1) «200 χρόνια εμφυλίων πολέμων των ιταλικών πόλεων οδήγησαν στην εμφάνιση του ντα Βίντσι, ενώ 200 χρόνια ειρήνης στην Ελβετία οδήγησαν στην εφεύρεση του ρολογιού-κούκος», (Ε. Χέμινγουεη). Δεν ξέρω αν και πόσο ικανοποιημένοι θα ένοιωθαν όλοι εκείνοι που σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν, πείνασαν, σακατεύτηκαν, έχασαν αγαπημένους τους ανθρώπους, είδαν αμέτρητες θηριωδίες και καταστροφές στους ιταλικούς εμφυλίους πολέμους, στη σκέψη ότι όλα εκείνα οδήγησαν στο περίφημο χαμόγελο της Τζοκόντα. Και πόσο άχρηστοι θα πρέπει να νοιώθουν οι Ελβετοί, οι οποίοι πάλεψαν γενναία επί 524 χρόνια για να χτίσουν καντόνι-καντόνι τη χώρα τους, έφτιαξαν μια υποδειγματική Δημοκρατία (την κοντινότερη σύγχρονη σε εκείνη της αρχαίας Αθήνας), κατάφεραν να είναι ουδέτεροι και να μην εμπλέκονται σε πολέμους τα τελευταία διακόσια χρόνια , να γίνουν το πολύτιμο χρηματοκιβώτιο της γης, να έχουν τουλάχιστον τρία προϊόντα ανάμεσα στα καλύτερα του κόσμου (σοκολάτες, ρολόγια, μηχανήματα και συσκευές υψηλής ακριβείας και τεχνολογίας), την πιο ανταγωνιστική οικονομία του πλανήτη, κλπ. Πολιτισμός είναι μόνο η δημιουργία γυναικείων πορτραίτων με μυστηριώδη χαμόγελα, δεν είναι επίσης – και κυρίως – και η επίτευξη ενός υψηλού βιοτικού επιπέδου και μιας ποιοτικής και ειρηνικής καθημερινής κοινωνικής ζωής;
2) «Μπορεί να διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες», (Βολταίρος). Δεν γνωρίζουμε, στην περίπτωση που ο διάσημος διαφωτιστής ζούσε στην Ευρώπη του 20ου αιώνα, αν θα συνέχιζε να έχει την ίδια ακλόνητη βεβαιότητα περί ελευθερίας της γνώμης. Όταν αυτή η αντίθετη γνώμη θα ήταν ότι δεν πρέπει να υπάρχει παρά μόνο η «ελευθερία της μιας γνώμης», η οποία μετατρέπεται σε αυταρχικό κι αποτρόπαιο καθεστώς μέσω της δημοκρατικής ανεκτικότητας (φασισμός, ναζισμός, κομμουνισμός). Όταν η αντίθετη γνώμη θα ήταν ότι π.χ. δεν πρέπει να εκφέρεις αρνητική γνώμη για τους φιλοξενούμενους μουσουλμάνους μετανάστες, ενώ εκείνοι μπορούν να εκφέρουν αρνητική γνώμη για τις απελευθερωμένες ευρωπαίες γυναίκες («πόρνες»), για τους χριστιανούς Ευρωπαίους («άπιστα σκυλιά») των χωρών που τους φιλοξενούν και να ανατινάζονται, σαν πασχαλινές στρακαστρούκες, σκοτώνοντας αθώους στο όνομα της «μοναδικής αληθινής» θρησκείας τους. Δεν ξέρουμε πόσο πρόθυμος θα ήταν ο Βολταίρος να θυσιαστεί υπερασπιζόμενος αυταρχικές γνώμες, που θα απαιτούσαν την δια του θανάτου οριστική φίμωσή του!
