Η ανελέητη σφαγή των Χριστιανών της Συρίας από τους ισλαμιστές αντάρτες δεν φαίνεται να συγκινεί τη Δύση. (To παρακάτω παλαιότερο άρθρο του Μάριου Ευρυβιάδη δημοσιεύεται με αφορμή την απαγωγή του Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλου, αδελφού του Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη και του Συρορθόδοξου Μητροπολίτη Χαλεπίου Γιοχάνα καθώς και την εκτέλεση της συνοδείας τους από ισλαμιστές αντάρτες στη Συρία)
Στην Αντιόχεια οι μαθητές του Χριστού πρωτονομάσθηκαν χριστιανοί, διαβάζουμε στις Πράξεις των Αποστόλων («…εξήλθε δε εις Ταρσόν ο Βαρνάβας, αναζητήσαι Σαύλον και ευρών αυτόν ήγαγεν αυτόν είς Αντιοχείαν. Εγένετο δε αυτούς ενιαυτόν όλων συναχθήναι εν τη εκκλησία και διδάξαι όχλον ικανόν, χρηματίσαι τε πρώτον, εν Αντιοχεία τους μαθητάς Χριστιανούς» – Πράξεις των Αποστόλων Ια : 25-26). Η Αντιόχεια, που σήμερα βρίσκεται στην αραβομιλούμενη περιοχή της νοτιο-ανατολικής Τουρκίας (την ιστορική περιοχή της Αλεξανδρέττας που οι Τούρκοι αποκαλούν Χατάι), είναι πλέον το κύριο στρατηγείο και ορμητήριο των τζιχαδιστών που προσπαθούν να ανατρέψουν το καθεστώς Άσσαντ, το τελευταίο πλέον κοσμικό καθεστώς στη Μέση Ανατολή. Εκεί συγκεντρώνονται οι «πολεμιστές της πίστης», οι νέοι γαζήδες δηλαδή ως μουσουλμάνοι τζιχαδιστές από όλα τα μέρη του κόσμου (Τουρκία, Λιβύη, Καύκασο, Αίγυπτο κλπ) και εκστρατεύουν κατά των «απίστων» που δεν είναι μόνο οι Σύριοι Αλεβίδες του Άσσαντ, αλλά και όλοι οι μη σουνίτες μουσουλμάνοι της Συρίας. Στη Συρία, στην περιοχή Χόμς, μια ταπεινή χριστιανική εκκλησία που λειτουργούσε ανελλιπώς από τον 5ο αιώνα μ.Χ, λεηλατήθηκε. Μια φωτογραφία καταγράφει ένα τζιχαδιστή να εξέρχεται του ναΐσκου γιουχαΐζοντας ότι ο Αλλάχ είναι μεγάλος (Allah ou Akbar) κρατώντας στο ένα χέρι ένα ιερό σκεύος και στο άλλο ένα καλάζνικοφ. Οι χριστιανοί της Μέσης Ανατολής (και σχεδόν όλες οι μη μουσουλμανικές μειονότητες) διώκονται ανηλεώς από τα σουνιτκά καθεστώτα. Δυστυχώς εκείνες οι δυτικές δυνάμεις που μπορούσαν ακόμη και με δηλώσεις, πόσω δεν μάλλον με πράξεις, να σταματήσουν αυτό το καθημερινό αίσχος, παρακολουθούν τους διωγμούς και τις σφαγές με αδιαφορία και περισσή αναλγησία.
