Μετά την βαρύγδουπη αποκάλυψη ότι η κυβέρνηση θα κάνει χρήση στοιχείων από το διαδίκτυο και άλλες πηγές (χρήση Facebook και φωτογραφίες στο Ιnstagram) για να βρει ανθρώπους που κρύβουν πλούτο, είναι ώρα για ένα βασικό μάθημα περί πληροφορίας. Η πληροφορία για να θεωρείται ικανή προς χρήση από επίσημο θεσμό ως πειστήριο πρέπει να τηρεί την ακεραιότητα της (να μην έχει αλλοιωθεί στην πορεία λήψης της), να τηρεί την εγκυρότητα της (να προέρχεται από πηγή που να διαθέτει αξιοπιστία) και φυσικά να διατηρεί το βαθμό προστασίας της, αν είναι πληροφορία ευαίσθητου χαρακτήρα (δεν μπορεί μια συνομιλία ψηφιακή ή αναλογική να θεωρηθεί πειστήριο αν δεν έχει ενημερωθεί ο ιδιοκτήτης της και συναινεί σε αυτό). Ο τομέας αυτός λέγεται DIGITAL FORENSICS. Η χρήση κάθε ψηφιακού δεδομένου για να στηριχθεί νομική κατηγορία απέναντι σε οποιοδήποτε πρέπει να τηρεί τα παραπάνω, αλλιώς θεωρείται νομικά ΑΚΥΡΗ. Αν, δηλαδή, το οποιοδήποτε νομικό ή φυσικό πρόσωπο στηριχθεί αποκλειστικά και μόνο σε ένα κείμενο που βρίσκεται στο διαδίκτυο, σε κοινωνικά δίκτυα, σε προσωπικό ημερολόγιο (blog) και τα λοιπά μέσα χρήσης διαδικτύου, τότε απλά δεν έχει υπόθεση. Η μόνη εξαίρεση στον κανόνα είναι οι περιπτώσεις συκοφαντίας καθώς σ΄αυτή την περίπτωση η νομική ευθύνη μεταφέρεται στον ιδιοκτήτη του χώρου που θα αποδειχτεί με "φυσικά στοιχεία" ότι του ανήκει ο χώρος και φέρει την ευθύνη ελέγχου δημοσιεύσεων. Δεν είναι data mining απλά, καθώς τα στοιχεία που βρίσκουν θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν ως πειστήρια ενοχής οικονομικών παραβάσεων και όχι απλά για την δημιουργία ενός προφίλ ή μιας βάσης δεδομένων. Ακόμα τώρα και σε περιπτώσεις ασφαλείας, οι πληροφορίες από κοινωνικά δίκτυα είναι και πάλι χωρίς σοβαρή νομική υπόσταση και χρησιμοποιούνται ως δείκτες " points/flags" για να συνδυαστούν με άλλα πιο καίρια και επίσημα στοιχεία.
Γιατί όμως δεν θεωρούνται έγκυρα ως νομικά στοιχεία/πειστήρια τέτοιες πληροφορίες από τα κοινωνικά δίκτυα; Είναι μάλλον απλό:
1. Δεν διαθέτουν προφανώς εγκυρότητα, καθώς η οποιαδήποτε φωτογραφία μπορεί να αλλοιωθεί ή ακόμα και να δείχνει κάτι που δεν είναι πραγματικό σε υπόσταση όπως ισχυρίζεται εκείνος που την ανέβασε. Απλό παράδειγμα είναι κάποιος που έχει βγάλει φωτογραφία πάνω σε γιοτ/κότερο. Τα ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν: είναι δικό του; είναι νοικιασμένο; μήπως είναι ακόμα και photoshop; Η υπόσταση της φωτιγραφίας δεν μπορεί να διασφαλιστεί ως προς το validity-integrity. Άρα σαν μοναδικό πειστήριο δεν μπορεί να σταθεί πουθενά.
