Σε πορεία αντίστροφης μέτρησης 84 ημερών μέχρι τον Σεπτέμβριο, όταν και αναμένεται η Αγκυρα να στείλει πλοίο που θα πραγματοποιήσει σεισμικές έρευνες σε περιοχές που έχουν οριοθετηθεί με βάση το τουρκολιβυκό μνημόνιο, κινούνται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η Αθήνα κάνει αυτό τον υπολογισμό με βάση τις 90 ημέρες που συνήθως απαιτούνται από την ημέρα δημοσίευσης των αιτημάτων της τουρκικής κρατικής εταιρείας πετρελαίου ΤΡΑΟ και την υλοποίησή τους. Προκειμένου το τουρκικό ΦΕΚ με τα αιτήματα της ΤΡΑΟ να τεθεί σε ισχύ, με βάση τη νομοθεσία της γειτονικής χώρας, απαιτούνται τρεις μήνες, οπότε κρίσιμος μήνας θεωρείται ο Σεπτέμβριος. Αυτή τη φορά οι έρευνες αφορούν 24 οικόπεδα που ήδη έχουν διαχωρισθεί και εκτείνονται από τα βόρεια της Ρόδου μέχρι τα νοτιοανατολικά της Κρήτης.Η Αθήνα αναμένει τις επόμενες κινήσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μετά τη δημοσίευση στην εφημερίδα της κυβερνήσεως των οικοπέδων που αποτυπώνουν τις διεκδικήσεις της Αγκυρας, με βάση το τουρκολιβυκό μνημόνιο, καθώς φθάνουν σε απόσταση έξι ναυτικών μιλίων από τα ελληνικά νησιά.
Σύμφωνα με πληροφορίες, κυρίαρχη εκτίμηση είναι ότι η Αγκυρα θα επιλέξει μια περιοχή ανοιχτά –και όχι στα έξι μίλια– της Κρήτης. Οπως λέγεται, με αυτό τον τρόπο θα επιχειρήσει να «γκριζάρει» την περιοχή και να περάσει το «μήνυμα» ότι το μνημόνιο με τη Λιβύη εφαρμόζεται, χωρίς να διακινδυνεύσει μια «υπερβολική αντίδραση» από πλευράς Ευρωπαϊκής Ενωσης, την οποία έχει πλέον μεγαλύτερη ανάγκη λόγω και των πιέσεων που δέχεται η τουρκική οικονομία. Κατά τις ίδιες πηγές είναι αυτονόητο ότι η Αθήνα θα αντιδράσει με την αποστολή φρεγατών στην περιοχή, ενώ στο παρασκήνιο βρίσκονται σε εξέλιξη διαβουλεύσεις –κυρίως με τη Γαλλία– ώστε τη συγκεκριμένη περίοδο να υπάρχει και διεθνής παρουσία στην περιοχή, ενδεχομένως στο πλαίσιο ασκήσεων. Επιπλέον, η Αθήνα προετοιμάζεται για τη μορφή που θα λάβει η τουρκική κινητικότητα στην πλευρά που, με βάση το τουρκολιβυκό μνημόνιο, «ανήκει» στη Λιβύη, δηλαδή στα νότια της Κρήτης. Μετά και τις κοινές δηλώσεις του κ. Ερντογάν και του πρωθυπουργού της Λιβύης Φαγέζ αλ Σαράζ από την Αγκυρα την περασμένη Πέμπτη, κατέστη σαφές ότι το επόμενο χρονικό διάστημα επίκεινται έρευνες και στα νότια της Κρήτης. Μάλιστα, με βάση το χρονοδιάγραμμα των ερευνών της ΤΡΑΟ, είναι σαφές ότι ήδη από τον Αύγουστο θα είναι διαθέσιμα για έρευνες τόσο το «Μπαρμπαρός» όσο και το «Ορούτς Ρέις».
