Στις 5 Σεπτεμβρίου επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στο Παρίσι, Place de la République, μία “μεγάλη εκδήλωση”, φυσικά ''αυθόρμητη'', ''χωρίς αρχηγούς'', οργανωμένη από ''απλούς πολίτες'', υπέρ της απεριόριστης υποδοχής μεταναστών από την Συρία και το Ιράκ και «ενάντια στις περιοριστικές πολιτικές των χωρών που εναντιώνονται στους πρόσφυγες». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε, αλλά δεν ήταν καθόλου μεγάλη. Ήταν μια αποτυχία. Αποδεικνύοντας ότι το κύμα συγκίνησης που δημιουργήθηκε για να προωθήσει μία ανεξέλεγκτη πολιτική μετανάστευσης είναι τεχνητό, όπως εξάλλου όλο το μαζικό μεταναστευτικό φαινόμενο εναντίον της Ευρώπης. Ακόμη πιο ενδιαφέρον: γνωρίζετε ποιος ήταν ο προαγωγός αυτής της εκδήλωσης; Ποιος θα το έλεγε; Ένας σαραντάχρονος ντοκιμαντερίστας (λέει ο ίδιος), ειδικός στο marketing, που ζει κανονικά στην Ουκρανία. Εβραίος. Ονομάζεται Raphael Glucksmann.
Glucksmann υιός και πατέρας
Το επίθετο του θα ξυπνήσει μνήμες στους γηραιότερους. Πράγματι ο φιλελεύθερος- ελευθεριακός χωρίς σύνορα Raphael είναι γιός του André Glucksmann. Πρόσωπο καίριας σημασίας. Ο πατέρας –δεξιά στην φωτογραφία, δίπλα στον απόγονο του-υπήρξε ο αρχηγός (μαζί με τον Bernard Henry Lévy) του πολύ διαφημισμένου κινήματος των ''Nouveaux Philosophes'': νέοι εβραϊκής καταγωγής που αναδειχτήκαν ως κόκκινοι ταραξίες το ’68 (να μην ξεχνάμε τον Cohn-Bendit) και προκάλεσαν την απόσυρση του στρατηγού De Gaulle. Τότε ήταν στην άκρα αριστερά και υπερασπιστές της ''πολιτισμικής επανάστασης '' του Μάο. Μετά, πιο αργά, στα τέλη του’70, ιδού η μεταμόρφωση: γίνονται κριτικοί του σοβιετικού κομουνισμού, τώρα πλέον σε παρακμή, και προστάτες των κυνηγημένων αντιφρονούντων στην σοβιετική ένωση.
Glucksmann & Cohn-Bendit
Επιτυχημένος συγγραφέας, ο μπαμπάς Glucksmann, γερνώντας, γίνεται μαζί με τον Bernard Kouchner -ποιος θα το έλεγε;- φιλοατλαντιστής, υπερασπιστής των ''ανθρωπιστικών πολέμων'' όπως ο Bernard-Henri Lévy. Συμμερίζεται το PNAC (Project for a New American Century),την αμερικανό-ισραηλινή ''δεξαμενή σκέψης'' που τάσσεται υπέρ ενός επανοπλισμού της Αμερικής ώστε να ξεκινήσει νέους πολέμους στην μέση ανατολή, και προέβλεψε την αναγκαιότητα ενός νέου ''Pearl Harbor” ώστε η Αμερική να το χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία για να αρχίσει αυτούς τους πολέμους. (πρόβλεψη που πραγματοποιήθηκε την 11η Σεπτεμβρίου). Το 2007 ο Glucksmann υποστήριξε τον Sarkozy. Το 2009, ο πρώην Μαοϊστής έγραψε ένα άρθρο στην Le Monde προς υπεράσπιση της γενοκτονικής επιχείρησης του Ισραήλ εναντίον της Γάζας, επιχείρηση που ονομάστηκε ''Συμπαγές Μολύβι''.
