Το αφιέρωμα αυτό επιχειρεί να καταδείξει ότι η άμυνα δεν είναι προσωπική υπόθεση και επιλογή κανενός. Αποτελεί συλλογική προσπάθεια σε κάθε της διαδικασία. Από την αξιολόγηση ενός οπλικού συστήματος, την επιλογή του, την προμήθεια του και την ένταξή του σε υπηρεσία και την αξιοποίησή του, μέχρι τον… παροπλισμό του! Θεωρούμε ότι είναι τουλάχιστον άδικο να κατηγορούνται συγκεκριμένοι άνθρωποι για τις επιλογές πολλών κυβερνήσεων των τελευταίων ετών. Είναι και άδικο και επικίνδυνα άτοπο… Οι αποφάσεις παίρνονται σε επίπεδο ΚΥΣΕΑ, τουλάχιστον σε ότι αφορά στα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα, ενώ και η υποστήριξη και η διατήρηση του αξιόμαχου ενός Όπλου ή των ενόπλων δυνάμεων συνολικά, αποτελεί απόφαση και έργο ενός ολόκληρου μηχανισμού που ονομάζεται κυβέρνηση. Δεν είναι έργο του εκάστοτε Α/ΓΕΑ ή Α/ΓΕΕΘΑ, εμπλέκονται το Υπουργείο Οικονομικών, το ΥΠΕΘΑ, η ΓΔΑΕΕ, τα επιτελεία κ.λπ. Για τις χαμηλές διαθεσιμότητες των μέσων της Πολεμικής Αεροπορίας δεν είναι δυνατόν να ευθύνεται μία μόνο κυβέρνηση, ή ένας μόνο άνθρωπος… Ακόμα και αν αυτός είναι ο πρώην Α/ΓΕΑ και νυν Α/ΓΕΕΘΑ… Δεν εστιάζουμε στο δέντρο, αλλά κοιτάμε το δάσος και μεγαλύτερη απόδειξη από το ιστορικό της αξιοποίησης του Mirage 2000-5Mk.2 από την Πολεμική Αεροπορία, δεν υπάρχει.
Δείτε το γιατί:
Οι συμβάσεις για την προμήθεια 15 μαχητικών Mirage 2000-5Mk.2, τον εκσυγχρονισμό 10 παλαιών Mirage 2000EG στο ίδιο επίπεδο και την αγορά των όπλων τους, υπογράφηκαν τον Αύγουστο του 2000. Τον Φεβρουάριο του 2003 ακολούθησε μία δεύτερη σύμβαση με την MBDA για την προμήθεια πρόσθετων MICA EM και IR, καθώς και SCALP-EG. Από τότε δεν έχει επενδυθεί ούτε ένα ευρώ για το στόλο των μαχητικών Mirage 2000-5Mk.2 και των όπλων τους! Επί 16 ολόκληρα χρόνια δηλαδή, καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κάνει το παραμικρό! Η κυβέρνηση Καραμανλή που είχε το χρονικό περιθώριο (μέσω του “δικαιώματος προαίρεσης [option] της αρχικής σύμβασης του Αυγούστου του 2000) να εκσυγχρονίσει και τα υπόλοιπα Mirage 2000EG σε -5Mk.2 στην ίδια τιμή (περί τα 19 εκατομμύρια ευρώ ανά μονάδα) και δεν το έπραξε. Καμία δε από τις “μνημονιακές κυβερνήσεις” που την διαδέχθηκαν από το 2009, δεν έχει βάλει υπογραφή σε σύμβαση FOS για υποστήριξη και ανταλλακτικά… Οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ επομένως και ο νόμος Βενιζέλου δεν έχουν την αποκλειστική ευθύνη στο ζήτημα αυτό. Ούτε φυσικά ο πτέραρχος Χριστοδούλου! Δεν έπραξαν και αυτοί τίποτα.