Την κατάσταση επιβαρύνει η ουσιαστική έλλειψη διαύλου επικοινωνίας ανάμεσα στην Αθήνα και τον κ. Ερντογάν. Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν ότι μέσω των ΗΠΑ υπήρξε μια προσπάθεια έστω δημιουργίας ενός διαύλου σε στρατιωτικό επίπεδο, πλην του διπλωματικού σε επίπεδο πρεσβειών σε Αθήνα και Αγκυρα. Στο Μέγαρο Μαξίμου υπάρχει ισχυρή βούληση για διάλογο με την Αγκυρα, ιδιαίτερα στην παρούσα φάση κατά την οποία ο κ. Μητσοτάκης είναι πολιτικά κυρίαρχος, ωστόσο από την πλευρά της Τουρκίας δεν υπάρχει κανένα τέτοιο σήμα. Τις δυσκολίες ενισχύει το πολύ αρνητικό κλίμα για τον κ. Ερντογάν στο εσωτερικό, ίσως το χειρότερο δυνατό από το 2002. Η διαχείριση της πανδημίας και η κακή οικονομική κατάσταση φαίνεται ότι έχουν πλέον σοβαρές επιπτώσεις στο πολιτικό προφίλ του κ. Ερντογάν, ο οποίος εμφανίζεται να υπολείπεται έναντι του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου. Η καταγραφή της δημοσκοπικής κόπωσης του κ. Ερντογάν τους τελευταίους μήνες φαίνεται, πάντως, ότι λειτουργεί προς όφελος ακόμα και ακροδεξιών, εθνικιστικών κομμάτων όπως το ΙΥΙ της Μεράλ Ακσενέρ. Η Αθήνα παραμένει, επίσης, σε διαρκή συναγερμό για την πιθανότητα η Αγκυρα να ανοίξει εκ νέου τα σύνορα στον Εβρο και στα νησιά. Υπάρχουν ανησυχητικές ενδείξεις, ωστόσο υπάρχει την ίδια στιγμή η υψηλότερη δυνατή ετοιμότητα προκειμένου τα νησιά και ο Εβρος να μη βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων.
Σε διπλωματικό επίπεδο, η προτεραιότητα της Αθήνας επικεντρώνεται στη συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια σήμερα με τον Ιταλό ομόλογό του Λουίτζι ντι Μάιο, όπου και αναμένεται ότι θα ολοκληρωθεί η συμφωνία για την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία. Ουσιαστικά η συμφωνία είναι έτοιμη τον τελευταίο μήνα και λείπουν μόνο οι πολιτικές, εκατέρωθεν, αποφάσεις προκειμένου να κλείσει. Λίγο περισσότερο περίπλοκη είναι η κατάσταση στις χρονίζουσες διαπραγματεύσεις με το Κάιρο για τον ίδιο λόγο. Οι διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση ΑΟΖ με βάση την επήρεια των Δωδεκανήσων πλην του Καστελλόριζου δεν είναι νέες. Ωστόσο στην Αθήνα υπάρχει ελπίδα πως η ενίσχυση του ρόλου της Τουρκίας στη Λιβύη, ως εκ τούτου και των Αδελφών Μουσουλμάνων οι οποίοι στηρίζουν την κυβέρνηση Σαράζ, θα ωθήσει την Αίγυπτο στην αναθέρμανση των διαπραγματεύσεων, επιτυχής κατάληξη των οποίων θα δημιουργούσε πρακτικά μια συμφωνία που θα ακύρωνε το τουρκολιβυκό μνημόνιο στην πράξη.
https://www.kathimerini.gr/1081683/article/epikairothta/politikh/krisimos-septemvrios-stis-sxeseis--me-toyrkia
Φτάσαμε στο σημείο μηδέν από ότι όλα δείχνουν. Από τις αμέτρητες αναλύσεις που έχουν γραφεί τον τελευταίο καιρό σχετικά με τα ελληνοτουρκικά, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι αν η Ελλάδα κάνει πίσω τώρα, ανοίγει οριστικά και αμετάκλητα την “πόρτα του φρενοκομείου” και φυσικά ξεκινά την αντίστροφη μέτρηση για τον αφανισμό του Ελληνισμού. Σε περίπτωση που η Τουρκία στείλει ερευνητικά σκάφη νότια της Ρόδου και νοτιοανατολικά Καρπάθου και Κρήτης, η Ελλάδα θα πρέπει να τα βυθίσει… “Μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ”. Θα τους προειδοποιήσουμε πρώτα… Από το 1976 της φράσης “βυθίσατε το Χόρα”, έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας. Και είναι πολλοί αυτοί που θα υποστηρίξουν ότι πλέον τέτοιες φράσεις δεν μπορούν να ξεστομίζονται από Έλληνες αξιωματούχους.
