Η αγωνία της αμεροληψίας

Όλοι έχουμε την αγωνία να είμαστε αντικειμενικοί ιδιαίτερα όταν κάποιους συνοδεύει ο «βαρυσήμαντος» τίτλος του «επιστήμονα». Άπαντες από τους κοινωνούς του κονστρουκτιβισμού έως την κριτική γεωπολιτική και από τους αδιάβαστους φιλόδοξους έως τους διαβασμένους εντεταλμένους διατείνονται ότι περιγράφουν και δεν αξιολογούν. Η περιγραφή είναι κριτήριο αντικειμενικότητας και εν τέλει, επιστημονικότητας. Ορθό, αλλά το κάνουν; Ή απλά ισχυρίζονται ότι το κάνουν; Γνωρίζουν ότι όντως χάνουν την αντικειμενικότητά τους ή το πράττουν εν αγνοία τους στην προσπάθειά τους να φανούν αντικειμενικοί;

Για την πρώτη κατηγορία (σ.σ. των εντεταλμένων που εκουσίως λαμβάνουν θέση υπέρ της δύναμης που επιβουλεύεται την πατρίδα τους) δεν αξίζει να γίνει λόγος. Πρόκειται για ελληνόφωνους μισθοφόρους, οι οποίοι συνήθως δε γνωρίζουν και τις διακρίσεις μεταξύ:
1) Αμιγώς περιγραφικής επιστημονικής ανάλυσης,
2) Αμιγώς περιγραφικής επιστημονικής ανάλυσης που καταλήγει σε γεωστρατηγικά συμπεράσματα υπέρ της πατρίδας σου,
3) Αμιγώς περιγραφικής επιστημονικής ανάλυσης που καταλήγει σε γεωστρατηγικά συμπεράσματα υπέρ ενός ξένου παράγοντα (ακόμη δραματικότερο όταν αυτός τυγχάνει να είναι η βασική απειλή της πατρίδας σου).

Η δεύτερη κατηγορία (των εν αγνοία τους υποκειμενικών) αποτελείται κατά τεκμήριο (αφού έχουν άγνοια) από μη γνωρίζοντες ούτε τα βασικά περί διεθνούς θεωρίας και μη έχοντες το παραμικρό ερέθισμα φιλοπατρίας κυρίως λόγω των ιδεολογικών προσηλώσεων τους. Στην προσπάθειά τους να φανούν «αντικειμενικοί», «μη φανατικοί», «μη εθνικιστές» και «μη προκατειλημμένοι», προτιμούν να δώσουν κάτι παραπάνω στην Άγκυρα μιας και δεν τους κοστίζει και τίποτα.

Η ένδεια της «αμεροληψίας» τους φαίνεται όταν δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα. Μιλούν για «τουρκική μειονότητα», αλλά κανείς εξ αυτών δεν είπε ότι πρέπει να αποζημιωθούν οι Έλληνες της Πόλης, οι οποίοι εκδιώχθηκαν και λεηλατήθηκαν οι περιουσίες τους. Υποστηρίζουν ότι η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. είναι «προκλητική και παράλογη ενέργεια», την οποία «ουδείς λογικός διεθνής δρών μπορεί να δεχθεί». Ωστόσο, δεν επιχειρηματολογούν με βάση το διεθνές δίκαιο και τι προβλέπει, αλλά με βάση το τι ψυχανεμίζονται θεωρώντας ότι αν η Ελλάδα διεκδικήσει τα νόμιμα δικαιώματά της, θα απαγορευτεί η ναυσιπλοΐα στο Αιγαίο! Αυτά λένε…

Αποδέχονται τις τουρκικές θεωρίες περί «γκρίζων ζωνών» αναφέροντας ότι «πρέπει να συνεννοηθούμε με την Τουρκία για τα πιο εύκολα να οριοθετηθούν». Ποια είναι αυτά; Από τον Έβρο έως τα Βόρεια Δωδεκάνησα..! Ωσάν να μην υπάρχει Συνθήκη των Παρισίων… Μπήκαν ποτέ στη διαδικασία, ως ένδειξη «αντικειμενικότητας», να πουν κάτι για την καταπάτηση από πλευράς Τουρκίας των προβλέψεων για καθεστώς τοπικής αυτονομίας στην Ίμβρο και στην Τένεδο; Αντικειμενικοί και ψύχραιμοι, αλλά μόνο από τη μία πλευρά.

Πληρώνονται ή είναι ψυχολογικά τα αίτια; Εκεί εντοπίζεται η διάκριση των δύο προαναφερόμενων κατηγοριών. Σε κάθε περίπτωση, κάνουν ζημιά και μάλιστα, έχοντας ως δίαυλο επικοινωνίας μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα της χώρας και «γνωστούς δημοσιογράφους». Εγγράφονται σε ένα κόμμα, το οποίο τους δίνει δημόσιες θέσεις, χρηματοδοτήσεις και ενδεχομένως μια θέση στο πανεπιστήμιο. Γράφουν βιβλία για το πόσο προκατειλημμένοι και εθνικιστές είμαστε οι Έλληνες και, εν τω μεταξύ, μπορεί να τους δοθεί και κάποια υπουργική καρέκλα είτε ως «εξωκοινοβουλευτικοί τεχνοκράτες και γνώστες του αντικειμένου» είτε ως αιρετοί από το λαό βεβαίως, βεβαίως…

Αν, μάλιστα, βρεθεί κανείς να ρωτήσει «ρε παιδιά, ποιος είναι αυτός;» (σαν το παιδί που φώναξε ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός») του απαντούν «δεν τον ξέρεις; Μέγας επιστήμων! Έχει γράψει για τα ελληνοτουρκικά». Ορισμένοι ευθυγραμμισμένοι και επιτήδειοι τα έχουν διαβάσει φυσικά συμφωνώντας. Οι περισσότεροι αρκούνται από τον τίτλο που συνοδεύει τον άνθρωπο της περίπτωσής μας. Άλλωστε, ο τίτλος ανοίγει πόρτες. Και κάπου εκεί στα 70 γίνονται και «εθνικά κεφάλαια» επειδή κατάφεραν να είναι… αντικειμενικοί και «να εκπροσωπούν τη σύνεση» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ενώ η ζωή συνεχίζεται κανονικά.

Του Μάρκου Τρούλη