Το τρίτο στάδιο της αναβάθμισης του F-15 είναι συνδεδεμένo με μια αναγκαστική παράταση της λειτουργικής ζωής τους. Αυτό προκλήθηκε από την πολυετή καθυστέρηση της ανάπτυξης του μαχητικού 5ης γενιάς F-35, με αποτέλεσμα το Αμερικανικό Πεντάγωνο να θέλει να κλείσει μια τρύπα στο στόλο, με την απόφαση σχετικά με την επόμενη αναβάθμιση των F-15C και F-15E. Το μαχητικό F-15 Eagle άρχισε να αναπτύσσεται το 1970 από την εταιρεία McDonnell Douglas για να αντικαταστήσει το F-4C στην Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία (USAF). Αρχικά, η κύρια αποστολή του F-15 ήταν η αεροπορική υπεροχή. Από το 1974, η USAF άρχισε να παραλαμβάνει F-15A και διθέσια F-15B. Από το 1972 έως το 1979, κατασκευάστηκε ένα σύνολο από 384 F-15A και 61 F-15B. Ο σχεδιασμός του αεροσκάφους θεωρείται ένα από τα πιο επιτυχημένα αεροπορικά έργα της της δεκαετίας του 1970. Η USAF αναγνώρισε την ανάγκη για ένα ειδικό μαχητικό αεροπορικής υπεροχής στα τέλη της δεκαετίας του '60 του περασμένου αιώνα. Από την αρχή, η ανάπτυξη του νέου μαχητικού πραγματοποιήθηκε με ταχύ ρυθμό, για να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατόν, και να αφήσει όλες τις πιθανές αναβαθμίσεις για το μέλλον. Ως αποτέλεσμα, η ανάπτυξη του αεροσκάφους πήρε μόλις πέντε χρόνια, και μετά την ένταξη του F-15 σε υπηρεσία άρχισε να αναπτύσσεται το πρόγραμμα του εκσυγχρονισμού. Στην πραγματικότητα, ήταν μια καλή σρατηγική του μάρκετινγκ της βιομηχανίας. Αυτή η προσέγγιση έχει επανειλημμένα χρησιμοποιηθεί και συνεχίζει να χρησιμοποιείται.
Προγράμματα εκσυγχρονισμού των μαχητικών αεροσκαφών της USAF πραγματοποιούνται τακτικά, κύριος σκοπός τους είναι συνήθως να συνδέονται με την καλύτερη εκτέλεση των αποστολών μάχης. Ως εκ τούτου, τα περισσότερα ενημερώνονται στα ηλεκτρονικά συστήματα, εξοπλίζονται με νέα όπλα, καθώς και με μια αυξημένη ώση του κινητήρα, κλπ. Προγράμματα εκσυγχρονισμού μπορούν να διεξάγονται, όταν είναι αναγκαίο, και για να παρατείνεται η λειτουργία των αεροσκαφών για μερικά χρόνια. Αυτό το έργο επικεντρώνεται στο εκσυγχρονισμό των κύριων στοιχείων της ατράκτου με τις απαραίτητες δοκιμές αντοχής, για να επιβεβαιωθούν οι επιπλέον απαιτούμενες ώρες πτήσης στο αεροσκάφος. Το βιογραφικό του F-15 περιλαμβάνει δύο σημαντικές αναβαθμίσεις. Η πρώτη ξεκίνησε αμέσως μετά την ένταξή του σε υπηρεσία, το 1979, και άρχισε να αποδίδει τα καλύτερα μοντέλα F-15C/D. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκδόσεις, σε αυτό το αεροσκάφος είχε αυξηθεί η χωρητικότητα καυσίμων στις εσωτερικές δεξαμενές και μπορούν να εφαρμοστούν δύο σύμμορφες δεξαμενές καυσίμων με συνολική χωρητικότητα 4500 κιλά καυσίμου. Στους χώρους αυτούς, μπορεί να εγκατασταθεί επιπλέον ηλεκτρονικός εξοπλισμός, καθώς και για την απομάκρυνση και την εγκατάστασή τους απαιτούνται μόνο περί τα 15 λεπτά. Ως αποτέλεσμα του εκσυγχρονισμού, ένα αυξημένο φορτίο όπλων και μια μεγαλύτερη εμβέλεια. Από το 1979 έως το 1985, κατασκευάστηκε ένα σύνολο από 483 F-15C και 92 F-15D.
