Από τις αρχές του 2019 στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο ξεκίνησε μια νέα αποδέσμευση βρετανικών εγγράφων, αλλά με μια ιδιαιτερότητα. Οι φάκελοι αυτοί (περίπου 2.000), αποκαλύπτουν και καλύπτουν μια τεράστια μυστική επιχείρηση, που ελάμβανε χώρα για σχεδόν 30 χρόνια (1948-1977) στα άδυτα του Φόρεϊν Όφις. Κυριολεκτικά μια βιομηχανία κατασκευής ψευδών ειδήσεων.
Με τον τίτλο «"Ψεύτικες ειδήσεις" έστελνε κυβερνητικό τμήμα» ("Fake news" sent out by government department) τιτλοφόρησε την είδηση το BBC στις 18.3.2019: Αυτές οι «ειδήσεις» αφορούν τις μέρες και νύχτες του λεγόμενου IRD (Information Research Department), τμήματος που λειτουργούσε αποκλειστικά εντός του Φόρεϊν Όφις για περισυλλογή πληροφοριών και όχι μόνον. Το IRD (Τμήμα Έρευνας Πληροφοριών) ήταν το μεγαλύτερο και πιο καλά χρηματοδοτούμενο τμήμα του Φόρεϊν Όφις μέχρι που «σιωπηρά έκλεισε με διαταγή του Υπουργού Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Dr. David Owen το 1977, μετά από 29χρονη λειτουργία και αυτό έγινε γνωστό το 1978», έγραψε σε άρθρο του ο δημοσιογράφος Ian Cobain στην «Guardian», στις 24.7.2018, με τίτλο: «Η κυβέρνηση Ουίλσον χρησιμοποίησε μυστικό τμήμα για να δυσφημίσει ηγέτες των συντεχνιών» (Wilson government used secret unit to smear union leaders). Το τμήμα αυτό είχε παραρτήματα σε πάρα πολλές βρετανικές πρεσβείες σε όλον τον κόσμο (περιλαμβανομένης και της Κύπρου), αποτελούσε το «μυστικό προπαγανδιστικό τμήμα του Φόρεϊν Όφις» και τροφοδοτούσε με παραπλανητικές τις περισσότερες φορές πληροφορίες, ακαδημαϊκούς και δημοσιογράφους του εξωτερικού, αλλά ορισμένες φορές χρησιμοποιούσε και ακαδημαϊκούς και ανταποκριτές εντός του Ηνωμένου Βασιλείου και αναμειγνυόταν και στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα του Η.Β.
Σύμφωνα με το βιβλίο «Britain’s Secret Propaganda War 1948 - 1977» των συγγραφέων Paul Lashmar and James Oliver (οι οποίοι ερευνούσαν για χρόνια την ύπαρξη αυτού του τμήματος), το IRD δημιουργήθηκε το 1948 από την Εργατική Βρετανική Κυβέρνηση και χρηματοδοτήθηκε με μυστικά κονδύλια που παραχωρούνταν για τις Μυστικές Υπηρεσίες (Secret Intelligence Service ΜΙ5 και ΜΙ6). Και επειδή αυτές χρηματοδοτούνται από το λεγόμενο «secret vote», δηλαδή τα κονδύλια του Δημοσίου που παραχωρούνται για τις Μυστικές Υπηρεσίες και δεν γίνονται γνωστά στους βουλευτές, το Τμήμα δεν ελεγχόταν… Ο δημοσιογράφος Paul Lashmar μαζί με μια ομάδα άλλων συναδέλφων του αποκάλυψαν την ύπαρξη του τμήματος αυτού το 1978. Δηλαδή, ένα χρόνο μετά που «έκλεισε το τμήμα αυτό», με τη «διακριτική απόφαση του τότε Υπουργού Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Δρος David Owen». Οι νέοι φάκελοι για το μυστικό αυτό τμήμα του Φόρεϊν Όφις, που αποδεσμεύονται από τις αρχές του χρόνου, χρειάζονται βαθιά και λεπτομερή μελέτη έκαστος, ενώ καλύπτουν το αποκορύφωμα των ημερών του IRD τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας τού 1960. Τότε, το τμήμα αυτό, σύμφωνα με τον Lashmar, είχε στην υπηρεσία του μεταξύ 400 και 600 υπαλλήλων, με κύρια ασχολία τους την κατασκευή ψευδών ειδήσεων, παραπληροφόρηση, πλαστογράφηση και κύριο στόχο τις κομμουνιστικές χώρες, π.χ. τη Βόρειο Κορέα και την Ανατολική Γερμανία, όπου οι ψευδείς ειδήσεις παράγονταν σε «βιομηχανική» βάση.
