Η χώρα του ανατέλλοντος πράσινου ήλιου

Το ΠΑΣΟΚ είναι θύμα της απόλυτης επιτυχίας του. Η κρίση αντί να δημιουργήσει μια δυναμική αλλαγής, απλά μας έκανε όλους να συνειδητοποιήσουμε πόσο πραγματικά ΠΑΣΟΚ είμαστε. Κάθε κόμμα, νέο ή παλιό, προσπαθεί να πουλήσει μια έκδοση του κόμματος που δημιούργησε την σύγχρονη Ελλάδα. Το 2012 σε μια ανάρτηση με τίτλο “Πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις” εξηγούσα γιατί η δύναμη του ΠΑΣΟΚ είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που του έδιναν οι δημοσκοπήσεις. Αν σου άρεσε το ΠΑΣΟΚ του 70 επιλέγεις ΚΚΕ, αν του 80, επιλέγεις ΣΥΡΙΖΑ, και αν σου αρέσει αυτό του 90 τότε ΔΗΜΑΡ. Τώρα αν σου αρέσει το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη θα πρέπει να προσθέσουμε και την ΝΔ που πιστεύει στο μεγάλο κράτος και την υψηλή φορολογία αλλά με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς γιατί αυτοί είναι “υπεύθυνοι” και “ευρωπαϊστές”. Για τους Πασόκους με πολύ αγριάδα και μίσος υπάρχει η Χρυσή Αυγή. Αν είσαι χίπστερ Πασόκος τώρα έχεις μια νέα επιλογή που είναι το Ποτάμι του κ. Θεοδωράκη.

Η Ελλάδα μπορεί να βρίσκεται στην χειρότερη της οικονομική και κοινωνική κρίση των τελευταίων 50 χρόνων, αλλά στην πρώτη συνέντευξη του το μόνο που πρότεινε ο κ. Θεοδοράκης ήταν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι για τους 18χρονους. Μετά από Κώστα Καραμανλή, Γιώργο Παπανδρέου, Αντώνη Σαμαρά και Αλέξη Τσίπρα, ο κ. Θεοδοράκης προφανώς νομίζει ότι το πολιτικό σύστημα δεν έχει αρκετούς άπειρους και ανεπάγγελτους στις τάξεις του. Γιατί ήταν τόσο πολιτικά ρηχή η πρώτη συνέντευξη του κ. Θεοδοράκη; Γιατί απλούστατα δεν είχε να πει τίποτε το καινούργιο. Αν πετύχει το εγχείρημα αυτό θα οφείλετε στο γεγονός ότι μπόρεσε να περάσει την παρουσία του στο κοινό του ΠΑΣΟΚ που ανήκει στιλιστικά στους εν Ελλάδι χίπστερς. Επί της ουσίας ο κ. Θεοδοράκης αναπαράγει τα κλασσικά της καθεστωτικής σοσιαλδημοκρατίας. Σύμφωνα με τον κ. Θεοδοράκη: «πρέπει η ΕΕ να γίνει χώρα μας. Ομόσπονδη Ευρώπη στην οποία θα παραχωρηθούν εξουσίες...» και συνέχισε λέγοντας ότι δεν πρέπει να υπάρχουν ούτε εθνικοί στρατοί: «Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί οι εθνικοί στρατοί πρέπει να υπάρχουν... Δεν υπάρχουν εθνικά σύνορα, υπάρχουν ευρωπαϊκά». Η χίπστερ έκδοση της ευρωλιγούρας που πωλείται στην Ελλάδα ως ευρωπαϊσμός σχεδόν από όλα τα κόμματα. Ο έμμισθος δουλοπάροικος των Βρυξελλών είναι το νέο ελληνικό όνειρο - ειδικά από την δεκαετία του 80 που μάθαμε να πουλάμε την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία αν υπάρξουν τα κατάλληλα κονδύλια για την ανταλλαγή.


Στην άλλη πλευρά, οι Πασόκοι που νομίζουν ότι είναι πολύ εκσυγχρονιστές και κάπως φιλελεύθεροι, δηλαδή η Δράση του κ. Σκυλακάκη, αποφάσισε να συνεργασθεί με την μεγάλη “μεταρρυθμιστική” δύναμη που λέγεται ΔΗΜΑΡ. Η ΔΗΜΑΡ, όταν συμμετείχε στην κυβέρνηση, ήταν εμπόδιο ακόμα και στις πιο νωχελικές και φοβισμένες προσπάθειες μεταρρύθμισης. Αποχώρισε από την κυβέρνηση όταν προσωρινά έγινε μια προσπάθεια να αλλάξει η πολλαπλώς διεφθαρμένη και σπάταλη κρατική τηλεόραση. Γιατί η δήθεν φιλελεύθερη ή μεταρρυθμιστική Δράση συνεργάζεται με την πληκτικά αντιδραστική ΔΗΜΑΡ; Γιατί έτσι αποκτά το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Διαφημίζει έτσι η Δράση ότι δεν αμφισβητεί τις βασικές παραδοχές του συστήματος: την εμμονή στο μεγάλο κράτος, την υψηλή φορολογία, την απώλεια εθνικής κυριαρχίας και τον εποικισμό της Ελλάδας από λαθρομετανάστες. Η προσκόλληση σε κάποιο σχηματισμό της αριστεράς είναι η ύψιστη πράξη πολιτικής νομιμοποίησης και αποδοχής. Μακριά από το οτιδήποτε που έχει να κάνει με τον φιλελευθερισμό ή την επάρατη δεξιά.

Ζούμε στην Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου. Είναι μια δημοκρατική χώρα που ψηφίζει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση υπέρ του μονοκομματισμού. Είμαστε όλοι ΠΑΣΟΚ γιατί η μεγαλύτερη αμαρτία είναι το να αμφισβητήσεις τις βασικές επιλογές που αυτό το κόμμα πέτυχε να επιβάλλει ως τις εθνικές επιλογές από την δεκαετία του 80. Έχουμε αποτύχει οικτρά και τα τελευταία χρόνια ζούμε την πλήρη χρεοκοπία αυτής της Ελλάδας, αλλά το μόνο που ουσιαστικά θέλουμε είναι ένα νέο ΠΑΣΟΚ που θα μπορεί να κάνει όλα όσα έκανε το παλιό ΠΑΣΟΚ πριν ξεσπάσει η κρίση. Όταν άλλα συστήματα αποτυγχάνουν, οι πολίτες γκρεμίζουν τα τείχη τους. Στην δική μας περίπτωση απλά ψάχνουμε για περισσότερα τούβλα.

Ναπολέων Λιναρδάτος