Όσο γίνεται πιο σύντομα, μπορούμε να περιγράψουμε τις ελληνο-αλβανικές σχέσεις με χαρακτηρισμούς και αναγωγές που θυμίζουν τις ελληνο-τουρκικές. Η διαφορά που μπορούμε να επισημάνουμε μεταξύ των σχέσεών μας με τα δύο προβληματικά γειτονικά κράτη, είναι: Η Ελλάδα στις σχέσεις της με την Τουρκία επικαλείται τις ποσοτικές διαφορές που ισχύουν υπέρ της Τουρκίας για να τεκμηριώσει την παθητικότητά της. Στις σχέσεις μας με την Αλβανία, ακολουθούμε ακριβώς την ίδια παθητικότητα, χωρίς να ισχύουν αυτές οι ποσοτικές διαφορές (η ισχύς βέβαια δεν είναι «μέγεθος» που μόνο ποσοτικοποιείται, ο γράφων θα επιχειρήσει σε κάποιο άλλο κείμενο να το αποδείξει).
Το σκεπτικό των Αλβανών είναι απλό: «Κάνουμε τους καμπόσους» -χυδαϊστί -με τουρκικά κόλυβα. Τόσο τα Σκόπια, όσο και η Αλβανία (η Ελλάδα θα κληρονομήσει το Σκοπιανό ως αλβανικό ζήτημα ας έχουμε υπόψιν μας) ζουν κυριολεκτικά από εμβάσματα ελληνικά και από αλυτρωτικό εθνικισμό με στοιχεία παραμυθιού που θα ζήλευαν οι Αδελφοί Γκριμ, μιας και έρχονται γιορτές. Η έξοδος της Αλβανίας στην Αδριατική και στο Ιόνιο, είναι αστεία ως στοχοθεσία. Δεν έχει το ναυτικό (εμπορικό και πολεμικό) καθώς και τις υποδομές να γίνει έστω και κάποια σχετικά υπολογίσιμη ναυτική δύναμη. Η χώρα του Ράμα, που επίσημα καίει εκκλησίες, τραμπουκίζει Έλληνες και Χριστιανούς, που αφήνει (ο ίδιος ο πρώτος «Κύριος» της Αλβανίας) την οικογένειά του να διοργανώνει «χουλιγκανικά events» και φυσικά αντιγράφει τον Ταγίπ Ερντογάν που έχει βάλει σε περιπέτειες την Τουρκία στο να επινοεί ζητήματα από το πουθενά, (Τσάμικο για παράδειγμα) προσπαθεί να συντηρήσει την οπισθοδρόμηση ταϊζοντας του Αλβανούς πολίτες αλυτρωτισμό με περίεργους αετούς μεγάλης Αλβανίας με τουρκαλβανούς «ηγέτες» και αρχεγονισμό που δύσκολα αφήνει κάποιον νηφάλιο να τον παρακολουθήσει καθώς η φαιδρότητα θα προκαλέσει γέλωτα που δύσκολα δεν καταλήγει στο να γίνει νευρικός γέλως.
Εξομάλυνση, γίνεται μεταξύ ίσων ή μεταξύ δρώντων που έχουν έστω τη δυνατότητα άμυνας που θα ανεβάσει το κόστος για τον επιτιθέμενο (βλ. Ελλάδα-Τουρκία). Μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, δεν μπορεί (θεωρητικά και επικαλούμενοι τον Θουκυδίδη που επικαλούνται) να υπάρχει κάποια συναλλαγή, συνδιαλλαγή, ανταλλαγή και διαπραγμάτευση. Τι να διαπραγματευτούμε με τους Αλβανούς; Η εποχή Σημίτη, έβαλε τον «Διάλογο» δια πάσαν νόσον και…μαλθακότητα, ως σημαία στην εξωτερική μας πολιτική. Μάλιστα, εσωκομματικοί λόγοι του ΠΑΣΟΚ, πέτυχαν να κατηγορήσουν την εποχή Ανδρέα Παπανδρέου και να την χαρακτηρίσουν ως «παλαιομοδίτικη» καθώς είναι γνωστό πως η λύση του «μη διαλόγου» προκρινόταν από τον Παπανδρέου για κρίσιμα εθνικά ζητήματα. Η λογική του «μη διαλόγου» είναι απλή: Δε τίθεται ζήτημα στο τραπέζι που είναι ανύπαρκτο. Αν τεθεί, ξαφνικά, αποκτά υπόσταση.
