Ταυτόχρονα σου κάνει ελέγχους σε βάθος δεκαετίας ζητώντας "στοιχεία" όπως με ποια τα είχες, ποιά σε φιλοξενούσε στο σπίτι της, τι καιρό έκανε στην υπό εξέταση περίοδο, να παρουσιάσεις τους λογαριασμούς κινητής τηλεφωνίας που με βεβαιότητα έχεις πετάξει, γατί απλούστατα δεν το ήξερες ότι θα είσαι υποψήφιος για το Rycker's Island, οπότε μετα ανακαλύπτουν ότι έκρυψες 10 ευρώ με τα οποία πήρες δρακουλίνια το 2005, και έτσι σου καταλογίζουν φοροδιαφυγή, σου παίρνουν το σπίτι και σε βάζουν φυλακή. Αυτό είναι καταπάτηση κάθε έννοιας ελευθερίας. Επαναφέρουν τον καιρό της Τουρκοκρατίας, προφανώς για αυτό μας έχουν πρήξει με τα τουρκικά σήριαλ.
Μια σημαντική αποκάλυψη έκανε η Ομοσπονδία Ελληνικών Συνδέσμων Νέων Επιχειρηματιών για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει το υπουργείο Οικονομικών τους Ελληνες φορολογούμενους, επικαλούμενη μάλιστα και επίσημα στοιχεία του ίδιου του υπουργείου. Σύμφωνα με τα όσα ανακοινώθηκαν σήμερα, το υπουργείο Οικονομικών, μέσα στο 2012, κατέθεσε 26.645 ποινικές προσφυγές εναντίον φορολογουμένων για φοροδιαφυγή και ληξιπρόθεσμα χρέη. Οπως αναφέρουν αναλογεί μία προσφυγή ανά 424 κατοίκους, ενώ τις ΗΠΑ η ανάλογη αντιστοιχία είναι μία ανά 103.000 κατοίκους και στη Μεγάλη Βρετανία είναι μία ανά 111.510 κατοίκους. Η ΟΕΣΥΝΕ κάνει λόγο για δικομανία του ελληνικού κράτους, ενώ όπως επισημαίνει στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο επικεφαλής της ομάδας Θεσμικών Παρεμβάσεων και Προτάσεων της ΟΕΣΥΝΕ, Βαγγέλης Αχιλλόπουλος, η τάση είναι αυξητική. Κατά τον κ. Αχιλλόπουλο, αν κάποιος επισκεφτεί μια αίθουσα ποινικού δικαστηρίου, διαπιστώνει εύκολα ότι οι κατηγορούμενοι για φορολογικά θέματα «καταδικάζονται με διαδικασίες 2-3 λεπτών έκαστος, χωρίς να εξετάζεται αν υπήρχε δόλος στις πράξεις τους. Αρκεί για τον δικαστή μια βεβαίωση της εφορίας ότι ο κατηγορούμενος οφείλει το «χ» ποσό για να τον καταδικάσει, χωρίς καν να εξετάσει αν ο κατηγορούμενος έχει εισπράξει ποτέ το ποσό, για το οποίο είχε κληθεί να αποδώσει φόρο».
