Ακούγεται ίσως υπερβολικό αλλά είναι κάτι που σε λίγα χρόνια αναμένεται να συμβεί. Οι μονάδες Ranger που αποτελούν επίλεκτα τμήματα με εκπαίδευση καταδρομών–αλεξιπτωτιστών (που αναλαμβάνουν κατά κανόνα τις πλέον απαιτητικές αποστολές), θα αποτελέσουν το πρότυπο για το σύνολο των μονάδων Πεζικού Mάχης του Στρατού των ΗΠΑ. Η αναβάθμιση της εκπαίδευσης των μονάδων του Πεζικού του Αμερικανικού Στρατού φαίνεται ότι βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των αρμόδιων υπηρεσιών οι οποίες επιδιώκουν την ριζική αναβάθμιση διαδικασιών και υλικών στο πλαίσιο μιας διαρκούς διαδικασίας που τροφοδοτείται με τα συμπεράσματα από την συμμετοχή σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή και την Ασία. Η όλη διαδικασία εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος «Close Combat Lethality Task Force (CCLTF)» το οποίο αποτελεί μια από τις σημαντικότερες παρακαταθήκες που άφησε στο Πεντάγωνο, ο πρώην υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ (και στρατηγός των Πεζοναυτών) Τζέιμς Μάττις. Σκοπός του προγράμματος είναι η αναθεώρηση όλων των παραμέτρων που συνθέτουν την μαχητική ικανότητα των μονάδων, ώστε τελικά να αναβαθμιστεί η μαχητική ισχύς του Στρατού των ΗΠΑ, στο επίπεδο Ομάδας Μάχης– ιμοιρίας Πεζικού (Close Combat Units).
Καταλυτική ήταν η εμπειρία από τη συμμετοχή σε επιχειρήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, όπου το υφιστάμενο σύστημα οργάνωσης και η ικανότητα των μονάδων αυτών δοκιμάστηκε στην πράξη, με άντληση σημαντικών συμπερασμάτων που δεν ήταν δυνατόν να αγνοηθούν από την ηγεσία του Πενταγώνου. Οι υπεύθυνοι του προγράμματος CCLTF αφού μελέτησαν τα συμπεράσματα από την υφιστάμενη μαχητική ικανότητα μονάδων Πεζικού σε πραγματικές επιχειρήσεις, απευθύνθηκαν στην Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων SOCOM (Special Operations Command και την Διακλαδική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων JSOC (Joint Special Operations Command) των ΗΠΑ. Ζητούμενο ήταν να διαπιστωθεί ποιες ήταν οι ενέργειες που εφαρμόστηκαν από πλευράς Ειδικών Δυνάμεων για ενίσχυση της φονικότητας των μονάδων που συμμετείχαν σε πολεμικές επιχειρήσεις την τελευταία δεκαετία. Αντικείμενο μελέτης αποτέλεσαν επίλεκτα τμήματα όπως η Delta Force, οι Marine Force Recon των Πεζοναυτών και το 75 Σύνταγμα Ranger (75th Ranger Regiment). Έπειτα από εκτενή ανάλυση, η αρμόδια επιτροπή κατέληξε ότι οι δομές, ή εκπαίδευση και οι τακτικές που εφαρμόζονται από το 75 Σύνταγμα Ranger, αποτελούν το πιο κατάλληλο παράδειγμα, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για ένα νέο μοντέλο εκπαίδευσης και συγκρότησης των μονάδων του συμβατικού Πεζικού στον Αμερικανικό Στρατό.