Γιατί η Τουρκία χρησιμοποιεί την Αλβανία, γιατί μιλά για Λωζάνη; Στην Ελλάδα, άνθρωποι που υποτίθεται υπερασπίζονταν τα ελληνικά συμφέροντα στην Αλβανία, άνοιξαν «μαγαζιά» εκεί και μας εξέφραζαν το άγχος τους για το πού πάνε οι σχέσεις μας με τους Αλβανούς. Τόνιζαν και υπογράμμιζαν την ανάγκη για «εξομάλυνση». Κατά τ’ άλλα, οι ίδιοι γράφουν παιάνες για τον διάλογο Αθηναίων και Μηλίων, μόνο βέβαια όταν πρόκειται η Ελλάδα να ζητήσει ελάφρυνση χρέους. Με τους Αλβανούς, η Θουκυδίδειος Αρχή περί ισχύος (παρεξηγημένη και αυτή, στον Διάλογο τονίζει την αλαζονεία των Αθηναίων και την προοικονομία της ήττας τους στον Πελ. Πόλεμο) κάνει business στα Τίρανα! Η Τουρκία βρίσκεται σε πανικό. Για την ακρίβεια, ακόμη ψάχνει κάποια «κομμάτια» στρατιωτικού υλικού από την 15η Ιουλίου. Η Συρία παίρνει πάλι φωτιά, καλείται να διαλέξει μεταξύ Turkish Stream και ΝΑΤΟ (μαζί αυτά, δεν πάνε) και αναμένει να δει πόσο καλά θα τα πάει ο Γκιουλέν με τον Τραμπ. Με την Ελλάδα, σκέπτεται ως εξής: 1. Το Κυπριακό, βρίσκεται εν εξελίξει. 2. Η δουλειά του ψευδομουφτή και των Ελλήνων ελευθερόπληκτων που δεν ανησυχούσαν για τη Θράκη, γίνεται από κοινού με τη Ziraat.3. Το Αιγαίο το θεωρεί στην καλύτερη περίπτωση μισή της θάλασσα. 4. Γιατί η Αλβανία;
Γιατί αν υπάρχουν τα κοιτάσματα που ακούγεται οτι υπάρχουν στο Ιόνιο, η Ελλάδα μπορεί να κρατήσει το Αιγαίο και όπως έχει σήμερα ως κατάσταση (παγωμένη σύγκρουση, θετική λύση για Ελλάδα η «μη λύση» όπως και το Κυπριακό. Η Τουρκία, γνωρίζει πως με το θέμα της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου, θα πάρει ελληνικό χρώμα αν ακολουθήσει ο Ερντογάν τους ηγεμονισμούς του και διεκδικήσει τα πρωτεία που έχει η Αίγυπτος σαν κορωνίδα του αραβικού κόσμου. Πηγαίνει λοιπόν η Άγκυρα και εκπαιδεύει τον αλβανικό στρατό (σχεδόν εθνικο-απελευθερωτικό-αντάρτικο μόρφωμα) και ζητά από την Αλβανία να αξιώνει περιοχές στο Ιόνιο, ώστε η Αθήνα, να ασχοληθεί με το Αιγαίο και το Κυπριακό, ζητήματα αλληλένδετα όπως βλέπουμε σήμερα, ας μας έλεγαν οι παραχαράκτες του Θουκυδίδη πως η Κύπρος, είναι…μακρυά. Ο Ερντογάν, έχει αντιληφθεί οτι όποια ατάκα πει, στον δυτικό κόσμο που καταρρέει, λογίζεται ως σοβαρή. Ο Ερντογάν, αντιλαμβάνεται πως αυτό που γίνεται σε Συρία και Ιράκ, με ανίσχυρο Λίβανο και υπο κατάρρευση Ιορδανία, με μια Λιβύη που κοντέυει να χαθεί από τον χάρτη και με μια Άιγυπτο του Σίσι που δεν θέλει να ακούει για Άγκυρα, μια άλλη Συνθήκη, τείνει να αναθεωρηθεί και αυτή είναι η Sykes-Picot.
