Η Λευκορωσία ίσως να μην αποτελεί µία τόσο φιλορωσική δύναμη στην Αν. Ευρώπη, εν αντιθέσει με τα όσα κάποιοι µπορεί να πιστεύουν. Η αλήθεια είναι πως η Λευκορωσία αποτελεί ένα μοναχικό λύκο της διπλωµατίας, ο οποίος επιθυµεί να άρει από πάνω του τις κυρώσεις περί καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να ανακάµψει οικονομικά. Από τη στιγμή που αυτή η οικονομική αρωγή δεν ήρθε από την ασθενή οικονομικά Μόσχα, η οποία προσπαθεί να ενισχύσει τη δική της οικονομία, το Μινσκ στρέφεται προς οποιαδήποτε κατεύθυνση φαίνεται πιο προσφιλής προς αυτό. Ο Λευκορώσος Πρόεδρος, Α. LUKASHENKO, αποφάσισε στο παρελθόν να πουλήσει οπλισμό προς αμερικανικές εταιρείες, οι οποίες γνώριζε ότι θα εξοπλίσουν σύρους αντάρτες τους οποίους πολεμούσε η Ρωσία. Επίσης αποφάσισε να συνεργαστεί αµυντικά με την Ουκρανία για την κατασκευή αντιαρματικών, αλλά και ελαφρών θωρακισμένων οχημάτων, τη στιγµή που το Κίεβο επιδιδόταν σε σωρεία επιθετικών δηλώσεων προς τη Μόσχα για το θέμα των ρώσων αυτονομιστών. Όλα αυτά κινούντο ξεκάθαρα σε έναν άξονα: απέφεραν άμεσα ζεστό χρήμα στη Λευκορωσία!
Σήµερα ο LUKASHENKO αποφάσισε να ανοίξει παράθυρο προς την Ευρώπη εκμεταλλευόμενος τους Ουκρανούς, τους Σύρους και τους Τσετσένους µετανάστες. Όπως όλα δείχνουν, διεθνείς οργανισμοί σκοπεύουν να επενδύσουν 7.000.000 € για την κατασκευή κατάλληλων -και συμφώνων με τα διεθνή πρότυπα- στρατοπέδων στη Λευκορωσία για φιλοξενία µεταναστών, ενώ τα σύγχρονα αυτά κέντρα θα είναι σε θέση να φιλοξενήσουν έως και 10.000 άτομα. Οι εγκαταστάσεις -κλειστού αλλά και ανοικτού τύπου- θα υποδέχονται µικρές ομάδες 30-50 ατόµων, µε ξεχωριστές κατοικίες για γυναίκες, παιδιά και οικογένειες, ενώ θα παρέχονται ιατροφαρµακευτική βοήθεια, ψυχολογική υποστήριξη και εκπαίδευση. Η χρηµατοδότηση του έργου θα υλοποιηθεί στο πλαίσιο του προγράµματος της πολιτικής «Ευρωπαϊκής Γειτονίας 2017-2020», ενώ επιβεβαιώνεται η συνεργασία µε την Ε.Ε. αλλά και τον Διεθνή Οργανισµό Μετανάστευσης του ΟΗΕ. Βέβαια, πουθενά δεν γίνεται λόγος για τα Ανθρώπινα Δικαιώµατα, τομέα στον οποίο η Λευκορωσία δεν έχει δώσει τα καλύτερα δείγματα και έχει συχνά επικριθεί από τους Ευρωπαίους αξιωµατούχους. Παρόλα ταύτα η «ουμανιστική» Ευρώπη δεν ενδιαφέρεται αν οι µετανάστες τους οποίους «τόσο πολύ συµπαθεί και φροντίζει» φιλοξενηθούν σε μία χώρα την οποία ακόµα εµπεριέχει στους καταλόγους των κυρώσεών της για απάνθρωπη συμπεριφορά προς τους ίδιους τους πολίτες της.