Για ποίο λόγο όμως δεν μπορούν να ξεστομίζονται τέτοιες φράσεις; Έστω και για το “Θεαθήναι”… Τι έχει αλλάξει από τότε στα ελληνοτουρκικά;
Πολλά ομολογουμένως, πέρα από το πληθυσμιακό μέγεθος των δύο χωρών. Η Ελλάδα εισήλθε στην ΕΟΚ το 1979. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πίστευε ότι η “Ευρωπαϊκή οικογένεια” θα λειτουργούσε ως μία πρόσθετη ασπίδα του Ελληνισμού απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό. Μετά από μισό αιώνα τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι μόνο αυτό δεν συνέβη. Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο δεν έχει κοινή εξωτερική πολιτική, όχι μόνο δεν έχει αναπτύξει αμυντική βιομηχανία με κοινούς στόχους και (αναλογική…) ισοκατανομή έργου, όχι μόνο δεν έχει συγκροτήσει κοινό μηχανισμό άμυνας ικανό να καλύψει κάθε κράτος-μέλος της, αλλά τροφοδοτεί με πράξεις την τουρκική βουλιμία επέκτασης προς τη Δύση. Με κύριο εκπρόσωπό της τη Γερμανία από την πλευρά της Ε.Ε. και τη Βρετανία, εκτός Ε.Ε. πλέον…
Για την Ελλάδα η ένταξη στους κόλπους της “ευρωπαϊκής οικογένειας” πρακτικά έφερε την πλήρη αποβιομηχάνιση και με την αμέριστη συνδρομή των εγχώριων ελίτ, τη σταδιακή μετατροπή της χώρας σε χαμηλού κόστους τουριστικό προορισμό για τους βορειοευρωπαίους ¨εταίρους¨ μας. Σεβαστό ως προϊόν μεν το τουριστικό, αλλά εξαιρετικά ευάλωτο στις ενέργειες του βουλιμικού γείτονα και όχι μόνο. Συν τοις άλλοις δεν μπορεί να είναι και το μόνο που θα κρατά εσαεί στη ζωή την ελληνική οικονομία όπως αποδείχθηκε πρόσφατα με την πανδημία του κορονοϊού.
Με την Τουρκία οι Ευρωπαίοι “εταίροι” μας έκαναν κάτι πιο έξυπνο και φυσικά πολύ πιο βολικό για αυτούς και τις βιομηχανίες τους. Συνεχίζουν τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, χωρίς να τις τερματίζουν επί δεκαετίες, αλλά μέσω της τελωνειακής σύνδεσης Ε.Ε–Τουρκίας η οποία μάλιστα επιδιώκεται (όχι μόνο από Τουρκία, αλλά κυρίως από την Ε.Ε.) να ενισχυθεί πλέον, απέκτησαν πρόσβαση στα φτηνά τουρκικά εργατικά χέρια. Τα οποία μέσω της κατρακύλας της τουρκικής λίρας τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει… ακόμη πιο φτηνά! Στην Ενωμένη Ευρώπη επομένως, όπως αυτή έχει μεταλλαχθεί, η Τουρκία έχει ισχυρούς συμμάχους και όπως αντιλαμβάνεστε από αυτή την Ευρώπη η Ελλάδα έχει να περιμένει μόνο εμπόδια και “τρικλοποδιές” στον αγώνα επιβίωσης που δίνει. ΟΧΙ ουσιαστική συνδρομή και βοήθεια.