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980, η USAF διατύπωσε τις κύριες απαιτήσεις για την επόμενη φάση του εκσυγχρονισμού των F-15, του οποίου κύριος σκοπός ήταν να δημιουργηθεί ένα νέο πολλαπλών χρήσεων παντός καιρού αεροσκάφος επίθεσης. Στη συνέχεια το 1984 επιλέχθηκε το F-15E αντί του F-16XL, το οποίο αναπτύχθηκε στη βάση του F-15D μέσα από τον εκτενή εκσυγχρονισμό του. Το αποτέλεσμα ήταν το μαχητικό-βομβαρδιστικό F-15E Strike Eagle, το οποίο υπάρχει μόνο σε διθέσια έκδοση. Η μαζική παραγωγή του ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1986, η πρώτη πτήση με την USAF πραγματοποιήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1987. Οι παραδόσεις των αεροσκαφών για την USAF ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 1988, και έληξαν το 2001 με συνολικά 237 αεροσκάφη. Τα πρώτα 134 αεροσκάφη εξακολουθούσαν να είναι εξοπλισμένα με τουςκινητήρες F100-PW-220 των F-15C/D, όλα τα μοντέλα αργότερα έλαβαν τον βελτιωμένο F100-PW-229, ο οποίος μπορεί να παρέχει μέχρι και 22% περισσότερη ώθηση. Το Strike Eagle δημιουργήθηκε με βάση τις υπάρχουσες τεχνολογίες νέων αεροσκαφών, για να αναλάβει αποστολές απομόνωσης της περιοχής μάχης και να συμμετάσχει σε βομβαρδισμό στόχων, ανά πάσα στιγμή και υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Για το σκοπό αυτό, έχει εξοπλισμό που του παρέχει μια λειτουργία πτήσης ακολουθώντας το έδαφος, και φέρνει ένα ατρακτίδιο με υπέρυθρο εξοπλισμό. Την ίδια στιγμή, το μαχητικό-βομβαρδιστικό F-15E είναι σε θέση να ανταποκριθεί με επιτυχία στις προκλήσεις της καταστροφής των εναέριων στόχων. Για να το κάνει αυτό, είναι εξοπλισμένο με κατευθυνόμενα βλήματα αέρος-αέρος AIM-120 AMRAAM, AIM-7 Sparrow και AIM-9 Sidewinder. Εκτός από αυτά τα καθήκοντα, το F-15E έγινε κομιστής τακτικών πυρηνικών όπλων.
Το τρίτο στάδιο της αναβάθμισης του F-15 είναι συνδεδεμένο με μια αναγκαστική παράταση της ωφέλιμης ζωής τους. Αυτό η αναβάθμιση είναι αναγκαστική, μια και προκλήθηκε από την καθυστέρηση στην ανάπτυξη του μαχητικού 5ης γενιάς F-35. Το Αμερικανικό Πεντάγωνο έλαβε μια απόφαση σχετικά με την επόμενη αναβάθμιση των F-15C και F-15E, η οποία ξεκίνησε το 2007. Σύμφωνα με το περιοδικό Air Force Magazine, στην USAF το 2011 υπήρχαν 218 F-15C, 36 F-15D και περίπου 220 μαχητικά-βομβαρδιστικά F-15E. Ο μέσος όρος ηλικίας των αεροσκαφών F-15C/D - 26,5 έτη, F-15E - 18,4 έτη. Τα αεροσκάφη γράφουν ανά μήνα περίπου 20 πτητικές ώρες. Το λειτουργικό ωφέλιμο των F-15C/D είναι 8.000 ώρες πτήσης, του F-15E - 16 000 ώρες πτήσης. Το F-15C, ένα από τα παλαιότερα μαχητικά της USAF, τα τελευταία χρόνια έπεσε θύμα πολύ δυσάρεστων περιστατικών διάβρωσης, η οποία έχει επανειλημμένα οδηγήσει σε ατυχήματα, αναστολή των πτήσεων, κλπ. Ειδικότερα, το 2007, ανακοινώθηκε επίσημα η αντικατάσταση δομικών απαρτίων σε 9 αεροσκάφη. Στο τέλος, το πρόβλημα λύθηκε, αλλά την διαδικασία εκσυγχρονισμού και επέκτασης της ζωής θα υποστούν μόνο 176 F-15C, μετά την οποία θα μπορούν να λειτουργήσουν τουλάχιστον μέχρι το 2035, και στη συνέχεια θα αντικατασταθούν από το F-22A Raptor. Ταυτόχρονα, για να εξοικονομηθούν χρήματα, μία μοίρα F-15C αναμένεται να τεθεί εκτός λειτουργίας μέσα στο 2013. Το 2010, η διαθεσιμότητα του στόλου των F-15 C/D αναφέρεται της τάξεως του 64%.
