29/01/2012

H AOZ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΕΝΝΟΙΑ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑΥΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙΣ.

Δεδόμενου ότι στην χώρα μας γίνεται συνεχώς συζήτηση για την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ από γνώστες, αλλά και από άσχετους και ημιμαθείς, η τυχόν απόφαση μας για την ΑΟΖ(αν και δεν το βλέπω εύκολο)θα πρέπει να συμβαδίζει και με ενέργειες που θα μπορούν πρακτικά να την υποστηρίξουν, πράγμα που σημαίνει τον εκσυγχρονισμό μονάδων του Πολεμικού Ναυτικού, έτσι ώστε να διαμορφωθεί μια πλήρης δύναμη αποτροπής και να καλλιεργηθεί το αυξημένο αίσθημα ασφάλειας στους Έλληνες πολίτες, τόσο απαραίτητο για την ευημερία και ανάπτυξη της χώρας μας.

Σε ό,τι αφορά στο Πολεμικό Ναυτικό αλλά και στον Ελληνικό Στρατό θα πρέπει να επισημανθεί ότι η προηγούμενη πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου είναι υπεύθυνη για τη διατάραξη της ισορροπίας, καθόσον θα μπορούσαν να διαθέτουν ήδη νέα οπλικά συστήματα αυξάνοντας σημαντικά τις αποτρεπτικές τους ικανότητες. Σημαντικά συστήματα αφήνονται να «σαπίζουν» πριν καν αποκτηθούν ή αμέσως μόλις παραλαμβάνονται και παρά το γεγονός ότι έχει αποπληρωθεί το μεγαλύτερο τμήμα του κόστους απόκτησης τους.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα:
- Μεταφορικά ελικόπτερα ΝΗ90
- Επιθετικά ελικόπτερα AH-64DHA Apache
- Άρματα μάχης Leopard 2HEL χωρίς πυρομαχικά
Η έγκαιρη αξιοποίηση όλων των ανωτέρω συστημάτων θα είχε ως αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση των αποτρεπτικών δυνατοτήτων της χώρας μας και μάλιστα σε μια περίοδο έντασης με την Τουρκία.

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι η επιτυχής ολοκλήρωση των ανωτέρω προγραμμάτων πρέπει να αποτελέσει το πρώτο μέλημα της όποιας νέας πολιτικής Ηγεσίας και στη συνέχεια να καθορισθούν τα νέα προγράμματα που απαιτούνται για την αύξηση των επιχειρησιακών ικανοτήτων του Πολεμικού Ναυτικού, λόγω των πολύ σοβαρών εξελίξεων στην Β.ΑΦΡΙΚΗ-ΝΑ ΜΕΣΟΓΕΙΟ-ΑΟΖ ΚΥΠΡΟΥ -ΘΕΣΕΙΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΛΙΒΥΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ ΠΕΡΙ ΑΟΖ κλπ.

Συνοπτικά αναφέρω ότι τα σημαντικότερα εξοπλιστικά προγράμματα θα πρέπει να συνίστανται σε:
- Αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας
- Απόκτηση Unmanned Combat Aerial Vehicles (UCAV)
- Νέες φρεγάτες με επαναπροσδιορισμό του απαιτούμενου αριθμού αυτών και της επιθυμητής διαμόρφωσής τους, σύμφωνα με τα νέα οικονομικά δεδομένα.
- Ένταξη νέων τύπων πλοίων επιφανείας, κατόπιν ανάλογης μελέτης (κορβέτες, κλπ)

Σε ότι αφορά στα Αεροσκάφη Ναυτικής Συνεργασίας (ΑΦΝΣ) αξίζει μια ιδιαίτερη μνεία, λόγω των συνεχών εξελίξεων στην δημιουργία της Ελληνικής ΑΟΖ, αλλά και των ραγδαίων εξελίξεων με την ΑΟΖ της Κύπρου. Για την Ελλάδα και τα ζωτικής σημασίας εθνικά και οικονομικά της συμφέροντα, η επιτήρηση των θαλάσσιων οδών στο Αιγαίο και την ΝΑ Μεσόγειο αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση. Μέχρι και το 2009, το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) ανταποκρινόταν σε αυτόν τον στρατηγικό στόχο με την χρήση αεροσκαφών P-3B, τα οποία αποκτήθηκαν ως μεταχειρισμένα από τα αποθέματα του Αμερικανικού Ναυτικού (USN) το 1994. Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις διαδραμάτισαν ένα στρατηγικό ρόλο όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο, για πάνω από δέκα πέντε χρόνια, με τις αποστολές αυτών των αεροσκαφών. Επιπρόσθετα, τα συγκεκριμένα αεροσκάφη έδιναν τη δυνατότητα στο ΠΝ να επιτηρεί επί καθημερινής βάσεως όλα τα θαλάσσια σύνορα της χώρας τόσο από πλευράς τρομοκρατίας όσο και παράνομης μετανάστευσης.

