Πρώτη (εξοργιστική) παρατήρηση: Το “χαράτσι” χαρακτηρίστηκε έτσι γιατί πρόκειται για έναν εντελώς παράλογο φόρο... ύπαρξης! Αν και το κράτος το ονομάζει “τέλος”, λυπάμαι αλλά εγώ δεν μπορώ να κατανοήσω την ανταποδοτικότητα που μπορεί να έχει οπότε το θεωρώ απλά άλλον ένα φόρο από τους τόσους που βαρύνουν τα ακίνητα απλά γιατί υπάρχουν! Ο “αγαπητός” κ Βενιζέλος, ο οποίος τον επέβαλε “εκτάκτως” επί δικής του υπουργίας οικονομικών, παρουσιάζεται τις τελευταίες ημέρες ως εγγυητής της σταθερότητας και της δικαιοσύνης δηλώνοντας ότι πρέπει να αλλάξει το “τέλος” γιατί είναι άδικο! Υποκρισία ή απλή κοροϊδία;... Ότι και να 'ναι, κάποιος πρέπει να τον μαζέψει !
Δεύτερη (εξοργιστική) παρατήρηση: Οι ιδιοκτήτες ακινήτων είναι εγκλωβισμένοι! Ανέκαθεν ήταν οι “sitting ducks” της κάθε κυβέρνησης αφού είναι δύσκολο να βάλεις ροδάκια σε ένα ακίνητο και να το πας στο εξωτερικό όπως μπορείς άνετα να κάνεις με μία επιχείρηση ή ένα τραπεζικό κεφάλαιο. Υπάρχουν βέβαια οι off-shore εταιρείες αλλά αυτές συνήθως δεν αφορούν τους “κοινούς θνητούς” οι οποίοι είθισται να είναι νομοταγείς και παραδοσιακοί. Έτσι, χιλιάδες Έλληνες βρίσκονται εγκλωβισμένοι με αρκετά ακίνητα στα χέρια τους, ακίνητα συσσωρευμένα εδώ και γενιές, τα οποία δεν ενοικιάζονται, δεν πωλούνται αλλά υπερ-φορολογούνται! Η τωρινή γενιά λοιπόν όχι μόνο δεν μπορεί να προσθέσει το δικό της “λιθαράκι” στην οικογενειακή περιουσία αλλά είναι αμφίβολο εάν θα μπορέσει καν να την διατηρήσει και να την περάσει στην επόμενη γενιά.
Τρίτη (εξοργιστική) παρατήρηση: Είναι δεδομένο ότι τα ακίνητα έχουν χάσει μεγάλο μέρος της αξίας τους. Δυστυχώς το κράτος δεν φαίνεται να θέλει να το καταλάβει και οι “αντικειμενικές” αξίες πάνω στις οποίες υπολογίζονται οι φόροι παραμένουν παράλογα υψηλές. Προσωπικά, πολύ θα ήθελα να μπορούσα να πάω στην εφορία και να της παραχωρήσω/πουλήσω ένα ακίνητό μου στην τιμή στην οποία αυτή μου το χρεώνει. Να κρατήσουν όσα τους χρωστάω και να μου δώσουν τα υπόλοιπα μετρητά στο χέρι! Δεν είναι πρωτότυπη σκέψη. Υπάρχουν πολιτείες στις ΗΠΑ όπου ο φορολογούμενος έχει αυτήν την δυνατότητα, αλλά βέβαια εκεί οι “αντικειμενικές” αξίες είναι πολύ πιο χαμηλές από τις εμπορικές οπότε αυτομάτως καθίσταται ασύμφορο.