Η βάση του προγράμματος εκσυγχρονισμού του εξοπλισμού του νέου αεροσκάφους είναι το ραντάρ AESA AN/APG-63 (V) 3. Επί του παρόντος είναι εξοπλισμένο με το ραντάρ AN/APG-63 (V) 1 με εύρος ανίχνευσης των μικρών στόχων σε μεγάλο υψόμετρο μέχρι 90 χλμ., το οποίο μπορεί να παρακολουθεί ταυτόχρονα με μεγάλη ακρίβεια πολλαπλούς στόχους και να κατευθύνει ταυτόχρονα πολλούς πυραύλους. Κατά το οικονομικό έτος 2012 για αυτόν τον σκοπό κατανέμονται περίπου 1,1 δισ. δολάρια, ενώ άλλα 1,7 δισ. δολάρια θα δαπανηθούν κατά το οικονομικό έτος 2013. Το 2014 ολοκληρώνονται οι δοκιμές σχετικά με την δομική αντοχή της ατράκτου, έτσι ώστε να επιβεβαιωθεί η δυνατότητα επέκτασης της ζωής του. Το τέλος του προγράμματος Ε&Α αναμένεται την περίοδο 2013-2014, η μετασκευή των αεροσκαφών αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2016. Για τον προγραμματισμένο εκσυγχρονισμό του F-15E, κατά το οικονομικό έτος 2012 κατανέμονται 1,3 δισ. δολάρια, το 2013 - 2,1 δισ. δολάρια. Στο F-15E αντί του ραντάρ APG-70 θα εγκατασταθεί ένα νέο ραντάρ AESA APG-82 (V) 1. Αυτό το ραντάρ είναι η τελευταία προσθήκη στην εταιρία Raytheon, το οποίο χρησιμοποιεί την τεχνολογία του ραντάρ APG-79 που είναι εγκατεστημένο στα F/A-18E/F και EA-18G, και την τεχνολογία του ραντάρ APG-63 (V) 3, το οποίο εξοπλίζει το F-15C. Το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του F-15E είναι να παρέχει αυξημένη αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα στην επίτευξη των στόχων στις εφαρμογές αέρος-αέρος (εύρος ανίχνευσης 140-180 χλμ.) και αέρος-επιφανείας. Το 2011 ξεκίνησαν οι δοκιμαστικές πτήσεις του F-15E με τις νέες έξυπνες βόμβες GBU-53/B SDBII, οι οποίες έχουν σχεδιαστεί για να επιθέσεις ακριβείας σε σημαντικούς στόχους, συμπεριλαμβανομένων των κινητών. Προβλέπεται ότι η βόμβα SDBII θα τεθεί σε λειτουργία το 2016 και έχει σχεδιαστεί για να εξοπλίσει και τα αεροσκάφη F-35 και F-22A. Το 2010, η διαθεσιμότητα του στόλου των F-15E αναφέρεται της τάξεως του 62%.