3) «Μη φοβάστε τον θάνατο, δεν συναντιόμαστε ποτέ. Όταν υπάρχουμε εμείς, δεν υπάρχει εκείνος. Όταν υπάρχει εκείνος, δεν υπάρχουμε εμείς», (Επίκουρος). Πώς άραγε πίστεψε ο επιφανής φιλόσοφος, ότι με αυτό το αφελές ευφυολόγημα, με αυτή τη σοφιστεία, θα εξαφάνιζε τον πανάρχαιο και βαθύτατα ριζωμένο στον άνθρωπο φόβο του θανάτου, όταν μάλιστα η τελευταία φράση της ρήσης του τον συμπυκνώνει τρομακτικά: «…δεν υπάρχουμε εμείς» ; ! Αυτός ακριβώς είναι και ο υπέρτατος τρόμος του ανθρώπου, ο επικείμενος εκμηδενισμός του και η μετάβαση στην ανυπαρξία. «Ο άνθρωπος είναι ον λογικό», (Αριστοτέλης). Είναι να απορεί κανείς πώς ο μέγιστος φιλόσοφος, ο τιτάνας πανεπιστήμονας δεν κατόρθωσε να συνειδητοποιήσει ότι ολόκληρη η ιστορία της ανθρωπότητας είναι ουσιαστικά η ιστορία του παραλόγου. Επειδή δεν μπορούμε να του αποδώσουμε τέτοια τερατώδη έλλειψη κατανόησης της πραγματικότητας, τελικά μάλλον θα εννοούσε «ον δυνάμει λογικό», δεν υπάρχει άλλη… λογική εξήγηση! Και δεδομένου ότι παραμένει διαχρονικά μόνο «δυνητικά λογικό», άρα ουσιαστικά στην πραγματικότητα είναι παράλογ-ον!
4) «Ζούμε στον καλύτερο δυνατό Κόσμο», (Λάιμπνιτς). Άλλη μια απίστευτη φράση, και μάλιστα από έναν από τους θεμελιωτές της μαθηματικής λογικής! Κι εκτός από την τυφλότητα προς τη ζοφερή πραγματικότητα που αυτή εμπεριέχει, η αιτιολόγησή της δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την Επιστήμη. Ο Γερμανός μαθηματικός και φιλόσοφος έφτασε σε αυτό το συμπέρασμα επειδή, λέει, ο Κόσμος μας φτιάχτηκε από τον Θεό! Θαυμάστε λογικό συλλογισμό: ο Κόσμος μας φτιάχτηκε από ένα πανάγαθο και παντοδύναμο Υπερόν (η απόδειξη ύπαρξης του οποίου δεν υφίσταται), άρα και ο Κόσμος αυτός είναι ο καλύτερος δυνατός (όπως ο Δημιουργός του)!
5) «Οι φιλόσοφοι μέχρι τώρα προσπάθησαν να εξηγήσουν τον Κόσμο, το θέμα είναι να τον αλλάξουμε», (Μαρξ). Εδώ μάλλον δεν απαιτείται και ιδιαίτερη ανάλυση. Πώς μπορεί να αλλάξει κανείς τον Κόσμο (και κατ’ επέκταση τον άνθρωπο και την κοινωνία) αν δεν κατανοήσει πρώτα ικανοποιητικά πώς ακριβώς λειτουργούν, π.χ. γιατί ο άνθρωπος ενώ διαθέτει λογική δρα σχεδόν πάντα παράλογα και (αυτο)καταστροφικά, κλπ; Α βέβαια, ο Μαρξ νόμισε ότι τον εξήγησε οριστικά, με μια αφελή οικονομικο-πολιτικο-μανιχαϊστικο-μεσσιανική προσέγγιση. Κατά έναν μυστηριώδη τρόπο οι κακοί και πλούσιοι βρίσκονται πάντα στην εξουσία κι εκμεταλλεύονται τους φτωχούς και καλούς. Αυτό θα αλλάξει στον καπιταλισμό, όπου οι φτωχοί και καλοί προλετάριοι έχουν τον ιστορικό ρόλο να πάρουν με τη βία την εξουσία και να εγκαθιδρύσουν τον επίγειο κομμουνιστικό Παράδεισο της ισότητας και της αδελφοσύνης. Ιστορική απόδειξη ότι αυτή η άποψη δεν ισχύει είναι η αποτυχία όλων ανεξαιρέτως των επαναστατικών προσπαθειών αλλαγής του Κόσμου, συμπεριλαμβανομένου και του μαρξισμού! Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει!