«Μπορεί μια δημοκρατία να εκδίδει μυστικά ψευδή ή πλαστογραφημένο υλικό; Όχι. Αν ολοκληρωτικοί διαστρεβλώνουν τα πράγματα… δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να τους ακολουθούμε», δήλωσε ο Lashmar στο BBC. Σε μια κριτική στο BBC για το βιβλίο των Lashmar-Oliver σημειώνεται ότι «το Σχέδιο Μάρσαλ (Marshall Plan), υποστηριζόμενο από έναν συνεταιρισμό Βρετανών και της CIA, αντιμετώπισε αμείλικτη σοβιετική προπαγάνδα κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και αντιμετώπισε κρίσεις σε Ελλάδα, Κύπρο, Κένυα, Χιλή, Μέση Ανατολή και Ουγγαρία. Το IRD έκανε τόσο καλά τη δουλειά του τροφοδοτώντας τα ΜΜΕ, που συχνά είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιοι ήσαν οι δημοσιογράφοι και ποιοι οι προπαγανδιστές του, πολλοί ήσαν και τα δύο. Οι πόλεμοι δεν κερδίζονται εξολοκλήρου στα πεδία των μαχών…». Το IRD διατηρούσε, όπως το ονόμαζε, «Γραφείο για επιχειρήσεις του BBC» («BBC Operations Desk»,) το οποίο προμήθευε υλικό για το τμήμα του World Service. Και δεν εξαιρέθηκε ούτε το βρετανικό Reuters. Το 1971, μάλιστα, άρχισε να στοχεύει και τα ιρλανδικά ΜΜΕ…
Κάποιες τέτοιες αποδεσμεύσεις έγιναν και το 2018 και από τα περσινά αποδεσμευμένα έγγραφα, που χρησιμοποίησε ο Cobain, βγήκε στην επιφάνεια ότι ο Εργατικός James Callaghan, όταν διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών μεταξύ 1967-1970, είχε την προβοκατόρικη ιδέα να ξεκάνει δύο συνδικαλιστές. Πιο συγκεκριμένα, είχε πει στον Sir Burke Trend (Cabinet Secretary), ότι έπρεπε να ενεργούσαν για να έριχναν δύο συνδικαλιστές, τους Jack Jones και Hugh Scanlon. Απ' όλην εκείνη τη σκευωρία μόνο ένα αντίγραφο εγγράφου κρατήθηκε και αυτό ως «μυστικό» και τοποθετήθηκε σε φάκελο του Υπουργικού Γραφείου, στο οποίο διατηρούνταν οι δραστηριότητες του IRD. Η σκευωρία εκείνη του James Callaghan δεν έγινε δεκτή από άλλους συναδέλφους τους.
