Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το χρέος. Ούτε κατ΄ ελάχιστον. Τα σημαντικότερα προβλήματα της Χώρας μας, με σειρά προτεραιότητας, είναι:
1. το δημογραφικό, καθώς σε λίγες δεκαετίες θα είμαστε μόνο γέροι σε αυτή τη χώρα,
2. το ασφαλιστικό, που κοστίζει 27 δισ. ευρώ ετησίως εκ των οποίων 8 δισ. δίδονται σε συνταξιούχους κάτω των 62 ετών και 2 δισ. ευρώ δίδονται σε συνταξιούχους κάτω των 55 ετών, που συχνά έχουν και άλλα εισοδήματα και δεν τα χρειάζονται αυτά τα χρήματα,
3. η διαφθορά και η γραφειοκρατία που κοστίζουν πάνω από 13% του ΑΕΠ ετησίως,
4. οι αγκυλώσεις της Δικαιοσύνης που μας καθιστούν Φαρ Ουέστ στα όρια της αρνησιδικίας
5. η οικονομική ανελευθερία που καταρακώνει οποιαδήποτε παραγωγική πρωτοβουλία του ιδιωτικού τομέα, με κλειστά επαγγέλματα και 12.000 σελίδες φορολογικό κώδικα που αλλάζει κάθε 6 μήνες, και
6. η μη-ανταποδοτικότητα των φόρων που πάνε στο βαρέλι χωρίς πάτο του πελατειακού κράτους και των κρατικοδίαιτων "επιχειρηματιών"
Το κράτος δεν σέβεται τους πολίτες. Τους χρησιμοποιεί απλά ως φορολογική ύλη για βρώση και τέρψη των κρατικοδίαιτων. Αν θέλετε να μιλάμε για Μεταρρυθμίσεις, τότε εννοούμε να διορθώσουμε ως χώρα τα παραπάνω.
Η κατάργηση της τράπεζας θεμάτων δεν εμπίπτει πουθενά στα παραπάνω. Ούτε η πρόσληψη 300.000 πρόσθετων στο κράτος να μεταφέρουν χαρτιά από το ένα γραφείο δημόσιας υπηρεσίας στο άλλο. Όταν αρχίσει η κυβέρνηση να μιλάει για τις πραγματικές Μεταρρυθμίσεις, τότε θα αρχίσω να ακούω προσεκτικά. Ακόμα λέξη δεν έχω ακούσει πάντως...
Ως δήθεν “Σαρωτική Μεταρρύθμιση” κάποιοι έχουν κάνει σημαία τους τον πόλεμο στη φοροδιαφυγή. Εδώ και δεκαετίες. Γιατί δεν πιάνεται λοιπόν η φοροδιαφυγή, μετά από τόσες προσπάθειες, τόσα χρόνια; Η απάντηση είναι δυσάρεστη: επείδη δεν μπορεί να πιαστεί, και να παραμείνουμε μια σχετικά ελεύθερη οικονομία δυτικού τύπου. Οι δυτικές οικονομίες έχουν μια “δομική φοροδιαφυγή” της τάξεως του 16%, η οποία για να πέσει κάτω από αυτό το κατώφλι προϋποθέτει μετάλλαξη του οικονομικού μοντέλου σε εκείνο ολοκληρωτικών καθεστώτων, τύπου Βόρειας Κορέας, όπου όντως έχει 0% φοροδιαφυγή, διότι δεν υπάρχει χρήμα για να φοροδιαφύγει, δεν υπάρχουν παράνομες δραστηριότητες, δεν υπάρχει πορνεία, δεν υπάρχει μαύρη εργασία, διότι οι δρακόντιοι νόμοι τιμωρούν τους παραβάτες με θάνατο από πεινασμένα σκυλιά. Η φοροδιαφυγή στην Γερμανία είναι περίπου 20% της οικονομίας, και στις ΗΠΑ είναι περίπου 19%. Καμία ελεύθερη οικονομία δεν έχει φοροδιαφυγή κάτω από 16%. Στην Ελλάδα, βάσει μιας μελέτης του 2009 του Πανεπιστημίου του Σικάγο, με στοιχεία στεγαστικών μιας μόνο Ελληνικής Τράπεζας όπου συγκρίνανε τη δόση του στεγαστικού με το 40% του δηλωμένου εισοδήματος (δηλαδή μπαρούφες), μας λένε ότι έχουμε φοροδιαφυγή 24%. Φυσικά όποιος πιστεύει ότι σήμερα συνεχίζει η Ελληνική οικονομία και έχει το επίπεδο φοροδιαφυγής που είχε το 2009, προφανώς ζει σε άλλη χώρα. Για να πάμε στο 0% δεν το συζητάμε (όπως εξηγώ παρακάτω, όχι γιατί είναι ανέφικτο αλλά γιατί είναι οικονομικά ασύμφορο).
