Κρατική αμυντική βιομηχανία, τέλος! - Έκλεισαν τα εργοστάσια, ξεπουλάνε τα ακίνητα - ΣΕΚΠΥ: Ρώσικη ρουλέτα με την αμυντική βιομηχανία

Συγχώνευση της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (EΛΒΟ), της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) και των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ) και αναδιοργάνωση της εταιρείας που θα προκύψει εν λειτουργία  αποφασίστηκε χθες σε σύσκεψη που είχε ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας με την αναπληρώτρια υπουργό Εθνικής Αμυνας, Φ. Γεννηματά. Σε πρώτη φάση αποφασίστηκε η απόσυρση των ΕΑΣ και ΕΛΒΟ από το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που είχε προγραμματιστεί για το πρώτο εξάμηνο του επόμενου έτους. Συμφωνήθηκε επίσης η μείωση του αριθμού των υπαλλήλων και ο περιορισμός κόστους λειτουργίας μέσω ενοποίησης των διοικητικών δομών. Συνολικά στις τρεις αμυντικές βιομηχανίες απασχολούνται 2.650 εργαζόμενοι (1.350 στην ΕΑΒ, 950 στα ΕΑΣ και 350 στην ΕΛΒΟ). Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΕΑΒ στελεχώνεται σε ποσοστό 70% από διοικητικούς υπαλλήλους ενώ παράλληλα μαστίζεται από έλλειψη εξειδικευμένου τεχνικού προσωπικού. Στη χθεσινή σύσκεψη συζητήθηκε ακόμα η απάντηση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία θεωρεί ως παράνομες τις κρατικές επιδοτήσεις που έχουν λάβει τα ΕΑΣ. Η ελληνική πλευρά θα αντικρούσει τη θέση της Κομισιόν επικαλούμενη το Άρθρο 346 της Συνθήκης της Λισσαβόνας που προβλέπει ότι επιτρέπονται ενισχύσεις επιχειρήσεων για προγράμματα  που σχετίζονται ουσιωδώς με θέματα  άμυνας και ασφάλειας της εκάστοτε χώρας.

http://strategyreports.wordpress.com/

Τα τρία εργοστάσια των ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΕΑΒ θα έχουν την τύχη της ΕΡΤ, δηλαδή κλείνουν και χιλιάδες εργαζομένων απολύονται και θα δημιουργηθεί μια μικρή εταιρεία με άξονα την ΕΑΒ. Αυτή είναι η απόφαση που ελήφθη πριν από λίγο από τους συναρμόδιους υπουργούς Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα και την αναπληρώτρια υπουργό Εθνικής Άμυνας, Φώφη Γεννηματά. Αυτό η κυβέρνηση το αποκαλεί "αναδιοργάνωση εν λειτουργία" και περισσότερο απ'όλα φυσικά θα πληγούν τα ΕΑΣ που εδώ και καιρό "έχουν μπει στο μάτι" της τρόικα, λόγω της τεράστιας ακίνητης περιουσίας που έχουν. Τα ΕΑΣ έχουν το "δεύτερο καλύτερο οικόπεδο της Ελλάδας", όπως αποκαλείται, μετά από αυτό του Ελληνικού στον χώρο των εγκαταστάσεων στο παλιό εργοστάσιο του Μαρτσινιώτη, μια τεράστια έκταση πολύ μεγάλης αξίας που ξεκινά από την Αττική Οδό στα βόρειά της και φτάνει στην λεωφόρο Ηλιουπόλεως σε απόσταση 15' από την πλατεία Συντάγματος με ΙΧ. Επίσης έχουν τρεις τεράστιους αποθηκευτικούς χώρους στα λιμάνια Ελευσίνας, Λαυρίου και Αιγίου, μαζί, φυσικά με όλη την λοιπή ακίνητη περιουσία τους. Η σύσκεψη των δύο υπουργών ολοκληρώθηκε πριν λίγο και εκεί σφραγίστηκε η μοίρα της ελληνικής κρατικής βιομηχανίας η οποία 38 χρόνια μετά την ίδρυσή της από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, απλά μας τελείωσε και επιστρέψαμε σε μία εποχή όπου ούτε καν σφαίρες για τυφέκια δεν θα κατασκευάζονται. Το περίεργο είναι ότι υπάρχουν τουλάχιστον πέντε προτάσεις αγοράς των εργοστασίων από διάφορες πλευρές... Με πολύ δυσάρεστη απόφαση για τους εργαζόμενους και την άμυνα της χώρας ξεκίνησε την θητεία της η Φ.Γεννηματά στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Μετά τη χθεσινοβραδινή σύσκεψη στο Υπουργείο Οικονομικών για το μέλλον της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας είναι φανερό ότι υπάρχουν δύο γραμμές στην κυβέρνηση για την αντιμετώπιση μίας κατάστασης που έχει εξελιχθεί πλέον σε καρκίνωμα με κύρια ευθύνη των εκάστοτε κυβερνήσεων. Η μία γραμμή φέρεται να αντιπροσωπεύει τη θέση του Υπουργείου Οικονομικών το οποίο προτείνει τον «ξαφνικό» θάνατο με την άμεση διακοπή λειτουργίας, την απόλυση των εργαζομένων και την πώληση των όποιων περιουσιακών στοιχείων. Η δεύτερη γραμμή προωθείται από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας (ΥΠΕΘΑ) και συγκεκριμένα την αναπληρωτή υπουργό Φώφη Γεννηματά, η οποία και συμμετείχε στη χθεσινοβραδινή σύσκεψη. Σύμφωνα με τη θέση του ΥΠΕΘΑ προτείνεται η εκκαθάριση εν λειτουργία των κρατικά ελεγχόμενων εταιριών με ταυτόχρονη αναδιάρθρωσή τους. Μεταξύ αυτών των δύο γραμμών αντιμετώπισης του καρκινώματος έχουν αναπτυχθεί και άλλα συνδυαστικά σενάρια, σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Για άλλη μία φορά όμως φαίνεται ότι και οι δύο προτεινόμενες λύσεις είτε έχουν προκριθεί λόγω δημοσιονομικού «πανικού» (στην πρώτη περίπτωση) είτε απλώς σκοπεύουν να καταστήσουν πιο ομαλή τη μετάβαση στη διάδοχη κατάσταση ώστε να αποφευχθούν οι βαρύτατες πολιτικές παρενέργειες που ακολούθησαν την απόφαση για τον «ξαφνικό» θάνατο της ΕΡΤ.