6) «Ο μόνος ορισμός του σοσιαλισμού που αποδεχόμαστε είναι η απουσία εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο», (Τσε Γκεβάρα). Κι αυτή η ιδέα ανήκει ουσιαστικά στη θεωρία του Μαρξ. Αν όλοι οι αριστερο-αναρχικοί σύντροφοι (και όχι μόνον αυτοί) είχαν την απλή ιδέα να εξετάσουν τον άνθρωπο σε συνδυασμό με το συνολικό γήινο βιοσύστημα στο οποίο εντάσσεται, θα διαπίστωναν γιατί αυτό τους το όνειρο είναι θερινής νυκτός. Η ενεργειακή εκμετάλλευση είναι το βασικό στοιχείο της ζωής στη Γη. Τα φυτά εκμεταλλεύονται το χώμα, το νερό, και τον ήλιο για να παράξουν την απαραίτητη ενέργεια, και είναι τα μόνα που… κερδίζουν (σχετικά) τίμια τη ζωή τους, δίχως σκοτωμούς κι αίματα! Από εκεί και μετά υπάρχει ένα άθλιο κι αιματηρό πυραμιδικό σύστημα κλοπής κι εκμετάλλευσης της απαραίτητης, για την επιβίωση όλων των όντων, ενέργειας. Τα φυτοφάγα κλέβουν κι εκμεταλλεύονται την ενέργεια των φυτών, τα σαρκοφάγα εκείνη των φυτοφάγων (και άλλων σαρκοφάγων), τα παμφάγα την ενέργεια φυτών και ζώων. Και στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας βρίσκεται ο παμφάγος πίθηκος, ο άνθρωπος, που εκμεταλλεύεται ολόκληρο το ορυκτό, φυτικό, και ζωικό βασίλειο της Γης καθώς και τους ομοίους του. Όποιος συνειδητοποιήσει αυτό το αδιαμφισβήτητο γεγονός, δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία κατά πόσο μπορεί να υπάρξει, μέσα σε αυτό το σύστημα γενικευμένης λεηλασίας, ένας ανθρώπινος κόσμος χωρίς εκμετάλλευση – ο οποίος μάλιστα αιτιολογείται από τους οπαδούς του βάσει της… ορθολογικής ικανότητας του ανθρώπου! «Η μεγάλη παγκόσμια οικογένεια των ανθρώπων αποτελεί μια ουτοπία αντάξια και της πιο μέτριας λογικής» (Λωτρεαμόν)!
7) «Ο Θεός είναι αγάπη», (Βίβλος). Σκεφτείτε, δηλαδή (και σύμφωνα με αυτά που μόλις περιγράψαμε), και να μην ήταν αγάπη τι θα συνέβαινε στη Γη! Από εκεί και μετά, κάθε απόπειρα αιτιολόγησής της κάνει αυτή την απίστευτη υπόθεση ολοένα πιο παιδιαρώδη και γελοία. «Ο Κόσμος δεν ήταν έτσι πριν, αυτό συνέβη επειδή οι Πρωτόπλαστοι υπέπεσαν στο Προπατορικό Αμάρτημα». (Εφ’ όσον ο Θεός, ως παντογνώστης, ήξερε από πριν ότι θα αμάρταιναν, γιατί τους έβαλε σε πειρασμό!). «Για να μάθουν να ξεχωρίζουν το Καλό από το Κακό». (Και που το έμαθαν τι έγινε, εννιά φορές στις δέκα διαλέγουν το Κακό!). «Φταίει ο Διάβολος που συμβαίνουν όλα αυτά, αυτός τους επηρεάζει». (Εφ’ όσον ο Διάβολος είναι κατώτερος από τον Θεό, γιατί τον αφήνει να ταλανίζει τους ανθρώπους και δεν επεμβαίνει για να τους σώσει, εξουδετερώνοντάς τον μια για πάντα;). «Για να πάρουν το μάθημα τους». (Μα, το μόνο μάθημα που παίρνει κανείς τελικά στη Γη είναι ο πόνος!). «Έστειλε και τον μονογενή Υιό του, τον Χριστό, για να τους σώσει, αλλά δεν τον πίστεψαν και τον σταύρωσαν». (Και πάλι, ως παντογνώστης δεν ήξερε ότι θα συνέβαινε αυτό, γιατί τον έστειλε σαν αμνό στη σφαγή;). «Άγνωστες οι βουλές Του. Σε κάποια στιγμή όμως ο Χριστός θα ξανάρθει και θα κρίνει όλους τους ανθρώπους, και θα στείλει τους καλούς στον αιώνιο Παράδεισο και τους κακούς στην αιώνια Κόλαση». (Και ποιοι θα είναι αυτοί οι καλοί και οι κακοί;). «Οι καλοί εκείνοι που πίστεψαν τόσο στον ίδιο όσο και στον Πατέρα Του, και οι κακοί εκείνοι που δεν πίστεψαν σε αυτούς». (Άρα, η ικανοποίηση της ανάγκης του Πατέρα και του Υιού για πιστούς και οπαδούς θα είναι το βασικό κριτήριο της σωτηρίας; Είναι δυνατόν οι θεοί να είναι τόσο χαμερπείς;). «Δεν μπορείς να καταλάβεις. Η θρησκεία δεν έχει σχέση με τη λογική, έχει σχέση με την πίστη». (Και η πίστη έχει σχέση με την παντελή απουσία λογικής, δηλαδή με την παράνοια!).