Σε ό,τι αφορά στην εμπλοκή του αμερικανικού παράγοντα στα ελληνοτουρκικά, παλαιότερα όντως οι ισορροπίες διαμορφώνονταν στο Αιγαίο με βάση την πολιτική “ίσων αποστάσεων” και φυσικά μέσω της ΝΑΤΟϊκής πρόσβασης στους μηχανισμούς “παραγωγής” εξωτερικής πολιτικής και άμυνας και των δύο χωρών.Η ειδοποιός διαφορά σήμερα είναι ότι αυτή η αμερικανική πρόσβαση μέσω του ΝΑΤΟ δεν υπάρχει πλέον στην Τουρκία. Το παλιό στρατιωτικό κατεστημένο της γείτονος βρίσκεται εκτός ενεργείας ή ακόμα και στη φυλακή. Οι ΗΠΑ και όχι μόνο η Ε.Ε άρα, δεν έχουν καμία ουσιαστική πρόσβαση στο καθεστώς Ερντογάν. Τουλάχιστον όχι με τη μορφή που αυτή είχε παλαιότερα. Επομένως ούτε και στη διαμεσολάβηση του αμερικανικού παράγοντα μπορούμε με βεβαιότητα να υπολογίζουμε. Σε περίπτωση που η Τουρκία προκαλέσει τετελεσμένα χωρίς ουσιαστική ελληνική αντίδραση, ο “πυροσβεστικός” ρόλος των ΗΠΑ στην καλύτερη των περιπτώσεων θα σημάνει κατοχύρωση, σε βάθος χρόνου, όσων κατακτήθηκαν από την πρώτη. Θυμόμαστε τη “διαπραγμάτευση” μετά τα Ίμια υπό το βάρος τετελεσμένου της απόβασης; Συνέβη κατ’ επανάληψη στο παρελθόν σε περιόδους που η Τουρκία δεν είχε καν εκβιάσει το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ με “αλλαγή στρατοπέδου” και σύσφιξη σχέσεων με τη Ρωσία. Ποιος θα μπορούσε ποτέ πειστικά να μας εγγυηθεί ότι δεν θα συμβεί το ίδιο και τώρα; Μπορεί η χώρα να ποντάρει σε αυτό;
Και ερχόμαστε στα δικά μας… Έχει γραφτεί πολλές φορές σε αυτό τον ιστοχώρο, ότι η ανάμιξη του ξένου παράγοντα (είτε του ευρωπαϊκού, είτε του αμερικανικού) στα ελληνοτουρκικά ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ σε καμία περίπτωση τις επιλογές του ελληνικού πολιτικού συστήματος από το 1974 μέχρι σήμερα. Τα γεγονότα, ακόμα και τώρα που πλέον είμαστε με το πιστόλι στον κρόταφο, “φωνάζουν” ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα προτιμά το ρόλο του “τοποτηρητή” και αρνείται πεισματικά να παράξει Στρατηγική για το παρόν και το μέλλον και κατ΄ επέκταση σχεδιασμό για το χτίσιμο αποτελεσματικής αποτρεπτικής ισχύος. Κατάφερε κατά συνέπεια να πείσει τον Ερντογάν ότι η συγκυρία είναι κατάλληλη για να πάρει μέρος από αυτά που θέλει. Όχι ο ίδιος, μη μπερδευόμαστε! Μιλάμε για την ΙΔΙΑ και ΑΠΑΡΑΛΛΑΧΤΗ τουρκική εξωτερική πολιτική από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σήμερα καλούμαστε να πληρώσουμε το τίμημα λανθασμένων επιλογών ολόκληρων δεκαετίων.
Και οι εναλλακτικές που έχουμε είναι δύο:
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στη σημερινή ελληνική κυβέρνηση την επιτυχή αντιμετώπιση της υβριδικής (ή όπως αλλιώς θέλει να την ονομάσει ο καθένας…) επίθεσης της Τουρκίας στον Έβρο και τις φιλότιμες και αποτελεσματικές προσπάθειες ανάσχεσης των προωθούμενων από τις τουρκικές Αρχές μεταναστευτικών ροών στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με όσα διαδραματίζονταν σε καθημερινή βάση από το 2015 και μετά. Τα νούμερα είναι αδιάψευστοι μάρτυρες αυτής της αλλαγής στην ελληνική πολιτική.
