Νέα επίθεση δέχεται η Κύπρος από την Μ. Βρεττανία , στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, αναφορικά με το ψήφισμα για την ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Στόχος των άγγλων είναι να συνδέσουν την παρουσία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ με μια προοπτική χρονοδιαγραμμάτων που δεν αποκλείεται να καταλήγει σε κλείσιμο του φακέλου του κυπριακού ως αδιέξοδου και άλυτου προβλήματος. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο αγγλικός στρατός, με την αναβαθμισμένη παρουσία του στις αγγλικές βάσεις, που πρόσφατα επιβεβαιώθηκε και από το προσκυνημένο πολιτικό κατεστημένο με την φιέστα στο Κούριο υπό την έντονη επίβλεψη των αγγλικών όπλων, θα αναλάβει “ειρηνοποιό” και διαμεσολαβητικό ρόλο, υποκαθιστώντας την ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Μια τέτοια εξέλιξη θα καταστήσει τον αγγλικό στρατό , που σήμερα κατέχει τις περιοχές των αγγλικών βάσεων , εξουσιαστή όλης της επικράτειας της κυπριακής δημοκρατίας. Θα έχει το δικαίωμα να περιπολεί, να στήνει οδοφράγματα, να επιβάλλει την “ειρήνη”, όπως και κατά την περίοδο του 1963 πριν μας επιβληθεί η πράσινη γραμμή. Η κατάσταση που επικρατεί στην Ανατολική Μεσόγειο με δεδομένη και την αξία της κυπριακής ΑΟΖ, κάνει τους άγγλους να επιδιώκουν εντονότερη στρατιωτική παρουσία και παρέμβαση στα εσωτερικά της κυπριακής δημοκρατίας, με βλέψεις αρπαγής ή συγκυριαρχίας μέσω των “κυρίαρχων” βάσεων επί της κυπριακής ΑΟΖ.
Το κυπριακό με την ανακάλυψη των υδρογονανθράκων μπήκε σε μια νέα φάση που εγκυμονεί ακραίους κινδύνους για τον κυπριακό ελληνισμό. Οι κρατούντες δείχνουν πως δεν καταλαβαίνουν την κρισιμότητα και επικινδυνότητα της καταστάσεως. Δείχνουν να ζουν στη “τρελή χαρά” σαν αφιονισμένοι, στη “τρελή χαρά“ του αναμενόμενου πλούτου, όπως ζούσε και κάποιο γύναιο των υπουργιών λίγες ώρες πριν την έκρηξη στο Μαρί, όπου έτριβε τα χέρια της για το χρήμα που θα έβγαζε η κυπριακή δημοκρατία από την πώληση των κοντέινερ. Ζούμε ακριβώς την ίδια κατάσταση. Η Κύπρος ολόκληρη κάθεται πάνω σε μια βόμβα που είναι έτοιμη να εκραγεί και οι πολιτικοί του Ζυριχικού κατεστημένου χαριεντίζονται, συνεορτάζουν και συμποσιάζονται με τους άγγλους και τους τούρκους κατακτητές.
Το κυπριακό με την ανακάλυψη των υδρογονανθράκων μπήκε σε μια νέα φάση που εγκυμονεί ακραίους κινδύνους για τον κυπριακό ελληνισμό. Οι κρατούντες δείχνουν πως δεν καταλαβαίνουν την κρισιμότητα και επικινδυνότητα της καταστάσεως. Δείχνουν να ζουν στη “τρελή χαρά” σαν αφιονισμένοι, στη “τρελή χαρά“ του αναμενόμενου πλούτου, όπως ζούσε και κάποιο γύναιο των υπουργιών λίγες ώρες πριν την έκρηξη στο Μαρί, όπου έτριβε τα χέρια της για το χρήμα που θα έβγαζε η κυπριακή δημοκρατία από την πώληση των κοντέινερ. Ζούμε ακριβώς την ίδια κατάσταση. Η Κύπρος ολόκληρη κάθεται πάνω σε μια βόμβα που είναι έτοιμη να εκραγεί και οι πολιτικοί του Ζυριχικού κατεστημένου χαριεντίζονται, συνεορτάζουν και συμποσιάζονται με τους άγγλους και τους τούρκους κατακτητές.
Η κατάσταση αυτή δεν αντιμετωπίζεται με αποσπασματικές και σπασμωδικές κινήσεις. Απαιτείται συνολικό σχέδιο διπλωματικής επίθεσης που θα ανακαθορίζει το κυπριακό στη βάση του δικαιώματος της ολοκλήρωσης της ανεξαρτησίας της κυπριακής δημοκρατίας, θα καταγγέλλει το κατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης, τις συνθήκες εγγυήσεως και συμμαχίας και θα προτείνει συνολικό σχέδιο δημοκρατικής και ειρηνικής λύσης, το σχέδιο που εμείς οι εθνικοκοινωνιστές ονομάζουμε ΠΟΡΕΊΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Χρειάζεται επίσης ενίσχυση της άμυνας με στόχο τον ενιαίο ελληνικό στρατό. Με το κυπριακό τοποθετημένο στη βάση της πραγματικής δημοκρατίας που θα μας επιτρέψει την άσκηση επιθετικής διπλωματίας και με ισχυρή άμυνα, θα μπορέσουμε να κρατήσουμε πρώτα από όλα την κυριαρχία μας στην ελεύθερη επικράτεια μας και να κινήσουμε τις διαδικασίες επέκτασης της κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρατίας στην υπό των τούρκων και άγγλων κατεχόμενη επικράτεια μας.
Για να γίνουν αυτά χρειάζεται ηγεσία εθνική που δεν θα συρθεί σε πολυμερείς διασκέψεις (Αναστασιάδης) ή σε διαπραγματεύσεις επι μηδενικής βάσης με τους τούρκους (Λιλλήκας) ή σε συνεχείς παραχωρήσεις που αναβαθμίζουν και νομιμοποιούν την κατοχή (Χριστόφιας). Χρειάζεται ηγεσία εθνική που θα υπερασπισθεί με σθένος την κυπριακή δημοκρατία και το δίκαιο της αυτοδιάθεσης της.
No comments :
Post a Comment