Φυσικά το πνεύμα «ελιτισμού» όσο και οι λοιπές απαιτήσεις από το προσωπικό που υπηρετεί στους Rangers είναι ιδιαίτερα υψηλό καθώς αποσκοπεί στην επιλογή υποψηφίων που διαθέτουν αποδεδειγμένα αυξημένες σωματικές και ψυχικές ικανότητες, προκειμένου να ανταποκριθούν σε συγκεκριμένο φάσμα επιχειρήσεων. Σχολιάζοντας τις επιδιωκόμενες αλλαγές που δρομολογούνται, ιδιαίτερη αξία είχαν οι επισημάνσεις του απόστρατου Αντιστράτηγου Robert Scales, ο οποίος είναι βετεράνος με μεγάλη εμπειρία από συμμετοχή σε πολεμικές επιχειρήσεις (κάτοχος μεταλλίου “Αργυρού Αστέρα” για τις ενέργειες του στη γνωστή μάχη του Hamburger Hiil στο πόλεμο του Βιετνάμ). Με εκτεταμένη γνώση του θέματος, ο Scales δεν δίστασε να εκφράσει τον προβληματισμό του σε συνέντευξη που παραχώρησε, για το γεγονός ότι η επιτροπή του προγράμματος «Close Combat Lethality Task Force» είναι αρκετά φιλόδοξη σε ότι αφορά τους στόχους που έχει θέσει για την αναβάθμιση της μαχητικής ικανότητας του Πεζικού του Στρατού των ΗΠΑ. Τόνισε όμως ότι η μετατροπή των Πεζικάριων σε πρότυπα που “πλησιάζουν τους Rangers” μπορεί να υλοποιηθεί με βάση την λογική υιοθέτησης στοιχείων από την εκπαίδευση των δεύτερων, σε συνδυασμό με αριθμητική ενίσχυση της βασικής Ομάδας Μάχης Πεζικού.
Οι εξελίξεις αυτές έρχονται σε συνέχεια την αναβάθμισης της βασικής εκπαίδευσης νεοσύλλεκτων (Basic Combat Training) στον Αμερικανικό Στρατό, που καθιερώθηκαν με στόχο να ενισχυθεί η πειθαρχία και πνεύμα μονάδας (esprit de corps). Το αναμορφωμένο πρόγραμμα BCT προβλέπει την καθιέρωση νέων ασκήσεων, ώστε οι νεοσύλλεκτοι να αποκτήσουν καλύτερες ικανότητες Μαχητή με παράλληλη εκμάθηση τεχνικών επιβίωσης. Έτσι λοιπόν αποφασίστηκε να δοθεί έμφαση σε ασκήσεις αλλά και επιμόρφωση σε ότι αφορά την εκμάθηση στρατιωτικής ιστορίας στους νεοσύλλεκτους. Παράλληλα αυξήθηκε ο χρόνος εκπαίδευσης σε ότι αφορά τη φυσική κατάσταση, τη σκοποβολή, τις επικοινωνίες και την παροχή πρώτων βοηθειών στο πεδίο της μάχης. Η απαίτηση για αλλαγές δρομολογήθηκε άμεσα όταν παρατηρήθηκε στις μονάδες εκστρατείας ότι ολοένα και αυξανόμενος αριθμός στρατιωτών που μόλις είχαν ολοκληρώσει τη βασική εκπαίδευση (BCT), παρουσίαζαν μια τάση αδικαιολόγητης χαλαρότητας, με χαμηλό ηθικό, έλλειψη πειθαρχίας και ορθής συμπεριφοράς καθώς επίσης απροσεξία στο χειρισμό υλικού αλλά και στην γενικότερη εμφάνιση τους.
