Ο κατασκευαστής του αεροσκάφους αναφέρει ότι το Su-35S αποτελεί ένα μαχητικό αεροσκάφος με μεγαλύτερες δυνατότητες από ότι η γενιά των δυτικών μαχητικών που καλείται ως 4 + (Rafale, Eurofighter, Gripen NG, η τελευταία οικογένεια των αμερικανικών αεροσκαφών F-16, F-15 και F/A-18) και μπορεί να συγκριθεί με το αμερικανικό F-22A. Συνεπώς, σύμφωνα με τους Ρώσους αναφέρεται ότι ανήκει στη γενιά 4++. Το μαχητικό που θα απασχολήσει τις Δυτικές αεροπορικές δυνάμεις, όπως και τους χρήστες Δυτικών μαχητικών, τις επόμενες δύο δεκαετίες. Ένα καλό μαχητικό πρέπει να διαθέτει εξελιγμένα όπλα και ένα καλό ραντάρ. Υψηλή ταχύτητα, ικανότητα ταχείας αναρρίχησης και μεγάλη εμβέλεια. Το Su-35S κάνει το διεθνές ντεμπούτο του στο φετεινό «χρυσό» 50ο αεροπορικό σαλόνι στο Παρίσι - μια αναδρομή στο πρόγραμμα ανάπτυξης αυτού του αεροσκάφους, όπως και στο πρόγραμμα απόκτησής του από την Ρωσική Πολεμική Αεροπορία. Μαχητικά αεροσκάφη υπό την ονομασία Su-35 έχουν παρουσιαστεί επανειλημμένα σε διεθνείς αεροπορικές επιδείξεις στο παρελθόν, τα οποία ήταν κατά κανόνα τροποποιήσεις του Su-27M. Το μαχητικό αναχαίτισης Su-27 (ονομασία ΝΑΤΟ: «Flanker») είναι ένα από τα πιο ευέλικτα μαχητικά αεροσκάφη παγκοσμίως. Το αεροσκάφος έχει καταρρίψει μια σειρά από παγκόσμια ρεκόρ αναρρίχησης. Στη βασική έκδοσή του είναι εξοπλισμένο με οκτώ τόνους προηγμένων οπλικών συστημάτων αναχαίτισης, έχει ένα επιχειρησιακό φάσμα 3.000 χιλιομέτρων και μια ανώτατη ταχύτητα από περίπου 2.300 χλμ/ώρα.
Η ανάπτυξη του σοβιετικού αεροσκάφους άρχισε το 1969, στην Δύση έγινε ευρέως γνωστό το Σεπτέμβριο του 1987, όπως ένα ρωσικό αεροσκάφος αναχαίτισε με έναν ιδιαίτερα «επιθετικό τρόπο» ένα νορβηγικό αεροσκάφο περιπολίας πάνω από τη Θάλασσα του Μπάρεντς. Με τον καιρό έγινε σαφές ότι θα ήταν απαραίτητη μια σημαντική βελτίωση για να συνεχίσει να είναι ανταγωνιστικό στην παγκόσμια αγορά. Το 2000 ξεκίνησε η ανάπτυξη ενός νέου μέλους της οικογένειας Su-27, με την ονομασία Su-35 να έχει διατηρηθεί. Το Su-35BM παρουσιάστηκε στα διεθνή φόρα για πρώτη φορά το 2003 στο Ντουμπάι. Κατά κάποιον τρόπο, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα οφείλεται η γέννησή του μαχητικού Su-37 (Τ10Μ-11, No. 711) - περαιτέρω ανάπτυξη του Su-27M και η έκδοση εξαγωγής Su-35. Το 1993, το αεροσκάφος προσφέρθηκε προς την Πολεμική Αεροπορία των ΗΑΕ, σε έναν διαγωνισμό για 60 προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη πολλαπλού ρόλου. Το πρώτο πρωτότυπο Su-35BM (Νο. 901) έκανε την παρθενική του πτήση στις 19 Φεβρουαρίου 2008, με πιλότο τον Σεργκέι Μόγκνταν και συπλήρωσε 40 εξόδους έως τις αρχές Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Το δεύτερο πρωτότυπο Sukhoi Su-35 (Νο. 902) ολοκλήρωσε την παρθενική του πτήση στο Κομσομόλσκ-oν-Aμουρ της ρωσικής Άπω Ανατολής στις 2 Οκτωβρίου 2008, με πιλότο και πάλι τον Σεργκέι Μόγκνταν. Το αεροσκάφος βασίζεται στο Su-27SM, και έτσι η Ρωσική Πολεμική Αεροπορία χρησιμοποίησαν αρχικά τον όρο Su-27SM2. Κατά τη διάρκεια μιας δοκιμαστικής πτήσης στις 14 Απριλίου 2009 απωλέσθηκε το τρίτο πρωτότυπο (Νο. 904 - το Νο. 903 ήταν μια άτρακτος επίγειων δοκιμών). Το πρόγραμμα καθυστέρησε για μερικούς μήνες, όπως το Νο. 904 ήταν το πρώτο πλήρως εξοπλισμένο πρωτότυπο. Παρ 'όλα αυτά, στο τέλος του 2009 ήταν σε θέση να ξεκινήσει η παραγωγή σειράς για τη Ρωσική Πολεμική Αεροπορία, με το πρόγραμμα ανάπτυξης να έχει συπληρώσει αρχές του 2013 περί τις 1.000 πτητικές ώρες.
Τα εξωτερικά χαρακτηριστικά το κάνουν να ξεχωρίζει με το μάτι ελαφρώς από τα άλλα αεροσκάφη της οικογένειας Su-27/Su-30. Στην πραγματικότητα όμως, οι διαφορές είναι πολυάριθμες. Η αεροδυναμική διαμόρφωση παρουσιάζει μια παραδοσιακή διάταξη, παρόμοια με το SU-27, αλλά σε αντίθεση με το Su-30MKI, δεν έχει κάναρντ. Η άτρακτος παρουσιάζεται στο σύνολό της αρκετά βελτιωμένη, αυξάνοντας έτσι το μέγιστο βάρος απογείωσης στα 38.800 kg, ωστόσο, με τη μείωση του βάρους των ηλεκτρονικών συστημάτων και αισθητήρων, το κενό βάρος παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητο - 16.500 kg. Το κεντρικό τμήμα της άνω επιφάνειας της ατράκτου στερείται ενός αερόφρενου, όπως υπάρχει στο Su-27, με τη δουλειά του να την έχει αναλάβει μια διαφορική εκτροπή των πηδαλίων. Το ριναίο σύστημα προσγείωσης αποτελείται από δύο τροχούς, αντί ενός, ενώ στο εσωτερικό του - έχουν τροποποιηθεί τα πάντα. Σχεδόν όλα τα στοιχεία της δομής, των συστημάτων του, του κινητήρα, της σουίτας ηλεκτρονικών και όπλων, έχουν τροποποιηθεί με εκτεταμένη χρήση σχεδιαστικών λύσεων που έχουν δανειστεί από το σημερινό πρόγραμμα ανάπτυξης του μαχητικού πέμπτης γενιάς PAK FA. Αυτό είναι που θέλει το Su-35, κατ 'ουσίαν, να είναι ένα νέο αεροσκάφος. Τροποποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό βάσει της απαίτησης για ωφέλιμη ζωή έως 6.000 πτητικών ωρών ή 30 έτη (ανά 1.500 ώρες μια μεγάλη επιθεώρηση), εφαρμόζοντας την τελευταία λέξη της τεχνολογίας στον τομέα των ηλεκτρονικών συστημάτων. Κατά τα επόμενα χρόνια, η Ρωσική Πολεμική Αεροπορία θα παρατάξει σχεδόν 50 εξελιγμένα μαχητικά αεροσκάφη πολλαπλού ρόλου Su-35S παραγωγής στο εργοστάσιο αεροσκαφών Κομσομόσλκ-oν-Aμουρ, θυγατρικό σχήμα της εταιρείας Sukhoi. Σύμφωνα με τον Douglas Barrie του Διεθνούς Ινστιτούτου για Στρατηγικές Μελέτες του Λονδίνου (γνωστότερου ως IISS), είναι το πρώτο ουσιαστικό βήμα για την ενίσχυση της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας και πρόκειται για αεροσκάφη που θα γεφυρώσουν τη σημερινή δύναμη μέχρι την περίοδο ένταξης των PAK-FA.