Αυτό συμβαίνει διότι, στην Ελλάδα, λογίζεται ως έσοδο το δεδουλευμένο και όχι το εισπραχθέν. Με απλά λόγια, αν κάποιος εκδώσει παρασταστικό επί πιστώσει για σημαντικό ποσόν, χωρίς να λάβει ποτέ τα χρήματα, αυτό θεωρείται από το κράτος ως φορολογητέα ύλη (το λεγόμενο λογιστικό σύστημα «accruals based», που βασίζεται στις δεδουλεμένες πράξεις. Σε ΗΠΑ και Βρετανία αντίθετα, πολίτες και επιχειρήσεις μπορούν να επιλέξουν -μέχρι ένα ύψος τζίρου- το «cash based» σύστημα, με βάση τις εκκαθαρισμένες πράξεις, ήτοι τα εισπραχθέντα). Επιπλέον, η αμερικανική νομοθεσία μεριμνά για το λεγόμενο «Economic Hardship» (οικονομική δυσχέρεια). Αυτό σημαίνει ότι, ενώ η IRS έχει, π.χ., τη δυνατότητα να κατασχέσει την περιουσία ενός οφειλέτη, αν αυτός μπορεί να αποδείξει πως αυτή η ενέργεια δύναται να προκαλέσει ζημιά στον ίδιο ή στα προστατευόμενα μέλη του, εφαρμόζονται «ανακουφιστικές» ρυθμίσεις, που φθάνουν μέχρι σημείου ολικής διαγραφής των οφειλών. «Επιπρόσθετα, καμιά ποινική διαδικασία δεν μπορεί να ξεκινήσει στις ΗΠΑ χωρίς ικανά αποδεικτικά στοιχεία, που να δείχνουν στην εισαγγελία πως ο κατηγορούμενος αποδεδειγμένα προέβη σε δόλιες ενέργειες έναντι της εφορίας», ισχυρίζεται ο κ. Αχιλλόπουλος.
Τι να πούμε εμείς μετά από όλα αυτά; Μην νομίζει κανείς ότι θα συμβαίνουν σε άλλους, όλων θα έρθει η σειρά. Όταν οι νόμοι είναι ασαφείς, εύκολα γίνονται εκβιασμοί.
Tμήμα ειδήσεων defencnet.gr
Το να είσαι μικρομεσαίος στην Ελλάδα του 2013 αποτελεί αδίκημα.
Σε περίπτωση όμως που είσαι μικρομεσαίος, που χάνει χρήματα από τη δραστηριότητά του, όπως το 85% των ελληνικών επιχειρήσεων, τότε δεν είναι απλό αδίκημα αλλά κακούργημα, ποινικά κολάσιμο! Τιμωρείται με ατελείωτες ώρες απλήρωτης εργασίας σε απίστευτα σκληρές συνθήκες, με συχνότατο αποτέλεσμα το έσοδο από την ουσιαστικά απλήρωτη εργασία σου να υπολείπεται των αυθαίρετων απαιτήσεων που ορθώνει το κράτος απέναντί σου. Με τελική κατάληξη την ποινική σου καταδίκη. Αρνί! Αν είσαι μικρομεσαίος που χάνει χρήματα από την εργασία του, όπως το 85% των μικρομεσαίων πλέον μετά την απώλεια του 45% της ιδιωτικής οικονομίας στην Ελλάδα της κρίσης (το δημόσιο κομμάτι συρρικνώθηκε ελάχιστα), οδεύεις με ολοένα αυξανόμενη ταχύτητα στην κρεατομηχανή του ελληνικού δημοσίου! Μεταξύ φορολόγησης αυθαίρετων αντισυνταγματικών τεκμηρίων για περιουσιακά στοιχεία που απέκτησες από φορολογημένα εισοδήματα προηγούμενων χρόνων, χαράτσια δραστηριότητας, μηνιαίο χαράτσι για δήθεν σύνταξη που δεν θα εισπράξεις ποτέ, και υπηρεσίες υγείας που ακόμα και αν πλήρωνες 20 χρόνια χωρίς να τις χρησιμοποιήσεις, τώρα που ίσως τις χρειάζεται δεν τις έχεις, παρ΄ όλο που δημιουργείται βεβαιωμένη οφειλή για αυτές τις υπηρεσίες ανεξάρτητα αν δεν τις δικαιούσουν, και σου απαγορευόταν η πρόσβαση σε αυτές από το ταμείο του ΟΑΕΕ, που μόνο σκοπό έχει την απασχόληση πολιτικών πελατών και όχι την εξυπηρέτησή σου! Αρνί! Για κάθε έναν που το κράτος πληρώνει χωρίς να εργάζεται, κάποιος άλλος εργάζεται χωρίς να πληρώνεται! Δεν υπάρχει δημόσιο χρήμα -μόνο χρήμα φορολογούμενων! Γι’ αυτό και η υπερφορολόγηση έχει ουσιαστικά βάλει στην κρεατομηχανή τους μικρομεσαίους αδιακρίτως.