«Ειρήνη σε μας, Ειρήνη σε όλον τον κόσμο» αναφωνεί το τουρκικό κράτος από τη μέρα που έλαβε τέλος ο εφιάλτης των Σεβρών. Οι Σεβρές, αλλά και η εποχή προ Σεβρών, έφερε τις μειονότητες (περισσότερο τους Έλληνες, τους Αρμένιους και τους Εβραίους) να έχουν στα χέρια τους την τουρκική οικονομία. Ολόκληρη η ΜΙΤ σχεδιάστηκε, κόπηκε και ράφτηκε στο να κυνηγά τις μειονότητες. Οι Κούρδοι σήμερα είναι ξανά υπό διωγμό, ο Ερντογάν συμμαχεί και επίσημα με τους εντός τουρκικής βουλής- Γκρίζους Λύκους (ΜΗΡ) την ώρα που τον απειλεί να τον ματώσει και ο πάλαι ποτέ σύμμαχός του, το ΙΚ. Η Μέση Ανατολή, είναι σε φάση αναδόμησης, ο χάρτης της σύντομα θα αλλάξει και δεν θα είναι ευνοϊκή αυτή η αλλαγή για την Τουρκία αν εξετάσουμε τα ως τώρα δεδομένα. Η Συνθήκη της Λωζάνης, θα ανοίξει για τον Ερντογάν τον ασκό του Αιόλου καθώς θα ανοίξει με τον πιο επίσημο τρόπο ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λειτουργίας θεσμών μειονοτήτων, ζητήματα που αφορούν την ελευθερία διακίνησης ιδεών και την ανοχή στη διαφορετικότητα. Η Λωζάνη, δε θα ανοίξει μόνο για τη Θράκη. Λέτε να επιθυμεί να δημιουργήσει κι άλλα κατά της Τουρκίας δεδικασμένα ο «ηγέτης» που θεωρεί πως η δυτική Κίνα είναι τουρκική; Αν το θέλει, πρέπει ειλικρινά, να συμμαχήσουμε με την Τουρκία…!
Το τουρκικό πολιτικό μάρκετινγκ, είναι αριστουργηματικό. Επαναφέρει και ανακυκλώνει πράγματα που πρέπει να εκδοθούν σε ξεχωριστό βιβλίο με τίτλο «απάνθισμα τουρκικής πολιτικής επικοινωνίας». Οι μπλόφες της Τουρκίας, έχουν γίνει πιο προβλέψιμες από ποτέ. Βέβαια, προβλέψιμες για όσους κατανοούν τον «βυζαντινό» τρόπο σκέψης του «ανατολίτικου παζαριού». Η Κύπρος και η Ελλάδα, οφείλουν να ολιγωρούν στο Κυπριακό. Ας μην ακολουθήσουμε εδώ τον κατά τ’ άλλα συμπαθέστατο Αμερικανό Πρόεδρο Ομπάμα, ο οποίος το έχει βάλει ως ψύχωση εξωτερικής πολιτικής να το λύσει μέχρι τον Ιανουάριο! Η Συρία, παίρνει φωτιά πάλι και τα μάτια θα ξαναστραφούν εκεί. Λύση χωρίς τη Συρία στο Κυπριακό, δε θα λάβει σάρκα και οστά. Γι’ αυτό και πιέζουν οι εντός και εκτός συνόρων Ελλάδος και Κύπρου οπαδοί της «όποιας λύσης». Μετά, οι παράγοντες και οι όροι θα αλλάξουν. Στην Κύπρο πρέπει να αντιληφθούν πως το lobbying και τα ιδιωτικά συμφέροντα έριξαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και σήμερα, ματώνουν ολόκληρη Αμερική. Ας μην το μιμηθούμε στη Μεγαλόνησο. Ας μην έχει η Κύπρος τέτοια αυτοκαταστροφική τάση και ας σώσει εκείνη…το Αιγαίο και το Ιόνιο! Όπως είδαμε, τα ίδια έκανε και η Αθήνα με την Αλβανία και φτάσαμε να μας έρχονται οι πρώτοι τους Κύριοι να μας μιλάνε για Τσάμικα.