Η απόλυτη ειρωνεία, αναφορικά με τους διωγμούς χριστιανικών μειονοτήτων στη Μέση Ανατολή, είναι ότι με εξαίρεση τη μοναρχική Ιορδανία, τα τρία καθεστώτα όπου οι χριστιανοί ένιωθαν ασφάλεια ήταν της Λιβύης, της Συρίας και του … Ιράν. Ακόμη και στην Αίγυπτο, το πιο ισχυρό θεσμικά ισχυρό αραβικό κράτος, άρχισαν από το 2005 οργανωμένοι διωγμοί, πυρπολισμοί εκκλησιών, ακόμη και σφαγές χριστιανών Κοπτών που αποτελούν περίπου το 10% του πληθυσμού. Οι διωγμοί, οι σφαγές και οι επιθέσεις εναντίον των χριστιανών της Συρίας, που κατά χιλιάδες διαφεύγουν προς τον Λίβανο και τη Δύση αφήνουν, πλέον, το από τη Δύση δαιμονοποιημένο Ιράν, ως το μόνο μουσουλμανικό κράτους όπου δεν υφίστανται συστηματικοί διωγμοί αλλοθρήσκων. Αυτό δεν σημαίνει ότι το Ιράν είναι παράδεισος για τους μη μουσουλμάνους. Είναι όμως κατά παρασάγγας καλύτερη η ζωή αλλόθρησκων στο Ιράν από ότι στη Νατοϊκή Τουρκία, για παράδειγμα. Εκεί, τα τελευταία χρόνια έχουν σφαγιασθεί σαν αρνιά καθολικοί ιερωμένοι και Τούρκοι χριστιανοί, είτε με την κατηγορία του προσηλυτισμού είτε με την κατηγορία ότι αλλαξοπίστησαν. Η σουνιτική σαρία, ο ιερός νόμος των μουσουλμάνων, απαγορεύει δια θανάτου την αποχώρηση από το Ισλάμ. Μια εξήγηση για τη συμπεριφορά του Ιράν των μουλάδων είναι ότι το Ιράν δεν είναι σουνιτικό αλλά σιιτικό. Και μέχρι τη σιιτική επανάσταση των μουλάδων το 1978-79, οι σιίτες όλου του κόσμου καταδιώκονταν από σουνίτες. Οι σιίτες του Ιράν για αιώνες έχουν βιώσει το σύνδρομο της καταδίωξης από τα σουνιτικά καθεστώτα.
Γιατί όμως οι δυτικές δυνάμεις αδιαφορούν για τους καθημερινούς και συνεχής διωγμούς των αυτόχθονων χριστιανών της Μέσης Ανατολής; Μπορεί να υπάρχουν πολλές εξηγήσεις και ερμηνείες. Καταθέτω τη δική μου. Η απάντηση εκτιμώ ότι βρίσκεται στη μικροπολιτική που ακολουθεί ο Πρόεδρος Ομπαμπα, που είναι η πολιτική του Δημοκρατικού Κόμματος το οποίο επηρεάζεται άμεσα από μια υποκριτικά φιλελεύθερη αντίληψη. Οι κατ’ εξοχήν εκπρόσωποι της αντίληψης αυτής είναι το δίδυμο Κλίντον. Εννοώ τη σημερινή Υπουργό Εξωτερικών Χίλαρυ Κλίντον και τον σύζυγό της πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ουίλιαμ Κλίντον. Ιστορικά, αλλά όχι κατά κανόνα, το αμερικανικό Δημοκρατικό Κόμμα, αντίθετα με το Ρεπουμπλικανικό, υπήρξε παρεμβατικό σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Ακόμη και η παρεμβατική πολιτική του Ρεπουμπλικάνου Μπούς του νεότερου, που ολοκληρώθηκε με την εισβολή στο Ιράκ το 2003, υπήρξε στην ουσία μια «κεκαλυμμένη» πολιτική των δυσαρεστημένων του Δημοκρατικού Κόμματος. Μέσα από τις τάξεις των δυσαρεστημένων αυτών «Δημοκρατών» προέκυψε το κίνημα των νεοσυντηρητικών δυνάμεων που κυριάρχησε επί προεδρίας Μπούς του νεότερου. Αρχιτέκτονες του πολέμου το 2003 , για παράδειγμα, όπως οι Πώλ Ούλφοβιτς και Ρίτσαρντ Πέρλ, συνεχίζουν να είναι μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος.
