Η διάψευση των προσδοκιών όλων των Ελλήνων, ακόμα και αυτών που είχαν συμπράξει προνομιακά με το σύστημα, είναι δεδομένη. Οι ίδιοι πολιτικοί, οι ίδιοι τεχνοκράτες, δημοσιογράφοι και αναλυτές, που μόλις πριν ενάμιση χρόνο ήταν βέβαιοι για την πορεία της χώρας, σήμερα αναζητούν γραμμές άμυνας. Παρά το αναμφισβήτητο γεγονός όμως της καθολικής διαπίστωσης για την αποτυχία των επιλογών, των προσώπων και των μηχανισμών, το σύστημα εξακολουθεί να είναι ισχυρό. Ο πολίτης παραμένει απογοητευμένος, αγανακτισμένος, πολλές φορές απεγνωσμένος, αλλά δυσκολεύεται να οδηγηθεί στο αυτονόητο συμπέρασμα:
Την πολιτική πράξη απόρριψης του συστήματος.
Με τον ηλεκτρονικό τύπο, τα σωματεία, τις οργανωμένες συλλογικότητες, τις εταιρίες δημοσκοπήσεων και μια στρατιά δημοσιογράφων και υπηρεσιακών παραγόντων, διασφαλίζεται ένα ποσοστό οριακής ανοχής ικανό να διατηρήσει την εξουσιαστική εναλλαγή των κυριοτέρων παραγόντων της σημερινής κατάντιας. Έτσι, τεχνηέντως από δείγματα πληθυσμού που συνήθως έχουν προεπιλεγεί, γίνεται αναγωγή ψηφοφόρων στα κόμματα και εμφανίζονται ενισχυμένοι, π.χ η Νέα Δημοκρατία, ένας εκ των αρχιτεκτόνων της κρίσης, η αριστερά που έχει σημαδέψει με την ιδεολογική κυριαρχία της την μεταπολίτευση, ο ΛΑΟΣ που στήριξε το μνημόνιο και το υπερασπίστηκε σθεναρά, ενώ δεν έχει στοιχειώδη πολιτικό λόγο. Εκεί ακριβώς βρίσκεται η πηγή του προβλήματος. Στην δυσχέρεια των πολιτών να κατανοήσουν και να προχωρήσουν σε λύσεις ουσιαστικά ανατρεπτικές, όχι γιατί δεν το θέλουν ή δεν έχουν πειστεί, αλλά γιατί είναι βαθύτατα εγκλωβισμένοι σε ένα σύστημα πολύ καλά δομημένο.
Ας δούμε όμως την φύση και την προέλευση των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Δυνάμεων που αποτελούν το κύριο δυναμικό του συστήματος και άρα μέρος του ιδιότυπου Ελληνικού προβλήματος.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ που έχει αναλάβει το πρόσφατο μέρος του δράματος και έχει μέγα τμήμα της ευθύνης για την σύγχρονη χρεοκοπημένη Ελλάδα. Είναι το κίνημα που κατέστρεψε την πολιτική συνείδηση των Ελλήνων. Κάλεσε τους ψηφοφόρους σε ανατρεπτικές μεταβολές του προσανατολισμού της χώρας, που δεν έγιναν ποτέ όπως ΝΑΤΟ, τότε ΕΟΚ. Οικοδόμησε τις φοβερές συντεχνίες, διέλυσε την ιεραρχία στο δημόσιο και το διόγκωσε σε απίστευτο βαθμό. Πρωταγωνίστησε στην διασπάθιση των ευρωπαϊκών κονδυλίων, οδήγησε τους αγρότες στην λογική των επιδοτήσεων και της μονοκαλλιέργειας, διέλυσε με εγκάθετους και κλέφτες τους συνεταιρισμούς, έδωσε στην πελατειακή σχέση ένα νέο, χειρότερο περιεχόμενο, σύμφωνα με το οποίο δεν διεκδικούσες πλέον μια θέση για να επιβιώσεις, αλλά για να ζήσεις ως εύπορος. Συνέπραξε με την Τουρκία ηθελημένα ή αθέλητα και άφησε σε αυτήν την πρωτοβουλία των κινήσεων, υπονομεύοντας τις θέσεις μας στο Αιγαίο, την Κύπρο και την Θράκη. Συνετέλεσε με σειρά αποφάσεων στην απαράδεκτη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στην παιδεία, προώθησε την «ιδεολογία» του δανεισμού και του υπερκαταναλωτισμού. Έκανε τη διαφθορά μαζικό φαινόμενο και απαξίωσε θεσμούς και ήθη.