Η περιγραφή των παραπάνω θα μπορούσε κάλλιστα να παρομοιαστεί με τις συνθήκες που συναντάει κανείς και στον Ελληνικό Στρατό. Είναι γνωστό άλλωστε ότι η παρεχόμενη εκπαίδευση για τις μονάδες Πεζικού, απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ως «επαρκής» καθώς η χρόνια αδιαφορία της ηγεσίας σε ότι αφορά την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό, σε συνδυασμό με παθητική προσκόλληση σε πεπαλαιωμένα πρότυπα δομής και εκπαίδευσης, επέβαλλαν χαμηλά ποιοτικά πρότυπα που επιδρούν καταλυτικά στο συνολικό επίπεδο μαχητικής ικανότητας. Η κατάσταση αυτή φυσικά δεν είναι κάτι καινούργιο καθώς εντάσσεται στην διαχρονική αντίληψη που υπάρχει στον Ε.Σ για το Πεζικό, τις απαιτήσεις και το ρόλο που αυτό θα έχει στο πεδίο τις μάχης. Η κατάσταση σήμερα τείνει συνεχώς επιδεινούμενη αφού στα χαμηλά πρότυπα οργάνωσης και πειθαρχίας έρχονται να προστεθούν η μειωμένη απόδοση κλάσεων (εξαιτίας της μείωσης χρόνου στρατιωτικής θητείας και της εντεινόμενης υπογεννητικότητας). Προφανώς όσοι θεωρούν ότι η υφιστάμενη κατάσταση επιτρέπει αισιοδοξία σε περίπτωση που οι μονάδες αυτές κληθούν να εκτελέσουν το ρόλο τους σε μια πραγματική κατάσταση (δλδ να πολεμήσουν), πλανώνται οικτρά. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητο ο ΕΣ να «ανασκουμπωθεί» και με θάρρος να δώσει τις απαιτούμενες λύσεις ώστε να ενισχύσει τόσο το επίπεδο παρεχόμενης εκπαίδευσης όσο και την συνολική μαχητική ικανότητα των μονάδων Πεζικού.
Προτού όμως κάποιος επικαλεστεί την οικονομική κρίση που δεν επιτρέπει γενναίες επενδύσεις σε εξοπλιστικά, καλό θα ήταν να θυμηθούμε ότι όλα ξεκινάνε από το προσωπικό και το ηθικό του. Ο σημερινός χρόνος εκπαίδευσης νεοσύλλεκτων, προφανώς είναι μικρός για τις απαιτήσεις αλλά υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν ώστε το διάστημα αυτό να αξιοποιηθεί με πολύ καλύτερο τρόπο από αυτόν που υπάρχει σήμερα. Ενδεικτικές είναι οι προαναφερόμενες επιλογές που εφάρμοσε ο Αμερικανικός Στρατός καθώς είναι επιτακτική η ανάγκη για ένα «ενισχυμένο» πρόγραμμα εκπαίδευσης για ανάπτυξη ικανοτήτων (σε δεδομένο χρόνο) καθώς και έμφαση στην ανάπτυξη ηθικού και πνεύματος μονάδος. Στη συνέχεια το ζήτημα που αφορά την Ομάδα Μάχης Πεζικού του ΕΣ προϋποθέτει σοβαρή επεξεργασία και λύσεις που θα δώσουν ενισχυμένη μαχητική ικανότητα στο πεδίο της μάχης.
Ως προς αυτήν την κατεύθυνση θετικές κρίνονται οι πρόσφατες εξελίξεις για αλλαγή της ομάδας μάχης του πεζικού από τα 10 στα 8 άτομα που αποτελείται από ομαδάρχη, βοηθό ομαδάρχη, ακροβολιστή με G3A3 και διόπτρα, δύο πολυβολητές με πολυβόλο Μ-249 των 5,56 mm καθώς και νοσοκόμο πεδίου μάχης με την αντίστοιχη υγειονομική συλλογή.
Στο ίδιο πλαίσιο γίνεται προσπάθεια για εφοδιασμό με σύγχρονα ατομικά υλικά που ελπίζεται ότι σταδιακά θα καλύψουν το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού και στελεχών των Μηχανοκίνητων Ταγμάτων Πεζικού.
Τέλος θετική ήταν η εξέλιξη εντός του 2018 με την διεξαγωγή διαγωνιστικής άσκησης πεζικού στο Δ Σώμα Στρατού μεταξύ Ομάδων Μηχανοκίνητου Πεζικού, σε μία σειρά επιχειρησιακών σεναρίων, που ενδέχεται να συναντήσουν στο σύγχρονο πεδίο μάχης. Η προσπάθεια στόχευε στην εκπαίδευση του πεζικού μέσα από διαγωνισμούς και δοκιμασίες και ελπίζεται να έχει συνέχεια και φέτος.