Το πρώτο πρωτότυπο παραγωγής παραδόθηκε στην Ρωσική Πολεμική Αεροπορία πριν από δύο χρόνια για δοκιμές, και το 2012 η ολοκλήρωση της πρώτης φάσης δοκιμών οδήγησε στην αποδοχή του αεροσκάφους και την εκκίνηση της παραγωγικής πλήρους ρυθμού. Μέχρι σήμερα, η Ρωσική Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε 10 προ-παραγωγής αεροσκάφη για την αξιολόγηση και εκπαίδευση στο πτητικό κέντρο στην πόλη Λίπετσκ. Λίγο αργότερα, τα πρώτα Su-35S θα γίνουν ευπρόσδεκτα στην αεροπορική βάση Κουμπίνκα στην περιοχή της Μόσχας, όπου είναι να αντικαταστήσουν το Su-27 της θρυλικής ομάδας ακροβατικών «Ρώσοι Ιππότες». Επιπλέον, έχει ληφθεί μια προκαταρκτική απόφαση σχετικά με τη σκοπιμότητα της πώλησης μιας παρτίδα των Su-35 στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Οι συνομιλίες με άλλους δυνητικούς αγοραστές στη Νοτιοανατολική Ασία, την Αφρική, την Μέση Ανατολή και τη Νότια Αμερική, βρίσκονται σε εξέλιξη. Η σύμβαση για τα 48 Sukhoi Su-35S της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας που προβλέπει την παράδοση αυτών μέχρι το 2015, υπεγράφη στην αεροπορική επίδειξη MAKS 2009 τον Αύγουστο του 2009. Τον Απρίλιο του 2009, το πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti επικαλέσθηκε «πηγές ελεύθερης πρόσβασης» που υπολόγιζαν το κόστος «flyaway» ενός SU-35S σε περίπου 65 εκατομμύρια δολάρια. Η αξία της σύμβασης για την προμήθεια 48 SU-35S (και τεσσάρων Su-30M2) για την Ρωσική Πολεμική Αεροπορία αναφέρθηκε με «πάνω από 80 δισεκατομμύρια ρούβλια» - περίπου 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Το πρώτο αεροσκάφος σύμφωνα με τη σύμβαση, το Su-35S-1, πέταξε για πρώτη φορά με τον Σεργκέι Μόγκνταν στις 3 Μαΐου 2011, και τρεις εβδομάδες αργότερα πέταξε στο πτητικό κέντρο στο Ακτουμπίνσκ για τις επίσημες δοκιμές. Σύμφωνα με το επίσημο δελτίο Τύπου της Sukhoi, οι πτήσεις στο πλαίσιο του επίσημου προγράμματος δοκιμών στο Ακτουμπίνσκ άρχισαν στις 15 Αυγούστου 2011, στην πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας τα πρωτότυπα Su-35-1 και Su-35-2 (κατασκευασμένο το 2008 σε μια εξαγωγική έκδοση) σε μια κοινή μεταξύ τους «ρωσική» έκδοση Su-35S-1. Το δεύτερο αεροσκάφος της σύμβασης, το Su-35S-2, απογειώθηκε για την παρθενική πτήση του στις 2 Δεκεμβρίου 2011 με πιλότο τον Σεργκέι Μόγκνταν και πέταξε στο Ακτουμπίνσκ τον Ιανουάριο του 2012. Από την περασμένη άνοιξη υπάρχουν τέσσερα Su-35S στο Ακτουμπίνσκ (όλα τους βαμμένα σε ένα μπλε μοτίβο και φέρουν νέα διακριτικά - Νο. 01, 02, 03 ένα 04). Το τρίτο Su-35S παραγωγής ολοκλήρωσε την πρώτη πτήση του στο Κομσομόσλσκ-oν-Aμουρ στις 17 Ιανουαρίου 2012, ενώ το τέταρτο - 19 Φεβρουαρίου 2012, με πιλότο τον Τάρας Αρτσεμπάρσκυ.
Τον Φεβρουάριο του 2012, στο Κομσομόσλκ-oν-Aμουρ φιλοξενήθηκε μια διάσκεψη για την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας, την οποία παρακολούθησε ο Βλαντιμίρ Πούτιν και άλλοι ανώτατοι αξιωματούχοι της ρωσικής κυβέρνησης. Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Interfax, κατά την περιοδεία του Βλαντιμίρ Πούτιν στις εγκαταστάσεις της KnAAPO, ο διεθύνων σύμβουλος της UAC (United Aircraft Corporation) Μιχαήλ Πογκοσγιάν είπε ότι 8 Su-35S ήταν να κατασκευαστούν το 2012. Το 2013 και 2014 υποτίθεται ότι πρέπει να δούμε να βγαίνουν από το εργοστάσιο 12 αεροσκάφη ανά έτος, με την τελική παρτίδα από 14 αεροσκάφη να πρέπει να κατασκευαστεί το 2015. Οι παραδόσεις των Su-35S είναι πιθανό να συνεχιστούν και μετά το 2015, όπως αναμένεται μια νέα σύμβαση για επιπλέον 48 Su-35S. Ωστόσο, των παραδόσεων του Su-35S στις πολεμικές μοίρες της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας θα πρέπει να προηγηθεί η ολοκλήρωση του επίσημου προγράμματος δοκιμών, σύμφωνα με το οποίο σε μερικές επιπλέον εκατοντάδες εξόδους δοκιμών πρόκειται να δοκιμαστούν τα νέα εξελιγμένα ηλεκτρονικά συστήματα και η σουίτα των προηγμένων οπλικών συστημάτων.Για να επιταχυνθεί η ολοκλήρωση του προγράμματος δοκιμών, έξι νέα προ-παραγωγής αεροσκάφη θα ενταχθούν σε αυτό. Τα μαχητικά είναι βαμμένα σε μια νέα σκούρο γκρι παραλλαγή της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας. Στις 28 Ιανουαρίου 2013, τα τρία πρώτα αεροσκάφη της παρτίδας (No. 06, 07 και 08) πέταξαν για το Ακτουμπίνσκ. Τα άλλα τρία (No. 09, 11 και 12) πέταξαν από το εργοστάσιο παραγωγής στις 9 Φεβρουαρίου 2013. Ένα από αυτά τα έξι Su-35S (κατά πάσα πιθανότητα το Νο. 07) θα εμφανιστεί φέτος στην αεροπορική επίδειξη στο Λε Μπρουρζέ. Σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις της Sukhoi, τα χαρακτηριστικά του Su-35 που το ξεχωρίζουν από τα άλλα αεροσκάφη της οικογένειας Su-27/Su-30 είναι η νέα ηλεκτρονική σουίτα αιχμής που βασίζεται σε ένα ψηφιακό σύστημα διαχείρισης πληροφοριών και το ραντάρ Tikhomirov-NIIP Irbis με μια μοναδική εμβέλεια ανίχνευσης στόχου, βελτιωμένη λειτουργία παρακολούθηση πολλαπλών στόχων και δυνατότητες εμπλοκής - παρακολούθηση 30 εναέριων στόχων και ταυτόχρονη επίθεση σε 2 από αυτούς ή παρακολούθηση 4 επίγειων στόχων και επίθεση σε 2 από αυτούς. Ο διευθύνων σύμβουλος της Tikhomirov-NIIP Γιούρι Μπέλυ, σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό «Take-off» είπε ότι τρία πρωτότυπα ραντάρ Irbis έχουν υποστεί δοκιμές πτήσης για αρκετά χρόνια επί του σκάφους των δύο πρώτων Su-35 και ενός Su-30MK2 ως πλατφόρμα δοκιμών.