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι όποιοι μικρομεσαίοι λειτουργούν με τους κανόνες δραστηριοποίησης που ισχύουν στην ελληνική επικράτεια, είναι καταδικασμένοι από το παρόν νομικό καθεστώς να περάσουν από την κρεατομηχανή της βεβαίωσης οφειλών προς το δημόσιο, μεγαλύτερων από αυτές που είναι σε θέση να πληρώσουν. Αργά ή γρήγορα θα ακολουθήσει η δήμευση της όποιας εναπομείνουσας περιουσίας συνεχίζουν να έχουν, προς σίτιση ενός τερατώδους και αντιπαραγωγικού δημοσίου, με επίπεδο διαφθοράς που αυξήθηκε ακόμη και από τον περσινό χρόνο σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας για το 2013, και μέγεθος δημοσίου αμείωτο, για φορολόγηση επιπέδου άνω της Σουηδίας (βλ. "Φόροι 71% στους ελεύθερους επαγγελματίες των 2.000 ευρώ") ενώ τους προσφέρονται υπηρεσίες κατώτερες αυτών της υποσαχάρειας Αφρικής, δηλαδή μηδενικές υπηρεσίες υγείας, όπως καθορίζει η αδυναμία ενημερότητας σε αυθαίρετα υψηλές και αντισυνταγματικές ασφαλιστικές εισφορές. Ενώ σε όλες τις προηγμένες χώρες του κόσμου αναγνωρίζεται ότι το 95% των νέων θέσεων εργασίας δημιουργούνται από τους μικρομεσαίους, και τους διαφυλάττουν ως κόρην οφθαλμού, δίδοντάς τους π.χ. καθεστώς μη χρέωσης ΦΠΑ όπως στην Αγγλία για ποσά ως 100.000 λίρες στερλίνες ετησίως, στην Ελλάδα οι μικρομεσαίοι είναι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.
Μια σημαντική αποκάλυψη έκανε η Ομοσπονδία Ελληνικών Συνδέσμων Νέων Επιχειρηματιών για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει το υπουργείο Οικονομικών τους Ελληνες φορολογούμενους, επικαλούμενη μάλιστα και επίσημα στοιχεία του ίδιου του υπουργείου. Σύμφωνα με τα όσα ανακοινώθηκαν σήμερα, το υπουργείο Οικονομικών, μέσα στο 2012, κατέθεσε 26.645 ποινικές προσφυγές εναντίον φορολογουμένων για φοροδιαφυγή και ληξιπρόθεσμα χρέη. Οπως αναφέρουν αναλογεί μία προσφυγή ανά 424 κατοίκους, ενώ τις ΗΠΑ η ανάλογη αντιστοιχία είναι μία ανά 103.000 κατοίκους και στη Μεγάλη Βρετανία είναι μία ανά 111.510 κατοίκους. Η ΟΕΣΥΝΕ κάνει λόγο για δικομανία του ελληνικού κράτους, ενώ όπως επισημαίνει στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο επικεφαλής της ομάδας Θεσμικών Παρεμβάσεων και Προτάσεων της ΟΕΣΥΝΕ, Βαγγέλης Αχιλλόπουλος, η τάση είναι αυξητική. Κατά τον κ. Αχιλλόπουλο, αν κάποιος επισκεφτεί μια αίθουσα ποινικού δικαστηρίου, διαπιστώνει εύκολα ότι οι κατηγορούμενοι για φορολογικά θέματα «καταδικάζονται με διαδικασίες 2-3 λεπτών έκαστος, χωρίς να εξετάζεται αν υπήρχε δόλος στις πράξεις τους. Αρκεί για τον δικαστή μια βεβαίωση της εφορίας ότι ο κατηγορούμενος οφείλει το «χ» ποσό για να τον καταδικάσει, χωρίς καν να εξετάσει αν ο κατηγορούμενος έχει εισπράξει ποτέ το ποσό, για το οποίο είχε κληθεί να αποδώσει φόρο».
