Επικαιροποιημένη πρόταση εκσυγχρονισμού του στόλου των μαχητικών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας παρουσιάστηκε σήμερα με βασικό άξονα την υλοποίηση κατά φάσεις, ώστε να διευκολυνθεί στο έπακρο η δυνατότητα σταδιακής χρηματοδότησης του από την Ελλάδα. Οι νέες λεπτομέρειες σχετικά με το προταθέν πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των μαχητικών F-16, ανακοινώθηκαν κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου της κατασκευάστριας εταιρίας Lockheed Martin, ενώ έγινε γνωστό ότι η νέα πρόταση υποβλήθηκε και επίσημα στην ΠΑ για αξιολόγηση από την αμερικανική Κυβέρνηση. Επισημαίνεται ότι βασικός στόχος του προγράμματος είναι η αναγκαία ομογενοποίηση του στόλου των ελληνικών Fighting Falcon με νέες ικανότητες, προκειμένου να καλυφθούν οι επιχειρησιακές απαιτήσεις της ΠΑ και ταυτόχρονα να ενισχυθεί το συντομότερο δυνατόν η μαχητική ισχύς, παράλληλα με διασφάλιση της αρχικής επένδυσης και ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.
Η ΝΕΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΕ ΔΥΟ ΦΑΣΕΙΣ
Συγκεκριμένα όπως ανέφερε ο κ. Ντέννης Πλέσσας, αντιπρόεδρος του τμήματος πρωτοβουλιών της Lockheed Martin για την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, η πρόταση αναβάθμισης εστιάζεται γύρω από τα 129 μαχητικά F-16C/D Block 50, Block 52+ και Block 52 + Advanced Fighting Falcon με δυνατότητα διαχωρισμού σε δύο φάσεις Α) Ανάπτυξης και Β) Εγκατάστασης των συλλογών αναβάθμισης(kits). H διάρκεια του προγράμματος θα έχει βάθος 6 ετών προσφέροντας ένα ομογενοποιημένο στόλο μαχητικών F-16 σε επίπεδο Block 52+ Advanced, τα οποία θα καταστούν πλήρως αξιόμαχα με ορίζοντα περεταίρω αξιοποίησης για 25-30 χρόνια. Η φάση ανάπτυξης προβλέπεται να διαρκέσει 3 χρόνια από τη στιγμή που θα εκκινήσει το πρόγραμμα με αρχικές παραδόσεις 6 συνολικά αεροσκαφών τα οποία θα αφορούν ένα μονοθέσιο και ένα διθέσιο από κάθε έκδοση. Τα 6 εκσυγχρονισμένα αεροσκάφη θα υλοποιήσουν το πρόγραμμα επίγειων και πτητικών δοκιμών (το οποίο σημειώνεται ότι θα γίνει στην Ελλάδα) ενώ θα αφορά τη πιστοποίηση 3 διαφορετικών εκδόσεων σε ένα πρότυπο με έμφαση στις διαδικασίες πιστοποίησης συμβατότητας των νέων συστημάτων με το συστήματα αυτοπροστασίας ASPIS II και με δεδομένες τις διαφορές μεταξύ των F-16 Block 50 με τα F-16 Block 52+.