Το μαχητικό-βομβαρδιστικό F-15E μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως φορέας τακτικών πυρηνικών όπλων. Για τον σκοπό αυτό το αεροσκάφος φέρει δύο πυρηνικές βόμβες Β61-3/4/10 και μετά το 2017 τη νέα τακτική πυρηνική βόμβα Β61-12. Για αυτή την αποστολή υπάρχουν ειδικά πιστοποιημένα αεροπλάνα. Το 2030 φορέας των τακτικών πυρηνικών όπλων έχει προγραμματιστεί να είναι το μαχητικό 5ης γενιάς F-35A, το οποίο θα αντικαταστήσει το F-15E σε αυτόν τον ρόλο. Από το 2009, η εταιρεία Boeing προσφέρει στην αγορά ένα αναβαθμισμένο F-15SE Silent Eagle. Στον εξοπλισμό περιλαμβάνται το νέο ραντάρ AESA AN/APG-63 (V) 3. Το μέγιστο βάρος απογείωσης είναι περίπου 37 τόνους, συμπεριλαμβανομένων περίπου 13,5 τόνους ωφέλιμου φορτίου. Το αεροσκάφος έχει βελτιώσει την επίδοση στον τομέα της ορατότητας στα εχθρικά ραντάρ μέσω της χρήσης ειδικής επίστρωσης απορρόφησης ακτινοβολίας ραντάρ, και την τροποποιημένη σχεδίαση της ουράς. Επιπλέον, στο αεροσκάφος μπορεί να τοποθετηθούν εσωτερικές σύμμορφες δεξαμενές καυσίμων, οι οποίες μέσα σε 2-2,5 ώρες μπορούν να μετατραπούν σε αποθήκες πυρομαχικών. Η συνολική χωρητικότητα των δεξαμενών καυσίμου, των σύμμορφων και τρεις εξωτερικές δεξαμενές, είναι περίπου 15 τόνοι. Όταν χρησιμοποιεί τις σύμμορφες δεξαμενές για να φιλοξενήσει επιπλέον όπλα, η εμβέλεια του F-15SE μειώνεται κατά περίπου 350 χιλιόμετρα. Εκτιμάται ότι η μειωμένη ορατότητα του αεροσκάφους, και σύμφωνα με τους ειδικούς της Boeing, είναι στο εμπρόσθιο ημισφαίριο συγκρίσιμη με το F-35. Μια μεγαλύτερη μείωση θα είχε ως αποτέλεσμα την απαγόρευση εξαγωγής από το Κογκρέσο. Το ραντάρ AESA είναι σε θέση να λειτουργεί σε συνδυασμό με τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, παρέχοντας μια υψηλή επιβιωσιμότητα στην αερομαχία.
Οι δοκιμαστικές πτήσεις ενός μοντέλου επίδειξης F-15SE, των οποίων ο κύριος στόχος ήταν να αξιολογηθούν οι δυνατότητες και η ασφάλεια των όπλων στα εσωτερικά τμήματα του αεροσκάφους, πραγματοποιήθηκαν το πρώτο τρίμηνο του 2010. Σύμφωνα με τους εκπροσώπους της εταιρείας, το πρώτο αεροσκάφος από τα νέα μοντέλα μπορεί να παραδοθεί σε έναν πιθανό πελάτη τρία χρόνια μετά τη σύναψη της σύμβασης, και το κόστος παραγωγής των αεροσκαφών, ανάλογα με τον αριθμό των αεροσκαφών που θα κατασκευαστούν, να μην υπερβαίνει τα 100 εκατομμύρια δολάρια - σε τιμές του 2009. Το Αμερικανικό Πεντάγωνο και η USAF δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον για το F-15SE, όπως αναμένεται το μαχητικό 5ης γενιάς F-35. Ως εκ τούτου, η εταιρεία Boeing μπορεί να στηρίζεται μόνο σε αυτούς τους δυνητικούς πελάτες που έχουν αγοράσει προηγουμένως το F-15.Εκτός από τις ΗΠΑ, το F-15 είναι σε υπηρεσία στις ακόλουθες χώρες:
- Σαουδική Αραβία - ορίζεται F-15S, αγόρασε 72, σύμφωνα με ορισμένες πηγές 79, εκ των οποίων το 1990 παραδόθηκαν 24 απευθείας από την USAF. Το 2012 το Βασίλειο παρήγγειλε κατά πάσα πιθανότητα 84 αναβαθμισμένα F-15SA. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη ενσωματώνουν τεχνολογία που επιδείχτηκε με το F-15 Silent Eagle.