[Να συμπληρώσω εδώ, ότι διαχρονικά βρίσκαμε στα έγγραφα που αποδεσμεύονταν κάποιες περιστασιακές αναφορές στο IRD, αλλά πέραν του ότι ήταν ένα τμήμα ξεχωριστό για περισυλλογή πληροφοριών του Φόρεϊν Όφις, δεν συμπληρωνόταν τίποτα άλλο. Σημειώνεται ότι ήταν το ίδιο αδίστακτο εργατικό δίδυμο (Wilson/Callaghan), που όταν ανέλαβε ξανά την εξουσία το 1974, διέπραξε την αιματηρή σκευωρία εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ήταν αυτοί που έδωσαν το «ελεύθερο» στον Τούρκο Πρωθυπουργό Μπουλέντ Ετζεβίτ στις 17.7.1974 να εισβάλει στην Κύπρο και να αλλάξουν το στάτους κβο σε δύο κράτη, μέσω της ρατσιστικής βρετανο-τουρκικής δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας -την οποία για 45 χρόνια το Φόρεϊν Όφις προσπαθεί αδίστακτα και με κάθε τρόπο να επιβάλει. Σήμερα, μάλιστα, απαιτώντας να μοιραστούμε και τον θαλάσσιο πλούτο της κυπριακής ΑΟΖ με την Τουρκία… (βλ. και δημοσίευμα της «Ελευθερίας» Λονδίνου, 13.12.2018, με τίτλο «Επιμένει φιλοτουρκικά ο Άλαν Ντάνκαν για ‘συνδιαχείριση’ του φυσικού αερίου…»). Υπ' όψιν επίσης ότι ο σερ Άλαν Ντάνκαν είναι ο σημερινός κατ' εξοχήν υπεύθυνος στο Φόρεϊν Όφις για το Κυπριακό. Το διαβόητο αυτό τμήμα του Φόρεϊν Όφις είχε ιδρύσει παράρτημα και στην Κυπριακή Δημοκρατία το 1961. Το 1964 συνεργάστηκε με το Τμήμα Ψυχολογικών Επιχειρήσεων για να αντιμετωπίσουν τα δικαιολογημένα αντι-βρετανικά αισθήματα του Ελληνισμού. Να θυμίσω εδώ ότι τη χρονιά εκείνη είχαν φθάσει στο αποκορύφωμά τους τα ανθελληνικά βρετανικά δημοσιεύματα από ανταποκρίσεις των δημοσιογράφων τους στην Κύπρο αλλά και όχι μόνο.
Για παράδειγμα, σε ένα αποδεσμευμένο έγγραφο που είδε η γράφουσα προ πολλού, στις 21 Απριλίου 1964, ο Διοικητής των Βρετανικών Δυνάμεων Κύπρου ζήτησε από τον Υπουργό Άμυνας στο Λονδίνο βοήθεια για την αντιμετώπιση των αντι-βρετανικών αισθημάτων στο νησί για να οικοδομηθεί ένα καλύτερο βρετανικό πρόσωπο προς τους Κυπρίους, στα χωριά, στις πόλεις και τον κυπριακό Τύπο. «Μια πιθανή μεγάλη συνδρομή μπορεί να γίνει από τα μέλη των ψυχολογικών επιχειρήσεων σε συνεργασία με το προσωπικό του IRD της Βρετανικής Υπάτης Αρμοστείας στη Λευκωσία. Ο στόχος θα είναι η δημοσιοποίηση με έντυπο ή ίσως και στις κυπριακές εφημερίδες ιστοριών καλής θέλησης, ορισμένες εκ των οποίων να χρηματοδοτούνται από τα ταμεία κοινοτικών σχέσεων...», έγραψαν. Σκοπός, βέβαια, ήταν η πλύση εγκεφάλου των Ελλήνων στην Κύπρο, ότι δεν είχαν δίκαιο για όλα όσα καταλόγιζαν στους Βρετανούς και ότι αυτοί ήσαν καλά παιδιά. Η έκθεση για ψυχολογικές επιχειρήσεις στην Κύπρο μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου 1964 ετοιμάστηκε τότε από τον Lt. Col. J. W. Forsyth του Κέντρου Ψυχολογικών Επιχειρήσεων με ημερομηνία 1.5.1964. Ο Forsyth ηγήθηκε ομάδας που έφθασε στην Κύπρο για τον σκοπό αυτό (βλ. βιβλίο γράφουσας «Διζωνική Εκτέλεση της ΚΔ 1955-2011»). Χώρια, βέβαια, οι σκευωρίες και οι ψεύτικες ειδήσεις που διέδιδαν εναντίον των Ελλήνων, όπως π.χ. εκείνη του Βρετανού στρατιωτικού Martin Packard, που μας είχε ασύστολα κατηγορήσει ότι είχαμε δολοφονήσει 27 Τουρκοκύπριους στο νοσοκομείο Λευκωσίας και τους κάναμε σκόνη, την οποία πετάξαμε σε χωράφια στη Σκυλλούρα. Μια αδίστακτη τουρκική προπαγάνδα, που υιοθέτησε τότε ο Packard και πίστεψαν και δικοί μας, μέχρι που τελικά αναγκάστηκε να αποσύρει στις 3.5.1999 μέσω της «Guardian» και του φίλου του Peter Preston («In a time of massacres, one survivor must be the truth»), μετά από πενταετή προσπάθεια της γράφουσας να φανεί η αλήθεια (βλ.«Η αποκάλυψη μιας σκευωρίας», Χαράλαμπου Χαραλαμπίδη, «Σημερινή», στις 19.5.1999).]