Η Νέα Δημοκρατία φέρει βαρύτατες ευθύνες για την οδυνηρή θέση μας. Δημιούργημα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, θεμελίωσε τον μεταπολιτευτικό βίο καταδιώκοντας τις εθνικές ιδέες, εξυπηρετώντας τις αντιλήψεις της, ανερχόμενης τότε, αριστεράς. Διατήρησε τα χαρακτηριστικά της δεξιάς παλαιοκομματικής νοοτροπίας και αποδόθηκε σε ένα ευρωκεντρισμό χωρίς εθνικό όραμα. Η εξέλιξη της Ελλάδας, όπως φάνηκε και στα επόμενα χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ, ήταν εντός του διαμορφούμενου Ευρωπαϊκού μορφώματος ως εταίρος άνευ στόχων και προγραμματισμού. Αρκεί να είμαστε εκεί, εκχωρώντας σταδιακά όλο και περισσότερο την κυριαρχία μας και υπολογίζοντας ότι ο συνεπής δήθεν «ευρωπαϊσμός» μας θα μας σώσει… Όπως αποδείχτηκε, η αδύναμη Ελλάδα, που είχε αφεθεί να καταναλώνει και να δανείζεται, δεν έτυχε της αναλόγου μέριμνας….
Η Νέα Δημοκρατία είχε ξεκινήσει ήδη την συρρίκνωση της ελληνικής βιομηχανίας και της ελληνικής αγροτικής οικονομίας. Επίσης, από την ανάληψη της αρχής από το στρατιωτικό καθεστώς έως την έλευση του ΠΑ.ΣΟ.Κ, έχουμε ήδη σοβαρό εκτροχιασμό στη δημόσια διοίκηση, στον δανεισμό και στα ελλείμματα. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε μόνο το ΠΑ.ΣΟ. Κ για την αντιπαραγωγική νοοτροπία των Ελλήνων, αφού και η Νέα Δημοκρατία συνετέλεσε σε αυτήν. Στις δύο επόμενες φάσεις που κυβέρνησε ευθύνεται, γιατί είχε πλήρως υιοθετήσει μεθόδους και πρακτικές του ΠΑ.ΣΟ.Κ, διευρύνοντας την διαφθορά, συνεργαζόμενη με αμαρτωλές συντεχνίες, επιδεικνύοντας πλήρη αδυναμία να ασκήσει την πολιτική που απαιτούσαν οι καιροί. Εξακολούθησε την ενδοτική πολιτική προς την Τουρκία, την κατάλυση του μαχητικού πνεύματος στις ένοπλες δυνάμεις, την αδιαφορία για την Βόρειο Ήπειρο, την Θράκη. Η στάση της στην προκλητική παρουσία των Σκοπίων επίσης ήταν βασικός παράγοντας για την αρνητική εξέλιξη.
Το Κ.Κ.Ε, μετά από την εγκληματική δραστηριότητά του και με τις ευλογίες του Καραμανλή, επέστρεψε για να διαδραματίσει ένα ακόμα μοιραίο ρόλο. Η παρουσία του στον συνδικαλισμό, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους αγρότες, ήταν καθοριστική. Βιομηχανίες έκλεισαν, η ναυπηγική βιομηχανία εκμηδενίστηκε, η παιδεία αντιμετώπισε την καταστροφική τους παρουσία τόσο με την διάλυση των μαθητικών κοινοτήτων, όσο και με την παρουσία δασκάλων και καθηγητών που εξέπεμπαν τις μαρξιστικές δοξασίες και ένα νοσηρό συνδικαλισμό. Κατέλαβε ένα ρόλο καθοδηγητικό μαζί με τους υπόλοιπους αριστερούς της αναθεωρητικής αριστεράς, που επιτέθηκε κατά της ιστορίας, της πατρίδας, και εξέθρεψαν ένα κλίμα ιδεών που μέχρι σήμερα αποτελεί την ορθοδοξία στο χώρο του πνεύματος και της επικοινωνίας. Με την ανοχή και συνεργία της Νέας Δημοκρατίας, όσοι επεχείρησαν να θέσουν την χώρα στο ανατολικό μπλοκ με ένοπλη δράση, έλαβαν την δόξα ηρώων και αδικημένων….
Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ συνεχιστής των εκτός Κ. Κ. Ε δυνάμεων της αριστεράς, πολλοί εκ των οποίων είναι ακροαριστεροί διαφόρων «επαναστατικών» αποχρώσεων, έπαιξε με τα διάφορα πρόσωπά του ρόλο αποδομητικό ανάλογου περιεχομένου με το Κ. Κ.Ε. Ιδιαίτερα ειδικεύτηκε στην προστασία των μειονοτήτων, στην προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συντονισμένος πάντα με την διεθνή υπονόμευση. Έχοντας παρακολουθήσει τις εξελίξεις αποδοκιμασίας του ελληνικού λαού, πρόσφατα ο πρόεδρός της Κ.Ο. ομάδας του, Τσίπρας, εμφανίζεται και ως πατριώτης!
Η Δημοκρατική Αριστερά , που αποκόπηκε από τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, αποτελείται από τον πυρήνα των αριστερών που βρίσκονται κοντά στην σοσιαλδημοκρατία και τον μόνιμο ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Έδωσε πολλά στελέχη στις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις και με ευχέρεια κινήθηκε στην παραγωγή πολιτικών αξιών κατά την μεταπολίτευση που τις υιοθέτησε όλο το σύστημα.
Η Δημοκρατική Συμμαχία, πολιτικό κίνημα με πρόγραμμα φιλελεύθερο, προέρχεται από στελέχη, πολλά εκ των οποίων, με την Μπακογιάννη πρόεδρο, υπηρέτησαν το σύστημα και συνέβαλλαν στην χρεοκοπία. Απαλλαγμένοι από το πολυσυλλεκτικό κόμμα, αναπτύσσουν πλέον ακραίες φιλελεύθερες αντιλήψεις απολύτως προσαρμοσμένες στο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης.
Τέλος, ο ΛΑ.Ο.Σ του Γιώργου Καρατζαφέρη, ένα κόμμα που εισπράττει σε μεγάλο βαθμό την πατριωτική διαμαρτυρία και την αντισυστημική αντίληψη της ελληνικής κοινωνίας. Δυστυχώς, εξυπηρετεί το σύστημα σύμφωνα με τις προσωπικές αποφάσεις ενός πολιτικού που ανέπτυξε τις πολιτικές απόψεις, την περιουσία και την επαγγελματική του σταδιοδρομία στο νεφελώδες περιβάλλον της μεταπολίτευσης. Αντιφατικές θέσεις, σχεδόν συνεχώς τόσο, ώστε να διεκδικήσει το ρόλο του πιο περίεργου σχηματισμού μέσα στο σύντομο βίο του. Κατά την κρίση του Καρατζαφέρη ελίσσεται προκειμένου να επιτύχει με διάφορους τρόπους κάτι, που κανείς ακριβώς δεν γνωρίζει, ίσως ούτε ο εμπνευστής αυτής της πολιτικής. Η παρουσία του είναι ιδιαίτερα αρνητική για δύο λόγους: α) γιατί επιτείνει την σύγχυση και β) γιατί φυλακίζει πολίτες, που πραγματικά ανησυχούν για την πατρίδα και την κοινωνία. Εκεί φαίνεται και ο ρόλος του, που είναι προβλέψιμος για την διαιώνιση του συστήματος.
Απέναντι σε αυτήν τη γεωγραφία βρίσκεται ένας λαός με κλονισμένη συνείδηση, μειωμένες δυνατότητες οργάνωσης για λόγους οικονομικούς, τεχνικούς και φοβικούς. Με έτοιμους μηχανισμούς να υπονομεύσουν κάθε προσπάθεια, με υψωμένους τοίχους σε κάθε διαφορετική φωνή. Εκεί όμως ακριβώς οφείλουμε να επιμείνουμε και να επικρατήσουμε. Να φωτίσουμε την ανάγκη απόρριψης χωρίς καμία συζήτηση κάθε πρότασης εντός του παρόντος χρεοκοπημένου συστήματος. Όπλα είναι η σοβαρότητα, η γνώση των πραγματικών προβλημάτων, η ιδεολογική συγκρότηση και πεποίθηση για τη νίκη. Αντίπαλοι είναι η γενικολογία, η στείρα άρνηση, η απαισιοδοξία και η ηττοπάθεια, η γραφική περιχαράκωση των αγκυλώσεων και των αρχηγισμών, η απάθεια και απόσταση από την πολιτική.