- Ισραήλ - παρέλαβε μετά το 1977 από το απόθεμα της USAF 72 F-15C/D, τα οποία έχουν εκσυγχρονιστεί και αναβαθμισεί πολλές φορές. Μέσα της δεκαετίας του 1990 παρέλαβε συνολικά 25, σύμφωνα με άλλες πηγές 56 F-15I Ra'am, τα οποία κατασκευάστηκαν στην βάση του Strike Eagle. Kατά πάσα πιθανότητα, ορισμένα από αυτά είναι φορείς τακτικών πυρηνικών όπλων.
- Ιαπωνία - κατασκευάστηκαν εγχώρια κατόπιν αμερικανικής άδειας περί τα 205 αεροσκάφη και ορίζονται F-15J.
- Νότια Κορέα - ορίζονται F-15K, αγόρασε 40 αεροσκάφη, παραγγέλθηκαν άλλα 21 αεροσκάφη, με την ολοκλήρωση των παραδόσεων να έχει αναφερθεί το 2012.
- Σιγκαπούρη - ορίζονται F-15SG, παρήγγειλε 20 αεροσκάφη το 2005, το 2007 επιπλέον 4 αεροσκάφη.
http://www.fox2magazine.net/
Προγράμματα εκσυγχρονισμού των μαχητικών αεροσκαφών της USAF πραγματοποιούνται τακτικά, κύριος σκοπός τους είναι συνήθως να συνδέονται με την καλύτερη εκτέλεση των αποστολών μάχης. Ως εκ τούτου, τα περισσότερα ενημερώνονται στα ηλεκτρονικά συστήματα, εξοπλίζονται με νέα όπλα, καθώς και με μια αυξημένη ώση του κινητήρα, κλπ. Προγράμματα εκσυγχρονισμού μπορούν να διεξάγονται, όταν είναι αναγκαίο, και για να παρατείνεται η λειτουργία των αεροσκαφών για μερικά χρόνια. Αυτό το έργο επικεντρώνεται στο εκσυγχρονισμό των κύριων στοιχείων της ατράκτου με τις απαραίτητες δοκιμές αντοχής, για να επιβεβαιωθούν οι επιπλέον απαιτούμενες ώρες πτήσης στο αεροσκάφος. Το βιογραφικό του F-15 περιλαμβάνει δύο σημαντικές αναβαθμίσεις. Η πρώτη ξεκίνησε αμέσως μετά την ένταξή του σε υπηρεσία, το 1979, και άρχισε να αποδίδει τα καλύτερα μοντέλα F-15C/D. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκδόσεις, σε αυτό το αεροσκάφος είχε αυξηθεί η χωρητικότητα καυσίμων στις εσωτερικές δεξαμενές και μπορούν να εφαρμοστούν δύο σύμμορφες δεξαμενές καυσίμων με συνολική χωρητικότητα 4500 κιλά καυσίμου. Στους χώρους αυτούς, μπορεί να εγκατασταθεί επιπλέον ηλεκτρονικός εξοπλισμός, καθώς και για την απομάκρυνση και την εγκατάστασή τους απαιτούνται μόνο περί τα 15 λεπτά. Ως αποτέλεσμα του εκσυγχρονισμού, ένα αυξημένο φορτίο όπλων και μια μεγαλύτερη εμβέλεια. Από το 1979 έως το 1985, κατασκευάστηκε ένα σύνολο από 483 F-15C και 92 F-15D.