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/560170/viomixania-fake-news-apo-to-1948
Με τον τίτλο «"Ψεύτικες ειδήσεις" έστελνε κυβερνητικό τμήμα» ("Fake news" sent out by government department) τιτλοφόρησε την είδηση το BBC στις 18.3.2019: Αυτές οι «ειδήσεις» αφορούν τις μέρες και νύχτες του λεγόμενου IRD (Information Research Department), τμήματος που λειτουργούσε αποκλειστικά εντός του Φόρεϊν Όφις για περισυλλογή πληροφοριών και όχι μόνον. Το IRD (Τμήμα Έρευνας Πληροφοριών) ήταν το μεγαλύτερο και πιο καλά χρηματοδοτούμενο τμήμα του Φόρεϊν Όφις μέχρι που «σιωπηρά έκλεισε με διαταγή του Υπουργού Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Dr. David Owen το 1977, μετά από 29χρονη λειτουργία και αυτό έγινε γνωστό το 1978», έγραψε σε άρθρο του ο δημοσιογράφος Ian Cobain στην «Guardian», στις 24.7.2018, με τίτλο: «Η κυβέρνηση Ουίλσον χρησιμοποίησε μυστικό τμήμα για να δυσφημίσει ηγέτες των συντεχνιών» (Wilson government used secret unit to smear union leaders). Το τμήμα αυτό είχε παραρτήματα σε πάρα πολλές βρετανικές πρεσβείες σε όλον τον κόσμο (περιλαμβανομένης και της Κύπρου), αποτελούσε το «μυστικό προπαγανδιστικό τμήμα του Φόρεϊν Όφις» και τροφοδοτούσε με παραπλανητικές τις περισσότερες φορές πληροφορίες, ακαδημαϊκούς και δημοσιογράφους του εξωτερικού, αλλά ορισμένες φορές χρησιμοποιούσε και ακαδημαϊκούς και ανταποκριτές εντός του Ηνωμένου Βασιλείου και αναμειγνυόταν και στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα του Η.Β.
Σύμφωνα με το βιβλίο «Britain’s Secret Propaganda War 1948 - 1977» των συγγραφέων Paul Lashmar and James Oliver (οι οποίοι ερευνούσαν για χρόνια την ύπαρξη αυτού του τμήματος), το IRD δημιουργήθηκε το 1948 από την Εργατική Βρετανική Κυβέρνηση και χρηματοδοτήθηκε με μυστικά κονδύλια που παραχωρούνταν για τις Μυστικές Υπηρεσίες (Secret Intelligence Service ΜΙ5 και ΜΙ6). Και επειδή αυτές χρηματοδοτούνται από το λεγόμενο «secret vote», δηλαδή τα κονδύλια του Δημοσίου που παραχωρούνται για τις Μυστικές Υπηρεσίες και δεν γίνονται γνωστά στους βουλευτές, το Τμήμα δεν ελεγχόταν… Ο δημοσιογράφος Paul Lashmar μαζί με μια ομάδα άλλων συναδέλφων του αποκάλυψαν την ύπαρξη του τμήματος αυτού το 1978. Δηλαδή, ένα χρόνο μετά που «έκλεισε το τμήμα αυτό», με τη «διακριτική απόφαση του τότε Υπουργού Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Δρος David Owen». Οι νέοι φάκελοι για το μυστικό αυτό τμήμα του Φόρεϊν Όφις, που αποδεσμεύονται από τις αρχές του χρόνου, χρειάζονται βαθιά και λεπτομερή μελέτη έκαστος, ενώ καλύπτουν το αποκορύφωμα των ημερών του IRD τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας τού 1960. Τότε, το τμήμα αυτό, σύμφωνα με τον Lashmar, είχε στην υπηρεσία του μεταξύ 400 και 600 υπαλλήλων, με κύρια ασχολία τους την κατασκευή ψευδών ειδήσεων, παραπληροφόρηση, πλαστογράφηση και κύριο στόχο τις κομμουνιστικές χώρες, π.χ. τη Βόρειο Κορέα και την Ανατολική Γερμανία, όπου οι ψευδείς ειδήσεις παράγονταν σε «βιομηχανική» βάση.