Αυτό συμβαίνει διότι, στην Ελλάδα, λογίζεται ως έσοδο το δεδουλευμένο και όχι το εισπραχθέν. Με απλά λόγια, αν κάποιος εκδώσει παρασταστικό επί πιστώσει για σημαντικό ποσόν, χωρίς να λάβει ποτέ τα χρήματα, αυτό θεωρείται από το κράτος ως φορολογητέα ύλη (το λεγόμενο λογιστικό σύστημα «accruals based», που βασίζεται στις δεδουλεμένες πράξεις. Σε ΗΠΑ και Βρετανία αντίθετα, πολίτες και επιχειρήσεις μπορούν να επιλέξουν -μέχρι ένα ύψος τζίρου- το «cash based» σύστημα, με βάση τις εκκαθαρισμένες πράξεις, ήτοι τα εισπραχθέντα). Επιπλέον, η αμερικανική νομοθεσία μεριμνά για το λεγόμενο «Economic Hardship» (οικονομική δυσχέρεια). Αυτό σημαίνει ότι, ενώ η IRS έχει, π.χ., τη δυνατότητα να κατασχέσει την περιουσία ενός οφειλέτη, αν αυτός μπορεί να αποδείξει πως αυτή η ενέργεια δύναται να προκαλέσει ζημιά στον ίδιο ή στα προστατευόμενα μέλη του, εφαρμόζονται «ανακουφιστικές» ρυθμίσεις, που φθάνουν μέχρι σημείου ολικής διαγραφής των οφειλών. «Επιπρόσθετα, καμιά ποινική διαδικασία δεν μπορεί να ξεκινήσει στις ΗΠΑ χωρίς ικανά αποδεικτικά στοιχεία, που να δείχνουν στην εισαγγελία πως ο κατηγορούμενος αποδεδειγμένα προέβη σε δόλιες ενέργειες έναντι της εφορίας», ισχυρίζεται ο κ. Αχιλλόπουλος.
Τι να πούμε εμείς μετά από όλα αυτά; Μην νομίζει κανείς ότι θα συμβαίνουν σε άλλους, όλων θα έρθει η σειρά. Όταν οι νόμοι είναι ασαφείς, εύκολα γίνονται εκβιασμοί.
Tμήμα ειδήσεων defencnet.gr
Το να είσαι μικρομεσαίος στην Ελλάδα του 2013 αποτελεί αδίκημα.
Σε περίπτωση όμως που είσαι μικρομεσαίος, που χάνει χρήματα από τη δραστηριότητά του, όπως το 85% των ελληνικών επιχειρήσεων, τότε δεν είναι απλό αδίκημα αλλά κακούργημα, ποινικά κολάσιμο! Τιμωρείται με ατελείωτες ώρες απλήρωτης εργασίας σε απίστευτα σκληρές συνθήκες, με συχνότατο αποτέλεσμα το έσοδο από την ουσιαστικά απλήρωτη εργασία σου να υπολείπεται των αυθαίρετων απαιτήσεων που ορθώνει το κράτος απέναντί σου. Με τελική κατάληξη την ποινική σου καταδίκη. Αρνί! Αν είσαι μικρομεσαίος που χάνει χρήματα από την εργασία του, όπως το 85% των μικρομεσαίων πλέον μετά την απώλεια του 45% της ιδιωτικής οικονομίας στην Ελλάδα της κρίσης (το δημόσιο κομμάτι συρρικνώθηκε ελάχιστα), οδεύεις με ολοένα αυξανόμενη ταχύτητα στην κρεατομηχανή του ελληνικού δημοσίου! Μεταξύ φορολόγησης αυθαίρετων αντισυνταγματικών τεκμηρίων για περιουσιακά στοιχεία που απέκτησες από φορολογημένα εισοδήματα προηγούμενων χρόνων, χαράτσια δραστηριότητας, μηνιαίο χαράτσι για δήθεν σύνταξη που δεν θα εισπράξεις ποτέ, και υπηρεσίες υγείας που ακόμα και αν πλήρωνες 20 χρόνια χωρίς να τις