του Αλέξανδρου Δρίβα, Υποψήφιου Διδάκτορα Διεθνών Σχέσεων.
http://www.anixneuseis.gr/?p=155446
http://dia-kosmos.blogspot.gr/2016/11/blog-post_79.html
Το σκεπτικό των Αλβανών είναι απλό: «Κάνουμε τους καμπόσους» -χυδαϊστί -με τουρκικά κόλυβα. Τόσο τα Σκόπια, όσο και η Αλβανία (η Ελλάδα θα κληρονομήσει το Σκοπιανό ως αλβανικό ζήτημα ας έχουμε υπόψιν μας) ζουν κυριολεκτικά από εμβάσματα ελληνικά και από αλυτρωτικό εθνικισμό με στοιχεία παραμυθιού που θα ζήλευαν οι Αδελφοί Γκριμ, μιας και έρχονται γιορτές. Η έξοδος της Αλβανίας στην Αδριατική και στο Ιόνιο, είναι αστεία ως στοχοθεσία. Δεν έχει το ναυτικό (εμπορικό και πολεμικό) καθώς και τις υποδομές να γίνει έστω και κάποια σχετικά υπολογίσιμη ναυτική δύναμη. Η χώρα του Ράμα, που επίσημα καίει εκκλησίες, τραμπουκίζει Έλληνες και Χριστιανούς, που αφήνει (ο ίδιος ο πρώτος «Κύριος» της Αλβανίας) την οικογένειά του να διοργανώνει «χουλιγκανικά events» και φυσικά αντιγράφει τον Ταγίπ Ερντογάν που έχει βάλει σε περιπέτειες την Τουρκία στο να επινοεί ζητήματα από το πουθενά, (Τσάμικο για παράδειγμα) προσπαθεί να συντηρήσει την οπισθοδρόμηση ταϊζοντας του Αλβανούς πολίτες αλυτρωτισμό με περίεργους αετούς μεγάλης Αλβανίας με τουρκαλβανούς «ηγέτες» και αρχεγονισμό που δύσκολα αφήνει κάποιον νηφάλιο να τον παρακολουθήσει καθώς η φαιδρότητα θα προκαλέσει γέλωτα που δύσκολα δεν καταλήγει στο να γίνει νευρικός γέλως.
Εξομάλυνση, γίνεται μεταξύ ίσων ή μεταξύ δρώντων που έχουν έστω τη δυνατότητα άμυνας που θα ανεβάσει το κόστος για τον επιτιθέμενο (βλ. Ελλάδα-Τουρκία). Μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, δεν μπορεί (θεωρητικά και επικαλούμενοι τον Θουκυδίδη που επικαλούνται) να υπάρχει κάποια συναλλαγή, συνδιαλλαγή, ανταλλαγή και διαπραγμάτευση. Τι να διαπραγματευτούμε με τους Αλβανούς; Η εποχή Σημίτη, έβαλε τον «Διάλογο» δια πάσαν νόσον και…μαλθακότητα, ως σημαία στην εξωτερική μας πολιτική. Μάλιστα, εσωκομματικοί λόγοι του ΠΑΣΟΚ, πέτυχαν να κατηγορήσουν την εποχή Ανδρέα Παπανδρέου και να την χαρακτηρίσουν ως «παλαιομοδίτικη» καθώς είναι γνωστό πως η λύση του «μη διαλόγου» προκρινόταν από τον Παπανδρέου για κρίσιμα εθνικά ζητήματα. Η λογική του «μη διαλόγου» είναι απλή: Δε τίθεται ζήτημα στο τραπέζι που είναι ανύπαρκτο. Αν τεθεί, ξαφνικά, αποκτά υπόσταση.