Άντε λοιπόν και πιάσαμε το 4% που μας χωρίζει υποθετικά από το επίπεδο φοροδιαφυγής στη Γερμανία. Άντε πιάσαμε και το άλλο 1%-2% που μας χωρίζει από τις ΗΠΑ (λέμε και καμιά κουταμάρα). Αυτό θα μας δώσει σε πρόσθετους φόρους το 1/3 του 6% του ΑΕΠ, δηλαδή 3,6 δις ευρώ το χρόνο. Αν δημιουργήσουμε φοροσυλλεκτικό μηχανισμό όπως των ΗΠΑ, όμως! Τα υπόλοιπα χρήματα τα οποία μας λείπουν, πού θα τα βρούμε; Αν αποφασίσουμε να πιάσουμε το επίπεδο φοροδιαφυγής του 0%, δηλαδή αλλάξουμε οικονομικό μοντέλο, το ΑΕΠ μας θα πέσει από τα σημερινά 180 δις ευρώ, πιθανόν στα 50 δις, ίσως και παρακάτω. Οι φόροι που θα μπορεί να μαζέψει η οικονομία μας όταν το ΑΕΠ θα είναι 50 δις, θα είναι κατά πολύ μικρότεροι από το 25% αυτών που μαζεύει τώρα! Όποιος είναι πρόθυμος να γίνουμε Βόρεια Κορέα για να έχουμε 0% φοροδιαφυγή, να το πει να του μαζέψουμε ρεφενέ τα λεφτά για το εισιτήριο. Με το επίπεδο οικονομικής ελευθερίας που έχουμε στην κλίμακα του Heritage Foundation του 2015, βρισκόμαστε ανάμεσα στο Μπανγκλαντές και το Σουρινάμ. Για να πάμε προς Δανία μεριά χρειαζόμαστε Μεταρρυθμίσεις όπως αυτές που είναι γραμμένες παραπάνω, και όχι 300.000 προσλήψεις στο δημόσιο. Ήδη είμαστε στο 54/100 της κλίμακας οικονομικής ελευθερίας και στη θέση 130 στους 166 κάτω από το Σουρινάμ και ακριβώς πάνω από το Μπανγκλαντές, με βαθμολόγηση μικρότερη 50/100 να είναι τα απολυταρχικά καθεστώτα. Με τον Παγκόσμιο μέσο όρο στο 65/100 και τις ελεύθερες οικονομίες πάνω από 80/100 έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να γίνουμε ελεύθερη οικονομία, αλλά λίγο για να γίνουμε απολυταρχική. Μα, είμαστε σοβαροί επιτέλους; Είναι κοροϊδία ειδικά για τους ελεύθερους επαγγελματίες, που πρέπει να δώσουν νταβατζηλίκι 5,5 χιλιάρικα στο ΤΕΒΕ, 650 ευρώ τέλος επιτηδεύματος και 26% από το πρώτο ευρώ, και προκαταβολή φόρου 55% για την επόμενη χρονιά, και μετά πρέπει να ζήσουν την οικογένειά τους με 250 ευρώ το μήνα!