Σύμφωνοι… Το πρόβλημα όμως προϋπήρχε. Πολλά χρόνια πρωτύτερα… Και κάπως έτσι φτάσαμε να εκλιπαρούμε την “Ενωμένη” γερμανική Ευρώπη να επιβάλλει κυρώσεις, πραγματικές κυρώσεις, στην Τουρκία… Επιδεικνύοντας για πολλά χρόνια ¨στρατηγική” αλλά και πολλών “άλλων ειδών” ψυχραιμία! Η αποδυνάμωση της ελληνικής αποτρεπτικής ισχύος είναι έργο πολλών κυβερνήσεων και πολλών παραγόντων. Δεν ανήκει ως ευθύνη μόνο στις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ των τελευταίων τεσσάρων ετών. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, κάτι το οποίο είναι, είτε μας αρέσει είτε όχι, εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση διόρθωσης της κατάστασης. Κάτι που είναι εξαιρετικά κρίσιμο να κατανοήσει και ο νέος υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Αφήνουμε τα πάντα πίσω και πάμε στο ερώτημα “τι γίνεται τώρα;”. Κακά τα ψέματα, δεν είναι πολλά αυτά που μπορούν να γίνουν… Τουλάχιστον άμεσα. Με τα διαθέσιμα κονδύλια, τα οποία πρέπει πάση θυσία να βρεθεί τρόπος να διατεθούν, εάν επιθυμούμε να δώσουμε εκ νέου υπόσταση στις διαχρονικές διακηρύξεις περί αποτρεπτικής αξίας των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, δείχνοντας να μην κατανοούμε ότι ο χρόνος κυλά συνεχώς σε βάρος μας. Παρότι όντως διατηρούν μια κρίσιμη μάζα αποτρεπτικής ισχύος… Ωστόσο, για την διατήρηση του αξιόμαχου των ενόπλων δυνάμεων οποιασδήποτε χώρας, το μοναδικό συστατικό ασφαλώς και δεν είναι μόνο τα χρήματα. Παρότι παίζουν τον κύριο ρόλο. Απαιτείται παράλληλα χρόνος και ορθολογικός σχεδιασμός. Χρήματα φυσικά δεν έχουμε, χρόνο σπαταλήσαμε άφθονο και συνεχίζουμε να σπαταλάμε. Όσον δε αφορά στον ορθολογικό σχεδιασμό, ούτε λόγος να γίνεται. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα…
Τα ελληνικά περιθώρια αντίδρασης απέναντι στην τουρκική επεκτατικότητα και τον αναθεωρητισμό που μαζί με δηλώσεις-διακηρύξεις στο όριο του παραλόγου, εκδηλώνεται καθημερινά με ακραίες προκλήσεις προκλητικότητα στο χώρο του Αιγαίου και όχι μόνο (πλέον λαμβάνει διαστάσεις και στη Θράκη αλλά και στα βόρεια σύνορά μας), είναι εξαιρετικά περιορισμένα επομένως. Παρόλα αυτά η Ελλάδα, με μία απαξιωμένη Διοίκηση Φρεγατών, με Διοίκηση Υποβρυχίων χωρίς τορπίλες, με αποδυναμωμένη Πολεμική Αεροπορία και μύρια άλλα προβλήματα εξοπλιστικού χαρακτήρα στις τάξεις των ενόπλων της δυνάμεων αναζητά… ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα! Αφού συζητάμε για ορθολογισμό και προτεραιότητες. Με αναγνώριση του υποκειμενικού χαρακτήρα και της δικής μας θέσης ασφαλώς…
Πάμε στο προκείμενο… Το πρόβλημα λοιπόν είναι διαχρονικό. Δεν μπορεί να εντοπιστεί στην αδράνεια των τελευταίων τεσσάρων ετών και στον Νόμο Βενιζέλου, παρότι έχει δημιουργήσει πλειάδα προβλημάτων, η επίλυση των οποίων πρέπει να αποτελέσει απόλυτη προτεραιότητα της νέας ηγεσίας, με την προώθηση – επιτέλους – προς ψήφιση του νέου νόμου. Ας μην νομίζουμε άλλο ότι μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Για όποιον δεν θέλει να “ροκανίζει” απλά χρόνο, οι νόμοι αλλάζουν εν μία νυκτί και εξετάζονται όλες οι εναλλακτικές. Σίγουρα δεν τους παραχώνουμε στα συρτάρια και προτάσσουμε άλλες “προτεραιότητες”, πολιτικά και εκλογικά βολικές. Διότι και αυτό παρατηρήθηκε πολύ πρόσφατα. Αυτό που χρειάζεται είναι ενασχόληση. Άμεσα, συστηματικά και συλλογικά… Με τους υπεύθυνους στη στρατιωτική ιεραρχία να αναφέρουν ευθαρσώς το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί, ώστε να βοηθηθεί το πολιτικό προσωπικό της χώρας στη λήψη νέων αποφάσεων για να ξεμπλοκαριστεί το σύστημα και στη συνέχεια ασφαλώς θα γίνουν διορθώσεις όπου παρατηρηθούν νέες δυσλειτουργίες.
