Έχω πονοκέφαλο. Φασαρία πολύ. Από τη μία οι του ΝΑΙ, από την άλλη οι του ΟΧΙ. Φωνάζουν οι μεν, φωνάζουν και οι δε. Σύμφωνα με το κλασσικό ρητό της Δημοκρατίας, «ο λαός είναι σοφός». Αυθόρμητα όμως μου έρχεται γεννιέται η απορία για το πόσο σοφός είναι. Είναι τόσο σοφός για παράδειγμα για να μπορέσει να απαντήσει σε ένα ερώτημα που στην ουσία δεν υπάρχει; Ποια είναι η συγκεκριμένη πρόταση των δανειστών; Θα ισχύει και μετά την Τρίτη; Τι αντιπροσωπεύει; Τι ανταποδοτικά δίνει; Τι προοπτικές; Τι σημαίνει στην πράξη η απόρριψη; Από προχθές έχω ακούσει τόσα πολλά και δεν έχω καταλάβει τίποτα. Τα αυτιά μου βουίζουν από την φασαρία. Ακούω μόνο κραυγές διχασμού και βλέπω απίθανους τύπους να τρυπώνουν στο σπίτι μου μέσα από τηλεοράσεις, υπολογιστές και ραδιόφωνα. Κανείς δεν έχει θελήσει να με ενημερώσει υπεύθυνα, με βάση τους αριθμούς, για να αποφασίσω τι να ψηφίσω την επόμενη Κυριακή. Προφανώς, είμαι ένα σχιζοφρενικό άτομο, γιατί από την μία λέω ΟΧΙ στη συμφωνία και ΝΑΙ στο ευρώ.
Την ίδια νευρική κρίση με μένα βιώνουν και άλλα 10 εκατομμύρια Έλληνες, που οι πρώην και οι νυν πολιτικοί ηγέτες έχουν οδηγήσει στα όριά τους. Ποιο θα είναι το δίλημμα που θα κληθούμε ως ψηφοφόροι την Κυριακή να επιλέξουμε; Το τι σημαίνει π.χ. το ΝΑΙ το γνωρίζουμε με αρκετές λεπτομέρειες, αφού έχουμε φάει το μνημόνιο με το κουτάλι. Δεν θα έπρεπε να μας ενημερώσουν λεπτομερώς αυτοί που αιτούνται στην ψήφο μας και για το τι σημαίνει αντίστοιχα ένα ΟΧΙ; Ποιος είναι ο οδικός χάρτης; Ποιο είναι το συμβόλαιο με το λαό; Τι θα ξημερώσει η επόμενη μέρα; Θα έχουμε Ευρώ, Δραχμή, Bitcoin ή Δολάριο; Πως θα έρθει η ανάπτυξη; Με ποια χρήματα; Από ποιους επενδυτές; Ποιος θα κάνει τις μεταρρυθμίσεις, που όλοι όσοι βλέπουν πέρα από τη μύτη τους βλέπουν ότι είναι αναγκαίες; Δεν πρέπει να γνωρίζω -στο φινάλε- γιατί ψηφίζω; Προσωπικά, όσο δε με πείθουν, ανησυχώ ότι ενδέχεται η εσχάτη πλάνη να αποδειχθεί χειρότερη της πρώτης. Και ένα ίσως βγαίνει δειλά δειλά από μέσα μου.
Ίσως ΝΑΙ, ίσως ΟΧΙ… Ίσως πάω, ίσως δεν πάω…
του Μιχάλη Κόκκινου
Την ίδια νευρική κρίση με μένα βιώνουν και άλλα 10 εκατομμύρια Έλληνες, που οι πρώην και οι νυν πολιτικοί ηγέτες έχουν οδηγήσει στα όριά τους. Ποιο θα είναι το δίλημμα που θα κληθούμε ως ψηφοφόροι την Κυριακή να επιλέξουμε; Το τι σημαίνει π.χ. το ΝΑΙ το γνωρίζουμε με αρκετές λεπτομέρειες, αφού έχουμε φάει το μνημόνιο με το κουτάλι. Δεν θα έπρεπε να μας ενημερώσουν λεπτομερώς αυτοί που αιτούνται στην ψήφο μας και για το τι σημαίνει αντίστοιχα ένα ΟΧΙ; Ποιος είναι ο οδικός χάρτης; Ποιο είναι το συμβόλαιο με το λαό; Τι θα ξημερώσει η επόμενη μέρα; Θα έχουμε Ευρώ, Δραχμή, Bitcoin ή Δολάριο; Πως θα έρθει η ανάπτυξη; Με ποια χρήματα; Από ποιους επενδυτές; Ποιος θα κάνει τις μεταρρυθμίσεις, που όλοι όσοι βλέπουν πέρα από τη μύτη τους βλέπουν ότι είναι αναγκαίες; Δεν πρέπει να γνωρίζω -στο φινάλε- γιατί ψηφίζω; Προσωπικά, όσο δε με πείθουν, ανησυχώ ότι ενδέχεται η εσχάτη πλάνη να αποδειχθεί χειρότερη της πρώτης. Και ένα ίσως βγαίνει δειλά δειλά από μέσα μου.
Ίσως ΝΑΙ, ίσως ΟΧΙ… Ίσως πάω, ίσως δεν πάω…
του Μιχάλη Κόκκινου
No comments :
Post a Comment