Άρματα μάχης κατάλληλα για «αγώνα» εντός κατοικημένων περιοχών

Οι μάχες μέσα στις πόλεις πληθαίνουν τις τελευταίες δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Γι’αυτό επιβάλλεται ο σχεδιασμός νέων αρμάτων μάχης. Στις πολεμικές επιχειρήσεις σε πόλεις, τα συνηθισμένα άρματα δεν είναι κατάλληλα, διότι κινούμενα ανάμεσα από σπίτια και άλλα κτίσματα είναι περισσότερο ευάλωτα σε προσβολή από πιο κοντινή απόσταση, σε σύγκριση με το πολεμικό μέτωπο. Σε αυτό οφείλονταν ως επί το πλείστον οι αποτυχημένες προσπάθειες κατάληψης του Γκρόζνι το 1995, όταν οι αντάρτες χτυπούσαν τα τανκς από τις στέγες των σπιτιών με φορητά ρουκετοβόλα αλλά και αυτό αποδυκνύουν καθημερινά οι πρόσφατες μάχες στην Συρία. Τα άρματα μάχης, γενικότερα, είναι σχεδιασμένα για μάχη σε ανοιχτό πεδίο, όπου οι αποστάσεις και οι γωνίες προσβολής τους είναι διαφορετικές. Τα πλήγματα συνήθως γίνονται στο μετωπικό τμήμα και από απόσταση από 700 μέτρα έως δύο χιλιόμετρα. Γι’ αυτό και η ισχυρότερη θωράκιση είναι η μπροστινή. Αντίθετα, στην πόλη μπορούν να δεχθούν πυρά και από πίσω, και από τα πλάγια, όπου η θωράκιση είναι πιο αδύνατη. Εκτός αυτού, οι επιθέσεις συνήθως δεν εκδηλώνονται από τα δύο χιλιόμετρα, αλλά από μερικές δεκάδες μέτρων. Προκειμένου δε, να εξουδετερωθεί πλήρως ένα σύγχρονο άρμα, φτάνει μία και μόνο βολή από RPG-29, ανέφερε ο συνομιλητής. Ο εξοπλισμός πόλεως, ωστόσο, θα κάνει το άρμα στην πεδιάδα λιγότερο ευέλικτο, αφού θα είναι πιο βαρύ. Πολύ περισσότερο, θα αυξάνει την κατανάλωση καυσίμου. Αυτός είναι και ο λόγος που ο εξοπλισμός,  πρέπει να είναι προσθαφαιρούμενος.

Στη Ρωσία, τύποι αρμάτων μάχης «ανοιχτού πεδίου μάχης» θεωρούνται τα Τ-72 και Τ-90, στα οποία θα πραγματοποιηθούν κάποιες μετατροπές, ώστε να ανταποκρίνονται σε πόλεμο εντός κατοικημένων περιοχών όπου θα υπάρχουν συγκροτήματα κατοικιών με στενούς δρόμους. Εργασίες για τη δημιουργία «ειδικού πακέτου» για μάχες σε αστικές συνθήκες γίνονταν και επί ΕΣΣΔ, αρχής γενομένης από τη δεκαετία του ΄70. Ειδικότερα, για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν είχε αναπτυχθεί ένα σετ για το άρμα Τ-62 με επιπρόσθετη θωράκιση και προστατευτική «ποδιά». Ωστόσο, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ οι εργασίες ως προς αυτή την κατεύθυνση διακόπηκαν. Το τεθωρακισμένο θα είναι εξοπλισμένο για επιχειρησιακές απαιτήσεις σε αστικό περιβάλλον. Έχοντας ως κύρια αποστολή του να ανοίγει δρόμο όταν υπάρχουν μεγάλα εμπόδια, θα είναι εξοπλισμένο με βραχίονα εκσκαφής παρόμοιο με αυτόν της μπουλντόζας.  Επιπλέον, το κάτω μέρος του άρματος θα ενισχυθεί με πλάκες θωράκισης για την προστασία από τοποθετημένους στους δρόμους εκρηκτικούς μηχανισμούς και από νάρκες, ενώ περιμετρικά του κυρίως κορμού θα επενδυθεί με ειδικό πλέγμα για βήματα από φορητά αντιαρματικά συστήματα.   Θα πρέπει να αντέχει στα πλήγματα από αντιαρματικές ρουκέτες, RPG-7 και RPG-29, καθώς και σε εκρήξεις μηχανισμών που περιέχουν μερικές δεκάδες κιλά εκρηκτικής ύλης. Επίσης, θα πρέπει να έχει επιπλέον τμήματα ενεργής θωράκισης («μεταλλικά τούβλα», μέσα στα οποία βρίσκεται εκρηκτικό και όταν το άρμα προσβληθεί δημιουργούν μια έκρηξη προς το εξωτερικό μέρος του άρματος εξουδετερώνοντας την έκρηξη που προκαλείται από το εχθρικό βλήμα). Ο επιπρόσθετος εξοπλισμός για τη μάχη εντός πόλεως θα πρέπει να τοποθετείται σε πολύ λίγη ώρα. Αυτά τα απαραίτητα υλικά, φτιάχνονται από το επιστημονικό ερευνητικό κέντρο συστημάτων προστασίας Stali, που διαθέτει ήδη μεγάλο αριθμό από έτοιμα υποδείγματα ενεργητικής προστασίας και άλλα μέσα.

Οι ΗΠΑ διαθέτουν ένα τέτοιο άρμα, το TUSK των Μ-1 Abrams. Αυτό ενσωματώνει όλες εκείνες τις αναβαθμίσεις που θα περιλαμβάνει και το μελλοντικό ρωσικό, όπως ενισχυμένη θωράκιση, πλέγμα για την προστασία από διατρητικές οβίδες και ρουκέτες κ.α. Αλλά και οι Γάλλοι έφτιαξαν για το άρμα Leclerc, το AZUR (Action en Zone Urbaine). Ανάλογο εξοπλισμό αναπτύσσουν και οι Γερμανοί για τα δικά τους, Leopard. Οι Αμερικάνοι χρησιμοποίησαν εκτεταμένα το TUSK στο Ιράκ, ενώ οι Γάλλοι σήμερα αξιοποιούν το AZUR στο Αφγανιστάν.

 defencenet.gr