(Συνεχίζεται… επ’ άπειρον!)
2) «Μπορεί να διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες», (Βολταίρος). Δεν γνωρίζουμε, στην περίπτωση που ο διάσημος διαφωτιστής ζούσε στην Ευρώπη του 20ου αιώνα, αν θα συνέχιζε να έχει την ίδια ακλόνητη βεβαιότητα περί ελευθερίας της γνώμης. Όταν αυτή η αντίθετη γνώμη θα ήταν ότι δεν πρέπει να υπάρχει παρά μόνο η «ελευθερία της μιας γνώμης», η οποία μετατρέπεται σε αυταρχικό κι αποτρόπαιο καθεστώς μέσω της δημοκρατικής ανεκτικότητας (φασισμός, ναζισμός, κομμουνισμός). Όταν η αντίθετη γνώμη θα ήταν ότι π.χ. δεν πρέπει να εκφέρεις αρνητική γνώμη για τους φιλοξενούμενους μουσουλμάνους μετανάστες, ενώ εκείνοι μπορούν να εκφέρουν αρνητική γνώμη για τις απελευθερωμένες ευρωπαίες γυναίκες («πόρνες»), για τους χριστιανούς Ευρωπαίους («άπιστα σκυλιά») των χωρών που τους φιλοξενούν και να ανατινάζονται, σαν πασχαλινές στρακαστρούκες, σκοτώνοντας αθώους στο όνομα της «μοναδικής αληθινής» θρησκείας τους. Δεν ξέρουμε πόσο πρόθυμος θα ήταν ο Βολταίρος να θυσιαστεί υπερασπιζόμενος αυταρχικές γνώμες, που θα απαιτούσαν την δια του θανάτου οριστική φίμωσή του!
3) «Μη φοβάστε τον θάνατο, δεν συναντιόμαστε ποτέ. Όταν υπάρχουμε εμείς, δεν υπάρχει εκείνος. Όταν υπάρχει εκείνος, δεν υπάρχουμε εμείς», (Επίκουρος). Πώς άραγε πίστεψε ο επιφανής φιλόσοφος, ότι με αυτό το αφελές ευφυολόγημα, με αυτή τη σοφιστεία, θα εξαφάνιζε τον πανάρχαιο και βαθύτατα ριζωμένο στον άνθρωπο φόβο του θανάτου, όταν μάλιστα η τελευταία φράση της ρήσης του τον συμπυκνώνει τρομακτικά: «…δεν υπάρχουμε εμείς» ; ! Αυτός ακριβώς είναι και ο υπέρτατος τρόμος του ανθρώπου, ο επικείμενος εκμηδενισμός του και η μετάβαση στην ανυπαρξία. «Ο άνθρωπος είναι ον λογικό», (Αριστοτέλης). Είναι να απορεί κανείς πώς ο μέγιστος φιλόσοφος, ο τιτάνας πανεπιστήμονας δεν κατόρθωσε να συνειδητοποιήσει ότι ολόκληρη η ιστορία της ανθρωπότητας είναι ουσιαστικά η ιστορία του παραλόγου. Επειδή δεν μπορούμε να του αποδώσουμε τέτοια τερατώδη έλλειψη κατανόησης της πραγματικότητας, τελικά μάλλον θα εννοούσε «ον δυνάμει λογικό», δεν υπάρχει άλλη… λογική εξήγηση! Και δεδομένου ότι παραμένει διαχρονικά μόνο «δυνητικά λογικό», άρα ουσιαστικά στην πραγματικότητα είναι παράλογ-ον!