Σε ό,τι αφορά την Πολεμική Αεροπορία, για να επανέλθουμε, η αποδυνάμωση συνεχίζεται μέσω της σταδιακής απόσυρσης των F-4EAUP από την ενεργό υπηρεσία. Πολύ σύντομα θα ακολουθήσουν τα παλιά Mirage 2000EG και το αργότερο μέχρι το 2025 και τα F-16C/D Block 30. Μιλάμε, ούτε λίγο – ούτε πολύ για 80+ μονάδες! Και κανένας δεν δείχνει να καταλαβαίνει, άρα να ανησυχεί… και να κινητοποιείται! Εδώ η “φωνή” της Πολεμικής Αεροπορίας, ασφαλώς θα έπρεπε να ακούγεται πιο δυνατά, πιο καθαρά και οι πολιτικοί που έχουν τον τελικό λόγο, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στη χώρα και το μέλλον της. Αποφασίσαμε τον εκσυγχρονισμό των Block 52+ και Block 52+ Advanced αφήνοντας απέξω τα Block 50! Άλλες 38 πολύτιμες μονάδες δηλαδή… Που θα αναγκαστούμε εκ των πραγμάτων να αποσύρουμε μετά το 2025. Έχει αποφασιστεί η μείωση της οροφής του στόλου των μαχητικών; Σαν να μην έφταναν δε όλα αυτά, τα τελευταία 10 χρόνια αφήσαμε και το στόλο των υπερπολύτιμων 25 Mirage 2000-5Mk.2 χωρίς καμία απολύτως υποστήριξη… Δεν συζητάμε για εκσυγχρονισμό των παλιών. Εδώ αφήσαμε αναξιοποίητα τα “καινούρια”!
Σε λίγες ώρες ακολουθεί το δεύτερο μέρος του αφιερώματος, όπου θα ασχοληθούμε με την επιχειρησιακή διάσταση της εν συνεχεία υποστήριξης (FOS: follow-on support) των Mirage 2000-5Mk.2 όπου έχουμε να πούμε πολλά
https://www.defence-point.gr/news/afieroma-mirage-2000-5mk-2-poioi-pragmatika-einai-ypeythynoi-gia-tin-apaxiosi
Δείτε το γιατί:
Οι συμβάσεις για την προμήθεια 15 μαχητικών Mirage 2000-5Mk.2, τον εκσυγχρονισμό 10 παλαιών Mirage 2000EG στο ίδιο επίπεδο και την αγορά των όπλων τους, υπογράφηκαν τον Αύγουστο του 2000. Τον Φεβρουάριο του 2003 ακολούθησε μία δεύτερη σύμβαση με την MBDA για την προμήθεια πρόσθετων MICA EM και IR, καθώς και SCALP-EG. Από τότε δεν έχει επενδυθεί ούτε ένα ευρώ για το στόλο των μαχητικών Mirage 2000-5Mk.2 και των όπλων τους! Επί 16 ολόκληρα χρόνια δηλαδή, καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κάνει το παραμικρό! Η κυβέρνηση Καραμανλή που είχε το χρονικό περιθώριο (μέσω του “δικαιώματος προαίρεσης [option] της αρχικής σύμβασης του Αυγούστου του 2000) να εκσυγχρονίσει και τα υπόλοιπα Mirage 2000EG σε -5Mk.2 στην ίδια τιμή (περί τα 19 εκατομμύρια ευρώ ανά μονάδα) και δεν το έπραξε. Καμία δε από τις “μνημονιακές κυβερνήσεις” που την διαδέχθηκαν από το 2009, δεν έχει βάλει υπογραφή σε σύμβαση FOS για υποστήριξη και ανταλλακτικά… Οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ επομένως και ο νόμος Βενιζέλου δεν έχουν την αποκλειστική ευθύνη στο ζήτημα αυτό. Ούτε φυσικά ο πτέραρχος Χριστοδούλου! Δεν έπραξαν και αυτοί τίποτα.
