Το πολίτευμα του Γεωργίου Παπαδοπούλου

Με αφορμή την συνεχιζόμενη «Προεδρολογία» των ημερών μέσα από ένα μεταπολιτευτικό προεδρικό σύστημα που επιθυμεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μία «μαριονέττα» του πολιτικού συστήματος, θεωρούμε επίκαιρο να παρουσιάσουμε συνοπτικά το Πολίτευμα του 1973, το οποίο εγκαθίδρυσε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος με το «Ψήφισμα της 15 Ιουνίου 1973». Το πολίτευμα εκείνο απέρριπτε τήν «Προεδρευομένη Δημοκρατία» κατά τήν οποία ο Πρόεδρος είναι σκεύος κομματικής εκλογής καί «ουσιαστικώς ανύπαρκτος» ως Ανώτατος Άρχων. Απέρριπτε όμως καί τήν αντιγραφή μιάς «Προεδρικής Δημοκρατίας» στά ξένα πρότυπα τής Γαλλίας ή τής Αμερικής.

Η εκλογή τού Προέδρου
Η πρόθεσις του Γ. Παπαδοπούλου ήταν νά οικοδομήση μία πρωτότυπη Προεδρική Δημοκρατία. Ένα καθαρά ελληνικό παρασκεύασμα. Ένα νέο πολίτευμα, προσαρμοσμένο στίς εθνικές ανάγκες καί τήν ιστορική εμπειρία καί όχι αντίγραφο ξένων θεσμών καί προτύπων. Σε Διάγγελμά του στις 28-7-1973 επεξήγησε τήν επιλογή τής μορφής τού νέου πολιτεύματος. Γιά τήν εκλογή τού Προέδρου τής Δημοκρατίας, τό νέο πολίτευμα καθιέρωνε τά εξής:
* Απ’ ευθείας από τόν λαό: Κατά τό άρθρο 4 § 2 τού Ψηφίσματος, ο Πρόεδρος «εκλέγεται δι’ αμέσου, καθολικής καί μυστικής ψηφοφορίας». Η άμεση εκλογή καθιστούσε τόν Πρόεδρο, φ ο ρ έ α τ ή ς λ α ϊ κ ή ς ε ν τ ο λ ή ς καί προσέδιδε δ υ ν α μ ι κ ή μ ο ρ φ ή στό πολίτευμα.
* 7ετής θητεία: Κατά τό άρθρο 4 § 2 επίσης καθιερώθηκε η εκλογή τού Προέδρου «δι’επτά έτη».
* Μή δικαίωμα επανεκλογής: Καί πάλι κατά τό άρθρο 4 § 2 τού Ψηφίσματος, ο εκάστοτε Πρόεδρος εκλεγόταν μία μόνο φορά: «μή επιτρεπομένης τής επανεκλογής του». Η μία θητεία τού εκάστοτε Προέδρου λοιπόν, διασφάλιζε τήν απαλλαγή του από τό «σ ύ μ π λ ε γ μ α ε π α ν ε κ λ ο γ ή ς»: Όποιος εξελέγετο γνώριζε ότι έχει μία καί μοναδική ευκαιρία νά μείνη στήν Ιστορία ως «καλός Πρόεδρος» καί όχι τί θά πράξη γιά νά επανεκλεγή…

Οι Εξουσίες τού Προέδρου
Όσον αφορά τίς εξουσίες τού Προέδρου τής Δημοκρατίας, τό νέο πολίτευμα προέβλεπε τίς εξής:
* Άμεση εξουσία στούς τομείς Εθνικής Αμύνης, Εξωτερικής Πολιτικής καί Δημοσίας Τάξεως. Τά θέματα τής Εθνικής Αμύνης καί Ασφαλείας, τής Εξωτερικής Πολιτικής καί τής Δημοσίας Τάξεως, πρέπει νά τυγχάνουν υ π ε ρ κ ο μ μ α τ ι κ ή ς διαχειρίσεως».

Ο θεσμός τού Δημοψηφίσματος
Κατά τό άρθρο 11 τού Ψηφίσματος, ο Πρόεδρος «κυροί, εκδίδει καί δημοσιεύει τούς υπό τής Βουλής ψηφισθέντας νόμους». Εάν όμως ο Πρόεδρος διαφωνεί μέ τόν Νόμο, τότε: Εντός μηνός ο Νόμος πρέπει νά εισαχθή ξανά στήν Ολομέλεια τής Βουλής καί νά ψηφισθή ξανά από τήν απόλυτη πλειονοψηφία τού όλου αριθμού τών μελών της, οπότε ο Πρόεδρος τόν εκδίδει. Εάν ο Πρόεδρος συνεχίζει νά διαφωνή, τότε εντός μηνός προκηρύττει Δ η μ ο ψ ή φ ι σ μ α τό οποίο διεξάγεται εντός διμήνου, ώστε νά τεθή ο Νόμος υπό τήν κρίσι τού λαού. Εάν τό αποτέλεσμά του είναι υπέρ τού Νόμου, ο Πρόεδρος τόν δημοσιεύει εντός 10 ημερών. Εάν είναι κατά τού Νόμου, τότε η δημοσίευσίς του ματαιώνεται.

Τό νέο πολίτευμα τής Ελλάδος πού εγκαθίδρυσε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν ένα πρωτοπόρο εθνικό πολίτευμα. Πολλοί ισχυρίσθηκαν ότι παρείχε «υ π ε ρ ε ξ ο υ σ ί ε ς» στόν Πρόεδρο τής Δημοκρατίας. Δέν είναι αληθές. Εάν επιθυμούσε ο Γ. Παπαδόπουλος, θά υιοθετούσε μία Προεδρική Δημοκρατία τύπου ΗΠΑ ή έστω Γαλλίας. Τό Ψήφισμα τής 15ης Ιουνίου 1973 υπήρξε στήν ουσία τό π ρ ώ τ ο κ α θ α ρ ά ε λ λ η ν ι κ ό π ο λ ί τ ε υ μ α πού δέν υπήρξε αποτέλεσμα αντιγραφής ξένων. Ένα εθνικό πολίτευμα πού εγκαθίδρυε μία «αριστοκρατική» Δημοκρατία. Καί πού καθιστούσε τόν Πρόεδρο έναν πραγματικό Εθνικό Κυβερνήτη πού οι εξουσίες του απέρρεαν απ’ ευθείας από τήν λαϊκή εντολή καί θέλησι…

Μάνος Χατζηδάκης
http://www.elkosmos.gr/politiki/politiki/xoros/14806-2015-02-12-01-14-43.html