Φεμινισμός και Εθνικοσοσιαλισμός

Ακόμα μια ιδιαίτερης σημασίας πτυχή της Εθνικοσοσιαλιστικής μας εκπαιδεύσεως (αλλά και ολόκληρης της βιοθεωρίας μας) είναι η απόλυτη αντίθεση στον ολέθριο «φεμινισμό» της εποχής μας – σ’ αυτό το προϊόν της παρακμής, η επιρροή του οποίου το μόνο που προκαλεί είναι τον περαιτέρω υποβιβασμό της φυλής. Απεχθανόμαστε την θεωρία της «ισότητος» των φύλων, η οποία επιβλήθηκε στον Δυτικό κόσμο τόσο αδιάντροπα μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πρώτα απ’ όλα, είναι παραλογισμός.

Τα αρσενικά και τα θηλυκά του ίδιου έμβιου είδους, προικισμένα από την Φύση με συμπληρωματικές ιδιότητες για την εκπλήρωση των στενώς συνδεδεμένων πεπρωμένων τους, δεν δύναται να είναι ίσα. Είναι διαφορετικά, και δεν δύναται να είναι τίποτε άλλο παρά διαφορετικά, όσο κι αν κανείς προσπαθήσει να τους εκπαιδεύσει με τον ίδιο τρόπο και να τους επιβάλει να ασχοληθούν με το ίδιο έργο. Ο «φεμινισμός» δεν συνιστά παρά μια φαύλη θεωρία, καθώς ο μόνος τρόπος, όχι να γίνουν τα δύο φύλα ίσα –μιας κι αυτό είναι αδύνατον-, αλλά να τους εξαναγκάσει κανείς, εκών-άκων, να διαμορφωθούν οι ίδιοι και ο τρόπος ζωής τους από το ίδιο τεχνητό καλούπι, είναι να κλέψουν την θηλυκότητα από την γυναίκα και την αρρενωπότητα από τον άνδρα, εκφυλίζοντάς τους και τους δύο και διαφθείροντας την φυλή.

Δεν αρνούμαι ότι υπάρχουν και πάντοτε υπήρχαν μεμονωμένες περιπτώσεις γυναικών οι οποίες επιτύγχαναν περισσότερο σε ανδροκρατούμενους τομείς παρά στον τομέα της μητρότητος, ή κατάφερναν να τα συνδυάσουν και τα δύο. Αλλά τέτοιου είδους εξαιρέσεις δεν χρειάζονται τον «φεμινισμό» προκειμένου να κατοχυρώσουν την ιδιαίτερη θέση την οποία η Φύση, χάρι στην αγάπη της για την διαφορετικότητα, τους προσέφερε. Περίπου στα 3200 π.Χ., η Azag-Bau, μια νεαρή έμπορος κρασιού, κατάφερε να ανελιχθεί τόσο πολύ ώστε να γίνει η ιδρυτής της 4ης Δυναστείας των Kish. Εκείνη την εποχή, οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου –ούτε κι άνδρες βέβαια– ούτε στην Σουμερία ούτε σε καμία άλλη οργανωμένη κοινωνία. Και φυσικά δεν ανταγωνίζονταν τους άνδρες σε όλους ή σχεδόν όλους τους τομείς της ζωής, όπως συμβαίνει στην σύγχρονη Βρετανία και στην Αμερική.

Όλως περιέργως, οι πιο φανατικές φεμινίστριες είναι, κατά κανόνα, αυτές στις οποίες ελλείπουν οι ανδρικές αρετές. Όπως σημειώνει κι ο Νίτσε, οι επιδέξιες γυναίκες δεν είναι φεμινίστριες. Από την αρχαιότερη Azag-Bau, ή την βασίλισσα Tiy της Αιγύπτου ή την Αγριππίνα ή την πιο σύγχρονη, λιγότερο γνωστή αλλά ιδιαίτερα γοητευτική κι ισχυρή προσωπικότητα της Μογγολικής ιστορίας, Ai Yuruk, η οποία πέρασε την ζωή της καλπάζοντας μαζί με τον πατέρα της Kaidu (απόγονο του Genghis Khan) προασπιζόμενη τα βοσκοτόπια της Κεντρικής Ασίας για πάνω από 40 χρόνια, όλες θα ξεσπούσαν σε γέλια αν μάθαιναν για το κίνημα της «χειραφετήσεως των γυναικών» και τις συνεπαγόμενες αυτού ανοησίες – στην ουσία θα γελούσαν με όλους τους τυπικούς δημοκρατικούς θεσμούς τους οποίους τόσο θαυμάζει η παρηκμασμένη μας κοινωνία. Αυτές οι εξαιρέσεις, όμως, δεν έχουν ανάγκη από ιδιαίτερη εκπαίδευση κι αν ακόμα την χρειαστούν, φροντίζουν να εκπαιδευτούν μόνες τους.