Προφανώς το ζήτημα έχει αρκετές παραμέτρους και δεν εξαντλείται σε μια απλή αναφορά. Όμως είναι σαφές και στον τελευταίο, ότι οι συνθήκες στην εποχή μας αλλάζουν ραγδαία προς το χειρότερο και απαιτείται τάχιστη προσαρμογή, εφόσον δεν επιθυμούμε να βρεθούμε προ δυσάρεστων εξελίξεων όταν οι περιστάσεις απαιτήσουν από τις μονάδες Πεζικού του Ε.Σ να εμπλακούν σε πραγματικές επιχειρήσεις..
https://doureios.com/protypa-rangers-sto-paziko-epidiokei-na-kathierosei-o-amerikanikos-stratos-moiraies-oi-sygriseis-me-ton-es/
Καταλυτική ήταν η εμπειρία από τη συμμετοχή σε επιχειρήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, όπου το υφιστάμενο σύστημα οργάνωσης και η ικανότητα των μονάδων αυτών δοκιμάστηκε στην πράξη, με άντληση σημαντικών συμπερασμάτων που δεν ήταν δυνατόν να αγνοηθούν από την ηγεσία του Πενταγώνου. Οι υπεύθυνοι του προγράμματος CCLTF αφού μελέτησαν τα συμπεράσματα από την υφιστάμενη μαχητική ικανότητα μονάδων Πεζικού σε πραγματικές επιχειρήσεις, απευθύνθηκαν στην Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων SOCOM (Special Operations Command και την Διακλαδική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων JSOC (Joint Special Operations Command) των ΗΠΑ. Ζητούμενο ήταν να διαπιστωθεί ποιες ήταν οι ενέργειες που εφαρμόστηκαν από πλευράς Ειδικών Δυνάμεων για ενίσχυση της φονικότητας των μονάδων που συμμετείχαν σε πολεμικές επιχειρήσεις την τελευταία δεκαετία. Αντικείμενο μελέτης αποτέλεσαν επίλεκτα τμήματα όπως η Delta Force, οι Marine Force Recon των Πεζοναυτών και το 75 Σύνταγμα Ranger (75th Ranger Regiment). Έπειτα από εκτενή ανάλυση, η αρμόδια επιτροπή κατέληξε ότι οι δομές, ή εκπαίδευση και οι τακτικές που εφαρμόζονται από το 75 Σύνταγμα Ranger, αποτελούν το πιο κατάλληλο παράδειγμα, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για ένα νέο μοντέλο εκπαίδευσης και συγκρότησης των μονάδων του συμβατικού Πεζικού στον Αμερικανικό Στρατό.
Φυσικά το πνεύμα «ελιτισμού» όσο και οι λοιπές απαιτήσεις από το προσωπικό που υπηρετεί στους Rangers είναι ιδιαίτερα υψηλό καθώς αποσκοπεί στην επιλογή υποψηφίων που διαθέτουν αποδεδειγμένα αυξημένες σωματικές και ψυχικές ικανότητες, προκειμένου να ανταποκριθούν σε συγκεκριμένο φάσμα επιχειρήσεων. Σχολιάζοντας τις επιδιωκόμενες αλλαγές που δρομολογούνται, ιδιαίτερη αξία είχαν οι επισημάνσεις του απόστρατου Αντιστράτηγου Robert Scales, ο οποίος είναι βετεράνος με μεγάλη εμπειρία από συμμετοχή σε πολεμικές επιχειρήσεις (κάτοχος μεταλλίου “Αργυρού Αστέρα” για τις ενέργειες του στη γνωστή μάχη του Hamburger Hiil στο πόλεμο του Βιετνάμ). Με εκτεταμένη γνώση του θέματος, ο Scales δεν δίστασε να εκφράσει τον προβληματισμό του σε συνέντευξη που παραχώρησε, για το γεγονός ότι η επιτροπή του προγράμματος «Close Combat Lethality Task Force» είναι αρκετά φιλόδοξη σε ότι αφορά τους στόχους που έχει θέσει για την αναβάθμιση της μαχητικής ικανότητας του Πεζικού του Στρατού των ΗΠΑ. Τόνισε όμως ότι η μετατροπή των Πεζικάριων σε πρότυπα που “πλησιάζουν τους Rangers” μπορεί να υλοποιηθεί με βάση την λογική υιοθέτησης στοιχείων από την εκπαίδευση των δεύτερων, σε συνδυασμό με αριθμητική ενίσχυση της βασικής Ομάδας Μάχης Πεζικού.