Με εδραιωμένη την συνείδηση, ότι ο χρόνος δεν υπάρχει, ότι ο ρόλος της πολιτικής τάξης είναι δεδομένος, άρα δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε κανέναν άλλον πέραν των δυνάμεων της κοινωνίας που παραμένουν εκτός συναλλαγών και συστήματος, οφείλουμε την πολιτική συμμετοχή. Είναι καθήκον. Καθήκον απέναντι στην πατρίδα, την ιστορία και την συνέχεια της. Όσοι ολιγωρούν, φιλολογούν, διαβάζουν ή αναζητούν διεξόδους για να εκφράσουν τις ανησυχίες τους είναι συνυπεύθυνοι. Περισσότερο αυτοί από έναν αδιάφορο, καθώς γνωρίζουν τις συνέπειες της αποχής τους. Ιδεολογία χωρίς πολιτική πράξη δεν οδηγεί πουθενά και πάντως δεν αρμόζει στους υπερασπιστές του Έθνους.
Το Εθνικό Μέτωπο σαλπίζει προσκλητήριο για όλους τους πατριώτες, που οριστικά και αμετάκλητα αρνούνται την εκπροσώπηση στους θλιβερούς απολογητές του καταρρέοντος συστήματος.
Εμ. Ν. Κώνστας
http://www.ethnikometopo.gr/Ας δούμε όμως την φύση και την προέλευση των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Δυνάμεων που αποτελούν το κύριο δυναμικό του συστήματος και άρα μέρος του ιδιότυπου Ελληνικού προβλήματος.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ που έχει αναλάβει το πρόσφατο μέρος του δράματος και έχει μέγα τμήμα της ευθύνης για την σύγχρονη χρεοκοπημένη Ελλάδα. Είναι το κίνημα που κατέστρεψε την πολιτική συνείδηση των Ελλήνων. Κάλεσε τους ψηφοφόρους σε ανατρεπτικές μεταβολές του προσανατολισμού της χώρας, που δεν έγιναν ποτέ όπως ΝΑΤΟ, τότε ΕΟΚ. Οικοδόμησε τις φοβερές συντεχνίες, διέλυσε την ιεραρχία στο δημόσιο και το διόγκωσε σε απίστευτο βαθμό. Πρωταγωνίστησε στην διασπάθιση των ευρωπαϊκών κονδυλίων, οδήγησε τους αγρότες στην λογική των επιδοτήσεων και της μονοκαλλιέργειας, διέλυσε με εγκάθετους και κλέφτες τους συνεταιρισμούς, έδωσε στην πελατειακή σχέση ένα νέο, χειρότερο περιεχόμενο, σύμφωνα με το οποίο δεν διεκδικούσες πλέον μια θέση για να επιβιώσεις, αλλά για να ζήσεις ως εύπορος. Συνέπραξε με την Τουρκία ηθελημένα ή αθέλητα και άφησε σε αυτήν την πρωτοβουλία των κινήσεων, υπονομεύοντας τις θέσεις μας στο Αιγαίο, την Κύπρο και την Θράκη. Συνετέλεσε με σειρά αποφάσεων στην απαράδεκτη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στην παιδεία, προώθησε την «ιδεολογία» του δανεισμού και του υπερκαταναλωτισμού. Έκανε τη διαφθορά μαζικό φαινόμενο και απαξίωσε θεσμούς και ήθη.
Η Νέα Δημοκρατία φέρει βαρύτατες ευθύνες για την οδυνηρή θέση μας. Δημιούργημα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, θεμελίωσε τον μεταπολιτευτικό βίο καταδιώκοντας τις εθνικές ιδέες, εξυπηρετώντας τις αντιλήψεις της, ανερχόμενης τότε, αριστεράς. Διατήρησε τα χαρακτηριστικά της δεξιάς παλαιοκομματικής νοοτροπίας και αποδόθηκε σε ένα ευρωκεντρισμό χωρίς εθνικό όραμα. Η εξέλιξη της Ελλάδας, όπως φάνηκε και στα επόμενα χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ, ήταν εντός του διαμορφούμενου Ευρωπαϊκού μορφώματος ως εταίρος άνευ στόχων και προγραμματισμού. Αρκεί να είμαστε εκεί, εκχωρώντας σταδιακά όλο και περισσότερο την κυριαρχία μας και υπολογίζοντας ότι ο συνεπής δήθεν «ευρωπαϊσμός» μας θα μας σώσει… Όπως αποδείχτηκε, η αδύναμη Ελλάδα, που είχε αφεθεί να καταναλώνει και να δανείζεται, δεν έτυχε της αναλόγου μέριμνας….
