Στην Ελλάδα το κράτος έχει γίνει επιχείρηση. Είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης. Αναλαμβάνει να κάνει ό,τι δουλειά μπορεί να φανταστεί κανείς, από διαχείριση νοσοκομείων και τηλεοπτικών καναλιών μέχρι παραγωγή ενέργειας. Υποτίθεται ότι ο κύριος ρόλος του κράτους είναι να κάνει αυτά που δεν θέλουμε να εμπιστευτούμε στον ιδιωτικό τομέα. Να έχει το μονοπώλιο της βίας, να μας προστατεύει, να επιβάλλει δικαιοσύνη, να βάζει κάποιους κανόνες στην αγορά και να παρέχει κάποιες βασικές κοινές υποδομές. Στην Ελλάδα, αντί να κάνει αυτά, το κράτος έχει γίνει επιχείρηση. Είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης. Ο χειρότερος εφιάλτης της Αριστεράς, ο χοντρός και ματσωμένος, ανήθικος καπιταλιστής που αυθαιρετεί, μονοπωλεί, εκμεταλλεύεται και βρωμίζει το περιβάλλον, ενώ αμελεί τις υποχρεώσεις του, στην Ελλάδα δεν είναι κάποια πανίσχυρη πολυεθνική. Είναι το ίδιο το κράτος που κάθε τόσο επικαλούνται να τους προστατέψει από τον δήθεν ανάλγητο ιδιωτικό τομέα.
Αναλαμβάνει να κάνει ό,τι δουλειά μπορεί να φανταστεί κανείς, από διαχείριση νοσοκομείων και τηλεοπτικών καναλιών μέχρι παραγωγή ενέργειας. Αυτές τις δουλειές τις κάνει κάκιστα – απόδειξη πως όποιος έχει τα χρήματα προτιμά τις ιδιωτικές εναλλακτικές. Τις κάνει όμως και ανήθικα. Στήνει αυθαίρετα μονοπώλια, στελεχώνει αναξιοκρατικά, μολύνει απερίσκεπτα το περιβάλλον, ανταγωνίζεται αθέμιτα, δεν λογοδοτεί και φυσικά τα πολιτικά του στελέχη είναι υπεράνω του νόμου. Ετσι και πάει καμιά ιδιωτική επιχείρηση να κάνει την παραμικρή επένδυση, ξεσηκώνεται το πανελλήνιο με τη μέγιστη καχυποψία ότι θα μας ξεπουλήσει, θα μας καταστρέψει, θα μας εκμεταλλευτεί. Τρέμουμε μήπως οι ιδιώτες πειράξουν κανένα κορμοράνο, ενώ παρακάτω καίμε λιγνίτες και οι δήμοι μας έχουν ανοιχτές χωματερές. Επιβάλλουμε αυστηρό κανονιστικό πλαίσιο στις τιμές για να μην κλέψουν οι ιδιώτες τον κοσμάκη, ενώ ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών βάζει κάποιο «έκτακτο» φόρο κάθε φορά που τα κάνει θάλασσα και ξεμένει από ρευστό. Ανησυχούμε μήπως διαφθείρουν τη νεολαία μας με δευτεροκλασάτη παιδεία, ενώ τα δημόσια πανεπιστήμια ή καίγονται, απεργούν ή τελούν υπό κατάληψη από «ρωμαλέα» κινήματα. Θέλουμε να προστατεύσουμε τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα από πρακτικές εκμετάλλευσης, αλλά αδιαφορούμε που στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό με ακατάρτιστους και συστηματικά εκβιάζουν «αδιόριστους» και συμβασιούχους με αντάλλαγμα την ψήφο τους.
Το κράτος ανταγωνίζεται τον ιδιωτικό τομέα και νομοθετεί εναντίον του. Φορτώνει εργοδοτικές εισφορές τις επιχειρήσεις για να πληρώνει τις ασφαλιστικές καλύψεις των δικών του εργαζομένων. Και όταν δεν έχει να τους πληρώσει, βάζει παραπάνω φόρους στους ιδιώτες. Βάζει τις τράπεζες να το δανείζουν και όταν δεν έχει να πληρώσει, τις οδηγεί σε ανακεφαλαιοποίηση για να πληρώσουμε εμείς τον λογαριασμό. Αθετεί τις υποχρεώσεις του και δεν πληρώνει τις οφειλές του, γνωρίζοντας ότι για τον ιδιώτη είναι από ασύμφορο έως αδύνατο να προσφύγει νομικά εναντίον του. Αντιμετωπίζει τον ιδιώτη ως κλέφτη και εφευρίσκει τεκμήρια, περαιώσεις και άλλα τεχνάσματα για να τιμωρήσει υποθετικές παραβάσεις. Αυτά, ενώ υπονομεύει κάθε μηχανισμό διαφάνειας για να κρύβει τη σπατάλη, τη μεροληψία και την κακοδιαχείριση στην οποία επιδίδονται τα στελέχη του. Οι ίδιοι άνθρωποι που θα σε στείλουν στη Δικαιοσύνη αν κάνεις το παραμικρό λάθος δεν θα χάσουν καν τη δουλειά τους ακόμη και αν αποδεδειγμένα είναι επίορκοι. Η μόνη δουλειά που δεν κάνει επαρκώς το κράτος είναι αυτή που χρειαζόμαστε – αυτή που και ο πιο νεοφιλελεύθερος μπαμπούλας θα παραδεχθεί ότι δεν πρέπει να γίνει από ιδιώτες. Να κάνει κανένα αντιπλημμυρικό έργο, να σβήσει τις φωτιές, να μας προστατέψει από τους μπαχαλάκηδες, να μη χάσει τα λεφτά των ασφαλιστικών μας εισφορών, να μας εκπροσωπεί με αξιοπρέπεια εκτός συνόρων.
