Τι συμβαίνει, όμως, τελικά με την περιβόητη Θεολογική Σχολή της Χάλκης;
- Γιατί η Ελλάδα πρέπει να υποκύψει στις απαιτήσεις της Άγκυρας (οι οποίες γίνονται ολοένα και περισσότερες, αλλά ποτέ δεν λείπει η Σχολή της Χάλκης), τη στιγμή που το κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής αποτελεί πρόβλημα της Τουρκίας, αφού η ίδια παρανόμως και αδικαιολογήτως την έκλεισε;
- Γιατί η Ελλάδα πρέπει να υποκύψει σε απειλές και εκβιασμούς προκειμένου η Τουρκία να επανέλθει στην τάξη και να κάνει δεκτές τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κοινότητας μέσω των οποίων η Άγκυρα έχει καταδικασθεί για το κλείσιμο της συγκεκριμένης θεολογικής σχολής;
- Γιατί η Ελλάδα πρέπει να θυματοποιηθεί απέναντι στην θρασύτατη Τουρκία, τη στιγμή που η θεολογική Σχολή της Χάλκης ανήκει στο Ορθόδοξο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως και ως εκ τούτου δεν υπόκειται σε καμία αρμοδιότητα ή ευθύνη της Ελλάδας;
- Γιατί μόνο η Ελλάδα πρέπει να είναι αυτή που θα «πληρώσει» την Άγκυρα και γιατί η Άγκυρα έχει απαιτήσεις μόνο από την Ελλάδα τη στιγμή που υπάρχουν και άλλες ορθόδοξες χώρες οι οποίες υπόκεινται θρησκευτικά στο πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης;
- Γιατί, για παράδειγμα, η Τουρκία δεν ζητά από την Ρωσία και τον πρόεδρο Πούτιν μία υποχώρηση σε θέματα σχετικά με "τούρκους μουσουλμάνους" που μένουν στην Ρωσία και το κάνει μόνο απέναντι στην Ελλάδα…;
Η απάντηση βρίσκεται στο ότι η Τουρκία βρήκε «καλό έδαφος» απέναντι σε Έλληνες πολιτικούς (οι οποίοι από ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών αποκαλούνται ως ελληνόφωνοι και ελληνώνυμοι) και κατορθώνει για «πιέζει» και να περνά εκβιαστικά θέσεις της απέναντι στην άφωνη (κυριολεκτικά) εκάστοτε κυβέρνηση της Ελλάδας.
Τον Ιούλιο περασμένου έτους, στο περιθώριο της επίσημης επισκέψεώς του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ο κ. Γκιορμέζ (πρόεδρος της Διευθύνσεως Θρησκευτικών Υποθέσεων) δήλωσε ότι «δεν ταιριάζει στο μέγεθος της Τουρκίας οποιαδήποτε θρησκευτική κοινότητα να έχει την ανάγκη άλλων χωρών για να εκπαιδεύσει τους ιερωμένους της». Ο κ. Τσελίκ δήλωσε μάλιστα ότι «το κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης το 1971 ήταν λάθος και το μη άνοιγμά της άλλο ένα λάθος». Σήμερα, εννέα μήνες μετά, η πολιτική της Άγκυρας μέσω του γνωστού (υπόπτου για δηλώσεις που δεν είναι μόνο γεμάτος θράσος αλλά και ηλιθιότητα) αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης Μπεκίρ Μπόζνταγ, το άνοιγμα της Σχολής της Χάλκης γίνεται αιχμή του δόρατος για την τουρκική εξωτερική πολιτική, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ μέσω των συγκεκριμένων δηλώσεων ο τούρκος κυβερνητικός αξιωματούχος θέτει θέμα συσχετισμού της Σχολής της Χάλκης με την Ελληνική Θράκη και την μουσουλμανική μειονότητα, την οποία σε μία ευθεία πρόκληση χαρακτηρίζει αυτάρεσκα ως «τουρκική».