Θεωρούμε ότι πλέον καλείται (η παρούσα κυβέρνηση) να αποφασίσει με ποιο τρόπο θα καταγραφεί το πέρασμά της στην Ιστορία. Και μαζί με αυτό καλείται να αποφασίσει ποιο θα είναι το μέλλον του Ελληνισμού. Το αφήγημα της “συνολικής διευθέτησης” με την Τουρκία είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν έχει καμία λογική βάση πλέον για να αποτελεί προσδοκία οποιουδήποτε.Έχουν περάσει δεκάδες χρόνια με γεγονότα που αποδεικνύουν ότι για την Τουρκία δεν υπήρξε ποτέ και εξακολουθεί να μην τίθεται καν ζήτημα “συνολικής διευθέτησης”. Τίθεται ΜΟΝΟ ζήτημα ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗΣ.
https://www.defence-point.gr/news/thema-epiviosis-polemas-me-o-ti-echeis-i-ypokypteis-ta-ypoloipa-einai-theories
Σύμφωνα με πληροφορίες, κυρίαρχη εκτίμηση είναι ότι η Αγκυρα θα επιλέξει μια περιοχή ανοιχτά –και όχι στα έξι μίλια– της Κρήτης. Οπως λέγεται, με αυτό τον τρόπο θα επιχειρήσει να «γκριζάρει» την περιοχή και να περάσει το «μήνυμα» ότι το μνημόνιο με τη Λιβύη εφαρμόζεται, χωρίς να διακινδυνεύσει μια «υπερβολική αντίδραση» από πλευράς Ευρωπαϊκής Ενωσης, την οποία έχει πλέον μεγαλύτερη ανάγκη λόγω και των πιέσεων που δέχεται η τουρκική οικονομία. Κατά τις ίδιες πηγές είναι αυτονόητο ότι η Αθήνα θα αντιδράσει με την αποστολή φρεγατών στην περιοχή, ενώ στο παρασκήνιο βρίσκονται σε εξέλιξη διαβουλεύσεις –κυρίως με τη Γαλλία– ώστε τη συγκεκριμένη περίοδο να υπάρχει και διεθνής παρουσία στην περιοχή, ενδεχομένως στο πλαίσιο ασκήσεων. Επιπλέον, η Αθήνα προετοιμάζεται για τη μορφή που θα λάβει η τουρκική κινητικότητα στην πλευρά που, με βάση το τουρκολιβυκό μνημόνιο, «ανήκει» στη Λιβύη, δηλαδή στα νότια της Κρήτης. Μετά και τις κοινές δηλώσεις του κ. Ερντογάν και του πρωθυπουργού της Λιβύης Φαγέζ αλ Σαράζ από την Αγκυρα την περασμένη Πέμπτη, κατέστη σαφές ότι το επόμενο χρονικό διάστημα επίκεινται έρευνες και στα νότια της Κρήτης. Μάλιστα, με βάση το χρονοδιάγραμμα των ερευνών της ΤΡΑΟ, είναι σαφές ότι ήδη από τον Αύγουστο θα είναι διαθέσιμα για έρευνες τόσο το «Μπαρμπαρός» όσο και το «Ορούτς Ρέις».
Την κατάσταση επιβαρύνει η ουσιαστική έλλειψη διαύλου επικοινωνίας ανάμεσα στην Αθήνα και τον κ. Ερντογάν. Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν ότι μέσω των ΗΠΑ υπήρξε μια προσπάθεια έστω δημιουργίας ενός διαύλου σε στρατιωτικό επίπεδο, πλην του διπλωματικού σε επίπεδο πρεσβειών σε Αθήνα και Αγκυρα. Στο Μέγαρο Μαξίμου υπάρχει ισχυρή βούληση για διάλογο με την Αγκυρα, ιδιαίτερα στην παρούσα φάση κατά την οποία ο κ. Μητσοτάκης είναι πολιτικά κυρίαρχος, ωστόσο από την πλευρά της Τουρκίας δεν υπάρχει κανένα τέτοιο σήμα. Τις δυσκολίες ενισχύει το πολύ αρνητικό κλίμα για τον κ. Ερντογάν στο εσωτερικό, ίσως το χειρότερο δυνατό από το 2002. Η διαχείριση της πανδημίας και η κακή οικονομική κατάσταση φαίνεται ότι έχουν πλέον σοβαρές επιπτώσεις στο πολιτικό προφίλ του κ. Ερντογάν, ο οποίος εμφανίζεται να υπολείπεται έναντι του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου. Η καταγραφή της δημοσκοπικής κόπωσης του κ. Ερντογάν τους τελευταίους μήνες φαίνεται, πάντως, ότι λειτουργεί προς όφελος ακόμα και ακροδεξιών, εθνικιστικών κομμάτων όπως το ΙΥΙ της Μεράλ Ακσενέρ. Η Αθήνα παραμένει, επίσης, σε διαρκή συναγερμό για την πιθανότητα η Αγκυρα να ανοίξει εκ νέου τα σύνορα στον Εβρο και στα νησιά. Υπάρχουν ανησυχητικές ενδείξεις, ωστόσο υπάρχει την ίδια στιγμή η υψηλότερη δυνατή ετοιμότητα προκειμένου τα νησιά και ο Εβρος να μη βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων.
