6 Νοεμβρίου 1912: Το Μοναστήρι μένει έξω από το χάρτη της Ελλάδος.

Την ημέρα εκείνη η χαρά της απελευθέρωσης από τον Οθωμανικό ζυγό ξαφνικά σβήνει όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος από το μπαλκόνι του νεοκλασικού κτηρίου του σημερινού προξενείου μας στο Μοναστήρι, ανακοινώνει προς τους Έλληνες της πόλης: ”Έλληνες του Μοναστηρίου, από σήμερα είστε Σέρβοι πολίτες!”… Σταμάτησαν οι ζητωκραυγές για τον ερχομό του εθνάρχη, η περηφάνια και η εθνική ανάταση που είχε φέρει η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης λίγες μέρες νωρίτερα, χαμήλωσαν τα βλέμματα, έσβησε η ελπίδα και για μια ακόμη φορά οι Μοναστηριώτες πήραν τη μεγάλη απόφαση να αφήσουν την πατρίδα τους.

Δεύτερος ξεριζωμός μετά το φευγιό τους από την Μοσχόπολη που καταστράφηκε από μουσουλμάνους αλβανούς το 1770 κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου.Τώρα, στον δεύτερο αυτό ξεριζωμό, σκορπίστηκαν σ’ όλη την ελεύθερη Μακεδονία, περίπου 600 οικογένειες στη Φλώρινα και 8.000 στη Θεσσαλονίκη, με την ελπίδα ενός γυρισμού που δεν ήρθε. Ξεκίνησαν τη ζωή τους από την αρχή και στις νέες πατρίδες μεγάλωσαν και ανάθρεψαν τα παιδιά τους. Αν και το όνειρο της επιστροφής στο Μοναστήρι σιγά σιγά ξεθώριαζε δεν το ξέχασαν ποτέ. Ένιωθαν την ανάγκη να βρίσκονται κοντά ο ένας στον άλλο, να μοιράζονται χαρές και λύπες, όνειρα και αγωνίες, να μαθαίνουν τα νέα όσων έμειναν πίσω, να λένε ιστορίες για τις χαμένες πατρίδες κουβαλώντας όμως πάντα την περιουσία της μνήμης και των ικανοτήτων.

Διαβάστε: https://kzervas.gr/article.php?pid=7659