«Και όσο για την ουδετερότητα, απόφαση που θαρρώ ότι πολλοί επιδοκιμάζουν, σε μένα δεν είναι δυνατό να καλαρέσει, γιατί δεν θυμάμαι ούτε απ’ τα όσα είδα ούτε και απ’ τα όσα διάβασα να στάθηκε ποτέ καλή· μάλιστα είναι και ολεθριότατη γιατί έτσι χάνεσαι στα σίγουρα.»
«Μου φαίνεται ότι να στέκεις ουδέτερος ανάμεσα σε δύο που πολεμούν άλλο δεν είναι παρά να γυρεύεις να μισηθείς και να περιφρονηθείς, αφού πάντα κάποιος από τους δύο θα νομίζει ότι εσύ, είτε από τις καλοσύνες που σούκαμε, είτε από την παλιά σας φιλία, είσαι υποχρεωμένος να δεθείς με την τύχη του κι όταν και όταν εσύ δεν πας μαζί του, του γεννιέται μίσος ενάντια σου· ο άλλος πάλι σε καταφρονεί, γιατί σε βρίσκει δειλό κι αναποφάσιστο και έτσι αμέσως βγάζεις όνομα πως είσαι άχρηστος φίλος και αχερένιος εχθρός· και έτσι όποιος νικήσει σε βλάπτει άφοβα.»
«Αν έπρεπε να φανερωθώ σαν φίλος ενός από τους δύο και έβλεπα ότι πλευρίζοντας τον ένα του δίνω σίγουρη τη νίκη, ενώ πλευρίζοντας τον άλλο του τη δίνω αμφίβολη, πιστεύω πως πάντα πρέπει να διαλέξω τη σίγουρη, αφήνοντας στην άκρη κάθε υποχρέωση, κάθε συμφέρον, κάθε φόβο και κάθε τι άλλο που θα μου κακοπήγαινε.»
«Και ακόμα όσο γίνεται ο πόλεμος ανάμεσα σε εκείνους τους δύο αναγκαστικά θα γεννιούνται αρίφνητες αιτίες μίσους εναντίον σου, γιατί τις πιο πολλές φορές ο τρίτος βρίσκεται σε θέση που με πολλούς τρόπους μπορεί να εμποδίσει ή να βοηθήσει την μία τον έναν και την άλλη τον άλλο· και πάντα μέσα σε λίγο καιρό από τότε πού θα ξεσπάσει ο πόλεμος οδηγείσαι σε σημείο που στριμώχνεσαι να κάνεις κρυφά και δίχως χάρη από κανέναν ότι δεν θέλησες να κάνεις ανοιχτά ακούγοντας και ένα ευχαριστώ. Κι αν ακόμα δεν κάνεις κάτι τέτοιο, πάλι ο ένας από τους δύο θα πιστεύει ότι το έκανες.»
«Γιατί όσοι βλαφτήκανε από τον τρίτο πούκατσε παράμερα και όλοι όσοι τον φοβούνται μπαίνουν κάτω από τη σκέπη του νικητή και του γεννάνε λόγους για μίση και σκάνταλα μαζί σου.»
«ή ν’ αφεθούμε στο έλεος οποιανού έρθει, δίνοντας του χρήμα σα λύτρα για το γλίτωμά μας ή ν’ αρματωθούμε στ’ αλήθεια και με τ’ άρματα να βοηθήσουμε τον εαυτό μας όσο γίνεται καλύτερα. Χρειάζεται λοιπόν να φτιάξουμε κι εμείς έναν στρατό, κρυφό ή φανερό· αλλιώς κάποιο πρωί θα σηκωθούμε ταραγμένοι. Θα συμβούλευα να κάνουμε ό,τι κάνουμε στα κρυφά.»