4) «Ζούμε στον καλύτερο δυνατό Κόσμο», (Λάιμπνιτς). Άλλη μια απίστευτη φράση, και μάλιστα από έναν από τους θεμελιωτές της μαθηματικής λογικής! Κι εκτός από την τυφλότητα προς τη ζοφερή πραγματικότητα που αυτή εμπεριέχει, η αιτιολόγησή της δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την Επιστήμη. Ο Γερμανός μαθηματικός και φιλόσοφος έφτασε σε αυτό το συμπέρασμα επειδή, λέει, ο Κόσμος μας φτιάχτηκε από τον Θεό! Θαυμάστε λογικό συλλογισμό: ο Κόσμος μας φτιάχτηκε από ένα πανάγαθο και παντοδύναμο Υπερόν (η απόδειξη ύπαρξης του οποίου δεν υφίσταται), άρα και ο Κόσμος αυτός είναι ο καλύτερος δυνατός (όπως ο Δημιουργός του)!
5) «Οι φιλόσοφοι μέχρι τώρα προσπάθησαν να εξηγήσουν τον Κόσμο, το θέμα είναι να τον αλλάξουμε», (Μαρξ). Εδώ μάλλον δεν απαιτείται και ιδιαίτερη ανάλυση. Πώς μπορεί να αλλάξει κανείς τον Κόσμο (και κατ’ επέκταση τον άνθρωπο και την κοινωνία) αν δεν κατανοήσει πρώτα ικανοποιητικά πώς ακριβώς λειτουργούν, π.χ. γιατί ο άνθρωπος ενώ διαθέτει λογική δρα σχεδόν πάντα παράλογα και (αυτο)καταστροφικά, κλπ; Α βέβαια, ο Μαρξ νόμισε ότι τον εξήγησε οριστικά, με μια αφελή οικονομικο-πολιτικο-μανιχαϊστικο-μεσσιανική προσέγγιση. Κατά έναν μυστηριώδη τρόπο οι κακοί και πλούσιοι βρίσκονται πάντα στην εξουσία κι εκμεταλλεύονται τους φτωχούς και καλούς. Αυτό θα αλλάξει στον καπιταλισμό, όπου οι φτωχοί και καλοί προλετάριοι έχουν τον ιστορικό ρόλο να πάρουν με τη βία την εξουσία και να εγκαθιδρύσουν τον επίγειο κομμουνιστικό Παράδεισο της ισότητας και της αδελφοσύνης. Ιστορική απόδειξη ότι αυτή η άποψη δεν ισχύει είναι η αποτυχία όλων ανεξαιρέτως των επαναστατικών προσπαθειών αλλαγής του Κόσμου, συμπεριλαμβανομένου και του μαρξισμού! Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει!
6) «Ο μόνος ορισμός του σοσιαλισμού που αποδεχόμαστε είναι η απουσία εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο», (Τσε Γκεβάρα). Κι αυτή η ιδέα ανήκει ουσιαστικά στη θεωρία του Μαρξ. Αν όλοι οι αριστερο-αναρχικοί σύντροφοι (και όχι μόνον αυτοί) είχαν την απλή ιδέα να εξετάσουν τον άνθρωπο σε συνδυασμό με το συνολικό γήινο βιοσύστημα στο οποίο εντάσσεται, θα διαπίστωναν γιατί αυτό τους το όνειρο είναι θερινής νυκτός. Η ενεργειακή εκμετάλλευση είναι το βασικό στοιχείο της ζωής στη Γη. Τα φυτά εκμεταλλεύονται το χώμα, το νερό, και τον ήλιο για να παράξουν την απαραίτητη ενέργεια, και είναι τα μόνα που… κερδίζουν (σχετικά) τίμια τη ζωή τους, δίχως σκοτωμούς κι αίματα! Από εκεί και μετά υπάρχει ένα άθλιο κι αιματηρό πυραμιδικό σύστημα κλοπής κι εκμετάλλευσης της απαραίτητης, για την επιβίωση όλων των όντων, ενέργειας. Τα φυτοφάγα κλέβουν κι εκμεταλλεύονται την ενέργεια των φυτών, τα σαρκοφάγα εκείνη των φυτοφάγων (και άλλων σαρκοφάγων), τα παμφάγα την ενέργεια φυτών και ζώων. Και στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας βρίσκεται ο παμφάγος πίθηκος, ο άνθρωπος, που εκμεταλλεύεται ολόκληρο το ορυκτό, φυτικό, και ζωικό βασίλειο της Γης καθώς και τους ομοίους του. Όποιος συνειδητοποιήσει αυτό το αδιαμφισβήτητο γεγονός, δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία κατά πόσο μπορεί να υπάρξει, μέσα σε αυτό το σύστημα γενικευμένης λεηλασίας, ένας ανθρώπινος κόσμος χωρίς εκμετάλλευση – ο οποίος μάλιστα αιτιολογείται από τους οπαδούς του βάσει της… ορθολογικής ικανότητας του ανθρώπου! «Η μεγάλη παγκόσμια οικογένεια των ανθρώπων αποτελεί μια ουτοπία αντάξια και της πιο μέτριας λογικής» (Λωτρεαμόν)!