χρησιμοποιήσεις, τώρα που ίσως τις χρειάζεται δεν τις έχεις, παρ΄ όλο που δημιουργείται βεβαιωμένη οφειλή για αυτές τις υπηρεσίες ανεξάρτητα αν δεν τις δικαιούσουν, και σου απαγορευόταν η πρόσβαση σε αυτές από το ταμείο του ΟΑΕΕ, που μόνο σκοπό έχει την απασχόληση πολιτικών πελατών και όχι την εξυπηρέτησή σου! Αρνί! Για κάθε έναν που το κράτος πληρώνει χωρίς να εργάζεται, κάποιος άλλος εργάζεται χωρίς να πληρώνεται! Δεν υπάρχει δημόσιο χρήμα -μόνο χρήμα φορολογούμενων! Γι’ αυτό και η υπερφορολόγηση έχει ουσιαστικά βάλει στην κρεατομηχανή τους μικρομεσαίους αδιακρίτως.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι όποιοι μικρομεσαίοι λειτουργούν με τους κανόνες δραστηριοποίησης που ισχύουν στην ελληνική επικράτεια, είναι καταδικασμένοι από το παρόν νομικό καθεστώς να περάσουν από την κρεατομηχανή της βεβαίωσης οφειλών προς το δημόσιο, μεγαλύτερων από αυτές που είναι σε θέση να πληρώσουν. Αργά ή γρήγορα θα ακολουθήσει η δήμευση της όποιας εναπομείνουσας περιουσίας συνεχίζουν να έχουν, προς σίτιση ενός τερατώδους και αντιπαραγωγικού δημοσίου, με επίπεδο διαφθοράς που αυξήθηκε ακόμη και από τον περσινό χρόνο σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας για το 2013, και μέγεθος δημοσίου αμείωτο, για φορολόγηση επιπέδου άνω της Σουηδίας (βλ. "Φόροι 71% στους ελεύθερους επαγγελματίες των 2.000 ευρώ") ενώ τους προσφέρονται υπηρεσίες κατώτερες αυτών της υποσαχάρειας Αφρικής, δηλαδή μηδενικές υπηρεσίες υγείας, όπως καθορίζει η αδυναμία ενημερότητας σε αυθαίρετα υψηλές και αντισυνταγματικές ασφαλιστικές εισφορές. Ενώ σε όλες τις προηγμένες χώρες του κόσμου αναγνωρίζεται ότι το 95% των νέων θέσεων εργασίας δημιουργούνται από τους μικρομεσαίους, και τους διαφυλάττουν ως κόρην οφθαλμού, δίδοντάς τους π.χ. καθεστώς μη χρέωσης ΦΠΑ όπως στην Αγγλία για ποσά ως 100.000 λίρες στερλίνες ετησίως, στην Ελλάδα οι μικρομεσαίοι είναι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.
Επαναλαμβάνω: Για κάθε έναν που το κράτος πληρώνει χωρίς να εργάζεται, κάποιος άλλος εργάζεται χωρίς να πληρώνεται! Το πιο ακραίο παράδειγμα αυτού του είδους, στην ιστορία της ανθρωπότητας, είναι οι σημερινοί μικρομεσαίοι πιασμένοι στην κρεατομηχανή του ελληνικού δημοσίου!
- Αυτοί που υποτίθεται ότι είναι τα “αφεντικά”, εργάζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ, και το βράδυ δεν κοιμούνται από το βάρος των συνθηκών της τοξικής πλέον για αυτούς αγοράς, αυτοί είναι που τελικά θα πάνε και φυλακή και οι περιουσίες που τυχόν τους έχουν απομείνει μετά από δεκάδες χρόνια δουλειάς, θα δημευθούν!
