Η εγρήγορση του σκοπού της κεντρικής πύλης στρατοπέδου στη Σαμοθράκη οδήγησε στη σύλληψη του μουσουλμάνου κατασκόπου Μεχμέτ Μποστανζή. Για τις 2 Απριλίου 2013 αναβλήθηκε να εκδικαστεί στο Εφετείο Κομοτηνής η έφεση του μουσουλμάνου Μεχμέτ Μποσταντζή, πρώην φωτογράφου στην Αλεξανδρούπολη, για την καταδίκη του το Μάιο του 2010 σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση, με την κατηγορία της παραβίασης μυστικών της Πολιτείας και της κατασκοπείας υπέρ της Τουρκίας. Η αναβολή έγινε λόγω της απεργίας των δικαστών. Η υπεράσπισή του, ο δικηγόρος Ξάνθης Ιωάννης Μπάρκας, αναμενόταν να επιδιώξει, αφενός, την αθώωση, αφετέρου να μην χρειάζεται να εμφανίζεται στο Αστυνομικό Τμήμα Φερών, καλύπτοντας σημαντική απόσταση από το Μεγάλο Δέρειο όπου ζει τώρα. Είχε καταδικαστεί σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση, αλλά αποφυλακίστηκε στις αρχές του 2011 λόγω της διάταξης για εκτέλεση κοινωνικού έργου! Είναι αξιοσημείωτη η περίπτωση, διότι η έφεσή του εκδικάζεται μετά την αποφυλάκισή του… Και μιλάμε για κατασκοπεία. Γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1979 στο Σιδηροχώρι Έβρου (Δήμος Ορφέα) και κατά την περίοδο της σύλληψής του κατοικούσε στη Μάκρη Αλεξανδρούπολης μαζί με τη σύζυγό του. Όταν αποφυλακίστηκε, πήγε στο Μεγάλο Δέρειο μαζί με τον πατέρα του, Ρηφάτ. Η δίωξή του έγινε σύμφωνα με το Άρθρο 146 του Ποινικού Κώδικα σχετικά με παραβίαση μυστικών της Πολιτείας και με το Άρθρο 148, 149 για Κατασκοπεία.
Στις 27 Ιουλίου 2009, στις 16:45, ο επόπτης Επιφυλακής Ασφαλείας του Στρατοπέδου «Δημογέροντα Χατζηγιώργη» της Σαμοθράκης ενημερώθηκε από το σκοπό της κεντρικής πύλης ότι ένα αυτοκίνητο μάρκας Οpel Corsa «έκοβε βόλτες» έξω από το στρατόπεδο. Στις 19:00 το αυτοκίνητο, με αριθμό κυκλοφορίας ΕΒΗ-2274, εντοπίστηκε στο λιμάνι και μετά την έρευνα της Αστυνομίας κατασχέθηκαν, μεταξύ άλλων, ένα τρίποδο φωτογραφικής μηχανής, φωτογραφική μηχανή ΝΙΚΟΝ, δύο φακοί ΝΙΚΟΝ και ΤΑΜRΟΝ, ένας σουγιάς με θήκη, ένα βιβλιάριο και μία κάρτα της Εθνικής Τράπεζας, ένα πορτοφόλι με Ί 65 ευρώ, ένα κινητό τηλέφωνο Trident, μία κάρτα μνήμης Sandisk και μία κάρτα μνήμης Pretec επιμελώς κρυμμένη κάτω από το πατά κι του οδηγού, η οποία περιείχε 300 περίπου φωτογραφίες από στρατιωτικές και πολιτικές εγκαταστάσεις εθνικού περιεχομένου. Στο αυτοκίνητό του, που βρέθηκε στην Αλεξανδρούπολη, έγινε επίσης έλεγχος και, μεταξύ άλλων, βρέθηκε κινητό τηλέφωνο ΝΟΚΙΑ με τουρκική σύνδεση κινητής τηλεφωνίας. Στις 21:00, την ημέρα της σύλληψής του, ο συλληφθείς εξέφρασε την επιθυμία να συνεργαστεί. Ενημέρωσε τους αστυνομικούς για την ύπαρξη 8 φακέλων στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του, όπου βρέθηκαν φωτογραφίες στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε Αλεξανδρούπολη (Στρατόπεδο «Κανδηλάπτη»), Παλαγία (Στρατόπεδο «Καραμανίδη»), Δορίσκο, Άβαντα, Καβησό, Δίκελλα, όπως επίσης και από το Κέντρο Τεθωρακισμένων Αυλώνα.
