλλαζαν οριστικά την κατάσταση σήψης στην οποία είχε βρεθεί το παλαιό καθεστώς:
- πρωτον, το ότι θα διώχνονταν οριστικά οι βασιλιάδες και
- δευτερον, το ότι δεν θα συμμετείχαν σε εκλογές τα λυγκόρνια της διεθνούς απατεωνιάς, που συνωστίζονταν γύρω από τον Ανδρέα Παπανδρέου και τα ποικίλα κομμουνιστικά κόμματα.
Το βασικό του σχέδιο όπως το είχε διαγράψει δημόσια, ήταν...
- καταρχήν η μετατροπή της Ελλάδος από βασιλευομένη δημοκρατία σε προεδρευόμενη δημοκρατία και
- κατα δεύτερον, ο σχηματισμός μιας μεταβατικής κυβέρνησης πολιτικών, που θα δρομολογούσε την επιστροφή της χώρας στη δημοκρατική ομαλότητα αλλά και την προστασία του λαού απέναντι στους λαοπλάνους και στους μεγαλοαπατεώνες που καραδοκούσαν να τον λεηλατήσουν [πράγμα που δυστυχώς δεν κατάφερε να αποτρέψει].
Για τον λόγο αυτόν απευθύνθηκε στους Έλληνες μέσω του δημοψηφίσματος, ζητώντας τους, να πουν "Ναι" στην ανάληψη της πρώτης Προεδρίας της δημοκρατίας από τον ίδιον και στον σχηματισμό κυβέρνησης πολιτικών προσώπων, με πρωθυπουργό τον Σπύρο Μαρκεζίνη*.

Περαν από τα όσα φημολογούνται για το δημοψήφισμα Παπαδόπουλου, φρονώ ότι το ίδιο το διακύβευμα του δημοψηφίσματος, θα συγκέντρωνε ένα τεράστιο ποσοστό των "Ναι", έναντι των "Οχι", εφόσον ελάχιστοι λογικοί ψηφοφόροι θα ψήφιζαν "Όχι" σε μια σταδιακή επιστροφή προς τον κοινοβουλευτισμό. Κι εκτός αυτού, θα πρέπει να συνυπολογιστεί και το μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων που ορκίζονταν στο όνομα του υποτιθέμενου "δικτάτορα", για τα πολλά καλά που είχε δει η χώρα στο συντομο διάστημα της εξουσίας του. Και να σας πω και κατι ακομα; Τωρα δα, αν γινονταν ενα εντιμο δημοψηφισμα αναμεσα στους γνησιους Ελληνες, για το αν θα προτιμουσαν εναν Παπαδοπουλο στο τιμονι της Ελλαδος ή τον οποιονδήποτε καραγκιοζη του λεγομενου συνταγματικου τοξου, ειμαι βεβαιος οτι η σχετικη πλειοψηφια των πολιτιων θα ψηφιζε αβλεπή υπερ του Γεωργιου Παπαδοπουλου. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι η ανεργία είχε σχεδόν μηδενιστεί στον καιρό των συνταγματαρχών, ότι οι πολιτες κυκλοφορούσαν με άνεση και με ασφαλεια, οτι ανθούσαν οι μικρομεσαιες επιχειρησεις, οτι το κρατος δεν χρωσταγε πουθενα, οτι η υπαιθρος ζουσε μια οικονομικη και πολιτιστικη ανοιξη, οτι ο φτωχός προστατευονταν κι οτι κανένας δεν υπεφερε απο την πείνα. Και μπορεί μεν να έπεφτε το ξυλο της αρκουδας στους αντιφρονουντες, ωστοσο κανένας δεν μπορεί να παραβλέψει πως αν άφηναν ελεύθερους τους τσιπρανδρέους και τα παπαγαλάκια τους να εξαπατάνε το πόπολο, δεν θα καταντούσαμε ινδογρεκία μιαν ώρα αρχύτερα.

Όπως και να έχει το πράγμα, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος δεν μπόρεσε ποτέ να εκπληρώσει το όνειρο του, να δημιουργήσει δηλαδή τα θεμέλια για ένα πραγματικά δημοκρατικό καθεστώς στην Ελλάδα, στο οποίο θα κυριαρχούσε η δικαιοσύνη και η ισονομία, ενώ θα διασφαλίζονταν όσο το δυνατόν η προστασία του λαού από τους γύπες που προσπαθούν να τον εξαπατήσουν. Τον πρόλαβαν το πολυτεχνείο, ο Ιωαννίδης, ο Σαμψών, οι αμερικάνοι και οι σιωνιστές, που είχαν κατατρομάξει όταν κατάλαβαν ότι ο άνθρωπος αυτός είχε το σθένος να πάει και να βγάνει Ελληνικό πετρέλαιο [στον πρίνο], χωρίς να τους ξεπουλήσει σε αυτούς όλα τα δικαιώματα! Δεν μπορω να γνωριζω ποια θα ειναι η τελικη κρισις της ιστοριας για τον Γεωργιο Παπαδοπουλο, οταν οι ιστορικοι του μελλοντος θα απελευθερωθουν απο την αριστερη θολουρα, μπορω ομως να βεβαιωσω ως μαρτυρας των γεγονοτων [εστω και με την τοτε παιδικη μου ματια] οτι ο ανθρωπος αυτος που τον αποκαλεσαν δικτατορα, ηταν πιο βαθια δημοκρατης απο οποιοδηποτε κωλοπαιδο δουλευει σημερα τους Ελληνες ψιλο γαζι. Μοναχα που δεν τον αφησαν να το αποδειξει.

* (Να θυμίσω εδώ ότι ο Σπύρος Μαρκεζίνης ήταν ο ανερχόμενος πολιτικός αστέρας της εποχής. Ανθρωπος υψηλής νοημοσύνης και ευρυτατης γνώσεως, που είχε γίνει γνωστός διεθνώς, ως ο πρώτος πολιτικός που τόλμησε να σπάσει τις ισοτιμιες του δολαρίου, υποτιμώντας τη δραχμή κατά 30% εναντι του αμερικανικού νομίσματος.)

http://panusis.blogspot.gr/2015/08/blog-post_55.html
http://kerberos-hellas.blogspot.gr/2015/08/blog-post_25.html