2. Ιδιωτικότητα. Η χρήση/επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων χωρίς την ΡΗΤΗ συναίνεση του ιδιοκτήτη είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ. Αυτό σημαίνει πώς η λήψη μιας φωτογραφίας ενός ατόμου ακόμα και αν έχει μπει δημόσια, αν γίνει διαχείριση της για να προσβληθούν ευαίσθητα δεδομένα (οικονομικά π.χ) χωρίς άδεια εισαγγελέα είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ. Αυτός είναι νόμος του Ελληνικού κράτους. Ο εισαγγελέας για να επέμβει πρέπει να υπάρχει έγκλημα ή υποψία αυτόφωρου εγκλήματος. Προληπτικά δηλαδή η χρήση φωτογραφιών από όποιο μέσο χωρίς συναίνεση και χωρίς νομική άδεια από Αρχή είναι διπλά παράνομη. Αυτό σημαίνει και πάλι πώς ως μοναδικό πειστήριο και πάλι δεν ευσταθεί.
Εδώ κάποιος θα μπορούσε να με ρωτήσει πώς κάνουν χρήση των στοιχείων αυτών στις ΗΠΑ. Όντως στις ΗΠΑ κάνουν χρήση και μάλιστα έντονη. Όμως μόνο ως pointer/flag και πάντα σε συνδυασμό με πραγματικά στοιχεία. Δηλαδή, αν πάω στις Μπαχάμες και βάλω φωτογραφία, θα το δουν και θα διασταυρώσουν τα εισιτήρια που έκλεισα, αποδείξεις για το μέρος/ξενοδοχείο που έμεινα, χρήση πιστωτικής/χρεωστικής κάρτας για αυτά που αγόρσα στις διακοπές μου σε συνδυασμό με όσα δήλωσα ως εισόδημα και στην πορεία θα βγάλουν πόρισμα. Μια διαδικασία λοιπόν που θέλει τρομερή επεξεργασία και διασταύρωση με πολλαπλά συστήματα που θα διασυνδέονται με κρατικούς servers. Αυτά συμβαίνουν στις ΗΠΑ διότι στην Ελλάδα ο έλεγχος σε αυτό το επίπεδο προφανώς και ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Φυσικά δεν υπάρχει και η τεχνογνωσία για αυτό στο δημόσιο τομέα. Θυμίζω εδώ το φιάσκο με την λίστα Lagarde που πήγε από γραφείο σε γραφείο χωρίς τήρηση διαδικασιών και νομικών ακολουθιών και αχρηστεύθηκε δια παντός σαν πειστήριο. Μόνο σαν pointer/flag έχει μια μικρή αξία σήμερα.
Με απλά λόγια και για να μην κουράζω περισσότερο το φιλόδοξο, όπως μας ενημερώνουν, πρόγραμμα του Υπουργείου Οικονομικών με την ονομασία «Κώδικας:24ώρες» για την πάταξη της φοροδιαφυγής με πληροφορίες από κοινωνικά δίκτυα, είναι ακόμα ένα εδάφιο για το ωραιότατο κωμικό ανθολόγιο που διατηρεί η κυβέρνηση με πολλές παρόμοιες δηλώσεις που αφορούν ειδικά θέματα τεχνολογίας.
Αλέξανδρος Νίκλαν, Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
http://www.geopolitics.com.gr/2016/08/24.html
Γιατί όμως δεν θεωρούνται έγκυρα ως νομικά στοιχεία/πειστήρια τέτοιες πληροφορίες από τα κοινωνικά δίκτυα; Είναι μάλλον απλό:
1. Δεν διαθέτουν προφανώς εγκυρότητα, καθώς η οποιαδήποτε φωτογραφία μπορεί να αλλοιωθεί ή ακόμα και να δείχνει κάτι που δεν είναι πραγματικό σε υπόσταση όπως ισχυρίζεται εκείνος που την ανέβασε. Απλό παράδειγμα είναι κάποιος που έχει βγάλει φωτογραφία πάνω σε γιοτ/κότερο. Τα ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν: είναι δικό του; είναι νοικιασμένο; μήπως είναι ακόμα και photoshop; Η υπόσταση της φωτιγραφίας δεν μπορεί να διασφαλιστεί ως προς το validity-integrity. Άρα σαν μοναδικό πειστήριο δεν μπορεί να σταθεί πουθενά.
