22/01/2013

Η ελευθερία έκφρασης λίγο πριν το απόσπασμα

Πέραν των όποιων πολιτικών και γεωπολιτικών παρασκηνίων η άσκηση τρομοκρατίας αποσκοπεί και στο να πληγεί βάναυσα η ελευθερία έκφρασης. Στο να φοβάται κάποιος, ακόμα και να ψελλίσει την άποψή του. Στο πρόσφατο νέο-ελληνικό παρελθόν, όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει την επικρατούσα τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα, στιγματιζόταν ως «κομμουνιστής», άσχετα αν ήταν ή όχι. Έτσι κάποιοι πάσχιζαν να καταθέσουν «πατριωτικά» διαπιστευτήρια, προτού κάνουν ή πουν το οτιδήποτε. Σήμερα η «ταμπέλα» είναι αυτή του «εθνικιστή» και οι περισσότεροι σπεύδουν να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους ως «ανθρωπιστές» με διεθνιστική «νότα». Το ίδιο συμβαίνει και στην κοινωνία. Αυτοί, οι οποίοι έχουν κατ’ επιλογήν αγνά πατριωτικά αισθήματα, προερχόμενα όχι από κόμματα και ιδεολογίες, πριν εκφράσουν την γνώμη τους πάνω σε θέματα-ταμπού για τους περισσότερους, ξεκινούν κάπως έτσι: «Δεν είμαι εθνικιστής αλλά,…».  Τρομοκρατία υπάρχει, λοιπόν, και στον λόγο. Τοποθετούνται ιδεοληπτικές «νάρκες» σε λέξεις ή διαχρονικά ιδανικά, αφού έχει προηγηθεί η καπήλευσή τους από ακραία ρεύματα. Κατανοώντας, λοιπόν, κάποιος τα προαναφερθέντα και λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη του την κρισιμότητα της συγκεκριμένης συγκυρίας για το μέλλον της χώρας και του λαού της, ας μην τον αγγίξει η όποια κατευθυνόμενη κριτική και ταμπελοποίηση, προκειμένου να πει ελεύθερα την γνώμη του. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ελευθερία έκφρασης, για την οποία κάποιοι «κόπτονται», ενίοτε, όμως, φαινομενικά.

ΠΥΓΜΗ.gr

No comments :

Post a Comment