Είναι αλήθεια ότι οι αποφάσεις για την κρατικά ελεγχόμενη βιομηχανία έχουν καθυστερήσει δεκαετίες. Όμως, σήμερα οι αποφάσεις δεν μπορούν να ληφθούν για μια ακόμη φορά «στο γόνατο» γιατί το αποτέλεσμα τους κάθε άλλο παρά βιώσιμο θα είναι, χωρίς να συνυπολογιστεί σειρά παραμέτρων και να χαραχθεί και μία μακρόπνοη στρατηγική. Οι τρεις εταιρίες που συνιστούν την κρατικά ελεγχόμενη βιομηχανία (Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία – ΕΑΒ, Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα – ΕΑΣ και Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων – ΕΛΒΟ) αν και υπέφεραν και συνεχίζουν να υποφέρουν από τις λανθασμένες αποφάσεις, τις παραλείψεις και πρωτίστως το κρατικό στιλ διοίκησης, εν τούτοις βρίσκονται σε διαφορετική οικονομική κατάσταση και λόγω αντικειμένων έχουν διαφορετικές προοπτικές. Όμως δεν είναι ίδιες και συνεπώς δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν όμως μερικές κοινοί παράμετροι που θα πρέπει να συνυπολογιστούν σε οποιοδήποτε μελλοντικό σχεδιασμό.

>Το μέγεθος της εσωτερικής αγοράς. Οι ανωτέρω βιομηχανίες ιδρύθηκαν και συνεχίζουν να λειτουργούν πρωτίστως για την ικανοποίηση των αναγκών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Για να καλύψουν ανάγκες σε αναλώσιμα (πρωτίστως σε πυρομαχικά), συντήρηση και υποστήριξη αλλά και εγχώριας βιομηχανικής συμμετοχής σε προγράμματα προμήθειας υλικού των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Όλες τις προηγούμενες δεκαετίες τα «παρατράγουδα» σε αυτούς τους τρεις κύριους τομείς δραστηριότητας ήταν πολλά και «γαργαλιστικά». Κοινός παρονομαστής πάντως η σχεδόν ολοκληρωτική έλλειψη ανάπτυξης ιδίων προϊόντων. Σήμερα και για τα επόμενα χρόνια η εσωτερική αγορά ουσιαστικά είναι και θα παραμείνει ανύπαρκτη, καθώς οι συνεχείς μειώσεις του αμυντικού προϋπολογισμού που έχουν γίνει τα προηγούμενα χρόνια και οι επερχόμενες, τοποθετούν τις Ένοπλες Δυνάμεις σε θέση αδυναμίας να καλύψουν έστω και τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους. Κατά συνέπεια το μέγεθος της εσωτερικής αγοράς δεν μπορεί να υποστηρίξει αυτές τις βιομηχανίες στο μέγεθος που λειτουργούν σήμερα.