Τέταρτη (εξοργιστική) παρατήρηση: Γίνεται μεγάλη κουβέντα για την “κλιμακούμενη” ή “προοδευτική” φορολόγηση γιατί -λέει- είναι πιο δίκαιη. Συγνώμη αλλά, με το φτωχό μου το μυαλό, αδυνατώ να το καταλάβω αυτό. Θα ήταν άδικο να φορολογείται κάθε ακίνητο με ένα συγκεκριμένο ποσό πχ 100ευρώ/κομμάτι ότι κι αν είναι. Μάλιστα! Όταν όμως ο υπολογισμός γίνεται βάσει των “αντικειμενικών” (έστω...) αξιών, της παλαιότητας, κλπ και είναι ποσοστιαίος, γιατί είναι άδικος; Πχ.. 1% σε ένα ακίνητο των 300 χιλιάδων ευρώ αντιστοιχεί σε φόρο 3.000 ευρώ ενώ σε αξία ακινήτων 3εκ. ευρώ αντιστοιχεί σε φόρο 30.000 ευρώ... εκτός εάν τα ευρώ μετρούν διαφορετικά όταν είναι σε χιλιάδες και διαφορετικά όταν είναι σε εκατομμύρια!
Πέμπτη (εξοργιστική) παρατήρηση: Γιατί είναι δίκαιη η φορολόγηση των ακινήτων; Όταν ο ιδιοκτήτης έχει πληρώσει φόρο εισοδήματος για την απόκτηση του ποσού, έχει πληρώσει φόρο για την αγορά του ακινήτου, έχει πληρώσει φόρο για την ανέγερσή του, έχει πληρώσει πιθανόν και φόρους κληρονομίας, έχει πληρώσει -και πληρώνει συνεχώς- φόρο στο εισόδημα που του παρέχει ένα ακίνητο... τι σημαίνει “τα ακίνητα πρέπει να φορολογούνται”;... Επειδή απλά υπάρχουν;... Καταλήγουμε όλοι στο άκρως ευτράπελο, να πληρώνουμε “ενοίκιο” για το σπίτι μας και για την περιουσία μας! Γιατί κύριοι;... Μαζί τα χτίσαμε;...
Έκτη (εξοργιστική) παρατήρηση: Πρέπει επιτέλους να καταλάβετε ότι δεν υπάρχουν πια “έχοντες και κατέχοντες”! Άλλοι είναι οι “έχοντες” και άλλοι οι “κατέχοντες” και το ένα δεν προϋποθέτει το άλλο, ούτε καταλήγει υποχρεωτικά σε αυτό! Οι σημερινοί “κατέχοντες” έπαψαν να είναι “έχοντες”! Στέρεψαν! Μπορεί να “κατέχουν” ακίνητη περιουσία αλλά δεν “έχουν” την δυνατότητα να πληρώνουν όλους τους φόρους που την βαρύνουν, ούτε τα “πράσινα” πιστοποιητικά ή όποια άλλα βάρη σκέφτονται οι “φωστήρες” του υπουργείου οικονομικών (και όχι μόνο...) να της προσθέσουν. Ως εδώ ήταν!
Δεύτερη (εξοργιστική) παρατήρηση: Οι ιδιοκτήτες ακινήτων είναι εγκλωβισμένοι! Ανέκαθεν ήταν οι “sitting ducks” της κάθε κυβέρνησης αφού είναι δύσκολο να βάλεις ροδάκια σε ένα ακίνητο και να το πας στο εξωτερικό όπως μπορείς άνετα να κάνεις με μία επιχείρηση ή ένα τραπεζικό κεφάλαιο. Υπάρχουν βέβαια οι off-shore εταιρείες αλλά αυτές συνήθως δεν αφορούν τους “κοινούς θνητούς” οι οποίοι είθισται να είναι νομοταγείς και παραδοσιακοί. Έτσι, χιλιάδες Έλληνες βρίσκονται εγκλωβισμένοι με αρκετά ακίνητα στα χέρια τους, ακίνητα συσσωρευμένα εδώ και γενιές, τα οποία δεν ενοικιάζονται, δεν πωλούνται αλλά υπερ-φορολογούνται! Η τωρινή γενιά λοιπόν όχι μόνο δεν μπορεί να προσθέσει το δικό της “λιθαράκι” στην οικογενειακή περιουσία αλλά είναι αμφίβολο εάν θα μπορέσει καν να την διατηρήσει και να την περάσει στην επόμενη γενιά.