2. Ιδιωτικότητα. Η χρήση/επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων χωρίς την ΡΗΤΗ συναίνεση του ιδιοκτήτη είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ. Αυτό σημαίνει πώς η λήψη μιας φωτογραφίας ενός ατόμου ακόμα και αν έχει μπει δημόσια, αν γίνει διαχείριση της για να προσβληθούν ευαίσθητα δεδομένα (οικονομικά π.χ) χωρίς άδεια εισαγγελέα είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ. Αυτός είναι νόμος του Ελληνικού κράτους. Ο εισαγγελέας για να επέμβει πρέπει να υπάρχει έγκλημα ή υποψία αυτόφωρου εγκλήματος. Προληπτικά δηλαδή η χρήση φωτογραφιών από όποιο μέσο χωρίς συναίνεση και χωρίς νομική άδεια από Αρχή είναι διπλά παράνομη. Αυτό σημαίνει και πάλι πώς ως μοναδικό πειστήριο και πάλι δεν ευσταθεί.
Εδώ κάποιος θα μπορούσε να με ρωτήσει πώς κάνουν χρήση των στοιχείων αυτών στις ΗΠΑ. Όντως στις ΗΠΑ κάνουν χρήση και μάλιστα έντονη. Όμως μόνο ως pointer/flag και πάντα σε συνδυασμό με πραγματικά στοιχεία. Δηλαδή, αν πάω στις Μπαχάμες και βάλω φωτογραφία, θα το δουν και θα διασταυρώσουν τα εισιτήρια που έκλεισα, αποδείξεις για το μέρος/ξενοδοχείο που έμεινα, χρήση πιστωτικής/χρεωστικής κάρτας για αυτά που αγόρσα στις διακοπές μου σε συνδυασμό με όσα δήλωσα ως εισόδημα και στην πορεία θα βγάλουν πόρισμα. Μια διαδικασία λοιπόν που θέλει τρομερή επεξεργασία και διασταύρωση με πολλαπλά συστήματα που θα διασυνδέονται με κρατικούς servers. Αυτά συμβαίνουν στις ΗΠΑ διότι στην Ελλάδα ο έλεγχος σε αυτό το επίπεδο προφανώς και ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Φυσικά δεν υπάρχει και η τεχνογνωσία για αυτό στο δημόσιο τομέα. Θυμίζω εδώ το φιάσκο με την λίστα Lagarde που πήγε από γραφείο σε γραφείο χωρίς τήρηση διαδικασιών και νομικών ακολουθιών και αχρηστεύθηκε δια παντός σαν πειστήριο. Μόνο σαν pointer/flag έχει μια μικρή αξία σήμερα.
Με απλά λόγια και για να μην κουράζω περισσότερο το φιλόδοξο, όπως μας ενημερώνουν, πρόγραμμα του Υπουργείου Οικονομικών με την ονομασία «Κώδικας:24ώρες» για την πάταξη της φοροδιαφυγής με πληροφορίες από κοινωνικά δίκτυα, είναι ακόμα ένα εδάφιο για το ωραιότατο κωμικό ανθολόγιο που διατηρεί η κυβέρνηση με πολλές παρόμοιες δηλώσεις που αφορούν ειδικά θέματα τεχνολογίας.
Αλέξανδρος Νίκλαν, Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
http://www.geopolitics.com.gr/2016/08/24.html
No comments :
Post a Comment