Προτεραιότητα δίνεται σε αυτές τις εκδόσεις ενώ όσον αφορά τα F-16 Block 30 διευκρινίστηκε ότι παρά το γεγονός ότι διαθέτουν επαρκές υπόλοιπο ορίου ζωής για άλλα 15+ χρόνια, δεν ζητήθηκε από την ΠΑ να συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα αναβάθμισης προφανώς για οικονομικούς λόγους. Ο εκσυγχρονισμός των Βlock 30 θα μπορούσε να έχει το χαρακτήρα του μέσου ορίου ηλικίας καθώς τα αεροσκάφη έχουν συμπληρώσει περί τις 4000 ώρες πτήσης το καθένα στα 20 χρόνια της επιχειρησιακής τους ζωής, ενώ το όριο αυτό έχει ως οροφή τις 8000 ώρες πτήσης δηλαδή ακόμη 20 χρόνια. Σε κάθε περίπτωση η αναβάθμιση των Βlock 30 είναι αυτή που προϋποθέτει τις περισσότερες εργασίες καθώς απαιτείται η τοποθέτηση υπολογιστή αποστολής, νέων οθονών, αναβάθμιση του ραντάρ όπως και προσθήκη δυνατότητας επικοινωνίας δικτύου Link 16. Για τα 30 F-16C/D Block 52+ Advanced που αποτελούν και το πρότυπο αναβάθμισης των Block 50 και 52+ προβλέπεται μονάχα αναβάθμιση λογισμικού OFP.
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ
Από εκεί και πέρα τα περίπου 56 F-16 Block 52+ και 39 F-16C/D Block 50 θα αποκτήσουν έγχρωμες οθόνες CMFD με προβολή ψηφιακού χάρτη, νέο υπολογιστή αποστολής MMC 7000, ικανότητα μεταφοράς κατευθυνόμενων πυρομαχικών JDAM, JSOW, βλημάτων αέρος αέρος IRIS-T και σκοπευτικά επί κάσκας JHMCS και τερματικό MIDS για ζεύξη δεδομένων Link 16 που θα αναβαθμίσει κατακόρυφα τη μαχητική ισχύ τους. Η ικανότητα χρήσης έξυπνων όπλων και η ψηφιακή διασύνδεση των ελληνικών Fighting Falcon είναι το ζητούμενο για την ΠΑ προκειμένου να αντιμετωπίσει σε πρώτη φάση την απειλή όπως διαμορφώνεται από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου. Επιπλέον τονίστηκε ιδιαίτερα η διάσταση της βιομηχανικής συνεργασίας η οποία θα γίνει σε συνεργασία με την ΕΑΒ και θα διασφαλίσει θέσεις εργασίας, θα προσφέρει μεταφορά τεχνογνωσίας ενώ θα δημιουργήσει μια βάση στην Ελλάδα που θα μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις την υποστήριξη ανάλογων προγραμμάτων εκσυγχρονισμού και υποστήριξης και για άλλες χώρες που διαθέτουν F-16 στην ευρύτερη περιοχή! Πέραν αυτών σε ότι αφορά τα δεδομένα του προγράμματος αναφέρθηκε ότι θα εξασφαλιστούν οικονομίες κλίμακας λόγω κοινής διαμόρφωσης, καλύτερη υποστήριξη, επίτευξη υψηλής διαθεσιμότητας των αεροσκαφών με το μικρότερο δυνατό κόστος, άμεση αξιοποίηση του οπλικού συστήματος, αύξηση επιχειρησιακού χρόνου ζωής για 30 ακόμα χρόνια, προστασία αρχικής επένδυσης της χώρας ενώ θα δώσει τον απαραίτητο χρόνο στη χώρα να σχεδιάσει με προσοχή την απόκτηση μαχητικών 5ης γενιάς στο εγγύς μέλλον και όταν θα έχει περάσει τη στενωπό της οικονομικής κρίσης Επισημαίνεται ότι εν αναμονή του προγράμματος επιλογής νέου ραντάρ AESA από την USAF (που αναμένεται να γίνει εντός του 2013), θα διαμορφωθεί το πλαίσιο γύρω από το οποίο θα κινηθεί και η αναβάθμιση των ραντάρ των ελληνικών F-16 στο πλαίσιο της διαμόρφωσης F-16V (Viper).