Γιατί η Τουρκία χρησιμοποιεί την Αλβανία, γιατί μιλά για Λωζάνη; Στην Ελλάδα, άνθρωποι που υποτίθεται υπερασπίζονταν τα ελληνικά συμφέροντα στην Αλβανία, άνοιξαν «μαγαζιά» εκεί και μας εξέφραζαν το άγχος τους για το πού πάνε οι σχέσεις μας με τους Αλβανούς. Τόνιζαν και υπογράμμιζαν την ανάγκη για «εξομάλυνση». Κατά τ’ άλλα, οι ίδιοι γράφουν παιάνες για τον διάλογο Αθηναίων και Μηλίων, μόνο βέβαια όταν πρόκειται η Ελλάδα να ζητήσει ελάφρυνση χρέους. Με τους Αλβανούς, η Θουκυδίδειος Αρχή περί ισχύος (παρεξηγημένη και αυτή, στον Διάλογο τονίζει την αλαζονεία των Αθηναίων και την προοικονομία της ήττας τους στον Πελ. Πόλεμο) κάνει business στα Τίρανα! Η Τουρκία βρίσκεται σε πανικό. Για την ακρίβεια, ακόμη ψάχνει κάποια «κομμάτια» στρατιωτικού υλικού από την 15η Ιουλίου. Η Συρία παίρνει πάλι φωτιά, καλείται να διαλέξει μεταξύ Turkish Stream και ΝΑΤΟ (μαζί αυτά, δεν πάνε) και αναμένει να δει πόσο καλά θα τα πάει ο Γκιουλέν με τον Τραμπ. Με την Ελλάδα, σκέπτεται ως εξής: 1. Το Κυπριακό, βρίσκεται εν εξελίξει. 2. Η δουλειά του ψευδομουφτή και των Ελλήνων ελευθερόπληκτων που δεν ανησυχούσαν για τη Θράκη, γίνεται από κοινού με τη Ziraat.3. Το Αιγαίο το θεωρεί στην καλύτερη περίπτωση μισή της θάλασσα. 4. Γιατί η Αλβανία;
Γιατί αν υπάρχουν τα κοιτάσματα που ακούγεται οτι υπάρχουν στο Ιόνιο, η Ελλάδα μπορεί να κρατήσει το Αιγαίο και όπως έχει σήμερα ως κατάσταση (παγωμένη σύγκρουση, θετική λύση για Ελλάδα η «μη λύση» όπως και το Κυπριακό. Η Τουρκία, γνωρίζει πως με το θέμα της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου, θα πάρει ελληνικό χρώμα αν ακολουθήσει ο Ερντογάν τους ηγεμονισμούς του και διεκδικήσει τα πρωτεία που έχει η Αίγυπτος σαν κορωνίδα του αραβικού κόσμου. Πηγαίνει λοιπόν η Άγκυρα και εκπαιδεύει τον αλβανικό στρατό (σχεδόν εθνικο-απελευθερωτικό-αντάρτικο μόρφωμα) και ζητά από την Αλβανία να αξιώνει περιοχές στο Ιόνιο, ώστε η Αθήνα, να ασχοληθεί με το Αιγαίο και το Κυπριακό, ζητήματα αλληλένδετα όπως βλέπουμε σήμερα, ας μας έλεγαν οι παραχαράκτες του Θουκυδίδη πως η Κύπρος, είναι…μακρυά. Ο Ερντογάν, έχει αντιληφθεί οτι όποια ατάκα πει, στον δυτικό κόσμο που καταρρέει, λογίζεται ως σοβαρή. Ο Ερντογάν, αντιλαμβάνεται πως αυτό που γίνεται σε Συρία και Ιράκ, με ανίσχυρο Λίβανο και υπο κατάρρευση Ιορδανία, με μια Λιβύη που κοντέυει να χαθεί από τον χάρτη και με μια Άιγυπτο του Σίσι που δεν θέλει να ακούει για Άγκυρα, μια άλλη Συνθήκη, τείνει να αναθεωρηθεί και αυτή είναι η Sykes-Picot.