Το κύριο σύστημα στόχευσης καλείται Sh-135, και οποίο αποτελείται από το ραντάρ N-135 Irbis και την σουίτα ηλεκτρονικών αντιμέτρων (ECM) Khibiny-M. To N-135 Irbis (Snow Leopard) αναπτύχθηκε από την Tikhomirov-NIIP στην Μόσχα, με την παραγωγή σειράς να λαμβάνει χώρα στο εργοστάσιο στο Ριαζάν. Πρόκειται για μια ανάπτυξη του ραντάρ N011M Bars που εγκαταστάσθηκε στο Su-30MKI της Ινδίας, τεχνολογίας PESA. Το Irbis χρησιμοποιεί ορισμένες ενότητες του Bars. Ο ινδικής ανάπτυξης υπολογιστής έχει αντικατασταθεί από έναν ρωσικής προέλευσης. H κεραία διαμέτρου 900mm έχει δυνατότητα κίνησης σε κάθετο επίπεδο και στο αζιμούθιο. Το Irbis έχει νέο ψηφιακό επεξεργαστή σήματος Solo-35.01 και επεξεργαστή δεδομένων Solo-35.02, εν εντιθέσει με τα αντίστοιχα RC1 και RC2 της ινδικής έκδοσης. Σε σύγκριση με το Bars, χρησιμοποιεί ένα ευρύτερο φάσμα συχνοτήτων λειτουργίας, παρουσιάζει καλύτερη ανθεκτικότητα σε παρεμβολές, εύρος αναζήτησης +/-125μοίρες, μεγαλύτερη εμβέλεια και μεγαλύτερη ανάλυση στόχου. Η μέση ισχύ εξόδου είναι 5kW - η μέγιστη 20kW. Αυτό δίνει στο ραντάρ την ικανότητα στην λειτουργία μεγάλης εμβέλειας (περιορισμένος τομέας 100° x 100°) να εντοπίζει εναέριο στόχο σε μέγεθος μαχητικού σε απόσταση 350 έως 400 χιλιομέτρων (217-249 μίλια) στο μπροστινό ημισφαίριο, ή 150 χιλιόμετρα (93 μίλια) στο πίσω ημισφαίριο. Υπό κανονικές συνθήκες αναζήτησης (τομέας 100° x 100°) και ιδανικές καιρικές συνθήκες εντοπίζει εναέριο στόχο σε μέγεθος μαχητικού σε απόσταση 200 χιλιομέτρων (124 μίλια) στο μπροστινό ημισφαίριο, ή 170 χιλιόμετρα (106 μίλια) σε λειτουργία look-down. Σύμφωνα με τον κατασκευαστή, οι δοκιμαστικές πτήσεις έχουν αποδείξει όλα τα βασικά χαρακτηριστικά του ραντάρ Χ-μπάντας τεχνολογίας PESA (παθητική κεραία διάταξης φάσης και ηλεκτρονικής σάρωσης), και οι περισσότερες από τις λειτουργίες έχουν δοκιμαστεί εντατικά κατά τη διάρκεια των πτήσεων. Ειδικότερα, κατά τη διάρκεια των δοκιμών αποδείχτηκαν οι μοναδικές ικανότητες του Irbis να αποκτήσει εικόνα για τις εναέριες απειλές σε μια εμβέλεια από περίπου 400 χιλιόμετρα. To Irbis κατηγοροποιεί τους στόχους, συγκρίνοντάς τους με τα δεδομένα της βιβλιοθήκης του.
Η σουίτα ηλεκτρονικών συστημάτων περιλαμβάνει επίσης μια προηγμένη συσκευή υπέρυθρης αναζήτησης-και-παρακολούθησης (IRST) της εταιρίας PIS, σύγχρονα συστήματα πλοήγησης (αδρανειακή/δορυφορική) και σουίτα επικοινωνιών S-108 με δύο τερματικά UHF/VHF, ανταλλαγή δεδομένων σύμφωνα με το πρωτόκολλο Link 16 καθώς και δυνατότητα κρυπτογράφησης φωνητικών μηνυμάτων, εξελιγμένη σουίτα αυτοάμυνας, συμπεριλαμβανομένης της με λέιζερ προειδοποίησης των εισερχόμενων πυραύλων, πέραν του δέκτη προειδοποίησης ραντάρ (RWC) και των ηλεκτρονικών αντιμέτρων (ECM). H σουίτα ηλεκτρονικών αντιμέτρων καλείται Khibiny-M, μια ανάπτυξη του ινστιτούτου KNIRTI, για την οποία λίγες λεπτομέρειες είναι πραγματικά γνωστές. Αυτό το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου είναι ολοκληρωμένο στο σύνολο των αισθητήρων της πλατφόρμας, με μια ξεχωριστή οθόνη στο κόκπιτ. Σύμφωνα με την διεθνή βιβλιογραφία, η σουίτα περιλαμβάνει ένα σύστημα αναγνώρισης, ανίχνευση ακτινοβολίας από αερομεταφερόμενα και επίγεια ραντάρ, και ένα συστατικό αντιμέτρων. Το μέρος αυτού, που ασχολείται με τις μπάντες υψηλής συχνότητας (H και J) είναι ενσωματωμένο στην άτρακτο. Εάν χρειαστεί να ενισχύσει τις ικανότητες (από E σε G), μπρορεί να αναρτηθεί στα ακροπτερύγια μέσα σε δύο ατρακτίδια. To Su-35 έχει επίσης δύο 14 γύρων αναλώσιμα (αερόφυλλα και θερμοβολίδες) τύπου UV-50 στο «κεντρί», στο πίσω μέρος της ατράκτου. Η προηγμένη ενότητα υπέρυθρης αναζήτησης-και-παρακολούθησης OLS-35 αναπτυγμένη από την NPK SPP, είναι ένας παθητικός αισθητήρας με ένα αποστασιόμετρο λέιζερ και μια κάμερα, το οποίο μαζί με νέους αλγόριθμους και προηγμένο λογισμικό παρέχει ικανό εύρος, ακρίβεια και αξιοπιστία. Το OLS-35 παρέχει κάλυψη + / -90 σε αζιμούθιο, και +60 / -15 σε ανύψωση και αποκάλυψη εναέριου στόχου χωρίς μετάκαυση (υποηχητικό) και μεγέθους Su-30 σε 35 χλμ. (22 μίλια) στο μπροστινό ημισφαίριο στόχου και απερχόμενων σε 90 χλμ. (56 μίλια). Το αποστασιόμετρο λέιζερ αναφέρεται με πιθανότητα κυκλικού λάθους (CEP) 5 μέτρων και κυμαίνεται μέχρι 20 χλμ. για εναέριους στόχους και 30 χλμ. για στόχους στην επιφάνεια. Το ατρακτίδιο σκόπευσης του Su-35, ανάπτυξης της NPK SPP και εξοπλισμένο με κανάλια ΕΟ, υπέρυρθρο και λέιζερ, μπορεί να παρακολουθήσει ταυτόχρονα 4 στόχους στην επιφάνεια.