7) «Ο Θεός είναι αγάπη», (Βίβλος). Σκεφτείτε, δηλαδή (και σύμφωνα με αυτά που μόλις περιγράψαμε), και να μην ήταν αγάπη τι θα συνέβαινε στη Γη! Από εκεί και μετά, κάθε απόπειρα αιτιολόγησής της κάνει αυτή την απίστευτη υπόθεση ολοένα πιο παιδιαρώδη και γελοία. «Ο Κόσμος δεν ήταν έτσι πριν, αυτό συνέβη επειδή οι Πρωτόπλαστοι υπέπεσαν στο Προπατορικό Αμάρτημα». (Εφ’ όσον ο Θεός, ως παντογνώστης, ήξερε από πριν ότι θα αμάρταιναν, γιατί τους έβαλε σε πειρασμό!). «Για να μάθουν να ξεχωρίζουν το Καλό από το Κακό». (Και που το έμαθαν τι έγινε, εννιά φορές στις δέκα διαλέγουν το Κακό!). «Φταίει ο Διάβολος που συμβαίνουν όλα αυτά, αυτός τους επηρεάζει». (Εφ’ όσον ο Διάβολος είναι κατώτερος από τον Θεό, γιατί τον αφήνει να ταλανίζει τους ανθρώπους και δεν επεμβαίνει για να τους σώσει, εξουδετερώνοντάς τον μια για πάντα;). «Για να πάρουν το μάθημα τους». (Μα, το μόνο μάθημα που παίρνει κανείς τελικά στη Γη είναι ο πόνος!). «Έστειλε και τον μονογενή Υιό του, τον Χριστό, για να τους σώσει, αλλά δεν τον πίστεψαν και τον σταύρωσαν». (Και πάλι, ως παντογνώστης δεν ήξερε ότι θα συνέβαινε αυτό, γιατί τον έστειλε σαν αμνό στη σφαγή;). «Άγνωστες οι βουλές Του. Σε κάποια στιγμή όμως ο Χριστός θα ξανάρθει και θα κρίνει όλους τους ανθρώπους, και θα στείλει τους καλούς στον αιώνιο Παράδεισο και τους κακούς στην αιώνια Κόλαση». (Και ποιοι θα είναι αυτοί οι καλοί και οι κακοί;). «Οι καλοί εκείνοι που πίστεψαν τόσο στον ίδιο όσο και στον Πατέρα Του, και οι κακοί εκείνοι που δεν πίστεψαν σε αυτούς». (Άρα, η ικανοποίηση της ανάγκης του Πατέρα και του Υιού για πιστούς και οπαδούς θα είναι το βασικό κριτήριο της σωτηρίας; Είναι δυνατόν οι θεοί να είναι τόσο χαμερπείς;). «Δεν μπορείς να καταλάβεις. Η θρησκεία δεν έχει σχέση με τη λογική, έχει σχέση με την πίστη». (Και η πίστη έχει σχέση με την παντελή απουσία λογικής, δηλαδή με την παράνοια!).
(Συνεχίζεται… επ’ άπειρον!)
No comments :
Post a Comment