«Ποτέ ένας μισθός μισθοφόρου δεν είναι ικανός να τον κάνει να πεθάνει για τον Ηγέτη που τον πληρώνει. Ο μισθοφόρος στρατιώτης είναι στρατιώτης του Ηγέτη όσο ο τελευταίος δεν κάνει πόλεμο. Με το που θα ξεκινήσει ο πόλεμος, θα το βάλει τα πόδια. Οι καλύτεροι στρατοί είναι των αρματωμένων λαών, και σ’ αυτούς δεν μπορούνε ν’ αντιταχτούνε παρά στρατοί όμοιοί τους. Θυμήσου τους ονομαστούς στρατούς· θα ιδείς εδώ τους Ρωμαίους, τους Λακεδαιμόνιους, τους Αθηναίους, τους Αιτωλούς, τους Αχαιούς και τα μελίσσια των βόρειων λαών και θα βρεις πως όσοι κάνανε πράξεις τρανές δώσανε άρματα στο λαό τους, καθώς ο Νίνος στους Ασσύριους, ο Κύρος στους Πέρσες και ο Αλέξανδρος στους Μακεδόνες.»
«η πολιτική είναι μια αυτόνομη δραστηριότητα με τις αρχές και τους νόμους της, που διαφέρουν από τις αρχές και τους νόμους της ηθικής και της θρησκείας».
«Μονάχα πρέπει να παραμερίζεις κάθε άλλη σκέψη και να ακολουθείς την απόφαση που θα γλυτώσει τη ζωή της πατρίδας σου και θα σώσει τη λευτεριά της.»
«Και σ’ όλων των ανθρώπων τις πράξεις και προπαντός των ηγεμόνων, όπου δεν υπάρχει κριτής για να καταφύγεις, κοιτάζεις το αποτέλεσμα. Ας φροντίζει λοιπόν ένας ηγεμόνας να κερδίζει το κράτος και να το βαστάει ορθό· και τα μέσα θα κριθούν πάντα τιμημένα κι όλοι θα τα παινέσουν.»
http://eranistis.net/wordpress/2019/06/12/
ΣΧΕΤΙΚΟ: Νικολό Μακιαβέλι: Τα πιο γνωστά αποφθέγματά του
ΕΠΙΣΗΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Wilfried Fritz Pareto
ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΒΙΒΛΙΟ "Ο ΗΓΕΜΩΝ" ΕΔΩ: https://www.scribd.com/doc/106527200/
«Μου φαίνεται ότι να στέκεις ουδέτερος ανάμεσα σε δύο που πολεμούν άλλο δεν είναι παρά να γυρεύεις να μισηθείς και να περιφρονηθείς, αφού πάντα κάποιος από τους δύο θα νομίζει ότι εσύ, είτε από τις καλοσύνες που σούκαμε, είτε από την παλιά σας φιλία, είσαι υποχρεωμένος να δεθείς με την τύχη του κι όταν και όταν εσύ δεν πας μαζί του, του γεννιέται μίσος ενάντια σου· ο άλλος πάλι σε καταφρονεί, γιατί σε βρίσκει δειλό κι αναποφάσιστο και έτσι αμέσως βγάζεις όνομα πως είσαι άχρηστος φίλος και αχερένιος εχθρός· και έτσι όποιος νικήσει σε βλάπτει άφοβα.»
«Αν έπρεπε να φανερωθώ σαν φίλος ενός από τους δύο και έβλεπα ότι πλευρίζοντας τον ένα του δίνω σίγουρη τη νίκη, ενώ πλευρίζοντας τον άλλο του τη δίνω αμφίβολη, πιστεύω πως πάντα πρέπει να διαλέξω τη σίγουρη, αφήνοντας στην άκρη κάθε υποχρέωση, κάθε συμφέρον, κάθε φόβο και κάθε τι άλλο που θα μου κακοπήγαινε.»