Το σύστημα αυτοάμυνας του Su-35 προέρχεται απίσης από την NPK SPP. Ο υπέρυθρος προειδοποιητής πυραύλων διαθέτει 6 αισθητήρες στην μπροστινή άτρακτο για να παρέχει μια πλήρους φάσματος κάλυψη. Μπορεί να ανιχνεύσει την εκτόξευση ενός φορητού αντιεροπορικού πυραύλου σε απόσταση 10 χλμ. (6 μίλια) και ενός πυραύλου επιφανείας-αέρος μέσου βεληνεκούς σε απόσταση 30 χλμ. (19 μίλια) και ενός πυραύλου επιφανείας-αέρος μεγάλου βεληνεκούς σε απόσταση 50 χλμ. (31 μίλια). Δύο αισθητήρες λέιζερ είναι εγκατεστημένοι πλευρικά στην μπροστινή άτρακτο και εντοπίζουν αποστασιόμετρα λέιζερ του αεροσκάφους σε απόσταση 30 χλμ. (19 μίλια). Ο δέκτης προειδοποίησης ραντάρ καλείται L150-35 Pastel, παραγωγής CKBA, ο οποίος χρησιμοποείται σε όλα τα υφιστάμενα ρωσικά μαχητικά. Ο δέκτης παρέχει επίσης συντεταγμένες στόχων για πυραύλους αντιρ-αντάρ. Στο εσωτερικό του κόκπιτ υπάρχει ένα σύστημα διαχείρισης πληροφοριών που αποτελείται από δύο έγχρωμες πολυλειτουργικές οθόνες υγρών κρυστάλλων 380 x 290mm (15 x 11,5in) MFI-35, τρεις μικρότερες οθόνες και ευρείας γωνίας IKSh-1M head-up display (HUD). To Su-35 έχει επίσης ένα ψηφιακό σύστημα ελέγχου fly-by-wire KSU-35 τεσσάρων καναλιών της MNPK Avionika, το οποίο δίνει τη δυνατότητα του χειροκίνητου και του αυτόματου ελέγχου του αεροσκάφους σε όλους τους άξονες, διασφαλίζοντας τη σταθερότητα των επιφανειών ελέγχου του αεροσκάφους, ελέγχοντας το κέντρο βάρους, εξασφαλίζοντας την υπερευελιξία σε συνδυασμό με τους περιορισμούς του φακέλου πτήσης και τον έλεγχο του αεροσκάφους στο έδαφος. H παροχή οξυγόνου γίνεται από μια συσκευή επί του σκάφους, που αναιρεί την ανάγκη της επαναφόρτισης των κάνιστρων μετά από κάθε πτήση. Ο πιλότος κάθεται μέσα σε ένα εκτινασσόμενο κάθισμα Zvezda Κ-36D-3.5E με ικανότητα μηδενικού ύψους και ταχύτητας. Στην διαχείριση των εποχούμενων συστημάτων εξοπλισμού στο νέο πιλοτήριο του Su-35 εφαρμόζεται η έννοια HOTAS. H Suckhoi έχει επίσης εφαρμόσει την αυτόματη συντήρηση σε πολλά υποσυστήματα.
Η ώση παράγεται από δύο τρειών αξόνων κατευθυνόμενης ώσης (TVC) κινητήρων AL-41F1S (Izdeliye 117S) - ο καθένα ικανός να παράγει με μετάκαυση 142,2 kN (31.967lb), μια αύξηση κατά 16% σε σχέση με το Su-27. Επιπλέον, τα νέα κατασκευαστικά υλικά είχαν ως αποτέλεσμα την μείωση του βάρους κατά 20%, το μεσοδιάστημα μεταξύ δύο επιθεωρήσεων αυξήθηκε από 500 σε 1.000 ώρες λειτουργίας, ενώ ο χρόνος πριν την πρώτη γενική επιθεώρηση έχει ανέλθει στις 1.500 ώρες, ή 10 έτη λειτουργίας, με το ωφέλιμο ζωής να έχει αυξηθεί σε 4.000 ώρες λειτουργίας. Άλλη μια πρωτιά στο αεροσκάφος είναι ο εφοδιαμός του με την εφεδρική μονάδα ισχύος TA14-130-35 για την ανταπόκριση της κάλυψης των βοηθητικών συστημάτων - όπως η παροχή τροφοδοσίας του συστήματος κλιματισμού. Για να μειωθεί η υπογραφή ραντάρ, στο αεροσκάφος έχει γίνει εκτεταμένη χρήση υλικών απορρόφησης ακτινοβολίας ραντάρ, και το πιλοτήριο διαθέτει θόλο με ηλεκτρο-αγώγιμη επικάλυψη. Στην σχεδίαση έχουν χρησιμοποιηθεί υλικά νέας διάρθωσης, αυξάνοντας το φορτίο καυσίμου κατά 2 τόνους, σε συνολικά 11.500 κιλά (25.353lb) - μια αύξηση κατά 22% σε σχέση με το Su-27. Το Dewline αναφέρει ότι ένας πιλότος που σκαρφάλωσε μέσα σε ένα Su-35 για μια πτήση, έμεινε ανάρπαστος από τις ικανότητές του τζετ και την χαμηλή κατανάλωση καυσίμου ακόμα και σε ταχύτητες πιο γρήγορες από την ταχύτητα του ήχου. Το Su-35 είναι το πρώτος στην οικογένειά των Flanker που μπορεί να μεταφέρει εξωτερικά δύο δεξαμενές 2.000 λίτρων η κάθε μία, αυξάνοντας με αυτό τον τρόπο την εμβέλεια του αεροσκάφους στα 4.500 χιλιόμτερα. Το αεροσκάφος μπορεί επίσης να ανεφοδιαστεί με καύσιμο εν πτήσει.
Η σουίτα όπλων έχει προγραμματιστεί να περιλαμβάνει τόσο σε υπηρεσία, όσο και τα υπό ανάπτυξη όπλα όλων των κατηγοριών. Για πρώτη φορά, στις 27 Ιουλίου 2012 εκτοξεύτηκε ένας κατευθυνόμενος πύραυλος αέρος-αέρος από Su-35S. Αν και δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες, εικάζεται ότι αυτός ήταν R-73 (AA-11 Archer) ή R-77 (AA-12 Adder). Αυτή τη στιγμή νέοι τύποι βλημάτων αερομαχίας εισέρχονται στην Ρωσία σε παραγωγή, όπως τα βλήματα R-77-1 και R-74M, με τις υποεκδόσεις γνωστές ως K-77M και K-74M2. Ο μεγάλης εμβέλειας πύραυλος K-37M, ο οποίος βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, θα ενσωματωθεί επίσης στο Su-35S. Το Su-35S έχει παρουσιαστεί και με τον πύραυλο μεγάλης εμβέλειας Novator K-100, αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν θα εξοπλίζει αυτό το βλήμα το αεροσκάφος, όπως το πρόγραμμα ανάπτυξης έχει διακοπεί. Στις εφαρμογές αέρος-επιφανείας μπορεί να εξοπλιστεί με τα Kh-31PM και Kh-58Ush βλήματα αντιραντάρ, Kh-31AM, Kh-35U και Kh-59MK κατά πλοίων, με ολόκληρη την γκάμα των Kh-38M και με κατευθυνόμενες βόμβες των 250, 500 και 1500 κιλών (551lb, 1102lb, 3307lb). Σε φωτογραφίες από το 2005 το μαχητικο παρουσιάζεται εξοπλισμένο με τρεις πυραύλους Kalibr-A και με τον βαρύ πύραυλο Yakhont (Brahmos) κατά πλοίων. Το μέγιστο ωφέλιμο φορτίο του Su-35 σε συνολικά 12 εξωτερικές αναρτήσεις είναι 8.000 κιλά. Η μέγιστη ταχύτητα πτήσης είναι 1.400 χλμ/ώρα κοντά στο έδαφος και 2.400 χλμ/ώρα σε ύψος 18.000 μέτρων, μέγιστο φορτίο λειτουργίας - 9.