Σύμφωνοι… Το πρόβλημα όμως προϋπήρχε. Πολλά χρόνια πρωτύτερα… Και κάπως έτσι φτάσαμε να εκλιπαρούμε την “Ενωμένη” γερμανική Ευρώπη να επιβάλλει κυρώσεις, πραγματικές κυρώσεις, στην Τουρκία… Επιδεικνύοντας για πολλά χρόνια ¨στρατηγική” αλλά και πολλών “άλλων ειδών” ψυχραιμία! Η αποδυνάμωση της ελληνικής αποτρεπτικής ισχύος είναι έργο πολλών κυβερνήσεων και πολλών παραγόντων. Δεν ανήκει ως ευθύνη μόνο στις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ των τελευταίων τεσσάρων ετών. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, κάτι το οποίο είναι, είτε μας αρέσει είτε όχι, εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση διόρθωσης της κατάστασης. Κάτι που είναι εξαιρετικά κρίσιμο να κατανοήσει και ο νέος υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Αφήνουμε τα πάντα πίσω και πάμε στο ερώτημα “τι γίνεται τώρα;”. Κακά τα ψέματα, δεν είναι πολλά αυτά που μπορούν να γίνουν… Τουλάχιστον άμεσα. Με τα διαθέσιμα κονδύλια, τα οποία πρέπει πάση θυσία να βρεθεί τρόπος να διατεθούν, εάν επιθυμούμε να δώσουμε εκ νέου υπόσταση στις διαχρονικές διακηρύξεις περί αποτρεπτικής αξίας των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, δείχνοντας να μην κατανοούμε ότι ο χρόνος κυλά συνεχώς σε βάρος μας. Παρότι όντως διατηρούν μια κρίσιμη μάζα αποτρεπτικής ισχύος… Ωστόσο, για την διατήρηση του αξιόμαχου των ενόπλων δυνάμεων οποιασδήποτε χώρας, το μοναδικό συστατικό ασφαλώς και δεν είναι μόνο τα χρήματα. Παρότι παίζουν τον κύριο ρόλο. Απαιτείται παράλληλα χρόνος και ορθολογικός σχεδιασμός. Χρήματα φυσικά δεν έχουμε, χρόνο σπαταλήσαμε άφθονο και συνεχίζουμε να σπαταλάμε. Όσον δε αφορά στον ορθολογικό σχεδιασμό, ούτε λόγος να γίνεται. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα…
Τα ελληνικά περιθώρια αντίδρασης απέναντι στην τουρκική επεκτατικότητα και τον αναθεωρητισμό που μαζί με δηλώσεις-διακηρύξεις στο όριο του παραλόγου, εκδηλώνεται καθημερινά με ακραίες προκλήσεις προκλητικότητα στο χώρο του Αιγαίου και όχι μόνο (πλέον λαμβάνει διαστάσεις και στη Θράκη αλλά και στα βόρεια σύνορά μας), είναι εξαιρετικά περιορισμένα επομένως. Παρόλα αυτά η Ελλάδα, με μία απαξιωμένη Διοίκηση Φρεγατών, με Διοίκηση Υποβρυχίων χωρίς τορπίλες, με αποδυναμωμένη Πολεμική Αεροπορία και μύρια άλλα προβλήματα εξοπλιστικού χαρακτήρα στις τάξεις των ενόπλων της δυνάμεων αναζητά… ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα! Αφού συζητάμε για ορθολογισμό και προτεραιότητες. Με αναγνώριση του υποκειμενικού χαρακτήρα και της δικής μας θέσης ασφαλώς…