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ F-35
Όσον αφορά το πρόγραμμα του μαχητικού 5ης γενιάς F-35 αναφέρθηκε ότι προχωράει με εντυπωσιακά βήματα ενώ θα αποδώσει 3.992 α/φη εκ των οποίων 1760 θα αποκτηθούν από την USAF, 680 από το USN, 660 από συμμαχικές χώρες που μετέχουν στην κοινοπραξία που χρηματοδοτεί την ανάπτυξη του προγράμματος ενώ 760 μαχητικά αναμένεται να αποκτηθούν από συμμαχικές χώρε μέσω FMS όπως το Ισραήλ και η Ιαπωνία. Θα δημιουργηθούν 3 γραμμές παραγωγής μια στις ΗΠΑ, μια στην γειτονική Ιταλία και μια στην Ιαπωνία προκειμένου να υποστηρίξουν τα χρονοδιαγράμματα παραδόσεων. Επιπλέον τονίστηκε ότι παρά τα όσα ακούγονται κατά καιρούς για το ζήτημα του υψηλού κόστους του F-35, οι εκτιμήσεις βασίζονται στα μαχητικά που βγήκαν στα αρχικά στάδια παραγωγής και όχι στη φάση πλήρους παραγωγής. Το μαχητικό θα κοστολογηθεί σε περίπου 70εκ. $ ανά μονάδα στο πλαίσιο χαμηλού ρυθμού παραγωγής LRIP 10 το 2016, ενώ θα μειωθεί περεταίρω στα 67εκ. $ ανά μονάδα όταν το πρόγραμμα θα εισέλθει σε φάση πλήρους παραγωγής MY1-1 το 2018. Τότε θα επιτευχθεί ο εντυπωσιακός ρυθμός κατασκευής ενός μαχητικού F-35 που θα εξέρχεται από τη γραμμή παραγωγής κάθε μέρα!! Διευκρινίστηκε επίσης ότι η τιμή αυτή θα αφορά το F-35 εφοδιασμένο με κινητήρα, σύστημα αυτοπροστασίας και όλο τον εξοπλισμό αποστολής επιτυγχάνοντας την υπόσχεση της εταιρίας για κόστος που κυμαίνεται μόνο κατά 10-20% αυξημένο σε σχέση με αυτή ενός F-16 σε επικαιροποιημένες τιμές. Τέλος βάση ανανεωμένου χρονοδιαγράμματος παραδόσεων φαίνεται ότι τα μαχητικά F-35 που έχει παραγγείλει η τουρκική Αεροπορία θα αρχίσουν να παραδίδονται το 2017 με συνολικές παραδόσεις 20 μαχητικών μέχρι τα τέλη 2018 έναντι συνολικών απαιτήσεων για 100 που θα συνεχίσουν να παραδίδονται στα επόμενα χρόνια.
P-3C Orion
Τη μεταβίβαση αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας τύπου P-3C Orion απευθείας από τα αποθέματα του αμερικανικού Ναυτικού για την κάλυψη αναγκών του Πολεμικού Ναυτικού για Αεροσκάφος Ναυτικής Συνεργασίας (ΑΦΝΣ), επιβεβαίωσε σήμερα δημοσίως η εταιρεία Lockheed Martin. Η πρόταση (καθυστερημένη και κατόπιν ανακοίνωσης της απόκτησης των 4 γαλλικών ΑΦΝΣ ATL2) παρουσιάστηκε αναλυτικά σε σημερινή συνέντευξη τύπου της αμερικανικής εταιρίας. Παραδέχθηκε ότι είχε απορριφθεί αρχικά το ελληνικό αίτημα για P-3C και είχαν αντιπροταθεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ τα S-3B Viking, αλλά εμμέσως απέδωσε τη άρνηση σε "κακό συντονισμό". Προτείνεται να εκσυγχρονιστούν τα αεροκάφη τμηματικά προκειμένου να καλυφθούν σε πρώτη φάση οι άμεσες ανάγκες του ΠΝ ενώ μακροπρόθεσμα να σχηματιστεί ένας ομογενοποιημένος στόλος 4 P-3C Orion τα οποία θα καλύψουν με αξιώσεις τις αποστολές ναυτικής επιτήρησης στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο σε βάθος 25ετίας. Συγκεκριμένα όπως ανέφερε ο Ντέννης Πλέσσας, αντιπρόεδρος του τμήματος πρωτοβουλιών της Lockheed Martin για την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, το P-3C είναι το πλέον πετυχημένο αεροσκάφος στην κατηγορία του με περισσότερα από 400+ ενεργά αεροσκάφη τα οποία υπηρετούν σε 21 χρήστες από 17 κράτη. Εξ αυτών, μεγάλο μέρος των χρηστών μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Νορβηγία και η Ταιβάν, εκσυγχρονίζουν το στόλο των P-3C που διαθέτουν, εξασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτό επέκταση της επιχειρησιακής χρήσης του τύπου για τα επόμενα 30 χρόνια.