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980, η USAF διατύπωσε τις κύριες απαιτήσεις για την επόμενη φάση του εκσυγχρονισμού των F-15, του οποίου κύριος σκοπός ήταν να δημιουργηθεί ένα νέο πολλαπλών χρήσεων παντός καιρού αεροσκάφος επίθεσης. Στη συνέχεια το 1984 επιλέχθηκε το F-15E αντί του F-16XL, το οποίο αναπτύχθηκε στη βάση του F-15D μέσα από τον εκτενή εκσυγχρονισμό του. Το αποτέλεσμα ήταν το μαχητικό-βομβαρδιστικό F-15E Strike Eagle, το οποίο υπάρχει μόνο σε διθέσια έκδοση. Η μαζική παραγωγή του ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1986, η πρώτη πτήση με την USAF πραγματοποιήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1987. Οι παραδόσεις των αεροσκαφών για την USAF ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 1988, και έληξαν το 2001 με συνολικά 237 αεροσκάφη. Τα πρώτα 134 αεροσκάφη εξακολουθούσαν να είναι εξοπλισμένα με τουςκινητήρες F100-PW-220 των F-15C/D, όλα τα μοντέλα αργότερα έλαβαν τον βελτιωμένο F100-PW-229, ο οποίος μπορεί να παρέχει μέχρι και 22% περισσότερη ώθηση. Το Strike Eagle δημιουργήθηκε με βάση τις υπάρχουσες τεχνολογίες νέων αεροσκαφών, για να αναλάβει αποστολές απομόνωσης της περιοχής μάχης και να συμμετάσχει σε βομβαρδισμό στόχων, ανά πάσα στιγμή και υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Για το σκοπό αυτό, έχει εξοπλισμό που του παρέχει μια λειτουργία πτήσης ακολουθώντας το έδαφος, και φέρνει ένα ατρακτίδιο με υπέρυθρο εξοπλισμό. Την ίδια στιγμή, το μαχητικό-βομβαρδιστικό F-15E είναι σε θέση να ανταποκριθεί με επιτυχία στις προκλήσεις της καταστροφής των εναέριων στόχων. Για να το κάνει αυτό, είναι εξοπλισμένο με κατευθυνόμενα βλήματα αέρος-αέρος AIM-120 AMRAAM, AIM-7 Sparrow και AIM-9 Sidewinder. Εκτός από αυτά τα καθήκοντα, το F-15E έγινε κομιστής τακτικών πυρηνικών όπλων.
Το τρίτο στάδιο της αναβάθμισης του F-15 είναι συνδεδεμένο με μια αναγκαστική παράταση της ωφέλιμης ζωής τους. Αυτό η αναβάθμιση είναι αναγκαστική, μια και προκλήθηκε από την καθυστέρηση στην ανάπτυξη του μαχητικού 5ης γενιάς F-35. Το Αμερικανικό Πεντάγωνο έλαβε μια απόφαση σχετικά με την επόμενη αναβάθμιση των F-15C και F-15E, η οποία ξεκίνησε το 2007. Σύμφωνα με το περιοδικό Air Force Magazine, στην USAF το 2011 υπήρχαν 218 F-15C, 36 F-15D και περίπου 220 μαχητικά-βομβαρδιστικά F-15E. Ο μέσος όρος ηλικίας των αεροσκαφών F-15C/D - 26,5 έτη, F-15E - 18,4 έτη. Τα αεροσκάφη γράφουν ανά μήνα περίπου 20 πτητικές ώρες. Το λειτουργικό ωφέλιμο των F-15C/D είναι 8.000 ώρες πτήσης, του F-15E - 16 000 ώρες πτήσης. Το F-15C, ένα από τα παλαιότερα μαχητικά της USAF, τα τελευταία χρόνια έπεσε θύμα πολύ δυσάρεστων περιστατικών διάβρωσης, η οποία έχει επανειλημμένα οδηγήσει σε ατυχήματα, αναστολή των πτήσεων, κλπ. Ειδικότερα, το 2007, ανακοινώθηκε επίσημα η αντικατάσταση δομικών απαρτίων σε 9 αεροσκάφη. Στο τέλος, το πρόβλημα λύθηκε, αλλά την διαδικασία εκσυγχρονισμού και επέκτασης της ζωής θα υποστούν μόνο 176 F-15C, μετά την οποία θα μπορούν να λειτουργήσουν τουλάχιστον μέχρι το 2035, και στη συνέχεια θα αντικατασταθούν από το F-22A Raptor. Ταυτόχρονα, για να εξοικονομηθούν χρήματα, μία μοίρα F-15C αναμένεται να τεθεί εκτός λειτουργίας μέσα στο 2013. Το 2010, η διαθεσιμότητα του στόλου των F-15 C/D αναφέρεται της τάξεως του 64%.