Σε διπλωματικό επίπεδο, η προτεραιότητα της Αθήνας επικεντρώνεται στη συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια σήμερα με τον Ιταλό ομόλογό του Λουίτζι ντι Μάιο, όπου και αναμένεται ότι θα ολοκληρωθεί η συμφωνία για την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία. Ουσιαστικά η συμφωνία είναι έτοιμη τον τελευταίο μήνα και λείπουν μόνο οι πολιτικές, εκατέρωθεν, αποφάσεις προκειμένου να κλείσει. Λίγο περισσότερο περίπλοκη είναι η κατάσταση στις χρονίζουσες διαπραγματεύσεις με το Κάιρο για τον ίδιο λόγο. Οι διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση ΑΟΖ με βάση την επήρεια των Δωδεκανήσων πλην του Καστελλόριζου δεν είναι νέες. Ωστόσο στην Αθήνα υπάρχει ελπίδα πως η ενίσχυση του ρόλου της Τουρκίας στη Λιβύη, ως εκ τούτου και των Αδελφών Μουσουλμάνων οι οποίοι στηρίζουν την κυβέρνηση Σαράζ, θα ωθήσει την Αίγυπτο στην αναθέρμανση των διαπραγματεύσεων, επιτυχής κατάληξη των οποίων θα δημιουργούσε πρακτικά μια συμφωνία που θα ακύρωνε το τουρκολιβυκό μνημόνιο στην πράξη.
https://www.kathimerini.gr/1081683/article/epikairothta/politikh/krisimos-septemvrios-stis-sxeseis--me-toyrkia
Φτάσαμε στο σημείο μηδέν από ότι όλα δείχνουν. Από τις αμέτρητες αναλύσεις που έχουν γραφεί τον τελευταίο καιρό σχετικά με τα ελληνοτουρκικά, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι αν η Ελλάδα κάνει πίσω τώρα, ανοίγει οριστικά και αμετάκλητα την “πόρτα του φρενοκομείου” και φυσικά ξεκινά την αντίστροφη μέτρηση για τον αφανισμό του Ελληνισμού. Σε περίπτωση που η Τουρκία στείλει ερευνητικά σκάφη νότια της Ρόδου και νοτιοανατολικά Καρπάθου και Κρήτης, η Ελλάδα θα πρέπει να τα βυθίσει… “Μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ”. Θα τους προειδοποιήσουμε πρώτα… Από το 1976 της φράσης “βυθίσατε το Χόρα”, έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας. Και είναι πολλοί αυτοί που θα υποστηρίξουν ότι πλέον τέτοιες φράσεις δεν μπορούν να ξεστομίζονται από Έλληνες αξιωματούχους.