Σήμερα ο André -78 ετών- συμμετέχει σε μία ''δεξαμενή σκέψης'' των Παρισίων, φανερά neocon, τον Cercle de l’Oratoire, μαζί με τον Kouchner. Ένας πραγματικός τεχνίτης της μεταμόρφωσης που θα τον ζήλευε ακόμη και ο Zelig του Woody Allen. Πόση έκπληξη αλήθεια θα νοιώσουμε μαθαίνοντας ότι ο γιός αυτού του ταλαντούχου πατέρα, ο Raphael, υποδεικνύεται στους Παρισινούς κύκλους που ''μετράνε'', ως πράκτορας της CIA; Ορισμός περισσότερο συνοπτικός παρά βιαστικός. Πράγματι, ο Raphael Glucksmann υπήρξε ένας από τους πιο στενούς συμβούλους του Γεωργιανού προέδρου Mikhail Saakasvili. Όταν αυτός το καλοκαίρι του 2008, με σιωνιστική παρακίνηση, και με όπλα, στρατιωτικούς συμβούλους, εκπαιδευτές ακόμη και υπουργούς εβραίους (Γεωργιανής υπηκοότητας) στην κυβέρνηση του, αποπειράθηκε να καταλάβει τις δύο Ρωσόφωνες επαρχίες Αμπζαχία και Οσσετία του βορρά. Απόπειρα που ο Πούτιν απέτρεψε μέσα σε λίγες ώρες συγκρούσεων.
Όλα αυτά είναι χρήσιμα για να καταλάβουμε ότι:
1. Ο παθογόνος εβραϊκός διεθνισμός είναι η ψυχή της πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ, μεταλλασσόμενες σε αυτοκρατορία του χάους.
2. Ο ίδιος διεθνισμός υπό το ανθρωπιστικό ένδυμα, βρίσκεται πίσω από το μεγάλο κίνημα για την αποδοχή των μεταναστών στην Ευρώπη. Φυσικά το Ισραήλ εξαιρείται από αυτόν τον ''ανθρωπιστικό διεθνισμό'': τους μετανάστες τους διώχνει. Την πολιτιστική ταυτότητα πρέπει να την χάσουν οι άλλοι: οι Ευρωπαίοι.
Ο Raphael Glucksmann μετακινείται μεταξύ των σικ, ελευθεριακών–διεθνιστικών κύκλων του Παρισιού και της Ουκρανίας, της οποίας πείρε την υπηκοότητα και όπου κατοικεί: για να είναι κοντά στον μεγάλο φίλο του Saakasvili που, εξαιτίας καταγγελιών για διαφθορά, τοποθετήθηκε να κάνει τον κυβερνήτη της Οδησσού. Και ιδού στην παρέα ο Marquardt, ο μουσουλμάνος του Νταβός: Ο Saakachvili και ο Glucksmann είναι και οι δύο φίλοι με ένα άλλο πρόσωπο, και αυτός σαραντάρης, ο οποίος θεωρείται πράκτορας της CIA στη Γαλλία (πάντως οικείος της Πρεσβείας) και εβραϊκής καταγωγής: Félix Marquardt. Γόνος που γεννήθηκε πλούσιος (ο πατέρας του είναι τραπεζίτης επενδύσεων και η μητέρα του έχει μία τεράστια γκαλερί τέχνης στο Place des Vosges), σταθερός φιλοξενούμενος του Φόρουμ του Νταβός εδώ και μια δεκαετία, δημιουργός των Diners de l’Atlantique, ένα ''γεύμα'' για ''ατλαντικές προσωπικότητες'' . Αυτό δεν τον εμπόδισε να δηλώσει ότι ''ασπάστηκε'' το Ισλάμ, φυσικά ένα Ισλάμ ''ατλαντικό'', κάτι που του επιτρέπει να παρουσιάζεται στην τηλεόραση καταγγέλλοντας τους Γάλλους πολίτες, ειδικά εκείνους που συμπαθούν το Front National, ως ισλαμοφοβικούς. Ο Marquardt έχει τρία διαβατήρια: Γερμανικό, Αυστριακό, Αμερικανικό. Το 2013, εν όψει των ευρωπαϊκών εκλογών, συνεργάστηκε με τον Cohn -Bendit “για να κινητοποιήσει τους Ευρωπαίους να εγκαταλείψουν την παντοδυναμία του έθνους-κράτους και να αποδεχθούν μία πραγματική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση”. Τι να εννοεί άραγε με την φράση «πραγματική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση»; Το είπε, κραυγάζοντας, ο φίλος του Raphael Glucksmann σε μία πρόσφατη συζήτηση στην Γαλλική τηλεόραση: μιλούσαν για τα σχολεία και για την Le Pen που επέκρινε την διαγραφή της Γαλλικής ταυτότητας από τα σχολικά κείμενα. Ο Glucksmann λέει: «... το σχέδιο του ρεπουμπλικανικού σχολείου [αναφέρεται στην Γαλλική Επανάσταση] ήταν ένα σχέδιο ξεριζωμού. Ήταν ένα πολιτικό σχέδιο που είχε ως στόχο να απομακρύνει τα παιδιά από το καμπαναριό(την εκκλησία), από την ύπαιθρο, από την τοπική ταυτότητα! Ήταν το σχέδιο της δημιουργίας ''πολιτών'', ήταν το αντίθετο του αντιδραστικού εγχειρήματος που μας προτείνεται στις κάλπες ,αν κερδίσει το Εθνικό Μέτωπο.» Δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος.