Του Άγη ΒερούτηΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ: http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=4861001&nid=2220672
1. το δημογραφικό, καθώς σε λίγες δεκαετίες θα είμαστε μόνο γέροι σε αυτή τη χώρα,
2. το ασφαλιστικό, που κοστίζει 27 δισ. ευρώ ετησίως εκ των οποίων 8 δισ. δίδονται σε συνταξιούχους κάτω των 62 ετών και 2 δισ. ευρώ δίδονται σε συνταξιούχους κάτω των 55 ετών, που συχνά έχουν και άλλα εισοδήματα και δεν τα χρειάζονται αυτά τα χρήματα,
3. η διαφθορά και η γραφειοκρατία που κοστίζουν πάνω από 13% του ΑΕΠ ετησίως,
4. οι αγκυλώσεις της Δικαιοσύνης που μας καθιστούν Φαρ Ουέστ στα όρια της αρνησιδικίας
5. η οικονομική ανελευθερία που καταρακώνει οποιαδήποτε παραγωγική πρωτοβουλία του ιδιωτικού τομέα, με κλειστά επαγγέλματα και 12.000 σελίδες φορολογικό κώδικα που αλλάζει κάθε 6 μήνες, και
6. η μη-ανταποδοτικότητα των φόρων που πάνε στο βαρέλι χωρίς πάτο του πελατειακού κράτους και των κρατικοδίαιτων "επιχειρηματιών"
Το κράτος δεν σέβεται τους πολίτες. Τους χρησιμοποιεί απλά ως φορολογική ύλη για βρώση και τέρψη των κρατικοδίαιτων. Αν θέλετε να μιλάμε για Μεταρρυθμίσεις, τότε εννοούμε να διορθώσουμε ως χώρα τα παραπάνω.
Η κατάργηση της τράπεζας θεμάτων δεν εμπίπτει πουθενά στα παραπάνω. Ούτε η πρόσληψη 300.000 πρόσθετων στο κράτος να μεταφέρουν χαρτιά από το ένα γραφείο δημόσιας υπηρεσίας στο άλλο. Όταν αρχίσει η κυβέρνηση να μιλάει για τις πραγματικές Μεταρρυθμίσεις, τότε θα αρχίσω να ακούω προσεκτικά. Ακόμα λέξη δεν έχω ακούσει πάντως...
Ως δήθεν “Σαρωτική Μεταρρύθμιση” κάποιοι έχουν κάνει σημαία τους τον πόλεμο στη φοροδιαφυγή. Εδώ και δεκαετίες. Γιατί δεν πιάνεται λοιπόν η φοροδιαφυγή, μετά από τόσες προσπάθειες, τόσα χρόνια; Η απάντηση είναι δυσάρεστη: επείδη δεν μπορεί να πιαστεί, και να παραμείνουμε μια σχετικά ελεύθερη οικονομία δυτικού τύπου. Οι δυτικές οικονομίες έχουν μια “δομική φοροδιαφυγή” της τάξεως του 16%, η οποία για να πέσει κάτω από αυτό το κατώφλι προϋποθέτει μετάλλαξη του οικονομικού μοντέλου σε εκείνο ολοκληρωτικών καθεστώτων, τύπου Βόρειας Κορέας, όπου όντως έχει 0% φοροδιαφυγή, διότι δεν υπάρχει χρήμα για να φοροδιαφύγει, δεν υπάρχουν παράνομες δραστηριότητες, δεν υπάρχει πορνεία, δεν υπάρχει μαύρη εργασία, διότι οι δρακόντιοι νόμοι τιμωρούν τους παραβάτες με θάνατο από πεινασμένα σκυλιά. Η φοροδιαφυγή στην Γερμανία είναι περίπου 20% της οικονομίας, και στις ΗΠΑ είναι περίπου 19%. Καμία ελεύθερη οικονομία δεν έχει φοροδιαφυγή κάτω από 16%. Στην Ελλάδα, βάσει μιας μελέτης του 2009 του Πανεπιστημίου του Σικάγο, με στοιχεία στεγαστικών μιας μόνο Ελληνικής Τράπεζας όπου συγκρίνανε τη δόση του στεγαστικού με το 40% του δηλωμένου εισοδήματος (δηλαδή μπαρούφες), μας λένε ότι έχουμε φοροδιαφυγή 24%. Φυσικά όποιος πιστεύει ότι σήμερα συνεχίζει η Ελληνική οικονομία και έχει το επίπεδο φοροδιαφυγής που είχε το 2009, προφανώς ζει σε άλλη χώρα. Για να πάμε στο 0% δεν το συζητάμε (όπως εξηγώ παρακάτω, όχι γιατί είναι ανέφικτο αλλά γιατί είναι οικονομικά ασύμφορο).