Η κατευναστική πολιτική του Ομπάμα για το Ισλάμ στη Μέση Ανατολή, είναι μια πολιτική που εκκολάφθηκε μέσα στο Δημοκρατικό Κόμμα και συγκεκριμένα στο, σήμερα, κατ’ εξοχήν think tank του Δημοκρατικού Κόμματος που είναι το Center for American Progress (CAP). Όποιος έχει διαβάσει τις μελέτες πολιτικής (policy papers) του CAP γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια την ακολουθούμενη πολιτική. Γιατί, για παράδειγμα, διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στις εξελίξεις σήμερα, η σουνιτική Τουρκία του Ερντογάν; Γιατί η Σαουδική Αραβία, γιατί το Κατάρ και το Μπαχρέιν – όλα δηλαδή τα σκοταδιστικά και κλεπτοκρατικά καθεστώτα στη Μέση Ανατολή; Γιατί ανετράπη ο Καντάφι; Γιατί δεν στηρίχθηκε ο Μουμπάρακ; Γιατί πρέπει να ανατραπεί ο Άσσαντ ώστε να δοθεί το τέλειο κτύπημα κατά της Τεχεράνης; Μελετώντας την πολιτική του Δημοκρατικού Κόμματος, που εκφράζεται σήμερα το δίδυμο Ομπάμα – Κλίντον, θα βρεθεί και η απάντηση γιατί οι χριστιανοί της Μέσης Ανατολής έχουν αφεθεί στο έλεος των αδίστακτων και αιμοβόρων τζιχαδισστών του σουνιτικού Ισλάμ. Επειδή όμως πάντοτε σε τέτοιου είδους μικροπολιτικές, υπεισέρχονται και ιδιοτελή κίνητρα και προσωπικές φιλοδοξίες σας καταθέτω και τα παρακάτω. Το 2008, το κοινωφελές Ίδρυμα, William J. Clinton Foundation εξαναγκάσθηκε από την αμερικανική νομοθεσία να αποκαλύψει τους δωρητές του. Από τα στοιχεία του 2008 και μόνο, προέκυψε ότι η Σαουδική Αραβία, το Βασίλειο του Σκότους στη Μέση Ανατολή, μαζί με τα άλλα κλεπτοκρατικά σουνιτικά καθεστώτα, δώρισαν στο Ίδρυμα 46 εκατομμύρια δολάρια. Άλλοι δωρητές από σουνιτικά καθεστώτα δώρισαν άλλα ποσά της τάξης του 1-5 εκατομμυρίων δολαρίων το καθένα. Το Βασίλειο του Μπρόνεϊ για παράδειγμα, υπήρξε ένας από τους δωρητές.
Το 2008, η κυρία Κλίντον διεκδίκησε το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για την προεδρία. Τελικά η κ. Κλίντον προέκυψε Υπουργός Εξωτερικών. Και ακόμη δεν αποκλείεται να διεκδικήσει μελλοντικά την προεδρία. Τα πετροδολάρια λοιπόν, του κάθε σκοταδιστή και κλεπτοκράτη Άραβα παραμένουν πολιτικά χρήσιμα για το ζεύγος Κλίντον. Και εξαγοράζουν πολιτικές στην Ουάσιγκτον. Υπάρχει και μια άλλη διάσταση που αφορά στο πιο επικερδές εμπόριο στον κόσμο. Αναφέρομαι στο εμπόριο όπλων. Από τα 66 δις δολάρια που ανέρχονται φέτος τα έσοδα των ΗΠΑ από τις πωλήσεις όπλων παγκοσμίως, τα μισά πήγαν στη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα του Κόλπου. Από αυτόν τον «τζίρο» τα 33 δις δολάρια πληρώθηκαν με ζεστό χρήμα. Μαζί με το ζεύγος Κλίντον, οι αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες πλουτίζουν συνεχώς πουλώντας όπλα στα κλεπτοκρατικά καθεστώτα, αλλά και