Για ποίο λόγο όμως δεν μπορούν να ξεστομίζονται τέτοιες φράσεις; Έστω και για το “Θεαθήναι”… Τι έχει αλλάξει από τότε στα ελληνοτουρκικά;
Πολλά ομολογουμένως, πέρα από το πληθυσμιακό μέγεθος των δύο χωρών. Η Ελλάδα εισήλθε στην ΕΟΚ το 1979. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πίστευε ότι η “Ευρωπαϊκή οικογένεια” θα λειτουργούσε ως μία πρόσθετη ασπίδα του Ελληνισμού απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό. Μετά από μισό αιώνα τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι μόνο αυτό δεν συνέβη. Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο δεν έχει κοινή εξωτερική πολιτική, όχι μόνο δεν έχει αναπτύξει αμυντική βιομηχανία με κοινούς στόχους και (αναλογική…) ισοκατανομή έργου, όχι μόνο δεν έχει συγκροτήσει κοινό μηχανισμό άμυνας ικανό να καλύψει κάθε κράτος-μέλος της, αλλά τροφοδοτεί με πράξεις την τουρκική βουλιμία επέκτασης προς τη Δύση. Με κύριο εκπρόσωπό της τη Γερμανία από την πλευρά της Ε.Ε. και τη Βρετανία, εκτός Ε.Ε. πλέον…
Για την Ελλάδα η ένταξη στους κόλπους της “ευρωπαϊκής οικογένειας” πρακτικά έφερε την πλήρη αποβιομηχάνιση και με την αμέριστη συνδρομή των εγχώριων ελίτ, τη σταδιακή μετατροπή της χώρας σε χαμηλού κόστους τουριστικό προορισμό για τους βορειοευρωπαίους ¨εταίρους¨ μας. Σεβαστό ως προϊόν μεν το τουριστικό, αλλά εξαιρετικά ευάλωτο στις ενέργειες του βουλιμικού γείτονα και όχι μόνο. Συν τοις άλλοις δεν μπορεί να είναι και το μόνο που θα κρατά εσαεί στη ζωή την ελληνική οικονομία όπως αποδείχθηκε πρόσφατα με την πανδημία του κορονοϊού.
Με την Τουρκία οι Ευρωπαίοι “εταίροι” μας έκαναν κάτι πιο έξυπνο και φυσικά πολύ πιο βολικό για αυτούς και τις βιομηχανίες τους. Συνεχίζουν τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, χωρίς να τις τερματίζουν επί δεκαετίες, αλλά μέσω της τελωνειακής σύνδεσης Ε.Ε–Τουρκίας η οποία μάλιστα επιδιώκεται (όχι μόνο από Τουρκία, αλλά κυρίως από την Ε.Ε.) να ενισχυθεί πλέον, απέκτησαν πρόσβαση στα φτηνά τουρκικά εργατικά χέρια. Τα οποία μέσω της κατρακύλας της τουρκικής λίρας τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει… ακόμη πιο φτηνά! Στην Ενωμένη Ευρώπη επομένως, όπως αυτή έχει μεταλλαχθεί, η Τουρκία έχει ισχυρούς συμμάχους και όπως αντιλαμβάνεστε από αυτή την Ευρώπη η Ελλάδα έχει να περιμένει μόνο εμπόδια και “τρικλοποδιές” στον αγώνα επιβίωσης που δίνει. ΟΧΙ ουσιαστική συνδρομή και βοήθεια.
Σε ό,τι αφορά στην εμπλοκή του αμερικανικού παράγοντα στα ελληνοτουρκικά, παλαιότερα όντως οι ισορροπίες διαμορφώνονταν στο Αιγαίο με βάση την πολιτική “ίσων αποστάσεων” και φυσικά μέσω της ΝΑΤΟϊκής πρόσβασης στους μηχανισμούς “παραγωγής” εξωτερικής πολιτικής και άμυνας και των δύο χωρών.Η ειδοποιός διαφορά σήμερα είναι ότι αυτή η αμερικανική πρόσβαση μέσω του ΝΑΤΟ δεν υπάρχει πλέον στην Τουρκία. Το παλιό στρατιωτικό κατεστημένο της γείτονος βρίσκεται εκτός ενεργείας ή ακόμα και στη φυλακή. Οι ΗΠΑ και όχι μόνο η Ε.