Τουρκία, ρεκόρ εξοπλισμών - Eλλάδα, αμυντική κατάρρευση

Συνταρακτικά είναι τα στοιχεία που αποδεσμεύθηκαν σε ότι αφορά τα οικονομικά στοιχεία του τουρκικού εξοπλιστικού προγράμματος, τα οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να δημιουργήσουν ταραχή στην Αθήνα. Σύμφωνα με αυτά το ύψος των συμβάσεων που έχει αναθέσει το τουρκικό υφυπουργείο αμυντικής βιομηχανίας (SSM) την τελευταία πενταετία ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσό των 45,4 δις τουρκικών λιρών (19.127.560.000 ευρώ) σημειώνοντας αύξηση 85% σε σχέση με το 2008 που ανέρχονταν σε 24.5 δις τουρκικές λίρες. Συγκεκριμένα το 2012 από τα 310 ενεργά προγράμματα τα 180 έχουν συμβασιοποιηθεί. Εξ αυτών 11% αποτελούν άμεσες εισαγωγές υλικών από το εξωτερικό, 27% παράγονται εγχώρια και 52% από κοινοπρακτικά σχήματα ξένων και τουρκικών εταιριών. Κατά σειρά οικονομικού μεγέθους τα σημαντικότερα προγράμματα που θα υλοποιήσει τα επόμενα χρόνια το SSM είναι το προϋπολογισμού 12,4 δις ευρώ πρόγραμμα προμήθειας των F-35A Lightning II, το προϋπολογισμού 2,6 δις ευρώ πρόγραμμα του επιθετικού ελικοπτέρου ATAK και το ύψους 2 δις ευρώ (σε ότι αφορά μόνο το συναλλαγματικό του μέρος) πρόγραμμα των νέων υποβρυχίων Type 214. Τέλος ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η πρόβλεψη ότι το 2016 ο κύκλος εργασιών της τουρκικής αμυντικής και αεροδιαστημικής βιομηχανίας θα ανέλθει σε 6,2 δις ευρώ ενώ οι εξαγωγές σε 1,55 δις ευρώ.

Μερικές (πολύ πικρές) γενικές διαπιστώσεις

Από το 2008 μέχρι σήμερα η Τουρκία επένδυσε ποσό περίπου ίσο με αυτό της ελληνικής περιόδου 1996 – 2003. Είναι ευνόητο ότι η σύγκριση γίνεται με το απώτερο παρελθόν γιατί την αντίστοιχη ελληνική περίοδο (2008 μέχρι σήμερα) ουσιαστικά έχουμε απο-επένδυση στην άμυνα. Πλέον του γεγονότος, ότι η Τουρκία επενδύει ενώ η Ελλάδα απλώς… αγόραζε. Για του λόγου το αληθές δεν αρκεί παρά να συγκρίνει κάποιος τις αμυντικές και αεροδιαστημικές βιομηχανίες των δύο χωρών. Στην ακμάζουσα, γεμάτη δυναμισμό και με εξαγωγικό προσανατολισμό τουρκική αντιπαραβάλλεται η καταρρέουσα ελληνική με πρωταθλητές φυσικά στην κατάρρευση και τα χρέη τις κρατικά ελεγχόμενες εταιρίες. Όμως το πιο άσχημο δεν είναι η διακοπή του ελληνικού εξοπλιστικού προγράμματος. Είναι ότι λόγω των συνεχών περικοπών του λειτουργικού προϋπολογισμού απαξιώνεται πολύτιμο υλικό από τη μαζική έλλειψη καυσίμων, ανταλλακτικών, πυρομαχικών και αναλωσίμων. Άραγε οι πολιτικοί μας με τις κενές περιεχομένου μεγαλόστομες διακηρύξεις, έχουν αντιληφθεί ότι ακολουθώντας την ίδια πορεία οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν μπει σε πορεία κατάρρευσης ίδια με αυτή των ενόπλων δυνάμεων της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου; Ότι όπως και τότε στρατόπεδα, όρχοι, αεροπορικές βάσεις και ναύσταθμοι σε λίγα χρόνια θα έχουν μεταμορφωθεί σε μάντρες «σκραπ»; Ή καλύπτονται πίσω από τις φιλότιμες προσπάθειες του στρατιωτικού προσωπικού που παρά τις δυσκολίες με ευρηματικότητα και επιμονή προσπαθεί να διατηρεί σε πλήρη λειτουργική κατάσταση το υλικό του; Ούτως ή άλλως η εποχή της κρίσης πλησιάζει. Όπως επίσης πλησιάζει και η εποχή της ανατροπής του συνολικού συσχετισμού στρατιωτικής ισχύος. Για αυτό άραγε πολλοί αναζητούν «προστάτες»;

http://www.defence-point.gr/news/?p=76177

ΣΧΕΤΙΚΟ: Τουρκία, Οι πρώτες σχεδιάσεις, το εγχώριο μαχητικό