Η Νέα Δημοκρατία είχε ξεκινήσει ήδη την συρρίκνωση της ελληνικής βιομηχανίας και της ελληνικής αγροτικής οικονομίας. Επίσης, από την ανάληψη της αρχής από το στρατιωτικό καθεστώς έως την έλευση του ΠΑ.ΣΟ.Κ, έχουμε ήδη σοβαρό εκτροχιασμό στη δημόσια διοίκηση, στον δανεισμό και στα ελλείμματα. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε μόνο το ΠΑ.ΣΟ. Κ για την αντιπαραγωγική νοοτροπία των Ελλήνων, αφού και η Νέα Δημοκρατία συνετέλεσε σε αυτήν. Στις δύο επόμενες φάσεις που κυβέρνησε ευθύνεται, γιατί είχε πλήρως υιοθετήσει μεθόδους και πρακτικές του ΠΑ.ΣΟ.Κ, διευρύνοντας την διαφθορά, συνεργαζόμενη με αμαρτωλές συντεχνίες, επιδεικνύοντας πλήρη αδυναμία να ασκήσει την πολιτική που απαιτούσαν οι καιροί. Εξακολούθησε την ενδοτική πολιτική προς την Τουρκία, την κατάλυση του μαχητικού πνεύματος στις ένοπλες δυνάμεις, την αδιαφορία για την Βόρειο Ήπειρο, την Θράκη. Η στάση της στην προκλητική παρουσία των Σκοπίων επίσης ήταν βασικός παράγοντας για την αρνητική εξέλιξη.
Το Κ.Κ.Ε, μετά από την εγκληματική δραστηριότητά του και με τις ευλογίες του Καραμανλή, επέστρεψε για να διαδραματίσει ένα ακόμα μοιραίο ρόλο. Η παρουσία του στον συνδικαλισμό, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους αγρότες, ήταν καθοριστική. Βιομηχανίες έκλεισαν, η ναυπηγική βιομηχανία εκμηδενίστηκε, η παιδεία αντιμετώπισε την καταστροφική τους παρουσία τόσο με την διάλυση των μαθητικών κοινοτήτων, όσο και με την παρουσία δασκάλων και καθηγητών που εξέπεμπαν τις μαρξιστικές δοξασίες και ένα νοσηρό συνδικαλισμό. Κατέλαβε ένα ρόλο καθοδηγητικό μαζί με τους υπόλοιπους αριστερούς της αναθεωρητικής αριστεράς, που επιτέθηκε κατά της ιστορίας, της πατρίδας, και εξέθρεψαν ένα κλίμα ιδεών που μέχρι σήμερα αποτελεί την ορθοδοξία στο χώρο του πνεύματος και της επικοινωνίας. Με την ανοχή και συνεργία της Νέας Δημοκρατίας, όσοι επεχείρησαν να θέσουν την χώρα στο ανατολικό μπλοκ με ένοπλη δράση, έλαβαν την δόξα ηρώων και αδικημένων….
Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ συνεχιστής των εκτός Κ. Κ. Ε δυνάμεων της αριστεράς, πολλοί εκ των οποίων είναι ακροαριστεροί διαφόρων «επαναστατικών» αποχρώσεων, έπαιξε με τα διάφορα πρόσωπά του ρόλο αποδομητικό ανάλογου περιεχομένου με το Κ. Κ.Ε. Ιδιαίτερα ειδικεύτηκε στην προστασία των μειονοτήτων, στην προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συντονισμένος πάντα με την διεθνή υπονόμευση. Έχοντας παρακολουθήσει τις εξελίξεις αποδοκιμασίας του ελληνικού λαού, πρόσφατα ο πρόεδρός της Κ.Ο. ομάδας του, Τσίπρας, εμφανίζεται και ως πατριώτης!
Η Δημοκρατική Αριστερά , που αποκόπηκε από τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, αποτελείται από τον πυρήνα των αριστερών που βρίσκονται κοντά στην σοσιαλδημοκρατία και τον μόνιμο ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Έδωσε πολλά στελέχη στις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις και με ευχέρεια κινήθηκε στην παραγωγή πολιτικών αξιών κατά την μεταπολίτευση που τις υιοθέτησε όλο το σύστημα.