υποστηρίζοντάς τα ταυτόχρονα έναντι του σιιτικού Ιράν. Μέσα από αυτό το πρίσμα, εάν οι μουλάδες του Ιράν δεν υπήρχαν έπρεπε να εφευρεθούν! Και, δυστυχώς, μέσα από αυτό το πρίσμα οι αυτόχθονοι χριστιανικοί πληθυσμοί και οι μη μουσουλμάνοι της Μέσης Ανατολής είναι καταδικασμένοι. Η Αμερική των Δημοκρατικών, έχει κάνει την επιλογή της. Και οι σφογγοκωλάριοι της Ουάσιγκτον στην Δύση ακολουθούν κατά πόδας. Όπως η Σουηδία του Κάρλ Μπίλτ, για παράδειγμα, που βρίσκεται σε μυστικές διαδικασίες πώλησης όπλων αξίας 12 δις δολαρίων στη Σαουδική Αραβία. Όπως η Γερμανία, όπως η Αγγλία, όπως η Γαλλία….όλοι αυτοί, που μαζί με τους Τούρκους, τους Σαουδάραβες, και τους υπόλοιπους κλεπτοκράτες του Περσικού Κόλπου συναποτελούν την … «αψεγάδιαστη» Διεθνή Κοινότητα δηλαδή την International Community, ή αλλιώς INTCOM. Ήμαρτον!
Ο Μάριος Ευρυβιάδης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
http://strategyreports.wordpress.com/
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Παρέμβαση Μόσχας για την απελευθέρωση των δύο Μητροπολιτών στην Συρία
ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΟΡΤΗΣ Ανακοίνωση Αρχιεπισκοπής για Μητροπολίτες
Η απόλυτη ειρωνεία, αναφορικά με τους διωγμούς χριστιανικών μειονοτήτων στη Μέση Ανατολή, είναι ότι με εξαίρεση τη μοναρχική Ιορδανία, τα τρία καθεστώτα όπου οι χριστιανοί ένιωθαν ασφάλεια ήταν της Λιβύης, της Συρίας και του … Ιράν. Ακόμη και στην Αίγυπτο, το πιο ισχυρό θεσμικά ισχυρό αραβικό κράτος, άρχισαν από το 2005 οργανωμένοι διωγμοί, πυρπολισμοί εκκλησιών, ακόμη και σφαγές χριστιανών Κοπτών που αποτελούν περίπου το 10% του πληθυσμού. Οι διωγμοί, οι σφαγές και οι επιθέσεις εναντίον των χριστιανών της Συρίας, που κατά χιλιάδες διαφεύγουν προς τον Λίβανο και τη Δύση αφήνουν, πλέον, το από τη Δύση δαιμονοποιημένο Ιράν, ως το μόνο μουσουλμανικό κράτους όπου δεν υφίστανται συστηματικοί διωγμοί αλλοθρήσκων. Αυτό δεν σημαίνει ότι το Ιράν είναι παράδεισος για τους μη μουσουλμάνους. Είναι όμως κατά παρασάγγας καλύτερη η ζωή αλλόθρησκων στο Ιράν από ότι στη Νατοϊκή Τουρκία, για παράδειγμα. Εκεί, τα τελευταία χρόνια έχουν σφαγιασθεί σαν αρνιά καθολικοί ιερωμένοι και Τούρκοι χριστιανοί, είτε με την κατηγορία του προσηλυτισμού είτε με την κατηγορία ότι αλλαξοπίστησαν. Η σουνιτική σαρία, ο ιερός νόμος των μουσουλμάνων, απαγορεύει δια θανάτου την αποχώρηση από το Ισλάμ. Μια εξήγηση για τη συμπεριφορά του Ιράν των μουλάδων είναι ότι το Ιράν δεν είναι σουνιτικό αλλά σιιτικό. Και μέχρι τη σιιτική επανάσταση των μουλάδων το 1978-79, οι σιίτες όλου του κόσμου καταδιώκονταν από σουνίτες. Οι σιίτες του Ιράν για αιώνες έχουν βιώσει το σύνδρομο της καταδίωξης από τα σουνιτικά καθεστώτα.