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ P-3C ΟΡΙΟΝ MLU
Το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού που προτείνεται στο ΠΝ είναι το MLU (Middle Life Update) το οποίο περιλαμβάνει αντικατάσταση των πτερύγων του α/φους, μαζί με κύρια δομικά στοιχεία (Lower Center Wing Box) και αναβαθμισμένους κινητήρες ώστε να επεκταθεί το όριο ζωής σε 15.000 ώρες προσφέροντας του ουσιαστικά «μηδενισμό» ορών πτήσεως. Η υλοποίηση του προγράμματος εφόσον το ΠΝ επιλέξει τη λύση του P-3C Orion προσφέρει όπως αναφέρεται μηδαμινό ρίσκο, χαμηλό κόστος και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ενώ θα γίνει με βάση διακρατικής συμφωνίας, σχεδιασμένο ώστε να αποδώσει 4 ΑΦΝΣ όπως έχει ζητήσει η ελληνική πλευρά. Χωρίζεται σε 2 φάσεις εκ των οποίων η πρώτη περιλαμβάνει γενική επιθεώρηση των πρώτων 2 α/φων P-3C στις ΗΠΑ και επέκταση του ορίου ζωής για 3 περίπου χρόνια ώστε το συντομότερο να παραδοθούν άμεσα για πτητική εκμετάλλευση στην Ελλάδα από το 2014. Ταυτόχρονα τα άλλα 2 α/φη P-3C θα υποβληθούν από τη Lockheed Martin σε πλήρεις εργασίες εκσυγχρονισμού MLU με δομική αναβάθμιση, ταυτόχρονα με ενσωμάτωση νέου εξοπλισμού αποστολής, ο οποίος τονίστηκε ότι θα προέλθει από ελληνική εταιρία, η οποία έχει παραδώσει ανάλογα συστήματα σε άλλους διεθνείς χρήστες α/φων Orion. Ο εκσυγχρονισμός θα διαρκέσει για 2 χρόνια οπότε και αναμένεται η άφιξη τους στην Ελλάδα το 2016. Με την ένταξη τους σε επιχειρήσεις θα αποδεσμευτούν τα πρώτα 2 P-3C τα οποία με τη σειρά τους θα αποσταλούν στις ΗΠΑ προκειμένου και αυτά με τη σειρά τους να υποβληθούν σε πρόγραμμα MLU οπότε και θα επιστρέψουν το 2018 σχηματίζοντας ένα ομογενοποιημένο στόλο P-3C MLU, ο οποίος θα είναι επιχειρησιακά ικανός να καλύψει πλήρως τις ανάγκες σε αποστολές ναυτικής συνεργασίας για την επόμενη 25ετία!
ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ P-3C
Στα πλεονεκτήματα της πρότασης αυτής επισημάνθηκε το χαμηλό κόστος που προκύπτει λόγω της τμηματικής υλοποίησης του προγράμματος εκσυγχρονισμού όσο και στο γεγονός ότι ΠΝ θα μπορεί να εκμεταλλευτεί υπάρχουσα υποδομή από τα 6 P-3B που αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση το 2006. Παράλληλα σχεδιάστηκε όπως αναφέρεται για να καλύψει τόσο βραχυπρόθεσμες όσο και μακροπρόθεσμες ανάγκες του ΠΝ, ενώ η εκτεταμένη χρήση του με περισσότερα από 400α/φη παγκοσμίως, συνιστά καθοριστικό πλεονέκτημα έναντι της επιλογής των γαλλικών Atlantique 2 τα οποία επιχειρούν σε 22 μονάδες. Στο σημείο αυτό τονίστηκε ότι άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως Ιταλία, Ολλανδία και Γερμανία που διέθεταν ΑΦΝΣ τύπου Atlantique προχώρησαν στην αντικατάσταση του με P-3C ενώ η Ιταλία απέρριψε την ίδια λύση λόγω περιορισμένης δυνατότητας εξεύρεσης ανταλλακτικών με συνεπακόλουθο ιδιαίτερα υψηλό κόστος υποστήριξης. Ο τομέας της διαθεσιμότητας σε σχέση με άλλους τύπους, είναι επίσης ένα από τα βασικά ζητήματα, τα οποία θα πρέπει να εξεταστεί από το ΠΝ, το οποίο στην περίπτωση του P-3C εξασφαλίζεται σε υψηλά επίπεδα για όλους τους παραπάνω λόγους. Θα πρέπει εδώ να επισημάνουμε ότι η υποψηφιότητα των P-3C Orion είναι σαφώς ικανοποιητική και επιθυμητή από πλευράς τεχνικών και επιχειρησιακών δεδομένων. Αυτό επιβεβαιώνεται άλλωστε καθώς είναι γνωστό ότι το Πολεμικό Ναυτικό, έχοντας αξιολογήσει τις δυνατότητες διαφόρων αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας και μετά την αποτυχία υλοποίησης της απόκτησης νέων αεροσκαφών το 2009 (λόγω κόστους και ρίσκου του προγράμματος) έχει καταλήξει ότι τα P-3C αποτελούν μια αξιόπιστη και ενδεδειγμένη επιχειρησιακά λύση για την Ελλάδα.
Η ΝΕΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΕ ΔΥΟ ΦΑΣΕΙΣ
Συγκεκριμένα όπως ανέφερε ο κ. Ντέννης Πλέσσας, αντιπρόεδρος του τμήματος πρωτοβουλιών της Lockheed Martin για την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, η πρόταση αναβάθμισης εστιάζεται γύρω από τα 129 μαχητικά F-16C/D Block 50, Block 52+ και Block 52 + Advanced Fighting Falcon με δυνατότητα διαχωρισμού σε δύο φάσεις Α) Ανάπτυξης και Β) Εγκατάστασης των συλλογών αναβάθμισης(kits). H διάρκεια του προγράμματος θα έχει βάθος 6 ετών προσφέροντας ένα ομογενοποιημένο στόλο μαχητικών F-16 σε επίπεδο Block 52+ Advanced, τα οποία θα καταστούν πλήρως αξιόμαχα με ορίζοντα περεταίρω αξιοποίησης για 25-30 χρόνια. Η φάση ανάπτυξης προβλέπεται να διαρκέσει 3 χρόνια από τη στιγμή που θα εκκινήσει το πρόγραμμα με αρχικές παραδόσεις 6 συνολικά αεροσκαφών τα οποία θα αφορούν ένα μονοθέσιο και ένα διθέσιο από κάθε έκδοση. Τα 6 εκσυγχρονισμένα αεροσκάφη θα υλοποιήσουν το πρόγραμμα επίγειων και πτητικών δοκιμών (το οποίο σημειώνεται ότι θα γίνει στην Ελλάδα) ενώ θα αφορά τη πιστοποίηση 3 διαφορετικών εκδόσεων σε ένα πρότυπο με έμφαση στις διαδικασίες πιστοποίησης συμβατότητας των νέων συστημάτων με το συστήματα αυτοπροστασίας ASPIS II και με δεδομένες τις διαφορές μεταξύ των F-16 Block 50 με τα F-16 Block 52+.