Η βάση του προγράμματος εκσυγχρονισμού του εξοπλισμού του νέου αεροσκάφους είναι το ραντάρ AESA AN/APG-63 (V) 3. Επί του παρόντος είναι εξοπλισμένο με το ραντάρ AN/APG-63 (V) 1 με εύρος ανίχνευσης των μικρών στόχων σε μεγάλο υψόμετρο μέχρι 90 χλμ., το οποίο μπορεί να παρακολουθεί ταυτόχρονα με μεγάλη ακρίβεια πολλαπλούς στόχους και να κατευθύνει ταυτόχρονα πολλούς πυραύλους. Κατά το οικονομικό έτος 2012 για αυτόν τον σκοπό κατανέμονται περίπου 1,1 δισ. δολάρια, ενώ άλλα 1,7 δισ. δολάρια θα δαπανηθούν κατά το οικονομικό έτος 2013. Το 2014 ολοκληρώνονται οι δοκιμές σχετικά με την δομική αντοχή της ατράκτου, έτσι ώστε να επιβεβαιωθεί η δυνατότητα επέκτασης της ζωής του. Το τέλος του προγράμματος Ε&Α αναμένεται την περίοδο 2013-2014, η μετασκευή των αεροσκαφών αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2016. Για τον προγραμματισμένο εκσυγχρονισμό του F-15E, κατά το οικονομικό έτος 2012 κατανέμονται 1,3 δισ. δολάρια, το 2013 - 2,1 δισ. δολάρια. Στο F-15E αντί του ραντάρ APG-70 θα εγκατασταθεί ένα νέο ραντάρ AESA APG-82 (V) 1. Αυτό το ραντάρ είναι η τελευταία προσθήκη στην εταιρία Raytheon, το οποίο χρησιμοποιεί την τεχνολογία του ραντάρ APG-79 που είναι εγκατεστημένο στα F/A-18E/F και EA-18G, και την τεχνολογία του ραντάρ APG-63 (V) 3, το οποίο εξοπλίζει το F-15C. Το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του F-15E είναι να παρέχει αυξημένη αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα στην επίτευξη των στόχων στις εφαρμογές αέρος-αέρος (εύρος ανίχνευσης 140-180 χλμ.) και αέρος-επιφανείας. Το 2011 ξεκίνησαν οι δοκιμαστικές πτήσεις του F-15E με τις νέες έξυπνες βόμβες GBU-53/B SDBII, οι οποίες έχουν σχεδιαστεί για να επιθέσεις ακριβείας σε σημαντικούς στόχους, συμπεριλαμβανομένων των κινητών. Προβλέπεται ότι η βόμβα SDBII θα τεθεί σε λειτουργία το 2016 και έχει σχεδιαστεί για να εξοπλίσει και τα αεροσκάφη F-35 και F-22A. Το 2010, η διαθεσιμότητα του στόλου των F-15E αναφέρεται της τάξεως του 62%.
Το μαχητικό-βομβαρδιστικό F-15E μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως φορέας τακτικών πυρηνικών όπλων. Για τον σκοπό αυτό το αεροσκάφος φέρει δύο πυρηνικές βόμβες Β61-3/4/10 και μετά το 2017 τη νέα τακτική πυρηνική βόμβα Β61-12. Για αυτή την αποστολή υπάρχουν ειδικά πιστοποιημένα αεροπλάνα. Το 2030 φορέας των τακτικών πυρηνικών όπλων έχει προγραμματιστεί να είναι το μαχητικό 5ης γενιάς F-35A, το οποίο θα αντικαταστήσει το F-15E σε αυτόν τον ρόλο. Από το 2009, η εταιρεία Boeing προσφέρει στην αγορά ένα αναβαθμισμένο F-15SE Silent Eagle. Στον εξοπλισμό περιλαμβάνται το νέο ραντάρ AESA AN/APG-63 (V) 3. Το μέγιστο βάρος απογείωσης είναι περίπου 37 τόνους, συμπεριλαμβανομένων περίπου 13,5 τόνους ωφέλιμου φορτίου. Το αεροσκάφος έχει βελτιώσει την επίδοση στον τομέα της ορατότητας στα εχθρικά ραντάρ μέσω της χρήσης ειδικής επίστρωσης απορρόφησης ακτινοβολίας ραντάρ, και την τροποποιημένη σχεδίαση της ουράς. Επιπλέον, στο αεροσκάφος μπορεί να τοποθετηθούν εσωτερικές σύμμορφες δεξαμενές καυσίμων, οι οποίες μέσα σε 2-2,5 ώρες μπορούν να μετατραπούν σε αποθήκες πυρομαχικών. Η συνολική χωρητικότητα των δεξαμενών καυσίμου, των σύμμορφων και τρεις εξωτερικές δεξαμενές, είναι περίπου 15 τόνοι. Όταν χρησιμοποιεί τις σύμμορφες δεξαμενές για να φιλοξενήσει επιπλέον όπλα, η εμβέλεια του F-15SE μειώνεται κατά περίπου 350 χιλιόμετρα. Εκτιμάται ότι η μειωμένη ορατότητα του αεροσκάφους, και σύμφωνα με τους ειδικούς της Boeing, είναι στο εμπρόσθιο ημισφαίριο συγκρίσιμη με το F-35. Μια μεγαλύτερη μείωση θα είχε ως αποτέλεσμα την απαγόρευση εξαγωγής από το Κογκρέσο. Το ραντάρ AESA είναι σε θέση να λειτουργεί σε συνδυασμό με τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, παρέχοντας μια υψηλή επιβιωσιμότητα στην αερομαχία.