Και αυτό που συμβαίνει τώρα, είναι ένα σχέδιο ξεριζωμού των ευρωπαϊκών ταυτοτήτων, των καμπαναριών τους, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, στο όνομα του ανθρωπισμού, δεν έχει σημασία: οι προπαγανδιστικές αιτιολογήσεις αλλάζουν, το σχέδιο ανατροπής της ανθρώπινης φύσης δεν αλλάζει. Στους Χριστιανούς που με διαβάζουν, προειδοποιώ: όπως βλέπετε το σχέδιο δεν είναι χριστιανικό. Όταν ο Πάπας προσκαλεί να φιλοξενηθούν οι ξένοι μουσουλμάνοι σε κάθε ενορία, εντάσσεται στον ''κόσμο''. Ακόμη χειρότερα, εντάσσεται στην παγκοσμιοποίηση που μας επιβάλλει το χάσιμο των ταυτοτήτων μας. Εξάλλου ο Πάπας εργάζεται σε όλα τα πεδία για να στερήσει την Εκκλησία από την ιστορική, δογματική, θρησκευτική ταυτότητά της, για να την διαλύσει σε έναν ''φιλάνθρωπο'' προτεσταντισμό χωρίς περιεχόμενο, εκτός από την ελεημοσύνη και τον οικολογισμό. Και είναι γι΄ αυτό ακριβώς το λόγο που η εκκλησία θα τελειώσει-και θα τελειώσει σε τραγωδία, με τις ιεραρχίες της διωγμένες και σκοτωμένες-διότι εντάχθηκε στον κόσμο, εκείνο τον κόσμο για τον οποίο ο Ιησούς «δεν παρακάλεσε» (Κατά Ιωάννην, 17: 9). Αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση.
Άρθρο του Maurizio Blondet
Μετάφραση-επιμέλεια Ιωάννης Αυξεντίου
http://theodotus.blogspot.gr/2015/09/blog-post_18.html
Glucksmann υιός και πατέραςΤο επίθετο του θα ξυπνήσει μνήμες στους γηραιότερους. Πράγματι ο φιλελεύθερος- ελευθεριακός χωρίς σύνορα Raphael είναι γιός του André Glucksmann. Πρόσωπο καίριας σημασίας. Ο πατέρας –δεξιά στην φωτογραφία, δίπλα στον απόγονο του-υπήρξε ο αρχηγός (μαζί με τον Bernard Henry Lévy) του πολύ διαφημισμένου κινήματος των ''Nouveaux Philosophes'': νέοι εβραϊκής καταγωγής που αναδειχτήκαν ως κόκκινοι ταραξίες το ’68 (να μην ξεχνάμε τον Cohn-Bendit) και προκάλεσαν την απόσυρση του στρατηγού De Gaulle. Τότε ήταν στην άκρα αριστερά και υπερασπιστές της ''πολιτισμικής επανάστασης '' του Μάο. Μετά, πιο αργά, στα τέλη του’70, ιδού η μεταμόρφωση: γίνονται κριτικοί του σοβιετικού κομουνισμού, τώρα πλέον σε παρακμή, και προστάτες των κυνηγημένων αντιφρονούντων στην σοβιετική ένωση.
