Εκλογές, ένας αδιέξοδος θεσμός

Έχουμε ακούσει πολλές φορές τους πολιτικάντηδες του κοινοβουλευτισμού να λένε πως η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα εννοώντας τις εκλογές. Κατ’ αυτούς η λαϊκή ετυμηγορία ξεκαθαρίζει το τοπίο και οδηγεί σε κυβερνητική σταθερότητα. Η λαϊκή κυριαρχία δίνει λένε την απάντηση στις δύσκολες καταστάσεις και επιλύει την εκάστοτε πολιτική κρίση.  Δεν υπάρχει κάτι πιο ψευδές από το παραπάνω. Πριν επτά μήνες ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είχε καταφέρει να πάρει ένα ισχυρό ποσοστό και να κυβερνήσει με τους ΑΝ.ΕΛ. Και όμως, οι πολιτικές κωλοτούμπες στο θέμα του μνημονίου και η αποχώρηση μερίδος βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος από τις επιλογές του πρωθυπουργού οδήγησαν την χώρα σε νέες εκλογές. Δηλαδή η διέξοδος των εκλογών του Ιανουαρίου κατέστησαν σε σύντομο χρονικό διάστημα αδιέξοδο, που μας οδηγούν στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Άρα καμία πολιτική σταθερότητα δεν εξασφαλίζουν οι εκλογές, καθώς οι πολιτικάντηδες από πολιτικές σκοπιμότητες και ιδεολογικές παρωπίδες ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις. Οι νέες αυτές εκλογές θα φέρουν και πάλι την τερατογέννηση, καθώς κόμματα που σήμερα αλληλοκατηγορούνται και έχουν διαφορετικές ιδεολογικές κατευθύνσεις θα αναγκαστούν να συνασπιστούν κάτω από την μέγγενη του μνημονίου. Βεβαίως οι πολιτικάντηδες θα αρχίσουν να ερμηνεύουν κατά το δοκούν τα εκλογικά αποτελέσματα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Χαρακτηριστική περίπτωση της κατά το δοκούν ερμηνείας υπήρξε και αυτή του δημοψηφίσματος. Ο πρωθυπουργός ερμήνευσε το ΟΧΙ ως όχι σε συγκεκριμένη συμφωνία και όχι ως έξοδο από το ευρώ και τα μνημόνια. Ο σύντροφος Λαφαζάνης και λοιποί αντιμνημονιακοί μίλησαν για ξεκάθαρη στάση του λαού εναντίον των μνημονίων. Συνεπώς πως συνάγεται ότι τα δημοψηφίσματα και οι εκλογές μας βγάζουν από τα αδιέξοδα, αφού ο καθένας αναλόγως των συμφερόντων του ερμηνεύει όπως θέλει το αποτέλεσμα της κρίσεως του λαού; Για να έχουμε όμως και καλό ερώτημα από πού και ως που εκφράζεται η λαϊκή κυριαρχία; Στις εκλογές πρώτο κόμμα είναι η απόχη το άκυρο και το λευκό. Τα κόμματα παίρνουν μια σχετική και όχι την απόλυτη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Πως λοιπόν ένας συνασπισμός κομμάτων (ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΑΝ.ΕΛ) που αποτελούν το 40% (στην ουσία το 30% του ελληνικού λαού με αναγωγή στα άκυρα, τα λευκά και την αποχή) καταλαμβάνουν την εξουσία; Για ποια λαϊκή κυριαρχία μας μιλούν; Φυσικά οι πολιτικάντηδες την επομένη των εκλογών θα πουν την γνωστή ρήση: «ο λαός μίλησε» και κατόπιν μια μειονότητα θα κυβερνά την πλειονότητα… Σε αυτά να προσθέσουμε την σπατάλη χρημάτων για την διεξαγωγή των εκλογών, τις πελατειακές σχέσεις που αναπτύσσονται εξ’ αιτίας των εκλογών, τα μίση και τα πάθη που αναζωπυρώνουν, την στάση του εμπορίου και την εξακολούθηση της πολιτικής αστάθειας.

Κατά τα άλλα όμως η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα… Αδιέξοδα όμως έχει ο λαός που σιγοβράζει… Ενθυμηθείτε με.

Γεώργιος Καραμαδούκης