Ε άρα, δεν έχουν καμία ουσιαστική πρόσβαση στο καθεστώς Ερντογάν. Τουλάχιστον όχι με τη μορφή που αυτή είχε παλαιότερα. Επομένως ούτε και στη διαμεσολάβηση του αμερικανικού παράγοντα μπορούμε με βεβαιότητα να υπολογίζουμε. Σε περίπτωση που η Τουρκία προκαλέσει τετελεσμένα χωρίς ουσιαστική ελληνική αντίδραση, ο “πυροσβεστικός” ρόλος των ΗΠΑ στην καλύτερη των περιπτώσεων θα σημάνει κατοχύρωση, σε βάθος χρόνου, όσων κατακτήθηκαν από την πρώτη. Θυμόμαστε τη “διαπραγμάτευση” μετά τα Ίμια υπό το βάρος τετελεσμένου της απόβασης; Συνέβη κατ’ επανάληψη στο παρελθόν σε περιόδους που η Τουρκία δεν είχε καν εκβιάσει το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ με “αλλαγή στρατοπέδου” και σύσφιξη σχέσεων με τη Ρωσία. Ποιος θα μπορούσε ποτέ πειστικά να μας εγγυηθεί ότι δεν θα συμβεί το ίδιο και τώρα; Μπορεί η χώρα να ποντάρει σε αυτό;
Και ερχόμαστε στα δικά μας… Έχει γραφτεί πολλές φορές σε αυτό τον ιστοχώρο, ότι η ανάμιξη του ξένου παράγοντα (είτε του ευρωπαϊκού, είτε του αμερικανικού) στα ελληνοτουρκικά ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ σε καμία περίπτωση τις επιλογές του ελληνικού πολιτικού συστήματος από το 1974 μέχρι σήμερα. Τα γεγονότα, ακόμα και τώρα που πλέον είμαστε με το πιστόλι στον κρόταφο, “φωνάζουν” ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα προτιμά το ρόλο του “τοποτηρητή” και αρνείται πεισματικά να παράξει Στρατηγική για το παρόν και το μέλλον και κατ΄ επέκταση σχεδιασμό για το χτίσιμο αποτελεσματικής αποτρεπτικής ισχύος. Κατάφερε κατά συνέπεια να πείσει τον Ερντογάν ότι η συγκυρία είναι κατάλληλη για να πάρει μέρος από αυτά που θέλει. Όχι ο ίδιος, μη μπερδευόμαστε! Μιλάμε για την ΙΔΙΑ και ΑΠΑΡΑΛΛΑΧΤΗ τουρκική εξωτερική πολιτική από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σήμερα καλούμαστε να πληρώσουμε το τίμημα λανθασμένων επιλογών ολόκληρων δεκαετίων.
Και οι εναλλακτικές που έχουμε είναι δύο:
- Ή θα πληρώσουμε με αίμα την παράταση της επιβίωσής μας, απαγορεύοντας την επικράτηση της Τουρκίας στη θάλασσα…
- Ή θα επιταχύνουμε τον αφανισμό μας επιτρέποντας της να πλέει ελεύθερα και να κάνει επίδειξη ισχύος, να ερευνά και να εκμεταλλεύεται τον υποθαλάσσιο πλούτο, όχι μόνο εντός των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, αλλά και εντός των χωρικών μας υδάτων.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στη σημερινή ελληνική κυβέρνηση την επιτυχή αντιμετώπιση της υβριδικής (ή όπως αλλιώς θέλει να την ονομάσει ο καθένας…) επίθεσης της Τουρκίας στον Έβρο και τις φιλότιμες και αποτελεσματικές προσπάθειες ανάσχεσης των προωθούμενων από τις τουρκικές Αρχές μεταναστευτικών ροών στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με όσα διαδραματίζονταν σε καθημερινή βάση από το 2015 και μετά. Τα νούμερα είναι αδιάψευστοι μάρτυρες αυτής της αλλαγής στην ελληνική πολιτική.
Θεωρούμε ότι πλέον καλείται (η παρούσα κυβέρνηση) να αποφασίσει με ποιο τρόπο θα καταγραφεί το πέρασμά της στην Ιστορία. Και μαζί με αυτό καλείται να αποφασίσει ποιο θα είναι το μέλλον του Ελληνισμού. Το αφήγημα της “συνολικής διευθέτησης” με την Τουρκία είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν έχει καμία λογική βάση πλέον για να αποτελεί προσδοκία οποιουδήποτε.Έχουν περάσει δεκάδες χρόνια με γεγονότα που αποδεικνύουν ότι για την Τουρκία δεν υπήρξε ποτέ και εξακολουθεί να μην τίθεται καν ζήτημα “συνολικής διευθέτησης”. Τίθεται ΜΟΝΟ ζήτημα ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗΣ.
https://www.defence-point.gr/news/thema-epiviosis-polemas-me-o-ti-echeis-i-ypokypteis-ta-ypoloipa-einai-theories
No comments :
Post a Comment