«Και ακόμα όσο γίνεται ο πόλεμος ανάμεσα σε εκείνους τους δύο αναγκαστικά θα γεννιούνται αρίφνητες αιτίες μίσους εναντίον σου, γιατί τις πιο πολλές φορές ο τρίτος βρίσκεται σε θέση που με πολλούς τρόπους μπορεί να εμποδίσει ή να βοηθήσει την μία τον έναν και την άλλη τον άλλο· και πάντα μέσα σε λίγο καιρό από τότε πού θα ξεσπάσει ο πόλεμος οδηγείσαι σε σημείο που στριμώχνεσαι να κάνεις κρυφά και δίχως χάρη από κανέναν ότι δεν θέλησες να κάνεις ανοιχτά ακούγοντας και ένα ευχαριστώ. Κι αν ακόμα δεν κάνεις κάτι τέτοιο, πάλι ο ένας από τους δύο θα πιστεύει ότι το έκανες.»
«Γιατί όσοι βλαφτήκανε από τον τρίτο πούκατσε παράμερα και όλοι όσοι τον φοβούνται μπαίνουν κάτω από τη σκέπη του νικητή και του γεννάνε λόγους για μίση και σκάνταλα μαζί σου.»
«ή ν’ αφεθούμε στο έλεος οποιανού έρθει, δίνοντας του χρήμα σα λύτρα για το γλίτωμά μας ή ν’ αρματωθούμε στ’ αλήθεια και με τ’ άρματα να βοηθήσουμε τον εαυτό μας όσο γίνεται καλύτερα. Χρειάζεται λοιπόν να φτιάξουμε κι εμείς έναν στρατό, κρυφό ή φανερό· αλλιώς κάποιο πρωί θα σηκωθούμε ταραγμένοι. Θα συμβούλευα να κάνουμε ό,τι κάνουμε στα κρυφά.»
«Ποτέ ένας μισθός μισθοφόρου δεν είναι ικανός να τον κάνει να πεθάνει για τον Ηγέτη που τον πληρώνει. Ο μισθοφόρος στρατιώτης είναι στρατιώτης του Ηγέτη όσο ο τελευταίος δεν κάνει πόλεμο. Με το που θα ξεκινήσει ο πόλεμος, θα το βάλει τα πόδια. Οι καλύτεροι στρατοί είναι των αρματωμένων λαών, και σ’ αυτούς δεν μπορούνε ν’ αντιταχτούνε παρά στρατοί όμοιοί τους. Θυμήσου τους ονομαστούς στρατούς· θα ιδείς εδώ τους Ρωμαίους, τους Λακεδαιμόνιους, τους Αθηναίους, τους Αιτωλούς, τους Αχαιούς και τα μελίσσια των βόρειων λαών και θα βρεις πως όσοι κάνανε πράξεις τρανές δώσανε άρματα στο λαό τους, καθώς ο Νίνος στους Ασσύριους, ο Κύρος στους Πέρσες και ο Αλέξανδρος στους Μακεδόνες.»
«η πολιτική είναι μια αυτόνομη δραστηριότητα με τις αρχές και τους νόμους της, που διαφέρουν από τις αρχές και τους νόμους της ηθικής και της θρησκείας».
«Μονάχα πρέπει να παραμερίζεις κάθε άλλη σκέψη και να ακολουθείς την απόφαση που θα γλυτώσει τη ζωή της πατρίδας σου και θα σώσει τη λευτεριά της.»
«Και σ’ όλων των ανθρώπων τις πράξεις και προπαντός των ηγεμόνων, όπου δεν υπάρχει κριτής για να καταφύγεις, κοιτάζεις το αποτέλεσμα. Ας φροντίζει λοιπόν ένας ηγεμόνας να κερδίζει το κράτος και να το βαστάει ορθό· και τα μέσα θα κριθούν πάντα τιμημένα κι όλοι θα τα παινέσουν.»
http://eranistis.net/wordpress/2019/06/12/
ΣΧΕΤΙΚΟ: Νικολό Μακιαβέλι: Τα πιο γνωστά αποφθέγματά του
ΕΠΙΣΗΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Wilfried Fritz Pareto
ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΒΙΒΛΙΟ "Ο ΗΓΕΜΩΝ" ΕΔΩ: https://www.scribd.com/doc/106527200/
No comments :
Post a Comment