- Αυτοί που πλήρωναν τόσα χρόνια τα ταμεία, τα δικά τους και των υπαλλήλων τους, που έδιναν τους φόρους των ιδίων και των εργαζομένων τους στο κράτος (ενώ ο εργαζόμενος έβλεπε μόνο “τα καθαρά” του),
- Αυτοί που δημιουργούσαν τις θέσεις εργασίας, τον πρόσθετο πλούτο και την υπεραξία της παραγωγικής οικονομίας που πληρώνει για όλους,
- Αυτοί που υφίσταντο το κόστος της διαφθοράς και της τερατώδους και αμείωτης ακόμα και σήμερα γραφειοκρατίας της ελληνικής δημόσιας κρεατομηχανής,
- Αυτοί θα θυσιαστούν ως αρνιά για τη συνέχιση του πάρτι για λίγους ακόμα μήνες στους δήμους, τις δημόσιες υπηρεσίες χωρίς αντικείμενο, και την αναδιανομή σε συνταξιούχους ηλικίας γάμου και άγαμες θυγατέρες.
- Αυτοί οι άμοιροι, οι γελοίοι, τα θύματα της ίδιας τους της απραξίας σε συλλογικό επίπεδο, τα αρνιά!
Οι περισσότερες κοινωνικές ομάδες διαθέτουν συλλογικά όργανα εκπροσώπησης, με στεντόρεια φωνή ειδικότερα εκείνων που λαμβάνουν εξοργιστικά προνόμια εις βάρος των άλλων ως αποδεικνύει η αποτελεσματικότητά τους στην διατήρηση των προνομίων τους εν μέσω της μεγαλύτερης σε διάρκεια και βάθος οικονομικής ύφεσης της δυτικής ιστορίας. Για παράδειγμα, το κράτος, δηλαδή οι φορολογούμενοι, επιδοτούν με τους φόρους τους κατά 16,700 ευρώ ετησίως καθέναν από τους συνταξιούχους της ΔΕΗ, με λιγότερο από 5.000 ευρώ ετησίως καθέναν από τους συνταξιούχους του ΙΚΑ, ενώ οι πρώην μικρομεσαίοι συνταξιούχοι του ΟΑΕΕ επιδοτούνται λιγότερο από τους φόρους που οι ίδιοι οι συνταξιούχοι πληρώνουν, δηλαδή λιγότερο από 2.300 ευρώ ετησίως. Δώρο των συλλογικών οργάνων των μικρομεσαίων! Οι μικρομεσαίοι έχουν και εκείνοι συλλογικά όργανα (πχ το επιεικώς ανύπαρκτο ΕΒΕΑ που μόνο για την είσπραξη των ετήσιων τελών ενδιαφέρεται, και τη μηχανή του ΓΕΜΗ που έστησε για να ταλαιπωρεί τους μικρομεσαίους προσθέτοντας μια παραπάνω διαδικασίες στην ταλαιπωρία τους), που όμως δεν υποστηρίζουν πραγματικά τα συμφέροντά τους, με αποτέλεσμα οι μικρομεσαίοι σήμερα να βρίσκονται στην κρεατομηχανή των τεκμηρίων, των υποχρεωτικών εισφορών για σύνταξη που δεν θα λάβουν, για υπηρεσίες υγείας που δεν έχουν πρόσβαση, και σωρεία άλλων “τεκμαρτών” φόρων αυθαίρετης φορολόγησης. Το ΕΒΕΑ και τα αντίστοιχα ΕΕΑ και ΒΕΑ θα έπρεπε να έχουν ξεσηκώσει το σύμπαν για την άνιση και εξοντωτική υπερφορολόγηση που υπόκεινται οι μικρομεσαίοι προς σίτιση των κομματικών στρατών! Τι έκαναν; “Τουμπεκί” φυσικά! Μόκο!