>Περισσότερο ή λιγότερο (κατά περίπτωση) οι τρεις εταιρίες χρειάζονται αναδιάρθρωση η οποία αφού δεν έγινε ομαλά τα προηγούμενα χρόνια τώρα αναγκαστικά θα γίνει βίαια, στο πρότυπο των συνήθων αντιδράσεων στην Ελλάδα σε οποιαδήποτε αλλαγή, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η χώρα στην ανάγκη να κάνει με βίαιο τρόπο όσα δεν έκανε επί πολλά χρόνια υπό πιο ομαλές συνθήκες και κάποιοι θριαμβολογούσαν για το επιτυχές μπλοκάρισμα, οι οποίοι θα έπρεπε σήμερα να λογοδοτήσουν. Καταρχάς αναδιάρθρωση σε επίπεδο προσωπικού. Είτε αρέσει είτε όχι, ο λόγος διοικητικού προς παραγωγικό προσωπικό θα πρέπει να είναι μικρός (π.χ. 1 προς 15) και όχι φυσικά στα επίπεδα που είχε φθάσει στην κρατικά ελεγχόμενες εταιρίες (κυμαινόμενος ανάλογα με την περίπτωση). Το παραγωγικό προσωπικό αποτελεί το κυριότερο περιουσιακό στοιχείο των εταιριών και η διαχείριση του δεν πρέπει να γίνεται με τα ισοπεδωτικά κριτήρια του δημόσιου τομέα. Ας σημειωθεί εδώ, ότι για παράδειγμα, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ΕΑΒ είναι η μαζική αποχώρηση πιστοποιημένων τεχνικών, οι οποίοι φυσικά δεν φθάνουν στο υψηλό επίπεδο κατάρτισης και δεξιότητας που απαιτείται από τη μία μέρα στην άλλη. Αναδιάρθρωση σε επίπεδο εγκαταστάσεων – παραγωγικών δυνατοτήτων. Για παράδειγμα τα ΕΑΣ είναι ίσως η μοναδική βιομηχανία εκρηκτικών και πυρομαχικών που πολλές από τις παραγωγικές τους μονάδες βρίσκονται πλέον εντός του αστικού ιστού.

>Η λήψη της θεμελιώδους απόφασης για την οργανική δυνατότητα συντήρησης των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Το μικτό σύστημα που υπάρχει σήμερα αποτελεί κατασπατάληση πόρων, ενώ είναι απόλυτα λογικό ότι οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο υπέρογκο κόστος συντήρησης που χρέωναν και χρεώνουν οι κρατικές βιομηχανίες. Άρα στην περίπτωση που η βιομηχανία θα αναλάβει την εργοστασιακή συντήρηση οι χρεώσεις θα πρέπει να είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικές σε σχέση με το κόστος της οργανικής συντήρησης.

>Η ύπαρξη στρατηγικού εταίρου – επενδυτή. Αφού επί δεκαετίες, και μάλιστα την εποχή των «παχέων αγελάδων» αποτύχαμε να αναπτύξουμε ιδίας σχεδίασης και τεχνολογίας προϊόντα (αυτά που αναπτύχθηκαν είναι ελάχιστα), η όποια αναδιάρθρωση θα πρέπει να περιλαμβάνει και τη συμμετοχή στρατηγικών εταίρων που θα ενσωματώσουν – διασυνδέσουν τις τρεις κρατικές βιομηχανίες στο πλέγμα παραγωγής της παγκόσμιας αεροδιαστημικής και αμυντικής βιομηχανίας. Ενός τομέα όμως που πλέον αντιμετωπίζει κρίση αφού σχεδόν σε όλο τον κόσμο οι αμυντικοί προϋπολογισμοί μειώνονται και η τάση δεν εκτιμάται ότι θα αντιστραφεί σύντομα. Κατά συνέπεια οι τομείς δραστηριοποίησης των αναδιαρθρωμένων εταιριών θα πρέπει να επιλεγούν με προσοχή καθώς κύριο κριτήριο θα πρέπει να είναι η μακροβιότητα, ει δυνατόν, της δραστηριότητας.

Θα κλείσουμε το σύντομο αυτό σημείωμα, επισημαίνοντας ότι η αναδιάρθρωση ή ακόμη και η εκκαθάριση της κρατικά ελεγχόμενης αμυντικής βιομηχανίας απαιτεί βαθεία μελέτη, γνώση των δεδομένων της συγκεκριμένης αγοράς και συσχετισμό της λήψης των όποιων αποφάσεων με τα τεκταινόμενα και τις εξελίξεις της διεθνούς αγοράς. Η εθνική άμυνα χρειάζεται εγχώρια βιομηχανική υποδομή η οποία πέρα από τη διασφάλιση του εφοδιασμού και της υποστήριξης των Ενόπλων Δυνάμεων αποτελεί και μέθοδο επιστροφής της επένδυσης. Δυστυχώς, στην Ελλάδα, από τη δεκαετία του 1970 που η ελληνική αμυντική βιομηχανία άρχισε να δημιουργείται και να αναπτύσσεται, ποτέ δεν σχεδιάστηκε ολοκληρωμένη και μακροπρόθεσμη βιομηχανική πολιτική γεγονός που καταδίκασε την κρατική (και για τους λόγους που προαναφέραμε) αλλά και την ιδιωτική βιομηχανία σε μαρασμό.