Προτεραιότητα δίνεται σε αυτές τις εκδόσεις ενώ όσον αφορά τα F-16 Block 30 διευκρινίστηκε ότι παρά το γεγονός ότι διαθέτουν επαρκές υπόλοιπο ορίου ζωής για άλλα 15+ χρόνια, δεν ζητήθηκε από την ΠΑ να συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα αναβάθμισης προφανώς για οικονομικούς λόγους. Ο εκσυγχρονισμός των Βlock 30 θα μπορούσε να έχει το χαρακτήρα του μέσου ορίου ηλικίας καθώς τα αεροσκάφη έχουν συμπληρώσει περί τις 4000 ώρες πτήσης το καθένα στα 20 χρόνια της επιχειρησιακής τους ζωής, ενώ το όριο αυτό έχει ως οροφή τις 8000 ώρες πτήσης δηλαδή ακόμη 20 χρόνια. Σε κάθε περίπτωση η αναβάθμιση των Βlock 30 είναι αυτή που προϋποθέτει τις περισσότερες εργασίες καθώς απαιτείται η τοποθέτηση υπολογιστή αποστολής, νέων οθονών, αναβάθμιση του ραντάρ όπως και προσθήκη δυνατότητας επικοινωνίας δικτύου Link 16. Για τα 30 F-16C/D Block 52+ Advanced που αποτελούν και το πρότυπο αναβάθμισης των Block 50 και 52+ προβλέπεται μονάχα αναβάθμιση λογισμικού OFP.
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ
Από εκεί και πέρα τα περίπου 56 F-16 Block 52+ και 39 F-16C/D Block 50 θα αποκτήσουν έγχρωμες οθόνες CMFD με προβολή ψηφιακού χάρτη, νέο υπολογιστή αποστολής MMC 7000, ικανότητα μεταφοράς κατευθυνόμενων πυρομαχικών JDAM, JSOW, βλημάτων αέρος αέρος IRIS-T και σκοπευτικά επί κάσκας JHMCS και τερματικό MIDS για ζεύξη δεδομένων Link 16 που θα αναβαθμίσει κατακόρυφα τη μαχητική ισχύ τους. Η ικανότητα χρήσης έξυπνων όπλων και η ψηφιακή διασύνδεση των ελληνικών Fighting Falcon είναι το ζητούμενο για την ΠΑ προκειμένου να αντιμετωπίσει σε πρώτη φάση την απειλή όπως διαμορφώνεται από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου. Επιπλέον τονίστηκε ιδιαίτερα η διάσταση της βιομηχανικής συνεργασίας η οποία θα γίνει σε συνεργασία με την ΕΑΒ και θα διασφαλίσει θέσεις εργασίας, θα προσφέρει μεταφορά τεχνογνωσίας ενώ θα δημιουργήσει μια βάση στην Ελλάδα που θα μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις την υποστήριξη ανάλογων προγραμμάτων εκσυγχρονισμού και υποστήριξης και για άλλες χώρες που διαθέτουν F-16 στην ευρύτερη περιοχή! Πέραν αυτών σε ότι αφορά τα δεδομένα του προγράμματος αναφέρθηκε ότι θα εξασφαλιστούν οικονομίες κλίμακας λόγω κοινής διαμόρφωσης, καλύτερη υποστήριξη, επίτευξη υψηλής διαθεσιμότητας των αεροσκαφών με το μικρότερο δυνατό κόστος, άμεση αξιοποίηση του οπλικού συστήματος, αύξηση επιχειρησιακού χρόνου ζωής για 30 ακόμα χρόνια, προστασία αρχικής επένδυσης της χώρας ενώ θα δώσει τον απαραίτητο χρόνο στη χώρα να σχεδιάσει με προσοχή την απόκτηση μαχητικών 5ης γενιάς στο εγγύς μέλλον και όταν θα έχει περάσει τη στενωπό της οικονομικής κρίσης Επισημαίνεται ότι εν αναμονή του προγράμματος επιλογής νέου ραντάρ AESA από την USAF (που αναμένεται να γίνει εντός του 2013), θα διαμορφωθεί το πλαίσιο γύρω από το οποίο θα κινηθεί και η αναβάθμιση των ραντάρ των ελληνικών F-16 στο πλαίσιο της διαμόρφωσης F-16V (Viper).