http://www.fox2magazine.net/
Η ανάπτυξη του σοβιετικού αεροσκάφους άρχισε το 1969, στην Δύση έγινε ευρέως γνωστό το Σεπτέμβριο του 1987, όπως ένα ρωσικό αεροσκάφος αναχαίτισε με έναν ιδιαίτερα «επιθετικό τρόπο» ένα νορβηγικό αεροσκάφο περιπολίας πάνω από τη Θάλασσα του Μπάρεντς. Με τον καιρό έγινε σαφές ότι θα ήταν απαραίτητη μια σημαντική βελτίωση για να συνεχίσει να είναι ανταγωνιστικό στην παγκόσμια αγορά. Το 2000 ξεκίνησε η ανάπτυξη ενός νέου μέλους της οικογένειας Su-27, με την ονομασία Su-35 να έχει διατηρηθεί. Το Su-35BM παρουσιάστηκε στα διεθνή φόρα για πρώτη φορά το 2003 στο Ντουμπάι. Κατά κάποιον τρόπο, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα οφείλεται η γέννησή του μαχητικού Su-37 (Τ10Μ-11, No. 711) - περαιτέρω ανάπτυξη του Su-27M και η έκδοση εξαγωγής Su-35. Το 1993, το αεροσκάφος προσφέρθηκε προς την Πολεμική Αεροπορία των ΗΑΕ, σε έναν διαγωνισμό για 60 προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη πολλαπλού ρόλου. Το πρώτο πρωτότυπο Su-35BM (Νο. 901) έκανε την παρθενική του πτήση στις 19 Φεβρουαρίου 2008, με πιλότο τον Σεργκέι Μόγκνταν και συπλήρωσε 40 εξόδους έως τις αρχές Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Το δεύτερο πρωτότυπο Sukhoi Su-35 (Νο. 902) ολοκλήρωσε την παρθενική του πτήση στο Κομσομόλσκ-oν-Aμουρ της ρωσικής Άπω Ανατολής στις 2 Οκτωβρίου 2008, με πιλότο και πάλι τον Σεργκέι Μόγκνταν. Το αεροσκάφος βασίζεται στο Su-27SM, και έτσι η Ρωσική Πολεμική Αεροπορία χρησιμοποίησαν αρχικά τον όρο Su-27SM2. Κατά τη διάρκεια μιας δοκιμαστικής πτήσης στις 14 Απριλίου 2009 απωλέσθηκε το τρίτο πρωτότυπο (Νο. 904 - το Νο. 903 ήταν μια άτρακτος επίγειων δοκιμών). Το πρόγραμμα καθυστέρησε για μερικούς μήνες, όπως το Νο. 904 ήταν το πρώτο πλήρως εξοπλισμένο πρωτότυπο. Παρ 'όλα αυτά, στο τέλος του 2009 ήταν σε θέση να ξεκινήσει η παραγωγή σειράς για τη Ρωσική Πολεμική Αεροπορία, με το πρόγραμμα ανάπτυξης να έχει συπληρώσει αρχές του 2013 περί τις 1.000 πτητικές ώρες.
Τα εξωτερικά χαρακτηριστικά το κάνουν να ξεχωρίζει με το μάτι ελαφρώς από τα άλλα αεροσκάφη της οικογένειας Su-27/Su-30. Στην πραγματικότητα όμως, οι διαφορές είναι πολυάριθμες. Η αεροδυναμική διαμόρφωση παρουσιάζει μια παραδοσιακή διάταξη, παρόμοια με το SU-27, αλλά σε αντίθεση με το Su-30MKI, δεν έχει κάναρντ. Η άτρακτος παρουσιάζεται στο σύνολό της αρκετά βελτιωμένη, αυξάνοντας έτσι το μέγιστο βάρος απογείωσης στα 38.800 kg, ωστόσο, με τη μείωση του βάρους των ηλεκτρονικών συστημάτων και αισθητήρων, το κενό βάρος παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητο - 16.500 kg. Το κεντρικό τμήμα της άνω επιφάνειας της ατράκτου στερείται ενός αερόφρενου, όπως υπάρχει στο Su-27, με τη δουλειά του να την έχει αναλάβει μια διαφορική εκτροπή των πηδαλίων. Το ριναίο σύστημα προσγείωσης αποτελείται από δύο τροχούς, αντί ενός, ενώ στο εσωτερικό του - έχουν τροποποιηθεί τα πάντα. Σχεδόν όλα τα στοιχεία της δομής, των συστημάτων του, του κινητήρα, της σουίτας ηλεκτρονικών και όπλων, έχουν τροποποιηθεί με εκτεταμένη χρήση σχεδιαστικών λύσεων που έχουν δανειστεί από το σημερινό πρόγραμμα ανάπτυξης του μαχητικού πέμπτης γενιάς PAK FA. Αυτό είναι που θέλει το Su-35, κατ 'ουσίαν, να είναι ένα νέο αεροσκάφος. Τροποποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό βάσει της απαίτησης για ωφέλιμη ζωή έως 6.000 πτητικών ωρών ή 30 έτη (ανά 1.500 ώρες μια μεγάλη επιθεώρηση), εφαρμόζοντας την τελευταία λέξη της τεχνολογίας στον τομέα των ηλεκτρονικών συστημάτων. Κατά τα επόμενα χρόνια, η Ρωσική Πολεμική Αεροπορία θα παρατάξει σχεδόν 50 εξελιγμένα μαχητικά αεροσκάφη πολλαπλού ρόλου Su-35S παραγωγής στο εργοστάσιο αεροσκαφών Κομσομόσλκ-oν-Aμουρ, θυγατρικό σχήμα της εταιρείας Sukhoi. Σύμφωνα με τον Douglas Barrie του Διεθνούς Ινστιτούτου για Στρατηγικές Μελέτες του Λονδίνου (γνωστότερου ως IISS), είναι το πρώτο ουσιαστικό βήμα για την ενίσχυση της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας και πρόκειται για αεροσκάφη που θα γεφυρώσουν τη σημερινή δύναμη μέχρι την περίοδο ένταξης των PAK-FA.