Η αιφνιδιαστική αυτή προσφορά γενναιοδωρίας και φιλοξενίας του Μινσκ, φαίνεται πως έχει καταλήξει σε συμφωνία µε τις Βρυξέλλες, για την οποία έχει ήδη δηµοσιεύσει άρθρο η γερμανική «TAGESZEITUNG», ενώ τονίζεται πως δεν γίνεται λόγος για πρόσθετη υποδοχή μεταναστών από την Ευρώπη, αλλά μόνο για βελτίωση των συνθηκών όσων επιχειρούν, τώρα, να εισέλθουν μέσω της Λευκορωσίας. Η τελευταία αυτή αναφορά, ωστόσο, δεν θεωρείται αληθής και εκτιμάται ότι οφείλεται ξεκάθαρα στην καθησύχαση του τοπικού στοιχείου. Η Μόσχα προβληµατίζεται από την εν λόγω πρωτοβουλία του Μινσκ, δεδομένου ότι δεν υφίσταται συνοριακός έλεγχος µεταξύ των 2 κρατών και πιθανότατα να δηµιουργηθούν ευκαιρίες κατάχρησης. Ο LUKASHENKO, µε τη σειρά του, διαβεβαίωσε πως η χώρα του δεν θα μετατραπεί σε «δεξαµενή» ή «αποθήκη» μεταναστών και προσφύγων, ενώ τόνισε επίσης πως η Λευκορωσία δεν χρειάζεται αλλοδαπούς εργάτες. Ωστόσο, όταν στα κέντρα φιλοξενίας που σκοπεύει να χτίσει η Ε.Ε, ο ΟΗΕ και οι διάφορες ΜΚΟ σχεδιάζεται να παρέχεται εκπαίδευση, αυτό σηµαίνει πως οι µετανάστες θα παραμείνουν στη χώρα για πολύ καιρό. Εάν λοιπόν ισχύει πως η Λευκορωσία δεν χρειάζεται αλλοδαπούς εργάτες και ότι ο Πρόεδρός της δεν επιθυµεί να μετατρέψει τη χώρα σε αποθήκη ψυχών, τότε ποιος είναι ο τρόπος µε τον οποίο σκοπεύουν να κρατήσουν 10.000 µετανάστες επί µακρόν στη χώρα; Πολύ περισσότερο αν η Ευρώπη νοιώσει πως έχει βρει ένα camp μεταναστών, μεγέθους κρατικής επικράτειας, με ποιον ακριβώς τρόπο αναμένεται πως η Λευκορωσία θα αντισταθεί στην αποσυμφόρηση του εχθρικού, για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, κλίματος από τους ευρωπαίους πολίτες που δυσανασχετούν με την μεταναστευτική πολιτική της γερμανίδας Καγκελαρίου;
Για τον εξωτερικό παρατηρητή, όλα αυτά ενδεχομένως να µη φαίνονται αλληλένδετα. Ωστόσο, η ήσυχη -από άποψη κυρίως μεταναστευτικής πολιτικής και προσφυγικής κρίσης- γωνιά της Ευρώπης δέχεται μεγάλη εισροή ανθρώπων από την Κεντρική Ασία και τον Καύκασο, ιδίως τους θερινούς μήνες. Η περιοχή του Brest, για παράδειγμα, στα δυτικά σύνορα, μόνο το πρώτο εξάµηνο του 2016 δέχθηκε περισσότερα από 16.500 άτοµα, σχεδόν 1.000 εκ των οποίων μετακινήθηκαν προς την Πολωνία. Το Μινσκ, πληρώνοντας μηδαμινό τίµηµα και με ελάχιστο κόστος, αναμένει ιδιαίτερα ανταλλάγµατα, προκειµένου να «φιλοξενήσει» προσωρινά το προσφυγικό πρόβλημα της Ευρώπης. Επιπλέον, η Λευκορωσία ελπίζει σε οικονομική βοήθεια και άρση των οικονομικών κυρώσεων. Η συμφωνία µε τις Βρυξέλλες -που αποτελείται από τρία µέρη- αφορά σηµαντική απλοποίηση του καθεστώτος θεωρήσεων εισόδου για τους Λευκορώσους πολίτες, διευκολύνσεις στη χορήγηση εγγράφων για τις κατηγορίες φοιτητών και εργατικού δυναμικού, καθώς επίσης υποχρεώσεις επανεισδοχής για τους πρόσφυγες. Είναι γνωστό ότι η Λευκορωσία διαθέτει αυτήν την περίοδο περίπου τρία εκατ. τ.µ. µη χρησιµοποιούµενων ακινήτων. Παρόλα αυτά, η Κυβέρνηση είναι μάλλον απίθανο να τολμήσει να εγκαταστήσει τους πρόσφυγες σε ερειπωμένους οικισμούς, αν και στην παραμεθόριο μπορεί να συμβεί εύκολα κάτι τέτοιο. Η Λευκορωσία, πάντως, δεν αποτελεί θέρετρο για τους μετανάστες που φαντάζονται άνετα κέντρα φιλοξενίας και ανεκτικούς ντόπιους. Είναι γνωστή, εξάλλου, η εμπειρία και από τα κράτη της Βαλτικής, τα οποία βλέπουν αρκετά εχθρικά το ενδεχόµενο φιλοξενίας προσφύγων.