Από την έρευνα που έγινε στο κατάστημα φωτογραφικών ειδών του συλληφθέντος βρέθηκαν επίσης φωτογραφίες από τους εσωτερικούς χώρους του αεροδρομίου της Αλεξανδρούπολης, φωτογραφίες παρελάσεων, από τον υποσταθμό της ΔΕΗ στην περιοχή Κέχρου Ροδόπης (Πομακοχώρια), αποκόμματα εφημερίδων της Θράκης, όπως Παρατηρητής, Πολίτης της Θράκης, Ο Χρόνος, Εμπρός, σχετικά με τη μουσουλμανική κοινότητα, καθώς και φωτογραφία από ελικόπτερο της FRΟΝΤΕΧ. Κύριος στόχος του φωτογραφικού υλικού ήταν στρατόπεδα γύρω από την Αλεξανδρούπολη. Στο Δορίσκο υπάρχουν άρματα πρώτης μάχης και στον Άβαντα όλα τα πυρομαχικά. Είχε ακόμη και φωτογραφίες από παρελάσεις και την εξέδρα των επισήμων από την πίσω πλευρά, όπου φαίνονταν τα ονόματα των στρατιωτικών και άλλων επισήμων. Επίσης, είχε φωτογραφίες από το Google, με σημειωμένες τις περιοχές απ’ όπου έπαιρνε φωτογραφίες, σε βαθμό που οι αξιωματικοί να σημειώσουν ότι «έδινε τροφή για την [τουρκική] Αεροπορία». Οι φωτογραφίες χαρακτηρίστηκαν ότι έχουν σημασία και αφορούν σε μείζονος σημασίας στρατιωτικούς και πολιτικούς στόχους, οι οποίοι, για να εντοπιστούν, «πρέπει να πάει ανθρώπινο μάτι». Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του στρατιωτικού με πείρα τριάντα δύο ετών ότι «το θέμα δεν είναι να με ανησυχεί αυτός που παίρνει τις φωτογραφίες, αλλά αυτός που θα τις δει», θέλοντας να τονίσει ότι για εμάς μπορεί να φαίνονται αθώες, αλλά για τον Τούρκο αξιωματικό πληροφοριών μπορούν να συμπληρώσουν το παζλ.
Ο κατηγορούμενος στην απολογία του ανέφερε ότι είχε σπουδάσει στην Τουρκία. Στην Προύσα είχε τελειώσει το Λύκειο και στο πανεπιστήμιο στην Άγκυρα είχε σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων. Το 2005 τελείωσε τις σπουδές του, έκανε τη στρατιωτική του θητεία και το 2006 άρχισε να σκέφτεται τι δουλειά θα κάνει. Σύμφωνα με την εκδοχή του, η στρατολόγησή του από την τουρκική κυβέρνηση έγινε το Νοέμβριο του 2008 που επέστρεφε στην Ελλάδα και περνούσε από το Τελωνείο Ιψάλων. Του είπαν ότι το διαβατήριό του είχε ένα πρόβλημα και πήγε σ’ ένα γραφείο όπου βρίσκονταν δύο άνδρες, σαράντα με σαράντα πέντε ετών, με πολιτικά. Άρχισαν να λένε για όλη του τη ζωή και του είπαν ότι θέλουν να τους βοηθήσει. Του ζήτησαν να φωτογραφίσει κάποια στρατόπεδα. Εκείνος δεν ήθελε να μπλέξει, γνώριζε ότι είναι παράνομο αυτό και ότι απαγορεύεται. Ρώτησε ποιοι είναι και εκείνοι του απάντησαν ότι δεν τον ενδιαφέρει και αν συνεργαστεί θα περνάει καλά και θα μπαινοβγαίνει χωρίς πρόβλημα στην Τουρκία. Του είπαν ακόμη ότι «οι άνθρωποι στην Τουρκία εξαφανίζονται, βρίσκονται στα χωράφια». Ανέφερε ότι του είπαν ότι θα τον βρουν ακόμη κι αν φύγει και δεν γυρίσει στην Τουρκία.