Οι εξελίξεις αυτές έρχονται σε συνέχεια την αναβάθμισης της βασικής εκπαίδευσης νεοσύλλεκτων (Basic Combat Training) στον Αμερικανικό Στρατό, που καθιερώθηκαν με στόχο να ενισχυθεί η πειθαρχία και πνεύμα μονάδας (esprit de corps). Το αναμορφωμένο πρόγραμμα BCT προβλέπει την καθιέρωση νέων ασκήσεων, ώστε οι νεοσύλλεκτοι να αποκτήσουν καλύτερες ικανότητες Μαχητή με παράλληλη εκμάθηση τεχνικών επιβίωσης. Έτσι λοιπόν αποφασίστηκε να δοθεί έμφαση σε ασκήσεις αλλά και επιμόρφωση σε ότι αφορά την εκμάθηση στρατιωτικής ιστορίας στους νεοσύλλεκτους. Παράλληλα αυξήθηκε ο χρόνος εκπαίδευσης σε ότι αφορά τη φυσική κατάσταση, τη σκοποβολή, τις επικοινωνίες και την παροχή πρώτων βοηθειών στο πεδίο της μάχης. Η απαίτηση για αλλαγές δρομολογήθηκε άμεσα όταν παρατηρήθηκε στις μονάδες εκστρατείας ότι ολοένα και αυξανόμενος αριθμός στρατιωτών που μόλις είχαν ολοκληρώσει τη βασική εκπαίδευση (BCT), παρουσίαζαν μια τάση αδικαιολόγητης χαλαρότητας, με χαμηλό ηθικό, έλλειψη πειθαρχίας και ορθής συμπεριφοράς καθώς επίσης απροσεξία στο χειρισμό υλικού αλλά και στην γενικότερη εμφάνιση τους.
Η περιγραφή των παραπάνω θα μπορούσε κάλλιστα να παρομοιαστεί με τις συνθήκες που συναντάει κανείς και στον Ελληνικό Στρατό. Είναι γνωστό άλλωστε ότι η παρεχόμενη εκπαίδευση για τις μονάδες Πεζικού, απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ως «επαρκής» καθώς η χρόνια αδιαφορία της ηγεσίας σε ότι αφορά την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό, σε συνδυασμό με παθητική προσκόλληση σε πεπαλαιωμένα πρότυπα δομής και εκπαίδευσης, επέβαλλαν χαμηλά ποιοτικά πρότυπα που επιδρούν καταλυτικά στο συνολικό επίπεδο μαχητικής ικανότητας. Η κατάσταση αυτή φυσικά δεν είναι κάτι καινούργιο καθώς εντάσσεται στην διαχρονική αντίληψη που υπάρχει στον Ε.Σ για το Πεζικό, τις απαιτήσεις και το ρόλο που αυτό θα έχει στο πεδίο τις μάχης. Η κατάσταση σήμερα τείνει συνεχώς επιδεινούμενη αφού στα χαμηλά πρότυπα οργάνωσης και πειθαρχίας έρχονται να προστεθούν η μειωμένη απόδοση κλάσεων (εξαιτίας της μείωσης χρόνου στρατιωτικής θητείας και της εντεινόμενης υπογεννητικότητας). Προφανώς όσοι θεωρούν ότι η υφιστάμενη κατάσταση επιτρέπει αισιοδοξία σε περίπτωση που οι μονάδες αυτές κληθούν να εκτελέσουν το ρόλο τους σε μια πραγματική κατάσταση (δλδ να πολεμήσουν), πλανώνται οικτρά. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητο ο ΕΣ να «ανασκουμπωθεί» και με θάρρος να δώσει τις απαιτούμενες λύσεις ώστε να ενισχύσει τόσο το επίπεδο παρεχόμενης εκπαίδευσης όσο και την συνολική μαχητική ικανότητα των μονάδων Πεζικού.