«Μπορεί μια δημοκρατία να εκδίδει μυστικά ψευδή ή πλαστογραφημένο υλικό; Όχι. Αν ολοκληρωτικοί διαστρεβλώνουν τα πράγματα… δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να τους ακολουθούμε», δήλωσε ο Lashmar στο BBC. Σε μια κριτική στο BBC για το βιβλίο των Lashmar-Oliver σημειώνεται ότι «το Σχέδιο Μάρσαλ (Marshall Plan), υποστηριζόμενο από έναν συνεταιρισμό Βρετανών και της CIA, αντιμετώπισε αμείλικτη σοβιετική προπαγάνδα κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και αντιμετώπισε κρίσεις σε Ελλάδα, Κύπρο, Κένυα, Χιλή, Μέση Ανατολή και Ουγγαρία. Το IRD έκανε τόσο καλά τη δουλειά του τροφοδοτώντας τα ΜΜΕ, που συχνά είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιοι ήσαν οι δημοσιογράφοι και ποιοι οι προπαγανδιστές του, πολλοί ήσαν και τα δύο. Οι πόλεμοι δεν κερδίζονται εξολοκλήρου στα πεδία των μαχών…». Το IRD διατηρούσε, όπως το ονόμαζε, «Γραφείο για επιχειρήσεις του BBC» («BBC Operations Desk»,) το οποίο προμήθευε υλικό για το τμήμα του World Service. Και δεν εξαιρέθηκε ούτε το βρετανικό Reuters. Το 1971, μάλιστα, άρχισε να στοχεύει και τα ιρλανδικά ΜΜΕ…
Κάποιες τέτοιες αποδεσμεύσεις έγιναν και το 2018 και από τα περσινά αποδεσμευμένα έγγραφα, που χρησιμοποίησε ο Cobain, βγήκε στην επιφάνεια ότι ο Εργατικός James Callaghan, όταν διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών μεταξύ 1967-1970, είχε την προβοκατόρικη ιδέα να ξεκάνει δύο συνδικαλιστές. Πιο συγκεκριμένα, είχε πει στον Sir Burke Trend (Cabinet Secretary), ότι έπρεπε να ενεργούσαν για να έριχναν δύο συνδικαλιστές, τους Jack Jones και Hugh Scanlon. Απ' όλην εκείνη τη σκευωρία μόνο ένα αντίγραφο εγγράφου κρατήθηκε και αυτό ως «μυστικό» και τοποθετήθηκε σε φάκελο του Υπουργικού Γραφείου, στο οποίο διατηρούνταν οι δραστηριότητες του IRD. Η σκευωρία εκείνη του James Callaghan δεν έγινε δεκτή από άλλους συναδέλφους τους.
[Να συμπληρώσω εδώ, ότι διαχρονικά βρίσκαμε στα έγγραφα που αποδεσμεύονταν κάποιες περιστασιακές αναφορές στο IRD, αλλά πέραν του ότι ήταν ένα τμήμα ξεχωριστό για περισυλλογή πληροφοριών του Φόρεϊν Όφις, δεν συμπληρωνόταν τίποτα άλλο. Σημειώνεται ότι ήταν το ίδιο αδίστακτο εργατικό δίδυμο (Wilson/Callaghan), που όταν ανέλαβε ξανά την εξουσία το 1974, διέπραξε την αιματηρή σκευωρία εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ήταν αυτοί που έδωσαν το «ελεύθερο» στον Τούρκο Πρωθυπουργό Μπουλέντ Ετζεβίτ στις 17.7.1974 να εισβάλει στην Κύπρο και να αλλάξουν το στάτους κβο σε δύο κράτη, μέσω της ρατσιστικής βρετανο-τουρκικής δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας -την οποία για 45 χρόνια το Φόρεϊν Όφις προσπαθεί αδίστακτα και με κάθε τρόπο να επιβάλει. Σήμερα, μάλιστα, απαιτώντας να μοιραστούμε και τον θαλάσσιο πλούτο της κυπριακής ΑΟΖ με την Τουρκία… (βλ. και δημοσίευμα της «Ελευθερίας» Λονδίνου, 13.12.2018, με τίτλο «Επιμένει φιλοτουρκικά ο Άλαν Ντάνκαν για ‘συνδιαχείριση’ του φυσικού αερίου…»). Υπ' όψιν επίσης ότι ο σερ Άλαν Ντάνκαν είναι ο σημερινός κατ' εξοχήν υπεύθυνος στο Φόρεϊν Όφις για το Κυπριακό. Το διαβόητο αυτό τμήμα του Φόρεϊν Όφις είχε ιδρύσει παράρτημα και στην Κυπριακή Δημοκρατία το 1961. Το 1964 συνεργάστηκε με το Τμήμα Ψυχολογικών Επιχειρήσεων για να αντιμετωπίσουν τα δικαιολογημένα αντι-βρετανικά αισθήματα του Ελληνισμού. Να θυμίσω εδώ ότι τη χρονιά εκείνη είχαν φθάσει στο αποκορύφωμά τους τα ανθελληνικά βρετανικά δημοσιεύματα από ανταποκρίσεις των δημοσιογράφων τους στην Κύπρο αλλά και όχι μόνο.