Η περίεργη πάντως και ιδιότυπη αυτή συνεργασία φαίνεται πως δεν θα επηρεάσει σε βάθος τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το νομικό πλαίσιο, ήτοι υπάρχει έδαφος για ευελιξία, ενώ η Λευκορωσία ευελπιστεί να αποκτήσει το καλύτερο δυνατό οικονομικό «status», που θα της επιτρέψει τη συμμετοχή σε διάφορες διεθνείς οικονομικές -και όχι μόνο- δομές. Επίσης, η προσέγγιση µε την Ε.Ε. αποτελεί ατού και επιχείρημα για το Μινσκ και στις διαφορές του με τη Μόσχα, την οποία επιχειρεί αρκετά χρόνια τώρα να δελεάσει σε επενδύσεις και υλοποίηση κοινών αμυντικών προγραμμάτων. Όλα αυτά δείχνουν ακριβώς αυτό που ειπώθηκε αρχικά: Ο LUKASHENKO αποτελεί ένα μοναχικό λύκο της διπλωµατίας, που προσπαθεί να αποσπάσει το µέγιστο δυνατό για την επιβίωση της χώρας του και της εξουσίας του.
Πολυδεύκης
http://www.militaire.gr/
Σήµερα ο LUKASHENKO αποφάσισε να ανοίξει παράθυρο προς την Ευρώπη εκμεταλλευόμενος τους Ουκρανούς, τους Σύρους και τους Τσετσένους µετανάστες. Όπως όλα δείχνουν, διεθνείς οργανισμοί σκοπεύουν να επενδύσουν 7.000.000 € για την κατασκευή κατάλληλων -και συμφώνων με τα διεθνή πρότυπα- στρατοπέδων στη Λευκορωσία για φιλοξενία µεταναστών, ενώ τα σύγχρονα αυτά κέντρα θα είναι σε θέση να φιλοξενήσουν έως και 10.000 άτομα. Οι εγκαταστάσεις -κλειστού αλλά και ανοικτού τύπου- θα υποδέχονται µικρές ομάδες 30-50 ατόµων, µε ξεχωριστές κατοικίες για γυναίκες, παιδιά και οικογένειες, ενώ θα παρέχονται ιατροφαρµακευτική βοήθεια, ψυχολογική υποστήριξη και εκπαίδευση. Η χρηµατοδότηση του έργου θα υλοποιηθεί στο πλαίσιο του προγράµματος της πολιτικής «Ευρωπαϊκής Γειτονίας 2017-2020», ενώ επιβεβαιώνεται η συνεργασία µε την Ε.Ε. αλλά και τον Διεθνή Οργανισµό Μετανάστευσης του ΟΗΕ. Βέβαια, πουθενά δεν γίνεται λόγος για τα Ανθρώπινα Δικαιώµατα, τομέα στον οποίο η Λευκορωσία δεν έχει δώσει τα καλύτερα δείγματα και έχει συχνά επικριθεί από τους Ευρωπαίους αξιωµατούχους. Παρόλα ταύτα η «ουμανιστική» Ευρώπη δεν ενδιαφέρεται αν οι µετανάστες τους οποίους «τόσο πολύ συµπαθεί και φροντίζει» φιλοξενηθούν σε μία χώρα την οποία ακόµα εµπεριέχει στους καταλόγους των κυρώσεών της για απάνθρωπη συμπεριφορά προς τους ίδιους τους πολίτες της.
Η αιφνιδιαστική αυτή προσφορά γενναιοδωρίας και φιλοξενίας του Μινσκ, φαίνεται πως έχει καταλήξει σε συμφωνία µε τις Βρυξέλλες, για την οποία έχει ήδη δηµοσιεύσει άρθρο η γερμανική «TAGESZEITUNG», ενώ τονίζεται πως δεν γίνεται λόγος για πρόσθετη υποδοχή μεταναστών από την Ευρώπη, αλλά μόνο για βελτίωση των συνθηκών όσων επιχειρούν, τώρα, να εισέλθουν μέσω της Λευκορωσίας. Η τελευταία αυτή αναφορά, ωστόσο, δεν θεωρείται αληθής και εκτιμάται ότι οφείλεται ξεκάθαρα στην καθησύχαση του τοπικού στοιχείου. Η Μόσχα προβληµατίζεται από την εν λόγω πρωτοβουλία του Μινσκ, δεδομένου ότι δεν υφίσταται συνοριακός έλεγχος µεταξύ των 2 κρατών και πιθανότατα να δηµιουργηθούν ευκαιρίες κατάχρησης. Ο LUKASHENKO, µε τη σειρά του, διαβεβαίωσε πως η χώρα του δεν θα μετατραπεί σε «δεξαµενή» ή «αποθήκη» μεταναστών και προσφύγων, ενώ τόνισε επίσης πως η Λευκορωσία δεν χρειάζεται αλλοδαπούς εργάτες. Ωστόσο, όταν στα κέντρα φιλοξενίας που σκοπεύει να χτίσει η Ε.