Οι δοκιμαστικές πτήσεις ενός μοντέλου επίδειξης F-15SE, των οποίων ο κύριος στόχος ήταν να αξιολογηθούν οι δυνατότητες και η ασφάλεια των όπλων στα εσωτερικά τμήματα του αεροσκάφους, πραγματοποιήθηκαν το πρώτο τρίμηνο του 2010. Σύμφωνα με τους εκπροσώπους της εταιρείας, το πρώτο αεροσκάφος από τα νέα μοντέλα μπορεί να παραδοθεί σε έναν πιθανό πελάτη τρία χρόνια μετά τη σύναψη της σύμβασης, και το κόστος παραγωγής των αεροσκαφών, ανάλογα με τον αριθμό των αεροσκαφών που θα κατασκευαστούν, να μην υπερβαίνει τα 100 εκατομμύρια δολάρια - σε τιμές του 2009. Το Αμερικανικό Πεντάγωνο και η USAF δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον για το F-15SE, όπως αναμένεται το μαχητικό 5ης γενιάς F-35. Ως εκ τούτου, η εταιρεία Boeing μπορεί να στηρίζεται μόνο σε αυτούς τους δυνητικούς πελάτες που έχουν αγοράσει προηγουμένως το F-15.Εκτός από τις ΗΠΑ, το F-15 είναι σε υπηρεσία στις ακόλουθες χώρες:
- Σαουδική Αραβία - ορίζεται F-15S, αγόρασε 72, σύμφωνα με ορισμένες πηγές 79, εκ των οποίων το 1990 παραδόθηκαν 24 απευθείας από την USAF. Το 2012 το Βασίλειο παρήγγειλε κατά πάσα πιθανότητα 84 αναβαθμισμένα F-15SA. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη ενσωματώνουν τεχνολογία που επιδείχτηκε με το F-15 Silent Eagle.
- Ισραήλ - παρέλαβε μετά το 1977 από το απόθεμα της USAF 72 F-15C/D, τα οποία έχουν εκσυγχρονιστεί και αναβαθμισεί πολλές φορές. Μέσα της δεκαετίας του 1990 παρέλαβε συνολικά 25, σύμφωνα με άλλες πηγές 56 F-15I Ra'am, τα οποία κατασκευάστηκαν στην βάση του Strike Eagle. Kατά πάσα πιθανότητα, ορισμένα από αυτά είναι φορείς τακτικών πυρηνικών όπλων.
- Ιαπωνία - κατασκευάστηκαν εγχώρια κατόπιν αμερικανικής άδειας περί τα 205 αεροσκάφη και ορίζονται F-15J.
- Νότια Κορέα - ορίζονται F-15K, αγόρασε 40 αεροσκάφη, παραγγέλθηκαν άλλα 21 αεροσκάφη, με την ολοκλήρωση των παραδόσεων να έχει αναφερθεί το 2012.
- Σιγκαπούρη - ορίζονται F-15SG, παρήγγειλε 20 αεροσκάφη το 2005, το 2007 επιπλέον 4 αεροσκάφη.
http://www.fox2magazine.net/
No comments :
Post a Comment