Η φράση «ο βιασμός της Ευρώπης», δεν αποτελεί πλέον ένα σχήμα λόγου με πολιτική και ιδεολογική σημασία. Έγινε μία φράση με κυριολεκτική σημασία. Οι ευρωπαίες γυναίκες, σε όλα τα πλάτη και μήκη της Ευρώπης, βιάζονται σεξουαλικά από στίφη που το καθεστώς της πολιτικής ορθότητας αποκαλεί ''άτομα με μεταναστευτικό υπόβαθρο'' και ''παράτυπους μετανάστες''. Ταυτόχρονα, μικρά παιδιά μεγαλώνουν μέσα σε οικογένειες ομοφυλόφιλων ζευγαριών οι οποίες αποκαλούνται ''εναλλακτικές μορφές οικογένειας''. Τα καθεστώτα όχι μόνον δεν αντιτάσσονται σε όλη αυτή την κατάσταση, αλλά την υποβοηθούν με χίλιους δύο τρόπους φανερούς ή κρυφούς. Είναι πλέον προφανές ότι μία κάστα πολιτικών αποτελούμενη από ανθρώπους κτηνώδεις, διανοητικά και ψυχικά ανάπηρους, σεξουαλικά ανώμαλους, συνεπικουρουμένη από σιχαμένους δημοσιογράφους, έχει πάρει τα ηνία της εξουσίας σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Όσον αφορά τους λαούς αυτών των χωρών, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας, βρίσκονται σε μία άθλια πνευματική και νοητική κατάσταση: εάν ένα πολιτικό κόμμα ψυχανώμαλων τους υποσχεθεί ότι θα τους δώσει κανένα φράγκο να βάλουν στην τσέπη τους, θα το ψηφίσουν αδιαφορώντας για τα πάντα. Σατανιστές να βγουν και να πουν ότι θα αυξήσουν τους μισθούς, μπορεί να κερδίσουν εκλογές και να γίνουν κυβέρνηση. Ξεφτιλισμένες κοινωνίες, που σχεδόν με κάνουν να χαίρομαι για τα βάσανα τους. Βιασμοί, ληστείες, φόνοι, ανώμαλα ήθη, φτώχια: Άξιος ο μισθός σας δημοκράτες! Κάποιοι διερωτώνται πως και γιατί οι Σύριοι ''πρόσφυγες'' έπαθαν αμόκ, και άρχισαν να βιάζουν ή παρενοχλούν σεξουαλικά όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Η απάντηση είναι απλή: διότι ήξεραν που έρχονταν. Πως το ήξεραν; Κοιτάξτε την φωτογραφία και θα καταλάβετε! Γνώριζαν δηλαδή ότι η Ευρώπη έχει μεταμορφωθεί σε ένα ηλίθιο ανδρόγυνο που θέλει διακαώς να ΒΙΑΣΤΕΙ! Ίσως κάποιοι να νομίζουν ότι εδώ στον Θεόδοτο γράφουμε για να ''πληροφορήσουμε τον κόσμο'', ή για να ''αλλάξουμε τη νοοτροπία'' του: μακριά από εμάς τέτοιες ουτοπίες και ψευδαισθήσεις. Γράφουμε μόνον για μια ''παρέα'' αναγνωστών, για λίγους με τους οποίους μοιραζόμαστε την επιθυμία της γνώσης και της επικοινωνίας, όμως γράφουμε και για εμάς τους ίδιους. Δεν περιμένουμε τίποτα από τον ''κόσμο'' ούτε τώρα, ούτε ποτέ. Στην σύγχρονη Ελλάδα των βουβαλιών, η μόνη πολιτική και φιλοσοφική τοποθέτηση ήταν: μνημονιακός ή αντι-μνημονιακός; Άντε, απαντήστε λοιπόν, να δούμε ποια θέση παίρνετε επιτέλους σε αυτό το… ύψιστο υπαρξιακό ερώτημα! Εάν είστε αντι-μνημονιακός σημαίνει ότι έχετε δεχθεί το ιερό βάπτισμα, όλες οι αμαρτίες σας συγχωρούνται, εξαγνίζεστε ακόμη και για τις πρωκτικές σας περιπέτειες με τον κόσμο των φυτών της οικογένειας των σελινοειδών. Μήπως αντίθετα είστε μνημονιακός; δεν πειράζει, μην ταράζεστε και εσείς εξαγνισμένος είστε, θα έχετε τους λόγους σας, μη βγούμε από την Ευρώπη, αλλοίμονο, αύριο θα έχετε τη ευτυχία να λέτε ότι η κόρη σας βιάστηκε διότι είναι ευρωπαία, και ο γιος σας παντρεύτηκε με ένα Βέλγο, γιατί εσείς είστε από πάντα μία …οικογένεια ευρωπαίων. Όμως και όλοι εμείς, αγαπητοί αναγνώστες, δεν πρέπει να ταραζόμαστε: Ίσως η αντίσταση στο ρεύμα να μην είναι χρήσιμη σε κάθε ιστορική περίοδο. Φανταστείτε να ζούσαμε το 1400 στην Κωνσταντινούπολη και να φωνάζαμε για το επερχόμενο τέλος της Ανατολικής Αυτοκρατορίας: ανώφελες θα ήταν οι φωνές μας, μάταιες οι προσπάθειες μας. Το ρεύμα όταν αποκτήσει ορμή, δεν το σταματάς. Για να γίνει ασυγκράτητο αυτό το ρεύμα, ''αγωνίστηκαν ηρωικά'', ''επιφανείς'' προσωπικότητες εδώ και πολλές δεκαετίες: Στη Φραγκφούρτη το 1923, μία ομάδα της διασποράς των ''εκλεκτών'', στις μασονικές στοές των Παρισίων, στα κτήρια της Wall Street, στα φαγοπότια των κομματικών στρατών, στα τηλεοπτικά στούντιο, στα πανεπιστήμια. Στο Θεόδοτο έχουμε μιλήσει αναλυτικά για όλα αυτά. Αλλά προπαντός, αυτό το ρεύμα βρήκε περάσματα και ανοιχτούς χώρους για να τρέξει και να γιγαντωθεί εντός των ψυχικών μας εδαφών, εδάφη χωρίς ρίζες και ιερή βλάστηση, πώς να σταματήσουν το ρεύμα;
Φίλοι αναγνώστες, μην περιμένετε τη σωτηρία, την επίλυση, τη χαραυγή. Το τέλος να προσμένετε, με ανακούφιση, χαρά και ξεγνοιασιά.
Θεόδωρος Λάσκαρης
http://theodotus.blogspot.gr/2016/01/blog-post_12.html
No comments :
Post a Comment