Για παράδειγμα, σε ένα αποδεσμευμένο έγγραφο που είδε η γράφουσα προ πολλού, στις 21 Απριλίου 1964, ο Διοικητής των Βρετανικών Δυνάμεων Κύπρου ζήτησε από τον Υπουργό Άμυνας στο Λονδίνο βοήθεια για την αντιμετώπιση των αντι-βρετανικών αισθημάτων στο νησί για να οικοδομηθεί ένα καλύτερο βρετανικό πρόσωπο προς τους Κυπρίους, στα χωριά, στις πόλεις και τον κυπριακό Τύπο. «Μια πιθανή μεγάλη συνδρομή μπορεί να γίνει από τα μέλη των ψυχολογικών επιχειρήσεων σε συνεργασία με το προσωπικό του IRD της Βρετανικής Υπάτης Αρμοστείας στη Λευκωσία. Ο στόχος θα είναι η δημοσιοποίηση με έντυπο ή ίσως και στις κυπριακές εφημερίδες ιστοριών καλής θέλησης, ορισμένες εκ των οποίων να χρηματοδοτούνται από τα ταμεία κοινοτικών σχέσεων...», έγραψαν. Σκοπός, βέβαια, ήταν η πλύση εγκεφάλου των Ελλήνων στην Κύπρο, ότι δεν είχαν δίκαιο για όλα όσα καταλόγιζαν στους Βρετανούς και ότι αυτοί ήσαν καλά παιδιά. Η έκθεση για ψυχολογικές επιχειρήσεις στην Κύπρο μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου 1964 ετοιμάστηκε τότε από τον Lt. Col. J. W. Forsyth του Κέντρου Ψυχολογικών Επιχειρήσεων με ημερομηνία 1.5.1964. Ο Forsyth ηγήθηκε ομάδας που έφθασε στην Κύπρο για τον σκοπό αυτό (βλ. βιβλίο γράφουσας «Διζωνική Εκτέλεση της ΚΔ 1955-2011»). Χώρια, βέβαια, οι σκευωρίες και οι ψεύτικες ειδήσεις που διέδιδαν εναντίον των Ελλήνων, όπως π.χ. εκείνη του Βρετανού στρατιωτικού Martin Packard, που μας είχε ασύστολα κατηγορήσει ότι είχαμε δολοφονήσει 27 Τουρκοκύπριους στο νοσοκομείο Λευκωσίας και τους κάναμε σκόνη, την οποία πετάξαμε σε χωράφια στη Σκυλλούρα. Μια αδίστακτη τουρκική προπαγάνδα, που υιοθέτησε τότε ο Packard και πίστεψαν και δικοί μας, μέχρι που τελικά αναγκάστηκε να αποσύρει στις 3.5.1999 μέσω της «Guardian» και του φίλου του Peter Preston («In a time of massacres, one survivor must be the truth»), μετά από πενταετή προσπάθεια της γράφουσας να φανεί η αλήθεια (βλ.«Η αποκάλυψη μιας σκευωρίας», Χαράλαμπου Χαραλαμπίδη, «Σημερινή», στις 19.5.1999).]
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/560170/viomixania-fake-news-apo-to-1948
No comments :
Post a Comment