Νίκος Μωραϊτάκης (CEO της Workable)
Αναλαμβάνει να κάνει ό,τι δουλειά μπορεί να φανταστεί κανείς, από διαχείριση νοσοκομείων και τηλεοπτικών καναλιών μέχρι παραγωγή ενέργειας. Αυτές τις δουλειές τις κάνει κάκιστα – απόδειξη πως όποιος έχει τα χρήματα προτιμά τις ιδιωτικές εναλλακτικές. Τις κάνει όμως και ανήθικα. Στήνει αυθαίρετα μονοπώλια, στελεχώνει αναξιοκρατικά, μολύνει απερίσκεπτα το περιβάλλον, ανταγωνίζεται αθέμιτα, δεν λογοδοτεί και φυσικά τα πολιτικά του στελέχη είναι υπεράνω του νόμου. Ετσι και πάει καμιά ιδιωτική επιχείρηση να κάνει την παραμικρή επένδυση, ξεσηκώνεται το πανελλήνιο με τη μέγιστη καχυποψία ότι θα μας ξεπουλήσει, θα μας καταστρέψει, θα μας εκμεταλλευτεί. Τρέμουμε μήπως οι ιδιώτες πειράξουν κανένα κορμοράνο, ενώ παρακάτω καίμε λιγνίτες και οι δήμοι μας έχουν ανοιχτές χωματερές. Επιβάλλουμε αυστηρό κανονιστικό πλαίσιο στις τιμές για να μην κλέψουν οι ιδιώτες τον κοσμάκη, ενώ ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών βάζει κάποιο «έκτακτο» φόρο κάθε φορά που τα κάνει θάλασσα και ξεμένει από ρευστό. Ανησυχούμε μήπως διαφθείρουν τη νεολαία μας με δευτεροκλασάτη παιδεία, ενώ τα δημόσια πανεπιστήμια ή καίγονται, απεργούν ή τελούν υπό κατάληψη από «ρωμαλέα» κινήματα. Θέλουμε να προστατεύσουμε τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα από πρακτικές εκμετάλλευσης, αλλά αδιαφορούμε που στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό με ακατάρτιστους και συστηματικά εκβιάζουν «αδιόριστους» και συμβασιούχους με αντάλλαγμα την ψήφο τους.
Το κράτος ανταγωνίζεται τον ιδιωτικό τομέα και νομοθετεί εναντίον του. Φορτώνει εργοδοτικές εισφορές τις επιχειρήσεις για να πληρώνει τις ασφαλιστικές καλύψεις των δικών του εργαζομένων. Και όταν δεν έχει να τους πληρώσει, βάζει παραπάνω φόρους στους ιδιώτες. Βάζει τις τράπεζες να το δανείζουν και όταν δεν έχει να πληρώσει, τις οδηγεί σε ανακεφαλαιοποίηση για να πληρώσουμε εμείς τον λογαριασμό. Αθετεί τις υποχρεώσεις του και δεν πληρώνει τις οφειλές του, γνωρίζοντας ότι για τον ιδιώτη είναι από ασύμφορο έως αδύνατο να προσφύγει νομικά εναντίον του. Αντιμετωπίζει τον ιδιώτη ως κλέφτη και εφευρίσκει τεκμήρια, περαιώσεις και άλλα τεχνάσματα για να τιμωρήσει υποθετικές παραβάσεις. Αυτά, ενώ υπονομεύει κάθε μηχανισμό διαφάνειας για να κρύβει τη σπατάλη, τη μεροληψία και την κακοδιαχείριση στην οποία επιδίδονται τα στελέχη του. Οι ίδιοι άνθρωποι που θα σε στείλουν στη Δικαιοσύνη αν κάνεις το παραμικρό λάθος δεν θα χάσουν καν τη δουλειά τους ακόμη και αν αποδεδειγμένα είναι επίορκοι. Η μόνη δουλειά που δεν κάνει επαρκώς το κράτος είναι αυτή που χρειαζόμαστε – αυτή που και ο πιο νεοφιλελεύθερος μπαμπούλας θα παραδεχθεί ότι δεν πρέπει να γίνει από ιδιώτες. Να κάνει κανένα αντιπλημμυρικό έργο, να σβήσει τις φωτιές, να μας προστατέψει από τους μπαχαλάκηδες, να μη χάσει τα λεφτά των ασφαλιστικών μας εισφορών, να μας εκπροσωπεί με αξιοπρέπεια εκτός συνόρων.
Νίκος Μωραϊτάκης (CEO της Workable)
No comments :
Post a Comment