Με τη συνεργασία του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ISDA)

http://www.defence-point.gr/news/?p=79167

Το τελευταίο διάστημα οι πληροφορίες για την τύχη της Κρατικής Αμυντικής Βιομηχανίας της Χώρας είναι καθημερινά αντιφατικές και αλλοπρόσαλλες. Εταιρείες με κρίσιμο ρόλο στην άμυνα της χώρας ,που απασχολούν χιλιάδες συνανθρώπους μας, την μία μέρα φέρονται να κλείνουν, την άλλη υπάγονται σε ενιαίο φορέα και την τρίτη πορεύονται ως έχουν προς εξυγίανση. Επειδή η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί o ΣΕΚΠΥ θα ήθελε να επισημάνει τα παρακάτω τόσο προς την Πολιτική όσο και την Στρατιωτική Ηγεσία της Χώρας.

Α) Οι αποφάσεις αυτές αφορούν αφενός την άμυνα της χώρας αφετέρου τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων και είναι απάνθρωπο να τους κρατά κανείς σε μία συνεχή κατάσταση ρώσικης ρουλέτας. Οι όποιες αποφάσεις που είναι να παρθούν πρέπει επιτέλους να παρθούν.
Β) Σαν Σύνδεσμος δεν θα κινηθούμε στην εύκολη συντεχνιακή λογική του να μην πειραχτεί κανένα κεκτημένο, να μην απολυθεί κανείς κλπ. Δεν δικαιούμαστε άλλωστε να το πούμε αυτό, όταν οι ιδιωτικές εταιρείες του χώρου έχουν ήδη πληγεί, πολλές δε ανεπανόρθωτα.
Γ) Απαιτούμε όμως να υπάρξει επιτέλους μία λύση, η οποία θα προέλθει μέσα από τεχνοκρατική και εθνική οπτική και όχι από επικοινωνιακές λογικές η λογικές πολιτικού κόστους, η οποία θα εφαρμοστεί και θα εξασφαλίζει ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να έχει αμυντική βιομηχανία που θα καλύπτει με τον καλύτερο τρόπο ουσιώδεις ανάγκες των ΕΔ της. Δεν υπάρχει στοιχειωδώς σοβαρή χώρα η οποία να μην έχει αμυντική βιομηχανία προς κάλυψη τουλάχιστον κρίσιμων αναγκών των ΕΔ της.
Δ) Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, οι παραγωγικές δυνατότητες της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας είναι βιώσιμες και μάλιστα με αισιόδοξες προβλέψεις. Όμως πρέπει να παρθούν άμεσα μέτρα και οι όποιες κινήσεις να γίνουν με τις εταιρείες σε λειτουργία. Η λογική της απαξίωσης των εταιρειών ώστε να γίνει ευκολότερα αποδεκτή τυχόν λύση «ξαφνικού θανάτου τους» είναι εγκληματική τόσο από εθνική όσο και από οικονομική σκοπιά.
Ε) Άμυνα χωρίς κόστος δεν έχει εφευρεθεί ακόμα. Δεν μπορεί να κρίνεται η αμυντική βιομηχανία με τα συνήθη μέτρα που αφορούν την υπόλοιπη παραγωγική διαδικασία. Η εξαφάνισή της θα οδηγήσει σε καταστάσεις όπου τα κόστη θα είναι πολλαπλάσια και ας ελπίσουμε ότι οι όποιες απώλειες θα αφορούν μόνο χρήματα. Αυτό όμως δεν σημαίνει κατασπατάληση πόρων και διασπάθιση δημοσίου χρήματος.

Παραμένουμε στη διάθεση όλων των φορέων, ώστε να βρεθεί άμεσα λύση, η οποία θα διασφαλίζει την διατήρηση αμυντικής βιομηχανίας στη χώρα, προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας, και θα λειτουργεί με τον αποδοτικότερο δυνατόντρόπο. Τυχόν επιπόλαιες και βιαστικές ενέργειες θα έχουν τραγικά αποτελέσματα.

Τάσος Ροζολής, Πρόεδρος Δ.Σ. ΣΕΚΠΥ