Το πρώτο πρωτότυπο παραγωγής παραδόθηκε στην Ρωσική Πολεμική Αεροπορία πριν από δύο χρόνια για δοκιμές, και το 2012 η ολοκλήρωση της πρώτης φάσης δοκιμών οδήγησε στην αποδοχή του αεροσκάφους και την εκκίνηση της παραγωγικής πλήρους ρυθμού. Μέχρι σήμερα, η Ρωσική Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε 10 προ-παραγωγής αεροσκάφη για την αξιολόγηση και εκπαίδευση στο πτητικό κέντρο στην πόλη Λίπετσκ. Λίγο αργότερα, τα πρώτα Su-35S θα γίνουν ευπρόσδεκτα στην αεροπορική βάση Κουμπίνκα στην περιοχή της Μόσχας, όπου είναι να αντικαταστήσουν το Su-27 της θρυλικής ομάδας ακροβατικών «Ρώσοι Ιππότες». Επιπλέον, έχει ληφθεί μια προκαταρκτική απόφαση σχετικά με τη σκοπιμότητα της πώλησης μιας παρτίδα των Su-35 στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Οι συνομιλίες με άλλους δυνητικούς αγοραστές στη Νοτιοανατολική Ασία, την Αφρική, την Μέση Ανατολή και τη Νότια Αμερική, βρίσκονται σε εξέλιξη. Η σύμβαση για τα 48 Sukhoi Su-35S της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας που προβλέπει την παράδοση αυτών μέχρι το 2015, υπεγράφη στην αεροπορική επίδειξη MAKS 2009 τον Αύγουστο του 2009. Τον Απρίλιο του 2009, το πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti επικαλέσθηκε «πηγές ελεύθερης πρόσβασης» που υπολόγιζαν το κόστος «flyaway» ενός SU-35S σε περίπου 65 εκατομμύρια δολάρια. Η αξία της σύμβασης για την προμήθεια 48 SU-35S (και τεσσάρων Su-30M2) για την Ρωσική Πολεμική Αεροπορία αναφέρθηκε με «πάνω από 80 δισεκατομμύρια ρούβλια» - περίπου 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Το πρώτο αεροσκάφος σύμφωνα με τη σύμβαση, το Su-35S-1, πέταξε για πρώτη φορά με τον Σεργκέι Μόγκνταν στις 3 Μαΐου 2011, και τρεις εβδομάδες αργότερα πέταξε στο πτητικό κέντρο στο Ακτουμπίνσκ για τις επίσημες δοκιμές. Σύμφωνα με το επίσημο δελτίο Τύπου της Sukhoi, οι πτήσεις στο πλαίσιο του επίσημου προγράμματος δοκιμών στο Ακτουμπίνσκ άρχισαν στις 15 Αυγούστου 2011, στην πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας τα πρωτότυπα Su-35-1 και Su-35-2 (κατασκευασμένο το 2008 σε μια εξαγωγική έκδοση) σε μια κοινή μεταξύ τους «ρωσική» έκδοση Su-35S-1. Το δεύτερο αεροσκάφος της σύμβασης, το Su-35S-2, απογειώθηκε για την παρθενική πτήση του στις 2 Δεκεμβρίου 2011 με πιλότο τον Σεργκέι Μόγκνταν και πέταξε στο Ακτουμπίνσκ τον Ιανουάριο του 2012. Από την περασμένη άνοιξη υπάρχουν τέσσερα Su-35S στο Ακτουμπίνσκ (όλα τους βαμμένα σε ένα μπλε μοτίβο και φέρουν νέα διακριτικά - Νο. 01, 02, 03 ένα 04). Το τρίτο Su-35S παραγωγής ολοκλήρωσε την πρώτη πτήση του στο Κομσομόσλσκ-oν-Aμουρ στις 17 Ιανουαρίου 2012, ενώ το τέταρτο - 19 Φεβρουαρίου 2012, με πιλότο τον Τάρας Αρτσεμπάρσκυ.
Τον Φεβρουάριο του 2012, στο Κομσομόσλκ-oν-Aμουρ φιλοξενήθηκε μια διάσκεψη για την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας, την οποία παρακολούθησε ο Βλαντιμίρ Πούτιν και άλλοι ανώτατοι αξιωματούχοι της ρωσικής κυβέρνησης. Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Interfax, κατά την περιοδεία του Βλαντιμίρ Πούτιν στις εγκαταστάσεις της KnAAPO, ο διεθύνων σύμβουλος της UAC (United Aircraft Corporation) Μιχαήλ Πογκοσγιάν είπε ότι 8 Su-35S ήταν να κατασκευαστούν το 2012. Το 2013 και 2014 υποτίθεται ότι πρέπει να δούμε να βγαίνουν από το εργοστάσιο 12 αεροσκάφη ανά έτος, με την τελική παρτίδα από 14 αεροσκάφη να πρέπει να κατασκευαστεί το 2015. Οι παραδόσεις των Su-35S είναι πιθανό να συνεχιστούν και μετά το 2015, όπως αναμένεται μια νέα σύμβαση για επιπλέον 48 Su-35S. Ωστόσο, των παραδόσεων του Su-35S στις πολεμικές μοίρες της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας θα πρέπει να προηγηθεί η ολοκλήρωση του επίσημου προγράμματος δοκιμών, σύμφωνα με το οποίο σε μερικές επιπλέον εκατοντάδες εξόδους δοκιμών πρόκειται να δοκιμαστούν τα νέα εξελιγμένα ηλεκτρονικά συστήματα και η σουίτα των προηγμένων οπλικών συστημάτων.Για να επιταχυνθεί η ολοκλήρωση του προγράμματος δοκιμών, έξι νέα προ-παραγωγής αεροσκάφη θα ενταχθούν σε αυτό. Τα μαχητικά είναι βαμμένα σε μια νέα σκούρο γκρι παραλλαγή της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας. Στις 28 Ιανουαρίου 2013, τα τρία πρώτα αεροσκάφη της παρτίδας (No. 06, 07 και 08) πέταξαν για το Ακτουμπίνσκ. Τα άλλα τρία (No. 09, 11 και 12) πέταξαν από το εργοστάσιο παραγωγής στις 9 Φεβρουαρίου 2013. Ένα από αυτά τα έξι Su-35S (κατά πάσα πιθανότητα το Νο. 07) θα εμφανιστεί φέτος στην αεροπορική επίδειξη στο Λε Μπρουρζέ. Σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις της Sukhoi, τα χαρακτηριστικά του Su-35 που το ξεχωρίζουν από τα άλλα αεροσκάφη της οικογένειας Su-27/Su-30 είναι η νέα ηλεκτρονική σουίτα αιχμής που βασίζεται σε ένα ψηφιακό σύστημα διαχείρισης πληροφοριών και το ραντάρ Tikhomirov-NIIP Irbis με μια μοναδική εμβέλεια ανίχνευσης στόχου, βελτιωμένη λειτουργία παρακολούθηση πολλαπλών στόχων και δυνατότητες εμπλοκής - παρακολούθηση 30 εναέριων στόχων και ταυτόχρονη επίθεση σε 2 από αυτούς ή παρακολούθηση 4 επίγειων στόχων και επίθεση σε 2 από αυτούς. Ο διευθύνων σύμβουλος της Tikhomirov-NIIP Γιούρι Μπέλυ, σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό «Take-off» είπε ότι τρία πρωτότυπα ραντάρ Irbis έχουν υποστεί δοκιμές πτήσης για αρκετά χρόνια επί του σκάφους των δύο πρώτων Su-35 και ενός Su-30MK2 ως πλατφόρμα δοκιμών.