«Ειρήνη σε μας, Ειρήνη σε όλον τον κόσμο» αναφωνεί το τουρκικό κράτος από τη μέρα που έλαβε τέλος ο εφιάλτης των Σεβρών. Οι Σεβρές, αλλά και η εποχή προ Σεβρών, έφερε τις μειονότητες (περισσότερο τους Έλληνες, τους Αρμένιους και τους Εβραίους) να έχουν στα χέρια τους την τουρκική οικονομία. Ολόκληρη η ΜΙΤ σχεδιάστηκε, κόπηκε και ράφτηκε στο να κυνηγά τις μειονότητες. Οι Κούρδοι σήμερα είναι ξανά υπό διωγμό, ο Ερντογάν συμμαχεί και επίσημα με τους εντός τουρκικής βουλής- Γκρίζους Λύκους (ΜΗΡ) την ώρα που τον απειλεί να τον ματώσει και ο πάλαι ποτέ σύμμαχός του, το ΙΚ. Η Μέση Ανατολή, είναι σε φάση αναδόμησης, ο χάρτης της σύντομα θα αλλάξει και δεν θα είναι ευνοϊκή αυτή η αλλαγή για την Τουρκία αν εξετάσουμε τα ως τώρα δεδομένα. Η Συνθήκη της Λωζάνης, θα ανοίξει για τον Ερντογάν τον ασκό του Αιόλου καθώς θα ανοίξει με τον πιο επίσημο τρόπο ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λειτουργίας θεσμών μειονοτήτων, ζητήματα που αφορούν την ελευθερία διακίνησης ιδεών και την ανοχή στη διαφορετικότητα. Η Λωζάνη, δε θα ανοίξει μόνο για τη Θράκη. Λέτε να επιθυμεί να δημιουργήσει κι άλλα κατά της Τουρκίας δεδικασμένα ο «ηγέτης» που θεωρεί πως η δυτική Κίνα είναι τουρκική; Αν το θέλει, πρέπει ειλικρινά, να συμμαχήσουμε με την Τουρκία…!
Το τουρκικό πολιτικό μάρκετινγκ, είναι αριστουργηματικό. Επαναφέρει και ανακυκλώνει πράγματα που πρέπει να εκδοθούν σε ξεχωριστό βιβλίο με τίτλο «απάνθισμα τουρκικής πολιτικής επικοινωνίας». Οι μπλόφες της Τουρκίας, έχουν γίνει πιο προβλέψιμες από ποτέ. Βέβαια, προβλέψιμες για όσους κατανοούν τον «βυζαντινό» τρόπο σκέψης του «ανατολίτικου παζαριού». Η Κύπρος και η Ελλάδα, οφείλουν να ολιγωρούν στο Κυπριακό. Ας μην ακολουθήσουμε εδώ τον κατά τ’ άλλα συμπαθέστατο Αμερικανό Πρόεδρο Ομπάμα, ο οποίος το έχει βάλει ως ψύχωση εξωτερικής πολιτικής να το λύσει μέχρι τον Ιανουάριο! Η Συρία, παίρνει φωτιά πάλι και τα μάτια θα ξαναστραφούν εκεί. Λύση χωρίς τη Συρία στο Κυπριακό, δε θα λάβει σάρκα και οστά. Γι’ αυτό και πιέζουν οι εντός και εκτός συνόρων Ελλάδος και Κύπρου οπαδοί της «όποιας λύσης». Μετά, οι παράγοντες και οι όροι θα αλλάξουν. Στην Κύπρο πρέπει να αντιληφθούν πως το lobbying και τα ιδιωτικά συμφέροντα έριξαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και σήμερα, ματώνουν ολόκληρη Αμερική. Ας μην το μιμηθούμε στη Μεγαλόνησο. Ας μην έχει η Κύπρος τέτοια αυτοκαταστροφική τάση και ας σώσει εκείνη…το Αιγαίο και το Ιόνιο! Όπως είδαμε, τα ίδια έκανε και η Αθήνα με την Αλβανία και φτάσαμε να μας έρχονται οι πρώτοι τους Κύριοι να μας μιλάνε για Τσάμικα.
του Αλέξανδρου Δρίβα, Υποψήφιου Διδάκτορα Διεθνών Σχέσεων.
http://www.anixneuseis.gr/?p=155446
http://dia-kosmos.blogspot.gr/2016/11/blog-post_79.html
No comments :
Post a Comment