Έτσι, ο Μπεκίρ Μποζντάγ δήλωσε: «Η μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα στη δυτική Θράκη δεν απολαμβάνει τα δικαιώματα της και παραβιάζονται οι όροι της συνθήκης της Λοζάνης. Σύμφωνα με τη συνθήκη αυτή οι Μουσουλμάνοι - Τούρκοι της περιοχής μπορούν να εκλέγουν τους δικούς τους μουφτήδες. Όμως η Ελλάδα έβγαλε έναν νέο νόμο και αποφάσισε να εκλέγει η ίδια τους μουφτήδες. Υπάρχουν οι διορισμένοι μουφτήδες, υπάρχουν κι αυτοί που έχει εκλέξει η τουρκική κοινότητα. Εξέδωσαν νόμο για τους 240 ιμάμηδες. Κι αυτός ο νόμος παραβιάζει τη συνθήκη της Λοζάνης. Με το νόμο αυτό μια επιτροπή που αποτελούνταν από Χριστιανούς εξέλεγε τους ιμάμηδες. Αν η Ελλάδα δεν κάνει πίσω στα θέματα αυτά η απόφαση (σ.σ. για τη Θεολογική Σχολή) μπορεί να αργήσει». Βέβαια, ο λαλίστατος αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης ξέχασε πως ακόμη και στην Τουρκία οι μουφτήδες διορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση, όπως ξέχασε πως στην συνθήκη της Λοζάνης στη Θράκη υπάρχουν Έλληνες μουσουλμάνοι και όχι Τούρκοι. Ψιλά γράμματα για την τουρκική προκλητική πολιτική, η οποία όμως δυστυχώς μένει αναπάντητη από την φοβική Αθήνα, αφού οι υπεύθυνοι της Ελληνικής κυβέρνησης εξακολουθούν να ματαιοπονούν πως θα υπάρξει βελτίωση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις εάν διατηρήσουν την πολιτική χαμηλών τόνων, δηλαδή να μην απαντάνε με την ίδια ποσότητα και ποιότητα επιχειρημάτων στις τουρκικές προκλήσεις.
Η Ελλάδα οφείλει να διατυμπανίσει σε όλους τους τόνους και με κάθε μέσο (χρησιμοποιώντας το σύνολο του διπλωματικού της σώματος και ενεργοποιώντας ακόμη και τους μη εν ενεργεία Έλληνες διπλωμάτες) τις ευθύνες της Άγκυρας και την μη σχέση της Ελλάδας με το άνοιγμα ή όχι της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, η οποία τονίζουμε πως έκλεισε με παράνομη απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης γι αυτό και η ίδια φέρει την αποκλειστική ευθύνη αποκατάστασης της ανωμαλίας που η Τουρκία προξένησε. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε πως η Θεολογική Σχολή της Χάλκης αποτελεί το "κύριο πιάτο" της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, είναι δηλαδή βασικό θέμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο η Αθήνα πρέπει να καταστρέψει σε διεθνές επίπεδο τους εξωφρενικούς ισχυρισμούς - εκβιασμούς της Άγκυρας. Έχουν εκδοθεί διεθνείς καταδικαστικές αποφάσεις που αφορούν το κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και αυτές ακριβώς απαιτείται η Αθήνα να τις συμπεριλάβει στο διπλωματικό της οπλοστάσιο για να αποστομώσει –επιτέλους- τους μικρόνοους τούρκους πολιτικούς, οι οποίοι –έχοντας προφανώς «καβαλήσει το καλάμι»- προκαλούν και απαιτούν υλοποίηση των εξωφρενικών τους θέσεων από την Ελλάδα, εντάσσοντας μάλιστα σε αυτές τις θέσεις την Ελληνική Θράκη. Εάν ο κ. Αβραμόπουλος δεν μπορεί να κατανοήσει το μέγεθος της ιστορικής ευθύνης του απέναντι στην προκλητικότητα και τους εξωπραγματικούς ισχυρισμούς της Άγκυρας, το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να παραιτηθεί άμεσα.