Η δική μας Εθνικοσοσιαλιστική Εκπαίδευση για την τωρινή και την μελλοντική ευημερία μιας υγιούς κοινότητος, ήταν – και θα είναι, όταν έρθει η ώρα να ενισχυθεί εκ νέου – θεμελιωμένη στο δεδομένο ότι τα δύο φύλα έχουν τελείως διαφορετική θέση στην εθνική ζωή, κι εν συνεπεία χρειάζονται μια εντελώς διαφορετική εκπαίδευση. Αυτή η εκπαίδευση για τα κορίτσια οφείλει να θέτει ως πρωταρχικό σκοπό την μητρότητα (Mein Kampf). Δεν εξαναγκάζαμε κάθε γυναίκα να γίνει μητέρα. Παρείχαμε, ωστόσο, σε κάθε Άρια υγιή γυναίκα την απαραίτητη εκπαίδευση και κάθε είδους δυνατότητα ώστε να γίνει μια άξια μητέρα, αν ενδιαφερόταν. Τα κορίτσια διδάσκονταν ότι η μητρότητα αποτελεί την πραγμάτωση του εθνικού τους καθήκοντος και παράλληλα τιμή για τις ίδιες, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί βάρος.

Μάθαιναν να θαυμάζουν την ισχύ των ανδρών και να αναζητούν τον τελειότερο στρατιώτη ως τον ιδανικό σύντροφο – όπως είναι φυσικό και ενστικτώδες. Επιπλέον, δεν εδύνατο οποιαδήποτε γυναίκα να νυμφευτεί οποιονδήποτε άνδρα, ακόμα και μέσα στο Κόμμα. Όσο σπουδαιότερα ήσαν τα προσόντα του άνδρα, τόσο σπουδαία όφειλε να είναι κι η γυναίκα. Για παράδειγμα, μια κοπέλα που επιθυμούσε να γίνει σύζυγος ενός στρατιώτη των SS –μεγάλη τιμή– έπρεπε όχι μόνο να αποδείξει την ανόθευτη Άρια καταγωγή της (όπως άλλωστε κάθε Γερμανός πολίτης σε ηλικία γάμου), αλλά παράλληλα να προσκομίσει δίπλωμα με το οποίο βεβαιωνόταν ότι κατείχε γνώσεις μαγειρικής, ραπτικής, οικοκυρικής, φροντίδας και διαπαιδαγώγησης των τέκνων, κ.α. Με μία λέξη, ότι εξετάστηκε και κρίθηκε κατάλληλη να γίνει μια πετυχημένη σύζυγος.

Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι τα κορίτσια σε μια Εθνικοσοσιαλιστική Πολιτεία δεν θα διδάσκονται τίποτε άλλο παρά οικιακή οικονομία και παιδική πρόνοια. Στην Νέα Γερμανία, παρακολουθούσαν κι αυτά την γενική εκπαίδευση. Το 20ο Σημείο του Προγράμματος του Κόμματος, το οποίο τονίζει, εκτός των άλλων, ότι «η κατανόηση του πνεύματος της Πολιτείας (πολιτειακή γνώση) οφείλει να επιδιώκει, μέσω της σχολικής διδασκαλίας, την πρώτη αφύπνιση της νοημοσύνης», αναφέρεται τόσο στην μόρφωση των κοριτσιών όσο και των αγοριών.

Σπάνια υπήρξε, από την πλευρά ενός κράτους, τέτοιου είδους ειλικρινής και σοβαρή προσπάθεια να παρασχεθούν οι μέγιστες δυνατότητες για εξέλιξη και πρόοδο σε κάθε παιδί. «Απαιτούμε την μόρφωση των χαρισματικών παιδιών φτωχών οικογενειών, ανεξαρτήτως τάξεως κι επαγγέλματος (των γονέων), με έξοδα της Πολιτείας», δήλωσε ο Führer, ξανά στο ίδιο Σημείο του Προγράμματος. Και κράτησε τον λόγο του δίνοντας στον Γερμανικό λαό –τόσο σ’ αυτόν τον τομέα όσο και σε άλλους- πολύ περισσότερα από όσα είχε υποσχεθεί, πράγμα που ακόμα κι οι εχθροί του παραδέχονται.

Απόσπασμα από το βιβλίο Gold in Furnace της Savitri Devi.
Μετάφραση-Απόδοση: Τίσις

http://hypervoria.blogspot.com/
http://polemosgenel.blogspot.com/2012/04/blog-post_5610.html