Τελικά δέχτηκε, του είπαν ότι θα τον βρουν όταν τον χρειαστούν και του έδωσαν μια κάρτα σύνδεσης για τηλέφωνο. Ένα μήνα μετά του έστειλαν μήνυμα να είναι στο μαγαζί μια συγκεκριμένη ώρα και πέρασαν. Έρχονταν ένας ένας και όχι και οι δύο μαζί. Τους ξαναρώτησε ποιοι είναι κι εκείνοι είπαν να μην τον ενδιαφέρει και ότι καλύτερα να μην γνωρίζει. Ο ίδιος υποθέτει ότι είναι αστυνομικοί ή ειδικοί σε αυτό τον τομέα. Του είπαν να τραβήξει φωτογραφίες από τα στρατόπεδα γύρω από την Αλεξανδρούπολη και οτιδήποτε βλέπει στο δρόμο από κεραίες κ.λπ. Του έδειξαν να σημειώνει στο χάρτη αυτά που φωτογραφίζει. Σε κάποια στιγμή τον ρώτησαν πόσα χρήματα θα ήθελε για τις φωτογραφίες κάθε φορά κι εκείνος ενδεικτικά τους είπε 500 ευρώ, αλλά στην απολογία του τόνισε ότι δεν έλαβε χρήματα και ότι ποτέ δεν έδωσε τις φωτογραφίες που τράβηξε. Συνολικά τον επισκέφθηκαν πέντ’ έξι φορές, πάντα μετά από τηλεφωνικό μήνυμα. Του έδωσαν δύο διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τις οποίες, όπως είπε, δεν χρησιμοποίησε. Αυτές ήταν selimiye32@hotmail.com και selimiye32@gmail.com. Κάθε φορά τού έλεγαν ότι θα είναι η τελευταία, αλλά την επόμενη φορά τού έδιναν νέες εντολές. Εκείνος θεώρησε ότι οι φωτογραφίες που έπαιρνε δεν ήταν ιδιαίτερης αξίας για να παραβιάζουν απόρρητα της Ελλάδας. Πήγε στην Τουρκία δυο τρεις φορές. Είπε ότι, επειδή δεν είχε κανέναν γνωστό για να πάει στις ελληνικές Αρχές, γι’αυτό δεν πήγε να αναφέρει τα περιστατικά και ότι φοβόταν.
Ουσιαστικά, υποστήριξε ότι από το φόβο που του προκάλεσαν οι δύο αξιωματούχοι της τουρκικής κυβέρνησης, δεδομένου ότι έχει περιουσία και συγγενείς στην Τουρκία, υποχρεώθηκε να συνεργαστεί μαζί τους. Η υπεράσπιση υποστήριξε ότι προφανώς οι Τούρκοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι τον ήθελαν για να κάνει κάποιες άλλες δραστηριότητες κι αυτά που έκανε μέχρι τώρα ήταν προεργασία για να τον δοκιμάσουν, συνεπώς δεν υπήρξε ζημία στην εθνική ασφάλεια της Ελλάδας. Ήταν η πρώτη κρούση και η πρώτη συνεργασία για να εξετάσουν την προθυμία του και την αποτελεσματικότητά του, είπε. Δεν τους ενδιέφεραν τα στοιχεία, γι’ αυτό και δεν πήραν τις φωτογραφίες. Το δικαστήριο, βέβαια, δεν δέχτηκε ότι μπορεί να κρατούσε τέτοιο υλικό από το Φεβρουάριο του 2008 μέχρι τον Ιούλιο του 2009 χωρίς να το έχει παραδώσει. Πρωτοδίκως δέχτηκε ότι στοιχειοθετείται αντικειμενικά και υποκειμενικά η πράξη της προδοτικής κατασκοπείας κατ’ εξακολούθηση. Η περίπτωση αυτή δεν είναι η μόνη, αλλά είναι χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο κινείται το τουρκικό παρακράτος στη Θράκη…
Eπίκαιρα
http://strategyreports.wordpress.com/2012/11/02/
No comments :
Post a Comment