Δεν είναι δυνατόν για την Θεολογική Σχολή της Χάλκης να ανατραπεί το Σύνταγμα της χώρας σε ένα γεωγραφικό διαμέρισμα της Ελλάδας. Ούτε, φυσικά, είναι δυνατό να εξυπηρετηθούν απαιτήσεις της Άγκυρας οι οποίες θα ισχυροποιήσουν ακόμη περισσότερο την Τουρκία στην ευρύτερη περιοχή και θα γιγαντώσουν συγκεκριμένου τύπου προβλήματα στο εσωτερικό της Ελλάδας. Η Αθήνα οφείλει να στείλει ένα ισχυρό «όχι», αφού οποιαδήποτε πλέον υποχώρηση απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα θα ισοδυναμεί με εθνική ήττα… Εξάλλου, η σημερινή κυβέρνηση θα πρέπει να κατανοήσει πως υπάρχει ημερομηνία λήξης και πως μετά από αυτήν θεωρείται βέβαιο πως για πάμπολλες περιπτώσεις υπουργοί και λοιποί κυβερνητικοί αξιωματούχοι θα κληθούν να δώσουν λόγο ενώπιον της Δικαιοσύνης για τις όποιες ενέργειες ή παραλείψεις τους που ζημίωσαν την χώρα. Ας φροντίσει, λοιπόν, ο κ. Αβραμόπουλος, να μην είναι η Θεολογική Σχολή της Χάλκης μέσα στην ατζέντα που θα απασχολήσει την Ελληνική Δικαιοσύνη…
http://kostasxan.blogspot.gr/2013/04/blog-post_6723.html
- Γιατί η Ελλάδα πρέπει να υποκύψει στις απαιτήσεις της Άγκυρας (οι οποίες γίνονται ολοένα και περισσότερες, αλλά ποτέ δεν λείπει η Σχολή της Χάλκης), τη στιγμή που το κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής αποτελεί πρόβλημα της Τουρκίας, αφού η ίδια παρανόμως και αδικαιολογήτως την έκλεισε;
- Γιατί η Ελλάδα πρέπει να υποκύψει σε απειλές και εκβιασμούς προκειμένου η Τουρκία να επανέλθει στην τάξη και να κάνει δεκτές τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κοινότητας μέσω των οποίων η Άγκυρα έχει καταδικασθεί για το κλείσιμο της συγκεκριμένης θεολογικής σχολής;
- Γιατί η Ελλάδα πρέπει να θυματοποιηθεί απέναντι στην θρασύτατη Τουρκία, τη στιγμή που η θεολογική Σχολή της Χάλκης ανήκει στο Ορθόδοξο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως και ως εκ τούτου δεν υπόκειται σε καμία αρμοδιότητα ή ευθύνη της Ελλάδας;
- Γιατί μόνο η Ελλάδα πρέπει να είναι αυτή που θα «πληρώσει» την Άγκυρα και γιατί η Άγκυρα έχει απαιτήσεις μόνο από την Ελλάδα τη στιγμή που υπάρχουν και άλλες ορθόδοξες χώρες οι οποίες υπόκεινται θρησκευτικά στο πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης;
- Γιατί, για παράδειγμα, η Τουρκία δεν ζητά από την Ρωσία και τον πρόεδρο Πούτιν μία υποχώρηση σε θέματα σχετικά με "τούρκους μουσουλμάνους" που μένουν στην Ρωσία και το κάνει μόνο απέναντι στην Ελλάδα…;
Η απάντηση βρίσκεται στο ότι η Τουρκία βρήκε «καλό έδαφος» απέναντι σε Έλληνες πολιτικούς (οι οποίοι από ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών αποκαλούνται ως ελληνόφωνοι και ελληνώνυμοι) και κατορθώνει για «πιέζει» και να περνά εκβιαστικά θέσεις της απέναντι στην άφωνη (κυριολεκτικά) εκάστοτε κυβέρνηση της Ελλάδας.
Τον Ιούλιο περασμένου έτους, στο περιθώριο της επίσημης επισκέψεώς του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ο κ. Γκιορμέζ (πρόεδρος της Διευθύνσεως Θρησκευτικών Υποθέσεων) δήλωσε ότι «δεν ταιριάζει στο μέγεθος της Τουρκίας οποιαδήποτε θρησκευτική κοινότητα να έχει την ανάγκη άλλων χωρών για να εκπαιδεύσει τους ιερωμένους της». Ο κ. Τσελίκ δήλωσε μάλιστα ότι «το κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης το 1971 ήταν λάθος και το μη άνοιγμά της άλλο ένα λάθος». Σήμερα, εννέα μήνες μετά, η πολιτική της Άγκυρας μέσω του γνωστού (υπόπτου για δηλώσεις που δεν είναι μόνο γεμάτος θράσος αλλά και ηλιθιότητα) αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης Μπεκίρ Μπόζνταγ, το άνοιγμα της Σχολής της Χάλκης γίνεται αιχμή του δόρατος για την τουρκική εξωτερική πολιτική, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ μέσω των συγκεκριμένων δηλώσεων ο τούρκος κυβερνητικός αξιωματούχος θέτει θέμα συσχετισμού της Σχολής της Χάλκης με την Ελληνική Θράκη και την μουσουλμανική μειονότητα, την οποία σε μία ευθεία πρόκληση χαρακτηρίζει αυτάρεσκα ως «τουρκική».