Το κύριο σύστημα στόχευσης καλείται Sh-135, και οποίο αποτελείται από το ραντάρ N-135 Irbis και την σουίτα ηλεκτρονικών αντιμέτρων (ECM) Khibiny-M. To N-135 Irbis (Snow Leopard) αναπτύχθηκε από την Tikhomirov-NIIP στην Μόσχα, με την παραγωγή σειράς να λαμβάνει χώρα στο εργοστάσιο στο Ριαζάν. Πρόκειται για μια ανάπτυξη του ραντάρ N011M Bars που εγκαταστάσθηκε στο Su-30MKI της Ινδίας, τεχνολογίας PESA. Το Irbis χρησιμοποιεί ορισμένες ενότητες του Bars. Ο ινδικής ανάπτυξης υπολογιστής έχει αντικατασταθεί από έναν ρωσικής προέλευσης. H κεραία διαμέτρου 900mm έχει δυνατότητα κίνησης σε κάθετο επίπεδο και στο αζιμούθιο. Το Irbis έχει νέο ψηφιακό επεξεργαστή σήματος Solo-35.01 και επεξεργαστή δεδομένων Solo-35.02, εν εντιθέσει με τα αντίστοιχα RC1 και RC2 της ινδικής έκδοσης. Σε σύγκριση με το Bars, χρησιμοποιεί ένα ευρύτερο φάσμα συχνοτήτων λειτουργίας, παρουσιάζει καλύτερη ανθεκτικότητα σε παρεμβολές, εύρος αναζήτησης +/-125μοίρες, μεγαλύτερη εμβέλεια και μεγαλύτερη ανάλυση στόχου. Η μέση ισχύ εξόδου είναι 5kW - η μέγιστη 20kW. Αυτό δίνει στο ραντάρ την ικανότητα στην λειτουργία μεγάλης εμβέλειας (περιορισμένος τομέας 100° x 100°) να εντοπίζει εναέριο στόχο σε μέγεθος μαχητικού σε απόσταση 350 έως 400 χιλιομέτρων (217-249 μίλια) στο μπροστινό ημισφαίριο, ή 150 χιλιόμετρα (93 μίλια) στο πίσω ημισφαίριο. Υπό κανονικές συνθήκες αναζήτησης (τομέας 100° x 100°) και ιδανικές καιρικές συνθήκες εντοπίζει εναέριο στόχο σε μέγεθος μαχητικού σε απόσταση 200 χιλιομέτρων (124 μίλια) στο μπροστινό ημισφαίριο, ή 170 χιλιόμετρα (106 μίλια) σε λειτουργία look-down. Σύμφωνα με τον κατασκευαστή, οι δοκιμαστικές πτήσεις έχουν αποδείξει όλα τα βασικά χαρακτηριστικά του ραντάρ Χ-μπάντας τεχνολογίας PESA (παθητική κεραία διάταξης φάσης και ηλεκτρονικής σάρωσης), και οι περισσότερες από τις λειτουργίες έχουν δοκιμαστεί εντατικά κατά τη διάρκεια των πτήσεων. Ειδικότερα, κατά τη διάρκεια των δοκιμών αποδείχτηκαν οι μοναδικές ικανότητες του Irbis να αποκτήσει εικόνα για τις εναέριες απειλές σε μια εμβέλεια από περίπου 400 χιλιόμετρα. To Irbis κατηγοροποιεί τους στόχους, συγκρίνοντάς τους με τα δεδομένα της βιβλιοθήκης του.
Η σουίτα ηλεκτρονικών συστημάτων περιλαμβάνει επίσης μια προηγμένη συσκευή υπέρυθρης αναζήτησης-και-παρακολούθησης (IRST) της εταιρίας PIS, σύγχρονα συστήματα πλοήγησης (αδρανειακή/δορυφορική) και σουίτα επικοινωνιών S-108 με δύο τερματικά UHF/VHF, ανταλλαγή δεδομένων σύμφωνα με το πρωτόκολλο Link 16 καθώς και δυνατότητα κρυπτογράφησης φωνητικών μηνυμάτων, εξελιγμένη σουίτα αυτοάμυνας, συμπεριλαμβανομένης της με λέιζερ προειδοποίησης των εισερχόμενων πυραύλων, πέραν του δέκτη προειδοποίησης ραντάρ (RWC) και των ηλεκτρονικών αντιμέτρων (ECM). H σουίτα ηλεκτρονικών αντιμέτρων καλείται Khibiny-M, μια ανάπτυξη του ινστιτούτου KNIRTI, για την οποία λίγες λεπτομέρειες είναι πραγματικά γνωστές. Αυτό το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου είναι ολοκληρωμένο στο σύνολο των αισθητήρων της πλατφόρμας, με μια ξεχωριστή οθόνη στο κόκπιτ. Σύμφωνα με την διεθνή βιβλιογραφία, η σουίτα περιλαμβάνει ένα σύστημα αναγνώρισης, ανίχνευση ακτινοβολίας από αερομεταφερόμενα και επίγεια ραντάρ, και ένα συστατικό αντιμέτρων. Το μέρος αυτού, που ασχολείται με τις μπάντες υψηλής συχνότητας (H και J) είναι ενσωματωμένο στην άτρακτο. Εάν χρειαστεί να ενισχύσει τις ικανότητες (από E σε G), μπρορεί να αναρτηθεί στα ακροπτερύγια μέσα σε δύο ατρακτίδια. To Su-35 έχει επίσης δύο 14 γύρων αναλώσιμα (αερόφυλλα και θερμοβολίδες) τύπου UV-50 στο «κεντρί», στο πίσω μέρος της ατράκτου. Η προηγμένη ενότητα υπέρυθρης αναζήτησης-και-παρακολούθησης OLS-35 αναπτυγμένη από την NPK SPP, είναι ένας παθητικός αισθητήρας με ένα αποστασιόμετρο λέιζερ και μια κάμερα, το οποίο μαζί με νέους αλγόριθμους και προηγμένο λογισμικό παρέχει ικανό εύρος, ακρίβεια και αξιοπιστία. Το OLS-35 παρέχει κάλυψη + / -90 σε αζιμούθιο, και +60 / -15 σε ανύψωση και αποκάλυψη εναέριου στόχου χωρίς μετάκαυση (υποηχητικό) και μεγέθους Su-30 σε 35 χλμ. (22 μίλια) στο μπροστινό ημισφαίριο στόχου και απερχόμενων σε 90 χλμ. (56 μίλια). Το αποστασιόμετρο λέιζερ αναφέρεται με πιθανότητα κυκλικού λάθους (CEP) 5 μέτρων και κυμαίνεται μέχρι 20 χλμ. για εναέριους στόχους και 30 χλμ. για στόχους στην επιφάνεια. Το ατρακτίδιο σκόπευσης του Su-35, ανάπτυξης της NPK SPP και εξοπλισμένο με κανάλια ΕΟ, υπέρυρθρο και λέιζερ, μπορεί να παρακολουθήσει ταυτόχρονα 4 στόχους στην επιφάνεια.