Προτού όμως κάποιος επικαλεστεί την οικονομική κρίση που δεν επιτρέπει γενναίες επενδύσεις σε εξοπλιστικά, καλό θα ήταν να θυμηθούμε ότι όλα ξεκινάνε από το προσωπικό και το ηθικό του. Ο σημερινός χρόνος εκπαίδευσης νεοσύλλεκτων, προφανώς είναι μικρός για τις απαιτήσεις αλλά υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν ώστε το διάστημα αυτό να αξιοποιηθεί με πολύ καλύτερο τρόπο από αυτόν που υπάρχει σήμερα. Ενδεικτικές είναι οι προαναφερόμενες επιλογές που εφάρμοσε ο Αμερικανικός Στρατός καθώς είναι επιτακτική η ανάγκη για ένα «ενισχυμένο» πρόγραμμα εκπαίδευσης για ανάπτυξη ικανοτήτων (σε δεδομένο χρόνο) καθώς και έμφαση στην ανάπτυξη ηθικού και πνεύματος μονάδος. Στη συνέχεια το ζήτημα που αφορά την Ομάδα Μάχης Πεζικού του ΕΣ προϋποθέτει σοβαρή επεξεργασία και λύσεις που θα δώσουν ενισχυμένη μαχητική ικανότητα στο πεδίο της μάχης.
Ως προς αυτήν την κατεύθυνση θετικές κρίνονται οι πρόσφατες εξελίξεις για αλλαγή της ομάδας μάχης του πεζικού από τα 10 στα 8 άτομα που αποτελείται από ομαδάρχη, βοηθό ομαδάρχη, ακροβολιστή με G3A3 και διόπτρα, δύο πολυβολητές με πολυβόλο Μ-249 των 5,56 mm καθώς και νοσοκόμο πεδίου μάχης με την αντίστοιχη υγειονομική συλλογή.
Στο ίδιο πλαίσιο γίνεται προσπάθεια για εφοδιασμό με σύγχρονα ατομικά υλικά που ελπίζεται ότι σταδιακά θα καλύψουν το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού και στελεχών των Μηχανοκίνητων Ταγμάτων Πεζικού.
Τέλος θετική ήταν η εξέλιξη εντός του 2018 με την διεξαγωγή διαγωνιστικής άσκησης πεζικού στο Δ Σώμα Στρατού μεταξύ Ομάδων Μηχανοκίνητου Πεζικού, σε μία σειρά επιχειρησιακών σεναρίων, που ενδέχεται να συναντήσουν στο σύγχρονο πεδίο μάχης. Η προσπάθεια στόχευε στην εκπαίδευση του πεζικού μέσα από διαγωνισμούς και δοκιμασίες και ελπίζεται να έχει συνέχεια και φέτος.
Προφανώς το ζήτημα έχει αρκετές παραμέτρους και δεν εξαντλείται σε μια απλή αναφορά. Όμως είναι σαφές και στον τελευταίο, ότι οι συνθήκες στην εποχή μας αλλάζουν ραγδαία προς το χειρότερο και απαιτείται τάχιστη προσαρμογή, εφόσον δεν επιθυμούμε να βρεθούμε προ δυσάρεστων εξελίξεων όταν οι περιστάσεις απαιτήσουν από τις μονάδες Πεζικού του Ε.Σ να εμπλακούν σε πραγματικές επιχειρήσεις..
https://doureios.com/protypa-rangers-sto-paziko-epidiokei-na-kathierosei-o-amerikanikos-stratos-moiraies-oi-sygriseis-me-ton-es/
No comments :
Post a Comment