Η Δημοκρατική Συμμαχία, πολιτικό κίνημα με πρόγραμμα φιλελεύθερο, προέρχεται από στελέχη, πολλά εκ των οποίων, με την Μπακογιάννη πρόεδρο, υπηρέτησαν το σύστημα και συνέβαλλαν στην χρεοκοπία. Απαλλαγμένοι από το πολυσυλλεκτικό κόμμα, αναπτύσσουν πλέον ακραίες φιλελεύθερες αντιλήψεις απολύτως προσαρμοσμένες στο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης.
Τέλος, ο ΛΑ.Ο.Σ του Γιώργου Καρατζαφέρη, ένα κόμμα που εισπράττει σε μεγάλο βαθμό την πατριωτική διαμαρτυρία και την αντισυστημική αντίληψη της ελληνικής κοινωνίας. Δυστυχώς, εξυπηρετεί το σύστημα σύμφωνα με τις προσωπικές αποφάσεις ενός πολιτικού που ανέπτυξε τις πολιτικές απόψεις, την περιουσία και την επαγγελματική του σταδιοδρομία στο νεφελώδες περιβάλλον της μεταπολίτευσης. Αντιφατικές θέσεις, σχεδόν συνεχώς τόσο, ώστε να διεκδικήσει το ρόλο του πιο περίεργου σχηματισμού μέσα στο σύντομο βίο του. Κατά την κρίση του Καρατζαφέρη ελίσσεται προκειμένου να επιτύχει με διάφορους τρόπους κάτι, που κανείς ακριβώς δεν γνωρίζει, ίσως ούτε ο εμπνευστής αυτής της πολιτικής. Η παρουσία του είναι ιδιαίτερα αρνητική για δύο λόγους: α) γιατί επιτείνει την σύγχυση και β) γιατί φυλακίζει πολίτες, που πραγματικά ανησυχούν για την πατρίδα και την κοινωνία. Εκεί φαίνεται και ο ρόλος του, που είναι προβλέψιμος για την διαιώνιση του συστήματος.
Απέναντι σε αυτήν τη γεωγραφία βρίσκεται ένας λαός με κλονισμένη συνείδηση, μειωμένες δυνατότητες οργάνωσης για λόγους οικονομικούς, τεχνικούς και φοβικούς. Με έτοιμους μηχανισμούς να υπονομεύσουν κάθε προσπάθεια, με υψωμένους τοίχους σε κάθε διαφορετική φωνή. Εκεί όμως ακριβώς οφείλουμε να επιμείνουμε και να επικρατήσουμε. Να φωτίσουμε την ανάγκη απόρριψης χωρίς καμία συζήτηση κάθε πρότασης εντός του παρόντος χρεοκοπημένου συστήματος. Όπλα είναι η σοβαρότητα, η γνώση των πραγματικών προβλημάτων, η ιδεολογική συγκρότηση και πεποίθηση για τη νίκη. Αντίπαλοι είναι η γενικολογία, η στείρα άρνηση, η απαισιοδοξία και η ηττοπάθεια, η γραφική περιχαράκωση των αγκυλώσεων και των αρχηγισμών, η απάθεια και απόσταση από την πολιτική.
Με εδραιωμένη την συνείδηση, ότι ο χρόνος δεν υπάρχει, ότι ο ρόλος της πολιτικής τάξης είναι δεδομένος, άρα δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε κανέναν άλλον πέραν των δυνάμεων της κοινωνίας που παραμένουν εκτός συναλλαγών και συστήματος, οφείλουμε την πολιτική συμμετοχή. Είναι καθήκον. Καθήκον απέναντι στην πατρίδα, την ιστορία και την συνέχεια της. Όσοι ολιγωρούν, φιλολογούν, διαβάζουν ή αναζητούν διεξόδους για να εκφράσουν τις ανησυχίες τους είναι συνυπεύθυνοι. Περισσότερο αυτοί από έναν αδιάφορο, καθώς γνωρίζουν τις συνέπειες της αποχής τους. Ιδεολογία χωρίς πολιτική πράξη δεν οδηγεί πουθενά και πάντως δεν αρμόζει στους υπερασπιστές του Έθνους.
Το Εθνικό Μέτωπο σαλπίζει προσκλητήριο για όλους τους πατριώτες, που οριστικά και αμετάκλητα αρνούνται την εκπροσώπηση στους θλιβερούς απολογητές του καταρρέοντος συστήματος.
Εμ. Ν. Κώνστας
No comments :
Post a Comment