Ε, ο ΟΗΕ και οι διάφορες ΜΚΟ σχεδιάζεται να παρέχεται εκπαίδευση, αυτό σηµαίνει πως οι µετανάστες θα παραμείνουν στη χώρα για πολύ καιρό. Εάν λοιπόν ισχύει πως η Λευκορωσία δεν χρειάζεται αλλοδαπούς εργάτες και ότι ο Πρόεδρός της δεν επιθυµεί να μετατρέψει τη χώρα σε αποθήκη ψυχών, τότε ποιος είναι ο τρόπος µε τον οποίο σκοπεύουν να κρατήσουν 10.000 µετανάστες επί µακρόν στη χώρα; Πολύ περισσότερο αν η Ευρώπη νοιώσει πως έχει βρει ένα camp μεταναστών, μεγέθους κρατικής επικράτειας, με ποιον ακριβώς τρόπο αναμένεται πως η Λευκορωσία θα αντισταθεί στην αποσυμφόρηση του εχθρικού, για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, κλίματος από τους ευρωπαίους πολίτες που δυσανασχετούν με την μεταναστευτική πολιτική της γερμανίδας Καγκελαρίου;
Για τον εξωτερικό παρατηρητή, όλα αυτά ενδεχομένως να µη φαίνονται αλληλένδετα. Ωστόσο, η ήσυχη -από άποψη κυρίως μεταναστευτικής πολιτικής και προσφυγικής κρίσης- γωνιά της Ευρώπης δέχεται μεγάλη εισροή ανθρώπων από την Κεντρική Ασία και τον Καύκασο, ιδίως τους θερινούς μήνες. Η περιοχή του Brest, για παράδειγμα, στα δυτικά σύνορα, μόνο το πρώτο εξάµηνο του 2016 δέχθηκε περισσότερα από 16.500 άτοµα, σχεδόν 1.000 εκ των οποίων μετακινήθηκαν προς την Πολωνία. Το Μινσκ, πληρώνοντας μηδαμινό τίµηµα και με ελάχιστο κόστος, αναμένει ιδιαίτερα ανταλλάγµατα, προκειµένου να «φιλοξενήσει» προσωρινά το προσφυγικό πρόβλημα της Ευρώπης. Επιπλέον, η Λευκορωσία ελπίζει σε οικονομική βοήθεια και άρση των οικονομικών κυρώσεων. Η συμφωνία µε τις Βρυξέλλες -που αποτελείται από τρία µέρη- αφορά σηµαντική απλοποίηση του καθεστώτος θεωρήσεων εισόδου για τους Λευκορώσους πολίτες, διευκολύνσεις στη χορήγηση εγγράφων για τις κατηγορίες φοιτητών και εργατικού δυναμικού, καθώς επίσης υποχρεώσεις επανεισδοχής για τους πρόσφυγες. Είναι γνωστό ότι η Λευκορωσία διαθέτει αυτήν την περίοδο περίπου τρία εκατ. τ.µ. µη χρησιµοποιούµενων ακινήτων. Παρόλα αυτά, η Κυβέρνηση είναι μάλλον απίθανο να τολμήσει να εγκαταστήσει τους πρόσφυγες σε ερειπωμένους οικισμούς, αν και στην παραμεθόριο μπορεί να συμβεί εύκολα κάτι τέτοιο. Η Λευκορωσία, πάντως, δεν αποτελεί θέρετρο για τους μετανάστες που φαντάζονται άνετα κέντρα φιλοξενίας και ανεκτικούς ντόπιους. Είναι γνωστή, εξάλλου, η εμπειρία και από τα κράτη της Βαλτικής, τα οποία βλέπουν αρκετά εχθρικά το ενδεχόµενο φιλοξενίας προσφύγων.
Η περίεργη πάντως και ιδιότυπη αυτή συνεργασία φαίνεται πως δεν θα επηρεάσει σε βάθος τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το νομικό πλαίσιο, ήτοι υπάρχει έδαφος για ευελιξία, ενώ η Λευκορωσία ευελπιστεί να αποκτήσει το καλύτερο δυνατό οικονομικό «status», που θα της επιτρέψει τη συμμετοχή σε διάφορες διεθνείς οικονομικές -και όχι μόνο- δομές. Επίσης, η προσέγγιση µε την Ε.Ε. αποτελεί ατού και επιχείρημα για το Μινσκ και στις διαφορές του με τη Μόσχα, την οποία επιχειρεί αρκετά χρόνια τώρα να δελεάσει σε επενδύσεις και υλοποίηση κοινών αμυντικών προγραμμάτων. Όλα αυτά δείχνουν ακριβώς αυτό που ειπώθηκε αρχικά: Ο LUKASHENKO αποτελεί ένα μοναχικό λύκο της διπλωµατίας, που προσπαθεί να αποσπάσει το µέγιστο δυνατό για την επιβίωση της χώρας του και της εξουσίας του.
Πολυδεύκης
http://www.militaire.gr/
No comments :
Post a Comment