Γιατί όμως οι δυτικές δυνάμεις αδιαφορούν για τους καθημερινούς και συνεχής διωγμούς των αυτόχθονων χριστιανών της Μέσης Ανατολής; Μπορεί να υπάρχουν πολλές εξηγήσεις και ερμηνείες. Καταθέτω τη δική μου. Η απάντηση εκτιμώ ότι βρίσκεται στη μικροπολιτική που ακολουθεί ο Πρόεδρος Ομπαμπα, που είναι η πολιτική του Δημοκρατικού Κόμματος το οποίο επηρεάζεται άμεσα από μια υποκριτικά φιλελεύθερη αντίληψη. Οι κατ’ εξοχήν εκπρόσωποι της αντίληψης αυτής είναι το δίδυμο Κλίντον. Εννοώ τη σημερινή Υπουργό Εξωτερικών Χίλαρυ Κλίντον και τον σύζυγό της πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ουίλιαμ Κλίντον. Ιστορικά, αλλά όχι κατά κανόνα, το αμερικανικό Δημοκρατικό Κόμμα, αντίθετα με το Ρεπουμπλικανικό, υπήρξε παρεμβατικό σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Ακόμη και η παρεμβατική πολιτική του Ρεπουμπλικάνου Μπούς του νεότερου, που ολοκληρώθηκε με την εισβολή στο Ιράκ το 2003, υπήρξε στην ουσία μια «κεκαλυμμένη» πολιτική των δυσαρεστημένων του Δημοκρατικού Κόμματος. Μέσα από τις τάξεις των δυσαρεστημένων αυτών «Δημοκρατών» προέκυψε το κίνημα των νεοσυντηρητικών δυνάμεων που κυριάρχησε επί προεδρίας Μπούς του νεότερου. Αρχιτέκτονες του πολέμου το 2003 , για παράδειγμα, όπως οι Πώλ Ούλφοβιτς και Ρίτσαρντ Πέρλ, συνεχίζουν να είναι μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος.
Η κατευναστική πολιτική του Ομπάμα για το Ισλάμ στη Μέση Ανατολή, είναι μια πολιτική που εκκολάφθηκε μέσα στο Δημοκρατικό Κόμμα και συγκεκριμένα στο, σήμερα, κατ’ εξοχήν think tank του Δημοκρατικού Κόμματος που είναι το Center for American Progress (CAP). Όποιος έχει διαβάσει τις μελέτες πολιτικής (policy papers) του CAP γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια την ακολουθούμενη πολιτική. Γιατί, για παράδειγμα, διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στις εξελίξεις σήμερα, η σουνιτική Τουρκία του Ερντογάν; Γιατί η Σαουδική Αραβία, γιατί το Κατάρ και το Μπαχρέιν – όλα δηλαδή τα σκοταδιστικά και κλεπτοκρατικά καθεστώτα στη Μέση Ανατολή; Γιατί ανετράπη ο Καντάφι; Γιατί δεν στηρίχθηκε ο Μουμπάρακ; Γιατί πρέπει να ανατραπεί ο Άσσαντ ώστε να δοθεί το τέλειο κτύπημα κατά της Τεχεράνης; Μελετώντας την πολιτική του Δημοκρατικού Κόμματος, που εκφράζεται σήμερα το δίδυμο Ομπάμα – Κλίντον, θα βρεθεί και η απάντηση γιατί οι χριστιανοί της Μέσης Ανατολής έχουν αφεθεί στο έλεος των αδίστακτων και αιμοβόρων τζιχαδισστών του σουνιτικού Ισλάμ. Επειδή όμως πάντοτε σε τέτοιου είδους μικροπολιτικές, υπεισέρχονται και ιδιοτελή κίνητρα και προσωπικές φιλοδοξίες σας καταθέτω και τα παρακάτω. Το 2008, το κοινωφελές Ίδρυμα, William J. Clinton Foundation εξαναγκάσθηκε από την αμερικανική νομοθεσία να αποκαλύψει τους δωρητές του. Από τα στοιχεία του 2008 και μόνο, προέκυψε ότι η Σαουδική Αραβία, το Βασίλειο του Σκότους στη Μέση Ανατολή, μαζί με τα άλλα κλεπτοκρατικά σουνιτικά καθεστώτα, δώρισαν στο Ίδρυμα 46 εκατομμύρια δολάρια. Άλλοι δωρητές από σουνιτικά καθεστώτα δώρισαν άλλα ποσά της τάξης του 1-5 εκατομμυρίων δολαρίων το καθένα. Το Βασίλειο του Μπρόνεϊ για παράδειγμα, υπήρξε ένας από τους δωρητές.
