Οι “ήρωες” του ΟΧΙ του 2004

Στο δημοψήφισμα του 2004 ο Νίκος Αναστασιάδης από τη θέση του προέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού υποστήριξε το ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν. Έκτοτε, οι υποστηρικτές του ΟΧΙ κτυπούν τον Αναστασιάδη ως προδότη, ως γραικύλο, ως τουρκοπροσκυνημένο, ως αγγλόδουλο κλπ, κλπ. Πολλοί από αυτούς τους χαρακτηρισμούς εκφράζουν όντως μια δίκαιη οργή σε μιαν απαράδεκτη και κατάπτυστη πολιτική επιλογή του Αναστασιάδη. Προσέξτε όμως. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ δεν διαπράχθηκε από τον Αναστασιάδη. Αλλά από εκείνους που πρόταξαν το ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν. Θα πείτε βέβαια ακρίτως αντιδρώντες, μα τι είναι αυτά που λέτε; Είναι δυνατόν οι υπερασπιστές του ΟΧΙ να διέπραξαν προδοσία; Και όμως το γεγονός ότι το σχέδιο Ανάν έγινε αποδεκτό από την τότε κυβέρνηση του Τάσσου, όπως τεθεί σε δημοψήφισμα, αποτελούσε άρνηση υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της κυπριακής δημοκρατίας. Πως είναι δυνατόν να θέτεις σε δημοψήφισμα ένα σχέδιο που καταλύει αυτή τούτη τη κυπριακή δημοκρατία και να παρουσιάζεσαι δακρύβρεκτος και να αποδέχεσαι αυτήν ακριβώς την διάσταση του εν λόγω σχεδίου λέγοντας πως παρέλαβες κράτος και δεν θα παραδώσεις κοινότητα ; Και εφόσον ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν ήθελε να παραδώσει κοινότητα γιατί αποδέχθηκε το ΔΙΠΛΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ που αναβάθμιζε την Ζυριχική “τουρκοκυπριακή κοινότητα” σε ξεχωριστό εκλογικό σώμα, που παραπέμπει σε δύο λαούς και σε δύο κράτη ή στη καλύτερη περίπτωση σε δύο συνιστώσες πολιτείες ή κρατίδια τα οποία το σχέδιο Ανάν επίσης περιελάμβανε;

Δεν έμειναν όμως έως εδώ τα πράγματα. Η τότε κυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου δεν απαίτησε να προσδιοριστεί ποιοι είναι αυτοί οι “τουρκοκύπριοι” που θα λάβουν μέρος στο δημοψήφισμα. Πόσοι είναι αυτοί, που βρίσκονται, ποια νόμιμα χαρτιά έχουν στα χέρια τους για να δικαιούνται να ψηφίσουν;Θα έπρεπε λοιπόν να απαιτηθεί ΑΠΟΓΡΑΦΗ των τουρκοκυπρίων υπό την εποπτεία της κυρίαρχης κυπριακής δημοκρατίας και των Ηνωμένων Εθνών.Δυστυχώς όμως δεν έγινε ούτε αυτό το αυτονόητο. Και έτσι αφέθηκαν να ψηφίσουν όλοι οι έποικοι. Δηλαδή το έγκλημα πολέμου, η κυβέρνηση Τάσσου, με την ανοχή της αντιπολίτευσης και της πάλαι ποτέ εθναρχούσας εκκλησίας, το διήθησε μέσα από την προδοσία και το “νομιμοποίησε” σε τοπικό επίπεδο. Ευτυχώς που το σάπιο και προδοτικό κατεστημένο δεν χειρίζεται την διεθνή νομιμότητα διότι θα την άλλαζε εκ βάθρων στα μέτρα του ραγιαδισμού της. Θέλουμε να πούμε με αυτό πως οι προδότες του ΟΧΙ, με το γεγονός ότι επέτρεψαν στους έποικους να ψηφίσουν δεν αναιρούν το διεθνές δίκαιο που χαρακτηρίζει τον μαζικό εποικισμό ως έγκλημα πολέμου. Συνεπώς δεν είμαστε υποχρεωμένοι δεν δεχθούμε ή να σεβαστούμε τις παράνομες σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο υποχωρήσεις της προδοτικής κυβέρνησης Τάσσου Παπαδόπουλου, ούτε να τις θεωρήσουμε δεσμευτικές στις αποφάσεις μας για το μέλλον της πατρίδος μας.

Οι αποφάσεις και προτάσεις των προδοτών είναι για το βόθρο και αυτοί που τις διέπραξαν τους αξίζει το αιώνιο ανάθεμα. Έλληνες μην ακούτε ότι μας δεσμεύουν οι προτάσεις που κατέθεσαν κατά καιρούς οι προδότες. Και μην χάνεται το καιρό σας στη προσπάθεια να λύσετε αυτό το γόρδιο δεσμό των αισχρών και προδοτικών υποχωρήσεων και παραχωρήσεων. Τη λύση θα την δώσει το σπαθί και η οργή του λαού που θα πέσει πάνω στα κεφάλια των προδοτών που έχουν μάλιστα το θράσος να διεκδικούν σήμερα την προεδρία της κυπριακής δημοκρατίας, άλλοι συνασπισμένοι με τον Δημοκρατικό Συναγερμό και άλλοι με τα κόμματα του γλοιώδους και ερμαφρόδιτου κεντρώου χώρου.Έμαθα από το δάσκαλο μου, τον Φρειδερίκο Νίτσε, το έργο του οποίου συστήνω στη νεολαία, πως πρέπει να χτυπούμε τα είδωλα με το σφυρί μέχρι να γίνουν συντρίμμια και να αποκαλυφθεί η αποκρουστική κενότητα τους.

Λουκάς Σταύρου υποψήφιος προεδρικών εκλογών της κυπριακής “δημοκρατίας”
πρόεδρος Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος – ΕΔΗΚ