Η γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή μας επιδεινώνεται ταχύτατα. Η Τουρκία προσπαθεί να αμφισβητήσει και να αναθεωρήσει τις διεθνείς συνθήκες που καθορίζουν τα σύνορα σε ξηρά και θάλασσα στην ευρύτερη περιοχή μας και να αναβαθμίσει τον ρόλο της διεκδικώντας από το διεθνές κατεστημένο μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, νέες τακτικές συμμαχίες με τους παραδοσιακούς στρατηγικούς της αντιπάλους, καθώς και αναγνώριση ρόλου μεγάλης περιφερειακής δύναμης. Ταυτόχρονα προσπαθεί να επιβάλλει τη συμμετοχή της στην διανομή του ενεργειακού πλούτου της ΝΑ Μεσογείου. Σαν πρώτο βήμα, κατά την πάγια πολιτική της παράδοση του “μηδενικού αθροίσματος”, επίλεξε να περιορίσει τις επιλογές του μικρότερου από τους γείτονές της, της Κύπρου, προσφέροντας είτε συμμόρφωση στα τετελεσμένα που προσπαθεί να δημιουργήσει ή κάποιας μορφής “θερμή” αντιπαράθεση.»
Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Απαιτείται σοβαρή εκτίμηση καταστάσεως, εθνικός σχεδιασμός και λήψη αποφάσεων που θα καθορίσουν τη θέση και την πορεία της χώρας για το επόμενο διάστημα. Το ενδεχόμενο πραγματικών γεωτρήσεων στην Κυπριακή ΑΟΖ, η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, οι εκλογές στην Κωνσταντινούπολη στις 23 Ιουνίου και η συνάντηση Ερντογάν – Τραμπ στις 27-29 Ιουνίου αποτελούν τα πιο κοντινά, χρονικά, αποφασιστικά σημεία της σχεδίασής μας. Η ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων πρέπει να ενισχυθεί και όλα τα απαραίτητα αποτρεπτικά μέτρα πρέπει να ληφθούν έγκαιρα. Η εθνική ομοψυχία είναι απολύτως απαραίτητη. Πώς αντιδρά η Κυβέρνηση σε όλα αυτά;
Δυστυχώς με ενέργειες που εκπορεύονται όχι από το εθνικό συμφέρον αλλά από την ανάγκη επίδειξης αποφασιστικότητας με το βλέμμα στις εθνικές εκλογές του Ιουλίου. Συγκλήθηκε το ΚΥΣΕΑ την περασμένη Κυριακή, οδηγώντας στην διακοπή προεκλογικών περιοδειών και με ευρεία προβολή από τα ΜΜΕ. Πολύ σωστή ενέργεια, μόνο που έπρεπε να είχε γίνει πριν από τρεις μήνες ή και νωρίτερα, όταν άρχισε να συγκεκριμενοποιείται το τουρκικό σχέδιο εισβολής στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τότε όμως η Κυβέρνηση έκρινε ότι δεν το χρειαζόταν, καθώς τα δυσάρεστα εκλογικά αποτελέσματα των ευρωεκλογών δεν υπήρχαν ακόμα. Τώρα προσποιείται ότι ανησυχεί για να επιτύχει τη συσπείρωση του εκλογικού της κοινού. Ενέργεια με ξεκάθαρη στόχευση την εσωτερική κατανάλωση. Και το αποτέλεσμα του ΚΥΣΕΑ ήταν μια χλιαρή, διστακτική, δήθεν «αποφασιστικότητα», που καταλήγει σε διαβήματα προς την ΕΕ, τα οποία είναι και αυτά προς διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες. Διαβήματα που από μήνες πριν είχε ζητήσει η αντιπολίτευση. Σε κάθε περίπτωση όμως, το απόλυτο όπλο «σκληρής ισχύος» της ΕΕ, οι οικονομικές κυρώσεις, είναι πολύ δύσκολο να χρησιμοποιηθεί.
Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης σχεδιάζεται (;) και υλοποιείται δυστυχώς μόνιμα με το βλέμμα στις εθνικές εκλογικές εξελίξεις. Εργαλειοποιούν μόνιμα την εξωτερική πολιτική για να κάμψουν και να διχάσουν την αντιπολίτευση. Μόνο που η εξωτερική πολιτική πρέπει να έχει εξωτερικούς εθνικούς στόχους και όχι να επιδιώκει την επίτευξη μικροπολιτικών εκλογικών ωφελημάτων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, την ψηφοθηρική «σκληρή εθνική στάση» του κ. Καμμένου που οδήγησε σε ανώφελες κρίσεις, την «επέκταση των χωρικών υδάτων» του κ. Κοτζιά, τις «προοδευτικές» συγκαταβατικές δηλώσεις του κ. Κατρούγκαλου, τις προσκλήσεις του κ. Τσίπρα για συνομιλίες και τα ΜΟΕ του κ. Αποστολάκη. Όλες οι ενέργειες είχαν και έχουν ακόμα ξεκάθαρο στόχο το εκλογικό σώμα και την αντιπολίτευση. Κορυφαία στιγμή η κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών, που υπογράφτηκε με την ελπίδα ότι θα δίχαζε και θα μείωνε την αντιπολίτευση. Η προσδοκία της ήττας της αντιπολίτευσης έπεσε στο κενό, η Ελλάδα ομως νικήθηκε κατα κράτος και βλάφθηκαν ζωτικά εθνικά συμφέροντα.