Το 2008, η κυρία Κλίντον διεκδίκησε το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για την προεδρία. Τελικά η κ. Κλίντον προέκυψε Υπουργός Εξωτερικών. Και ακόμη δεν αποκλείεται να διεκδικήσει μελλοντικά την προεδρία. Τα πετροδολάρια λοιπόν, του κάθε σκοταδιστή και κλεπτοκράτη Άραβα παραμένουν πολιτικά χρήσιμα για το ζεύγος Κλίντον. Και εξαγοράζουν πολιτικές στην Ουάσιγκτον. Υπάρχει και μια άλλη διάσταση που αφορά στο πιο επικερδές εμπόριο στον κόσμο. Αναφέρομαι στο εμπόριο όπλων. Από τα 66 δις δολάρια που ανέρχονται φέτος τα έσοδα των ΗΠΑ από τις πωλήσεις όπλων παγκοσμίως, τα μισά πήγαν στη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα του Κόλπου. Από αυτόν τον «τζίρο» τα 33 δις δολάρια πληρώθηκαν με ζεστό χρήμα. Μαζί με το ζεύγος Κλίντον, οι αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες πλουτίζουν συνεχώς πουλώντας όπλα στα κλεπτοκρατικά καθεστώτα, αλλά και υποστηρίζοντάς τα ταυτόχρονα έναντι του σιιτικού Ιράν. Μέσα από αυτό το πρίσμα, εάν οι μουλάδες του Ιράν δεν υπήρχαν έπρεπε να εφευρεθούν! Και, δυστυχώς, μέσα από αυτό το πρίσμα οι αυτόχθονοι χριστιανικοί πληθυσμοί και οι μη μουσουλμάνοι της Μέσης Ανατολής είναι καταδικασμένοι. Η Αμερική των Δημοκρατικών, έχει κάνει την επιλογή της. Και οι σφογγοκωλάριοι της Ουάσιγκτον στην Δύση ακολουθούν κατά πόδας. Όπως η Σουηδία του Κάρλ Μπίλτ, για παράδειγμα, που βρίσκεται σε μυστικές διαδικασίες πώλησης όπλων αξίας 12 δις δολαρίων στη Σαουδική Αραβία. Όπως η Γερμανία, όπως η Αγγλία, όπως η Γαλλία….όλοι αυτοί, που μαζί με τους Τούρκους, τους Σαουδάραβες, και τους υπόλοιπους κλεπτοκράτες του Περσικού Κόλπου συναποτελούν την … «αψεγάδιαστη» Διεθνή Κοινότητα δηλαδή την International Community, ή αλλιώς INTCOM. Ήμαρτον!
Ο Μάριος Ευρυβιάδης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
http://strategyreports.wordpress.com/
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Παρέμβαση Μόσχας για την απελευθέρωση των δύο Μητροπολιτών στην Συρία
ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΟΡΤΗΣ Ανακοίνωση Αρχιεπισκοπής για Μητροπολίτες
No comments :
Post a Comment