Το σύστημα αυτοάμυνας του Su-35 προέρχεται απίσης από την NPK SPP. Ο υπέρυθρος προειδοποιητής πυραύλων διαθέτει 6 αισθητήρες στην μπροστινή άτρακτο για να παρέχει μια πλήρους φάσματος κάλυψη. Μπορεί να ανιχνεύσει την εκτόξευση ενός φορητού αντιεροπορικού πυραύλου σε απόσταση 10 χλμ. (6 μίλια) και ενός πυραύλου επιφανείας-αέρος μέσου βεληνεκούς σε απόσταση 30 χλμ. (19 μίλια) και ενός πυραύλου επιφανείας-αέρος μεγάλου βεληνεκούς σε απόσταση 50 χλμ. (31 μίλια). Δύο αισθητήρες λέιζερ είναι εγκατεστημένοι πλευρικά στην μπροστινή άτρακτο και εντοπίζουν αποστασιόμετρα λέιζερ του αεροσκάφους σε απόσταση 30 χλμ. (19 μίλια). Ο δέκτης προειδοποίησης ραντάρ καλείται L150-35 Pastel, παραγωγής CKBA, ο οποίος χρησιμοποείται σε όλα τα υφιστάμενα ρωσικά μαχητικά. Ο δέκτης παρέχει επίσης συντεταγμένες στόχων για πυραύλους αντιρ-αντάρ. Στο εσωτερικό του κόκπιτ υπάρχει ένα σύστημα διαχείρισης πληροφοριών που αποτελείται από δύο έγχρωμες πολυλειτουργικές οθόνες υγρών κρυστάλλων 380 x 290mm (15 x 11,5in) MFI-35, τρεις μικρότερες οθόνες και ευρείας γωνίας IKSh-1M head-up display (HUD). To Su-35 έχει επίσης ένα ψηφιακό σύστημα ελέγχου fly-by-wire KSU-35 τεσσάρων καναλιών της MNPK Avionika, το οποίο δίνει τη δυνατότητα του χειροκίνητου και του αυτόματου ελέγχου του αεροσκάφους σε όλους τους άξονες, διασφαλίζοντας τη σταθερότητα των επιφανειών ελέγχου του αεροσκάφους, ελέγχοντας το κέντρο βάρους, εξασφαλίζοντας την υπερευελιξία σε συνδυασμό με τους περιορισμούς του φακέλου πτήσης και τον έλεγχο του αεροσκάφους στο έδαφος. H παροχή οξυγόνου γίνεται από μια συσκευή επί του σκάφους, που αναιρεί την ανάγκη της επαναφόρτισης των κάνιστρων μετά από κάθε πτήση. Ο πιλότος κάθεται μέσα σε ένα εκτινασσόμενο κάθισμα Zvezda Κ-36D-3.5E με ικανότητα μηδενικού ύψους και ταχύτητας. Στην διαχείριση των εποχούμενων συστημάτων εξοπλισμού στο νέο πιλοτήριο του Su-35 εφαρμόζεται η έννοια HOTAS. H Suckhoi έχει επίσης εφαρμόσει την αυτόματη συντήρηση σε πολλά υποσυστήματα.
Η ώση παράγεται από δύο τρειών αξόνων κατευθυνόμενης ώσης (TVC) κινητήρων AL-41F1S (Izdeliye 117S) - ο καθένα ικανός να παράγει με μετάκαυση 142,2 kN (31.967lb), μια αύξηση κατά 16% σε σχέση με το Su-27. Επιπλέον, τα νέα κατασκευαστικά υλικά είχαν ως αποτέλεσμα την μείωση του βάρους κατά 20%, το μεσοδιάστημα μεταξύ δύο επιθεωρήσεων αυξήθηκε από 500 σε 1.000 ώρες λειτουργίας, ενώ ο χρόνος πριν την πρώτη γενική επιθεώρηση έχει ανέλθει στις 1.500 ώρες, ή 10 έτη λειτουργίας, με το ωφέλιμο ζωής να έχει αυξηθεί σε 4.000 ώρες λειτουργίας. Άλλη μια πρωτιά στο αεροσκάφος είναι ο εφοδιαμός του με την εφεδρική μονάδα ισχύος TA14-130-35 για την ανταπόκριση της κάλυψης των βοηθητικών συστημάτων - όπως η παροχή τροφοδοσίας του συστήματος κλιματισμού. Για να μειωθεί η υπογραφή ραντάρ, στο αεροσκάφος έχει γίνει εκτεταμένη χρήση υλικών απορρόφησης ακτινοβολίας ραντάρ, και το πιλοτήριο διαθέτει θόλο με ηλεκτρο-αγώγιμη επικάλυψη. Στην σχεδίαση έχουν χρησιμοποιηθεί υλικά νέας διάρθωσης, αυξάνοντας το φορτίο καυσίμου κατά 2 τόνους, σε συνολικά 11.500 κιλά (25.353lb) - μια αύξηση κατά 22% σε σχέση με το Su-27. Το Dewline αναφέρει ότι ένας πιλότος που σκαρφάλωσε μέσα σε ένα Su-35 για μια πτήση, έμεινε ανάρπαστος από τις ικανότητές του τζετ και την χαμηλή κατανάλωση καυσίμου ακόμα και σε ταχύτητες πιο γρήγορες από την ταχύτητα του ήχου. Το Su-35 είναι το πρώτος στην οικογένειά των Flanker που μπορεί να μεταφέρει εξωτερικά δύο δεξαμενές 2.000 λίτρων η κάθε μία, αυξάνοντας με αυτό τον τρόπο την εμβέλεια του αεροσκάφους στα 4.500 χιλιόμτερα. Το αεροσκάφος μπορεί επίσης να ανεφοδιαστεί με καύσιμο εν πτήσει.
Η σουίτα όπλων έχει προγραμματιστεί να περιλαμβάνει τόσο σε υπηρεσία, όσο και τα υπό ανάπτυξη όπλα όλων των κατηγοριών. Για πρώτη φορά, στις 27 Ιουλίου 2012 εκτοξεύτηκε ένας κατευθυνόμενος πύραυλος αέρος-αέρος από Su-35S. Αν και δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες, εικάζεται ότι αυτός ήταν R-73 (AA-11 Archer) ή R-77 (AA-12 Adder). Αυτή τη στιγμή νέοι τύποι βλημάτων αερομαχίας εισέρχονται στην Ρωσία σε παραγωγή, όπως τα βλήματα R-77-1 και R-74M, με τις υποεκδόσεις γνωστές ως K-77M και K-74M2. Ο μεγάλης εμβέλειας πύραυλος K-37M, ο οποίος βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, θα ενσωματωθεί επίσης στο Su-35S. Το Su-35S έχει παρουσιαστεί και με τον πύραυλο μεγάλης εμβέλειας Novator K-100, αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν θα εξοπλίζει αυτό το βλήμα το αεροσκάφος, όπως το πρόγραμμα ανάπτυξης έχει διακοπεί. Στις εφαρμογές αέρος-επιφανείας μπορεί να εξοπλιστεί με τα Kh-31PM και Kh-58Ush βλήματα αντιραντάρ, Kh-31AM, Kh-35U και Kh-59MK κατά πλοίων, με ολόκληρη την γκάμα των Kh-38M και με κατευθυνόμενες βόμβες των 250, 500 και 1500 κιλών (551lb, 1102lb, 3307lb). Σε φωτογραφίες από το 2005 το μαχητικο παρουσιάζεται εξοπλισμένο με τρεις πυραύλους Kalibr-A και με τον βαρύ πύραυλο Yakhont (Brahmos) κατά πλοίων. Το μέγιστο ωφέλιμο φορτίο του Su-35 σε συνολικά 12 εξωτερικές αναρτήσεις είναι 8.000 κιλά. Η μέγιστη ταχύτητα πτήσης είναι 1.400 χλμ/ώρα κοντά στο έδαφος και 2.400 χλμ/ώρα σε ύψος 18.000 μέτρων, μέγιστο φορτίο λειτουργίας - 9.
http://www.fox2magazine.net/
Πως μπορεί να είναι αντάξιο του F22 εάν δεν είναι stealth και ποιές είναι η παραπάνω δυνατότητες απ'τα eurofighter+, rafale και τα λοιπά?
ReplyDelete