Άντε λοιπόν και πιάσαμε το 4% που μας χωρίζει υποθετικά από το επίπεδο φοροδιαφυγής στη Γερμανία. Άντε πιάσαμε και το άλλο 1%-2% που μας χωρίζει από τις ΗΠΑ (λέμε και καμιά κουταμάρα). Αυτό θα μας δώσει σε πρόσθετους φόρους το 1/3 του 6% του ΑΕΠ, δηλαδή 3,6 δις ευρώ το χρόνο. Αν δημιουργήσουμε φοροσυλλεκτικό μηχανισμό όπως των ΗΠΑ, όμως! Τα υπόλοιπα χρήματα τα οποία μας λείπουν, πού θα τα βρούμε; Αν αποφασίσουμε να πιάσουμε το επίπεδο φοροδιαφυγής του 0%, δηλαδή αλλάξουμε οικονομικό μοντέλο, το ΑΕΠ μας θα πέσει από τα σημερινά 180 δις ευρώ, πιθανόν στα 50 δις, ίσως και παρακάτω. Οι φόροι που θα μπορεί να μαζέψει η οικονομία μας όταν το ΑΕΠ θα είναι 50 δις, θα είναι κατά πολύ μικρότεροι από το 25% αυτών που μαζεύει τώρα! Όποιος είναι πρόθυμος να γίνουμε Βόρεια Κορέα για να έχουμε 0% φοροδιαφυγή, να το πει να του μαζέψουμε ρεφενέ τα λεφτά για το εισιτήριο. Με το επίπεδο οικονομικής ελευθερίας που έχουμε στην κλίμακα του Heritage Foundation του 2015, βρισκόμαστε ανάμεσα στο Μπανγκλαντές και το Σουρινάμ. Για να πάμε προς Δανία μεριά χρειαζόμαστε Μεταρρυθμίσεις όπως αυτές που είναι γραμμένες παραπάνω, και όχι 300.000 προσλήψεις στο δημόσιο. Ήδη είμαστε στο 54/100 της κλίμακας οικονομικής ελευθερίας και στη θέση 130 στους 166 κάτω από το Σουρινάμ και ακριβώς πάνω από το Μπανγκλαντές, με βαθμολόγηση μικρότερη 50/100 να είναι τα απολυταρχικά καθεστώτα. Με τον Παγκόσμιο μέσο όρο στο 65/100 και τις ελεύθερες οικονομίες πάνω από 80/100 έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να γίνουμε ελεύθερη οικονομία, αλλά λίγο για να γίνουμε απολυταρχική. Μα, είμαστε σοβαροί επιτέλους; Είναι κοροϊδία ειδικά για τους ελεύθερους επαγγελματίες, που πρέπει να δώσουν νταβατζηλίκι 5,5 χιλιάρικα στο ΤΕΒΕ, 650 ευρώ τέλος επιτηδεύματος και 26% από το πρώτο ευρώ, και προκαταβολή φόρου 55% για την επόμενη χρονιά, και μετά πρέπει να ζήσουν την οικογένειά τους με 250 ευρώ το μήνα!
Του Άγη ΒερούτηΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ: http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=4861001&nid=2220672
No comments :
Post a Comment