Τρίτη (εξοργιστική) παρατήρηση: Είναι δεδομένο ότι τα ακίνητα έχουν χάσει μεγάλο μέρος της αξίας τους. Δυστυχώς το κράτος δεν φαίνεται να θέλει να το καταλάβει και οι “αντικειμενικές” αξίες πάνω στις οποίες υπολογίζονται οι φόροι παραμένουν παράλογα υψηλές. Προσωπικά, πολύ θα ήθελα να μπορούσα να πάω στην εφορία και να της παραχωρήσω/πουλήσω ένα ακίνητό μου στην τιμή στην οποία αυτή μου το χρεώνει. Να κρατήσουν όσα τους χρωστάω και να μου δώσουν τα υπόλοιπα μετρητά στο χέρι! Δεν είναι πρωτότυπη σκέψη. Υπάρχουν πολιτείες στις ΗΠΑ όπου ο φορολογούμενος έχει αυτήν την δυνατότητα, αλλά βέβαια εκεί οι “αντικειμενικές” αξίες είναι πολύ πιο χαμηλές από τις εμπορικές οπότε αυτομάτως καθίσταται ασύμφορο.
Τέταρτη (εξοργιστική) παρατήρηση: Γίνεται μεγάλη κουβέντα για την “κλιμακούμενη” ή “προοδευτική” φορολόγηση γιατί -λέει- είναι πιο δίκαιη. Συγνώμη αλλά, με το φτωχό μου το μυαλό, αδυνατώ να το καταλάβω αυτό. Θα ήταν άδικο να φορολογείται κάθε ακίνητο με ένα συγκεκριμένο ποσό πχ 100ευρώ/κομμάτι ότι κι αν είναι. Μάλιστα! Όταν όμως ο υπολογισμός γίνεται βάσει των “αντικειμενικών” (έστω...) αξιών, της παλαιότητας, κλπ και είναι ποσοστιαίος, γιατί είναι άδικος; Πχ.. 1% σε ένα ακίνητο των 300 χιλιάδων ευρώ αντιστοιχεί σε φόρο 3.000 ευρώ ενώ σε αξία ακινήτων 3εκ. ευρώ αντιστοιχεί σε φόρο 30.000 ευρώ... εκτός εάν τα ευρώ μετρούν διαφορετικά όταν είναι σε χιλιάδες και διαφορετικά όταν είναι σε εκατομμύρια!
Πέμπτη (εξοργιστική) παρατήρηση: Γιατί είναι δίκαιη η φορολόγηση των ακινήτων; Όταν ο ιδιοκτήτης έχει πληρώσει φόρο εισοδήματος για την απόκτηση του ποσού, έχει πληρώσει φόρο για την αγορά του ακινήτου, έχει πληρώσει φόρο για την ανέγερσή του, έχει πληρώσει πιθανόν και φόρους κληρονομίας, έχει πληρώσει -και πληρώνει συνεχώς- φόρο στο εισόδημα που του παρέχει ένα ακίνητο... τι σημαίνει “τα ακίνητα πρέπει να φορολογούνται”;... Επειδή απλά υπάρχουν;... Καταλήγουμε όλοι στο άκρως ευτράπελο, να πληρώνουμε “ενοίκιο” για το σπίτι μας και για την περιουσία μας! Γιατί κύριοι;... Μαζί τα χτίσαμε;...
Έκτη (εξοργιστική) παρατήρηση: Πρέπει επιτέλους να καταλάβετε ότι δεν υπάρχουν πια “έχοντες και κατέχοντες”! Άλλοι είναι οι “έχοντες” και άλλοι οι “κατέχοντες” και το ένα δεν προϋποθέτει το άλλο, ούτε καταλήγει υποχρεωτικά σε αυτό! Οι σημερινοί “κατέχοντες” έπαψαν να είναι “έχοντες”! Στέρεψαν! Μπορεί να “κατέχουν” ακίνητη περιουσία αλλά δεν “έχουν” την δυνατότητα να πληρώνουν όλους τους φόρους που την βαρύνουν, ούτε τα “πράσινα” πιστοποιητικά ή όποια άλλα βάρη σκέφτονται οι “φωστήρες” του υπουργείου οικονομικών (και όχι μόνο...) να της προσθέσουν. Ως εδώ ήταν!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: http://koinos-topos.blogspot.com/2013/04/blog-post_9056.html
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΞΗΓΕΙ ΤΟ ΓΙΑΤΙ: http://isxys.blogspot.com/2010/10/blog-post_16.html
No comments :
Post a Comment