Έτσι, ο Μπεκίρ Μποζντάγ δήλωσε: «Η μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα στη δυτική Θράκη δεν απολαμβάνει τα δικαιώματα της και παραβιάζονται οι όροι της συνθήκης της Λοζάνης. Σύμφωνα με τη συνθήκη αυτή οι Μουσουλμάνοι - Τούρκοι της περιοχής μπορούν να εκλέγουν τους δικούς τους μουφτήδες. Όμως η Ελλάδα έβγαλε έναν νέο νόμο και αποφάσισε να εκλέγει η ίδια τους μουφτήδες. Υπάρχουν οι διορισμένοι μουφτήδες, υπάρχουν κι αυτοί που έχει εκλέξει η τουρκική κοινότητα. Εξέδωσαν νόμο για τους 240 ιμάμηδες. Κι αυτός ο νόμος παραβιάζει τη συνθήκη της Λοζάνης. Με το νόμο αυτό μια επιτροπή που αποτελούνταν από Χριστιανούς εξέλεγε τους ιμάμηδες. Αν η Ελλάδα δεν κάνει πίσω στα θέματα αυτά η απόφαση (σ.σ. για τη Θεολογική Σχολή) μπορεί να αργήσει». Βέβαια, ο λαλίστατος αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης ξέχασε πως ακόμη και στην Τουρκία οι μουφτήδες διορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση, όπως ξέχασε πως στην συνθήκη της Λοζάνης στη Θράκη υπάρχουν Έλληνες μουσουλμάνοι και όχι Τούρκοι. Ψιλά γράμματα για την τουρκική προκλητική πολιτική, η οποία όμως δυστυχώς μένει αναπάντητη από την φοβική Αθήνα, αφού οι υπεύθυνοι της Ελληνικής κυβέρνησης εξακολουθούν να ματαιοπονούν πως θα υπάρξει βελτίωση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις εάν διατηρήσουν την πολιτική χαμηλών τόνων, δηλαδή να μην απαντάνε με την ίδια ποσότητα και ποιότητα επιχειρημάτων στις τουρκικές προκλήσεις.
Η Ελλάδα οφείλει να διατυμπανίσει σε όλους τους τόνους και με κάθε μέσο (χρησιμοποιώντας το σύνολο του διπλωματικού της σώματος και ενεργοποιώντας ακόμη και τους μη εν ενεργεία Έλληνες διπλωμάτες) τις ευθύνες της Άγκυρας και την μη σχέση της Ελλάδας με το άνοιγμα ή όχι της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, η οποία τονίζουμε πως έκλεισε με παράνομη απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης γι αυτό και η ίδια φέρει την αποκλειστική ευθύνη αποκατάστασης της ανωμαλίας που η Τουρκία προξένησε. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε πως η Θεολογική Σχολή της Χάλκης αποτελεί το "κύριο πιάτο" της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, είναι δηλαδή βασικό θέμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο η Αθήνα πρέπει να καταστρέψει σε διεθνές επίπεδο τους εξωφρενικούς ισχυρισμούς - εκβιασμούς της Άγκυρας. Έχουν εκδοθεί διεθνείς καταδικαστικές αποφάσεις που αφορούν το κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και αυτές ακριβώς απαιτείται η Αθήνα να τις συμπεριλάβει στο διπλωματικό της οπλοστάσιο για να αποστομώσει –επιτέλους- τους μικρόνοους τούρκους πολιτικούς, οι οποίοι –έχοντας προφανώς «καβαλήσει το καλάμι»- προκαλούν και απαιτούν υλοποίηση των εξωφρενικών τους θέσεων από την Ελλάδα, εντάσσοντας μάλιστα σε αυτές τις θέσεις την Ελληνική Θράκη. Εάν ο κ. Αβραμόπουλος δεν μπορεί να κατανοήσει το μέγεθος της ιστορικής ευθύνης του απέναντι στην προκλητικότητα και τους εξωπραγματικούς ισχυρισμούς της Άγκυρας, το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να παραιτηθεί άμεσα.
Δεν είναι δυνατόν για την Θεολογική Σχολή της Χάλκης να ανατραπεί το Σύνταγμα της χώρας σε ένα γεωγραφικό διαμέρισμα της Ελλάδας. Ούτε, φυσικά, είναι δυνατό να εξυπηρετηθούν απαιτήσεις της Άγκυρας οι οποίες θα ισχυροποιήσουν ακόμη περισσότερο την Τουρκία στην ευρύτερη περιοχή και θα γιγαντώσουν συγκεκριμένου τύπου προβλήματα στο εσωτερικό της Ελλάδας. Η Αθήνα οφείλει να στείλει ένα ισχυρό «όχι», αφού οποιαδήποτε πλέον υποχώρηση απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα θα ισοδυναμεί με εθνική ήττα… Εξάλλου, η σημερινή κυβέρνηση θα πρέπει να κατανοήσει πως υπάρχει ημερομηνία λήξης και πως μετά από αυτήν θεωρείται βέβαιο πως για πάμπολλες περιπτώσεις υπουργοί και λοιποί κυβερνητικοί αξιωματούχοι θα κληθούν να δώσουν λόγο ενώπιον της Δικαιοσύνης για τις όποιες ενέργειες ή παραλείψεις τους που ζημίωσαν την χώρα. Ας φροντίσει, λοιπόν, ο κ. Αβραμόπουλος, να μην είναι η Θεολογική Σχολή της Χάλκης μέσα στην ατζέντα που θα απασχολήσει την Ελληνική Δικαιοσύνη…
http://kostasxan.blogspot.gr/2013/04/blog-post_6723.html
No comments :
Post a Comment