Υπάρχει λόγος που οι μικρομεσαίοι είναι σήμερα μέσα στην κρεατομηχανή: για παράδειγμα από τα 80.000 μέλη του ΕΒΕΑ, όπου κάθε ΑΕ έχει 3 ψήφους, κάθε ΕΠΕ έχει 2 ψήφους, και κάθε μικρότερη επιχείρηση έχει μια ψήφο, την ηγεσία του ΕΒΕΑ βγάζουν 7.000 ψήφοι. Στις ψηφοφορίες αυτού του επιμελητηρίου δηλαδή, από τις πιθανόν πάνω από 100.000 ψήφους, για την εκλογή της ηγεσίας του ΕΒΕΑ αποφασίζει λιγότερο από 7% των μελών του. Μάλιστα, ενώ η πληρωμή της συνδρομής είναι υποχρεωτική για να διατηρήσει κάποιος εταιρία ή δραστηριότητα στην Ελλάδα, δικαίωμα ψήφου έχουν μόνο όσοι είναι ταμειακά ενήμεροι, που θα είχε έννοια μόνο εφόσον η συνδρομή ήταν μη-υποχρεωτική, και άρα δυνητικά μη πληρωτέα. Το κοντινότερο παράλληλο που θα μπορούσα να σκεφτώ θα ήταν να μην έχει πολιτικά δικαιώματα κάποιος που οφείλει φόρους. Ενώ λοιπόν τα επιμελητήρια των μικρομεσαίων θα έπρεπε να διεκδικούσαν την δίκαιη αντιμετώπισή τους από το παμφάγο ελληνικό κράτος, να κάνουν συλλαλητήρια για τη δίκαια και ίση αντιμετώπισή των μικρομεσαίων, να αντισταθούν στην αποβιομηχάνιση και την αποβιοτεχνοποίηση της χώρας, να κάνουν προσφυγές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και το ΣτΕ για την ίση μεταχείριση των Ελλήνων μικρομεσαίων, σιωπούν! Σιωπούν! Πώς να σταθεί στα πόδια του ο μικρομεσαίος, όταν για τις μονομερώς οριζόμενες συνταξιοδοτικές εισφορές για τον ίδιο τον εαυτό του, και για τα παράνομα και αντισυνταγματικά τεκμήρια σε περιουσία ήδη φορολογημένη, δεν έχουν ξεσηκώσει το σύμπαν οι συλλογικοί φορείς τους; Είναι βολικό οι συλλογικοί φορείς να σιγούν, για να μην στεναχωρούν τις πολιτικές ηγεσίες που τους έβγαλαν. Θυσιάζοντας τους μικρομεσαίους που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν, χρησιμοποιούν την ηγεσία των συλλογικών φορέων για αυτοπροβολή και εφαλτήριο στην πολιτική. Με τη δικαιολογία της σιωπηρής αποδοχής του μύθου της “δήθεν φοροδιαφυγής των μικρομεσαίων” επιτρέπουν την οριζόντια κατακρεούργησή τους στην κρεατομηχανή, λιώνοντας τους νόμιμους και τους δίκαιους με οριζόντια μέτρα, και αφήνοντας τα “λαμόγια” που εικάζουν ότι υπάρχουν, ανενόχλητα. Λες και αν ήταν τόσο μεγάλη η φοροδιαφυγή δεν θα μπορούσαν να την πιάσουν! Μια φενάκη, ένα ψέμα που οι συλλογικοί φορείς αποδέχονται σιωπηρά, για την προσωπική ανέλιξη των ηγεσιών τους, και την όψη της ολόισιας χωρίστρας τους στο γυαλί, θυσιάζοντας σύσσωμη την αδαή τάξη των μικρομεσαίων.
Του Άγη Βερούτη
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1833198
ΣΧΟΛΙΟ "ΙΣΧΥΣ": ΚΙ ΑΝ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟ "ΕΛΛΗΝΙΚΟ" ΚΡΑΤΟΣ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΔΕΙΤΕ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΛΥΘΕΙ Η ΑΠΟΡΙΑ, ΟΠΩΣ ΓΡΑΦΑΜΕ ΚΑΙ ΕΞΗΓΟΥΣΑΜΕ "ΠΡΟΦΗΤΙΚΩΣ" ΗΔΗ ΑΠΟ 16/10/10: http://isxys.blogspot.com/2010/10/blog-post_16.html
No comments :
Post a Comment