Πάμε στο προκείμενο… Το πρόβλημα λοιπόν είναι διαχρονικό. Δεν μπορεί να εντοπιστεί στην αδράνεια των τελευταίων τεσσάρων ετών και στον Νόμο Βενιζέλου, παρότι έχει δημιουργήσει πλειάδα προβλημάτων, η επίλυση των οποίων πρέπει να αποτελέσει απόλυτη προτεραιότητα της νέας ηγεσίας, με την προώθηση – επιτέλους – προς ψήφιση του νέου νόμου. Ας μην νομίζουμε άλλο ότι μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Για όποιον δεν θέλει να “ροκανίζει” απλά χρόνο, οι νόμοι αλλάζουν εν μία νυκτί και εξετάζονται όλες οι εναλλακτικές. Σίγουρα δεν τους παραχώνουμε στα συρτάρια και προτάσσουμε άλλες “προτεραιότητες”, πολιτικά και εκλογικά βολικές. Διότι και αυτό παρατηρήθηκε πολύ πρόσφατα. Αυτό που χρειάζεται είναι ενασχόληση. Άμεσα, συστηματικά και συλλογικά… Με τους υπεύθυνους στη στρατιωτική ιεραρχία να αναφέρουν ευθαρσώς το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί, ώστε να βοηθηθεί το πολιτικό προσωπικό της χώρας στη λήψη νέων αποφάσεων για να ξεμπλοκαριστεί το σύστημα και στη συνέχεια ασφαλώς θα γίνουν διορθώσεις όπου παρατηρηθούν νέες δυσλειτουργίες.
Σε ό,τι αφορά την Πολεμική Αεροπορία, για να επανέλθουμε, η αποδυνάμωση συνεχίζεται μέσω της σταδιακής απόσυρσης των F-4EAUP από την ενεργό υπηρεσία. Πολύ σύντομα θα ακολουθήσουν τα παλιά Mirage 2000EG και το αργότερο μέχρι το 2025 και τα F-16C/D Block 30. Μιλάμε, ούτε λίγο – ούτε πολύ για 80+ μονάδες! Και κανένας δεν δείχνει να καταλαβαίνει, άρα να ανησυχεί… και να κινητοποιείται! Εδώ η “φωνή” της Πολεμικής Αεροπορίας, ασφαλώς θα έπρεπε να ακούγεται πιο δυνατά, πιο καθαρά και οι πολιτικοί που έχουν τον τελικό λόγο, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στη χώρα και το μέλλον της. Αποφασίσαμε τον εκσυγχρονισμό των Block 52+ και Block 52+ Advanced αφήνοντας απέξω τα Block 50! Άλλες 38 πολύτιμες μονάδες δηλαδή… Που θα αναγκαστούμε εκ των πραγμάτων να αποσύρουμε μετά το 2025. Έχει αποφασιστεί η μείωση της οροφής του στόλου των μαχητικών; Σαν να μην έφταναν δε όλα αυτά, τα τελευταία 10 χρόνια αφήσαμε και το στόλο των υπερπολύτιμων 25 Mirage 2000-5Mk.2 χωρίς καμία απολύτως υποστήριξη… Δεν συζητάμε για εκσυγχρονισμό των παλιών. Εδώ αφήσαμε αναξιοποίητα τα “καινούρια”!
Σε λίγες ώρες ακολουθεί το δεύτερο μέρος του αφιερώματος, όπου θα ασχοληθούμε με την επιχειρησιακή διάσταση της εν συνεχεία υποστήριξης (FOS: follow-on support) των Mirage 2000-5Mk.2 όπου έχουμε να πούμε πολλά
https://www.defence-point.gr/news/afieroma-mirage-2000-5mk-2-poioi-pragmatika-einai-ypeythynoi-gia-tin-apaxiosi
No comments :
Post a Comment