Glucksmann & Cohn-BenditΕπιτυχημένος συγγραφέας, ο μπαμπάς Glucksmann, γερνώντας, γίνεται μαζί με τον Bernard Kouchner -ποιος θα το έλεγε;- φιλοατλαντιστής, υπερασπιστής των ''ανθρωπιστικών πολέμων'' όπως ο Bernard-Henri Lévy. Συμμερίζεται το PNAC (Project for a New American Century),την αμερικανό-ισραηλινή ''δεξαμενή σκέψης'' που τάσσεται υπέρ ενός επανοπλισμού της Αμερικής ώστε να ξεκινήσει νέους πολέμους στην μέση ανατολή, και προέβλεψε την αναγκαιότητα ενός νέου ''Pearl Harbor” ώστε η Αμερική να το χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία για να αρχίσει αυτούς τους πολέμους. (πρόβλεψη που πραγματοποιήθηκε την 11η Σεπτεμβρίου). Το 2007 ο Glucksmann υποστήριξε τον Sarkozy. Το 2009, ο πρώην Μαοϊστής έγραψε ένα άρθρο στην Le Monde προς υπεράσπιση της γενοκτονικής επιχείρησης του Ισραήλ εναντίον της Γάζας, επιχείρηση που ονομάστηκε ''Συμπαγές Μολύβι''.
Σήμερα ο André -78 ετών- συμμετέχει σε μία ''δεξαμενή σκέψης'' των Παρισίων, φανερά neocon, τον Cercle de l’Oratoire, μαζί με τον Kouchner. Ένας πραγματικός τεχνίτης της μεταμόρφωσης που θα τον ζήλευε ακόμη και ο Zelig του Woody Allen. Πόση έκπληξη αλήθεια θα νοιώσουμε μαθαίνοντας ότι ο γιός αυτού του ταλαντούχου πατέρα, ο Raphael, υποδεικνύεται στους Παρισινούς κύκλους που ''μετράνε'', ως πράκτορας της CIA; Ορισμός περισσότερο συνοπτικός παρά βιαστικός. Πράγματι, ο Raphael Glucksmann υπήρξε ένας από τους πιο στενούς συμβούλους του Γεωργιανού προέδρου Mikhail Saakasvili. Όταν αυτός το καλοκαίρι του 2008, με σιωνιστική παρακίνηση, και με όπλα, στρατιωτικούς συμβούλους, εκπαιδευτές ακόμη και υπουργούς εβραίους (Γεωργιανής υπηκοότητας) στην κυβέρνηση του, αποπειράθηκε να καταλάβει τις δύο Ρωσόφωνες επαρχίες Αμπζαχία και Οσσετία του βορρά. Απόπειρα που ο Πούτιν απέτρεψε μέσα σε λίγες ώρες συγκρούσεων.
Όλα αυτά είναι χρήσιμα για να καταλάβουμε ότι:
1. Ο παθογόνος εβραϊκός διεθνισμός είναι η ψυχή της πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ, μεταλλασσόμενες σε αυτοκρατορία του χάους.
2. Ο ίδιος διεθνισμός υπό το ανθρωπιστικό ένδυμα, βρίσκεται πίσω από το μεγάλο κίνημα για την αποδοχή των μεταναστών στην Ευρώπη. Φυσικά το Ισραήλ εξαιρείται από αυτόν τον ''ανθρωπιστικό διεθνισμό'': τους μετανάστες τους διώχνει. Την πολιτιστική ταυτότητα πρέπει να την χάσουν οι άλλοι: οι Ευρωπαίοι.