Αυτή η στραμμένη στο εσωτερικό εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται και τώρα. Πρέπει όμως να σταματήσει άμεσα γιατί βλάπτει σοβαρά το εθνικό συμφέρον και την Ελλάδα μας. Ας το καταλάβουν επιτέλους.
Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Απαιτείται σοβαρή εκτίμηση καταστάσεως, εθνικός σχεδιασμός και λήψη αποφάσεων που θα καθορίσουν τη θέση και την πορεία της χώρας για το επόμενο διάστημα. Το ενδεχόμενο πραγματικών γεωτρήσεων στην Κυπριακή ΑΟΖ, η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, οι εκλογές στην Κωνσταντινούπολη στις 23 Ιουνίου και η συνάντηση Ερντογάν – Τραμπ στις 27-29 Ιουνίου αποτελούν τα πιο κοντινά, χρονικά, αποφασιστικά σημεία της σχεδίασής μας. Η ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων πρέπει να ενισχυθεί και όλα τα απαραίτητα αποτρεπτικά μέτρα πρέπει να ληφθούν έγκαιρα. Η εθνική ομοψυχία είναι απολύτως απαραίτητη. Πώς αντιδρά η Κυβέρνηση σε όλα αυτά;
Δυστυχώς με ενέργειες που εκπορεύονται όχι από το εθνικό συμφέρον αλλά από την ανάγκη επίδειξης αποφασιστικότητας με το βλέμμα στις εθνικές εκλογές του Ιουλίου. Συγκλήθηκε το ΚΥΣΕΑ την περασμένη Κυριακή, οδηγώντας στην διακοπή προεκλογικών περιοδειών και με ευρεία προβολή από τα ΜΜΕ. Πολύ σωστή ενέργεια, μόνο που έπρεπε να είχε γίνει πριν από τρεις μήνες ή και νωρίτερα, όταν άρχισε να συγκεκριμενοποιείται το τουρκικό σχέδιο εισβολής στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τότε όμως η Κυβέρνηση έκρινε ότι δεν το χρειαζόταν, καθώς τα δυσάρεστα εκλογικά αποτελέσματα των ευρωεκλογών δεν υπήρχαν ακόμα. Τώρα προσποιείται ότι ανησυχεί για να επιτύχει τη συσπείρωση του εκλογικού της κοινού. Ενέργεια με ξεκάθαρη στόχευση την εσωτερική κατανάλωση. Και το αποτέλεσμα του ΚΥΣΕΑ ήταν μια χλιαρή, διστακτική, δήθεν «αποφασιστικότητα», που καταλήγει σε διαβήματα προς την ΕΕ, τα οποία είναι και αυτά προς διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες. Διαβήματα που από μήνες πριν είχε ζητήσει η αντιπολίτευση. Σε κάθε περίπτωση όμως, το απόλυτο όπλο «σκληρής ισχύος» της ΕΕ, οι οικονομικές κυρώσεις, είναι πολύ δύσκολο να χρησιμοποιηθεί.
Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης σχεδιάζεται (;) και υλοποιείται δυστυχώς μόνιμα με το βλέμμα στις εθνικές εκλογικές εξελίξεις. Εργαλειοποιούν μόνιμα την εξωτερική πολιτική για να κάμψουν και να διχάσουν την αντιπολίτευση. Μόνο που η εξωτερική πολιτική πρέπει να έχει εξωτερικούς εθνικούς στόχους και όχι να επιδιώκει την επίτευξη μικροπολιτικών εκλογικών ωφελημάτων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, την ψηφοθηρική «σκληρή εθνική στάση» του κ. Καμμένου που οδήγησε σε ανώφελες κρίσεις, την «επέκταση των χωρικών υδάτων» του κ. Κοτζιά, τις «προοδευτικές» συγκαταβατικές δηλώσεις του κ. Κατρούγκαλου, τις προσκλήσεις του κ. Τσίπρα για συνομιλίες και τα ΜΟΕ του κ. Αποστολάκη. Όλες οι ενέργειες είχαν και έχουν ακόμα ξεκάθαρο στόχο το εκλογικό σώμα και την αντιπολίτευση. Κορυφαία στιγμή η κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών, που υπογράφτηκε με την ελπίδα ότι θα δίχαζε και θα μείωνε την αντιπολίτευση. Η προσδοκία της ήττας της αντιπολίτευσης έπεσε στο κενό, η Ελλάδα ομως νικήθηκε κατα κράτος και βλάφθηκαν ζωτικά εθνικά συμφέροντα.
Αυτή η στραμμένη στο εσωτερικό εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται και τώρα. Πρέπει όμως να σταματήσει άμεσα γιατί βλάπτει σοβαρά το εθνικό συμφέρον και την Ελλάδα μας. Ας το καταλάβουν επιτέλους.
No comments :
Post a Comment