Με την απόσυρση των αεροσκαφών P-3B (λόγω λήξης ορίου ζωής), το ΠΝ απώλεσε όλες τις δυνατότητες ναυτικής επιτήρησης και μάλιστα στην πιο κρίσιμη περίοδο, όπως αποδεικνύεται από τις ραγδαίες γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή μας (Αραβική άνοιξη, κατάσταση στην Β. Αφρική και Μέση Ανατολή, ΑΟΖ Κύπρου, υιοθέτηση ελληνικής ΑΟΖ κλπ). Αξίζει δε να αναφερθεί ότι το κενό που έχει δημιουργηθεί σήμερα στους κόλπους της συμμαχίας επιχειρούν να το καλύψουν οι Τούρκοι, εκτελώντας προς το παρόν μία εβδομαδιαία αποστολή ως άσκηση με τα δικά τους αεροσκάφη, σε συνδυασμό με εισόδους στο κεντρικό Αιγαίο, όπου κάνουν εκτός από τις καταγραφές του στόλου μας και αποτύπωση όλων των εμπορικών πλοίων της Ανατολικής Μεσογείου. Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι στην κρίση της Λιβύης, η χώρα μας αναγκάσθηκε να χρησιμοποιήσει σε ρόλο ναυτικής επιτήρησης κάποια από τα ελικόπτερα έρευνας και διάσωσης, τα γνωστά SUPER PUMA, χωρίς βέβαια ικανοποιητικά αποτελέσματα και με μεγάλο κόστος.

Οι προσπάθειες του ΥΠΕΘΑ και του Πολεμικού Ναυτικού το 2009 να προχωρήσουν στην απόκτηση νέων αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας μέσω διαγωνισμού που προκήρυξε η ΓΔΑΕΕ απέβησαν άκαρπες λόγω υπερβολικού κόστους των νέων αεροσκαφών, διαδικαστικών προβλημάτων και μεγάλων χρόνων παράδοσης, αφού όλα τα προτεινόμενα αεροσκάφη και τα συστήματα τους έπρεπε να αναπτυχθούν. Σε ότι αφορά στην επανάκτηση αυτή της δυνατότητας το ΠΝ έχει ήδη αναγνωρίσει ότι αυτή μπορεί να επιτευχθεί με την απόκτηση 4 P-3Cαπό το USN. Για τον λόγο αυτό έχει ήδη ξεκινήσει την διαδικασία διερεύνησης με την αποστολή LOR for P&A. Στα εν λόγω αεροσκάφη είναι δυνατή η πλήρης δομική τους αναβάθμιση (νέες πτέρυγες), η τοποθέτηση αναβαθμισμένων κινητήρων και η συντήρηση των υπαρχόντων ηλεκτρονικών συστημάτων, παρέχοντας έτσι ένα όριο ζωής τουλάχιστον 25 ετών (15.000+ ώρες πτήσεως).

Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη θα είναι διαθέσιμα σε όλους τους χρήστες ΝΑΤΟ από το 2012 σε περιορισμένο αριθμό και θα παρασχεθούν βάσει σειράς προτεραιότητας που θα ζητηθούν (first come first serve basis). Η λύση αυτή ικανοποιεί άμεσα τις επιχειρησιακές ανάγκες του ΠΝ με το μικρότερο δυνατό κόστος. Με το P-3C να χρησιμοποιείται σήμερα από δεκάδες χώρες και να παραμένει ως το πλέον προηγμένο αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας, με δυνατότητα εκτέλεσης όλων των σύγχρονων αποστολών Ναυτικής Επιτήρησης, Ανθυποβρυχιακού Πολέμου, καθώς επίσης και όλων των αποστολών ISR (Intelligence Surveillance and Reconnaissance) και έρευνας και διάσωσης (SAR), δύσκολα μπορεί κάποιος να υιοθετήσει καλύτερη λύση για το ΠΝ.

No comments :

Post a Comment