Ο Raphael Glucksmann μετακινείται μεταξύ των σικ, ελευθεριακών–διεθνιστικών κύκλων του Παρισιού και της Ουκρανίας, της οποίας πείρε την υπηκοότητα και όπου κατοικεί: για να είναι κοντά στον μεγάλο φίλο του Saakasvili που, εξαιτίας καταγγελιών για διαφθορά, τοποθετήθηκε να κάνει τον κυβερνήτη της Οδησσού. Και ιδού στην παρέα ο Marquardt, ο μουσουλμάνος του Νταβός: Ο Saakachvili και ο Glucksmann είναι και οι δύο φίλοι με ένα άλλο πρόσωπο, και αυτός σαραντάρης, ο οποίος θεωρείται πράκτορας της CIA στη Γαλλία (πάντως οικείος της Πρεσβείας) και εβραϊκής καταγωγής: Félix Marquardt. Γόνος που γεννήθηκε πλούσιος (ο πατέρας του είναι τραπεζίτης επενδύσεων και η μητέρα του έχει μία τεράστια γκαλερί τέχνης στο Place des Vosges), σταθερός φιλοξενούμενος του Φόρουμ του Νταβός εδώ και μια δεκαετία, δημιουργός των Diners de l’Atlantique, ένα ''γεύμα'' για ''ατλαντικές προσωπικότητες'' . Αυτό δεν τον εμπόδισε να δηλώσει ότι ''ασπάστηκε'' το Ισλάμ, φυσικά ένα Ισλάμ ''ατλαντικό'', κάτι που του επιτρέπει να παρουσιάζεται στην τηλεόραση καταγγέλλοντας τους Γάλλους πολίτες, ειδικά εκείνους που συμπαθούν το Front National, ως ισλαμοφοβικούς. Ο Marquardt έχει τρία διαβατήρια: Γερμανικό, Αυστριακό, Αμερικανικό. Το 2013, εν όψει των ευρωπαϊκών εκλογών, συνεργάστηκε με τον Cohn -Bendit “για να κινητοποιήσει τους Ευρωπαίους να εγκαταλείψουν την παντοδυναμία του έθνους-κράτους και να αποδεχθούν μία πραγματική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση”. Τι να εννοεί άραγε με την φράση «πραγματική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση»; Το είπε, κραυγάζοντας, ο φίλος του Raphael Glucksmann σε μία πρόσφατη συζήτηση στην Γαλλική τηλεόραση: μιλούσαν για τα σχολεία και για την Le Pen που επέκρινε την διαγραφή της Γαλλικής ταυτότητας από τα σχολικά κείμενα. Ο Glucksmann λέει: «... το σχέδιο του ρεπουμπλικανικού σχολείου [αναφέρεται στην Γαλλική Επανάσταση] ήταν ένα σχέδιο ξεριζωμού. Ήταν ένα πολιτικό σχέδιο που είχε ως στόχο να απομακρύνει τα παιδιά από το καμπαναριό(την εκκλησία), από την ύπαιθρο, από την τοπική ταυτότητα! Ήταν το σχέδιο της δημιουργίας ''πολιτών'', ήταν το αντίθετο του αντιδραστικού εγχειρήματος που μας προτείνεται στις κάλπες ,αν κερδίσει το Εθνικό Μέτωπο.» Δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος.Και αυτό που συμβαίνει τώρα, είναι ένα σχέδιο ξεριζωμού των ευρωπαϊκών ταυτοτήτων, των καμπαναριών τους, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, στο όνομα του ανθρωπισμού, δεν έχει σημασία: οι προπαγανδιστικές αιτιολογήσεις αλλάζουν, το σχέδιο ανατροπής της ανθρώπινης φύσης δεν αλλάζει. Στους Χριστιανούς που με διαβάζουν, προειδοποιώ: όπως βλέπετε το σχέδιο δεν είναι χριστιανικό. Όταν ο Πάπας προσκαλεί να φιλοξενηθούν οι ξένοι μουσουλμάνοι σε κάθε ενορία, εντάσσεται στον ''κόσμο''. Ακόμη χειρότερα, εντάσσεται στην παγκοσμιοποίηση που μας επιβάλλει το χάσιμο των ταυτοτήτων μας. Εξάλλου ο Πάπας εργάζεται σε όλα τα πεδία για να στερήσει την Εκκλησία από την ιστορική, δογματική, θρησκευτική ταυτότητά της, για να την διαλύσει σε έναν ''φιλάνθρωπο'' προτεσταντισμό χωρίς περιεχόμενο, εκτός από την ελεημοσύνη και τον οικολογισμό. Και είναι γι΄ αυτό ακριβώς το λόγο που η εκκλησία θα τελειώσει-και θα τελειώσει σε τραγωδία, με τις ιεραρχίες της διωγμένες και σκοτωμένες-διότι εντάχθηκε στον κόσμο, εκείνο τον κόσμο για τον οποίο ο Ιησούς «δεν παρακάλεσε» (Κατά Ιωάννην, 17: 9). Αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση.
Άρθρο του Maurizio Blondet
Μετάφραση-επιμέλεια Ιωάννης Αυξεντίου
http://theodotus.blogspot.gr/2015/09/blog-post_18.html
No comments :
Post a Comment