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ F-35
Όσον αφορά το πρόγραμμα του μαχητικού 5ης γενιάς F-35 αναφέρθηκε ότι προχωράει με εντυπωσιακά βήματα ενώ θα αποδώσει 3.992 α/φη εκ των οποίων 1760 θα αποκτηθούν από την USAF, 680 από το USN, 660 από συμμαχικές χώρες που μετέχουν στην κοινοπραξία που χρηματοδοτεί την ανάπτυξη του προγράμματος ενώ 760 μαχητικά αναμένεται να αποκτηθούν από συμμαχικές χώρε μέσω FMS όπως το Ισραήλ και η Ιαπωνία. Θα δημιουργηθούν 3 γραμμές παραγωγής μια στις ΗΠΑ, μια στην γειτονική Ιταλία και μια στην Ιαπωνία προκειμένου να υποστηρίξουν τα χρονοδιαγράμματα παραδόσεων. Επιπλέον τονίστηκε ότι παρά τα όσα ακούγονται κατά καιρούς για το ζήτημα του υψηλού κόστους του F-35, οι εκτιμήσεις βασίζονται στα μαχητικά που βγήκαν στα αρχικά στάδια παραγωγής και όχι στη φάση πλήρους παραγωγής. Το μαχητικό θα κοστολογηθεί σε περίπου 70εκ. $ ανά μονάδα στο πλαίσιο χαμηλού ρυθμού παραγωγής LRIP 10 το 2016, ενώ θα μειωθεί περεταίρω στα 67εκ. $ ανά μονάδα όταν το πρόγραμμα θα εισέλθει σε φάση πλήρους παραγωγής MY1-1 το 2018. Τότε θα επιτευχθεί ο εντυπωσιακός ρυθμός κατασκευής ενός μαχητικού F-35 που θα εξέρχεται από τη γραμμή παραγωγής κάθε μέρα!! Διευκρινίστηκε επίσης ότι η τιμή αυτή θα αφορά το F-35 εφοδιασμένο με κινητήρα, σύστημα αυτοπροστασίας και όλο τον εξοπλισμό αποστολής επιτυγχάνοντας την υπόσχεση της εταιρίας για κόστος που κυμαίνεται μόνο κατά 10-20% αυξημένο σε σχέση με αυτή ενός F-16 σε επικαιροποιημένες τιμές. Τέλος βάση ανανεωμένου χρονοδιαγράμματος παραδόσεων φαίνεται ότι τα μαχητικά F-35 που έχει παραγγείλει η τουρκική Αεροπορία θα αρχίσουν να παραδίδονται το 2017 με συνολικές παραδόσεις 20 μαχητικών μέχρι τα τέλη 2018 έναντι συνολικών απαιτήσεων για 100 που θα συνεχίσουν να παραδίδονται στα επόμενα χρόνια.
P-3C Orion
Τη μεταβίβαση αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας τύπου P-3C Orion απευθείας από τα αποθέματα του αμερικανικού Ναυτικού για την κάλυψη αναγκών του Πολεμικού Ναυτικού για Αεροσκάφος Ναυτικής Συνεργασίας (ΑΦΝΣ), επιβεβαίωσε σήμερα δημοσίως η εταιρεία Lockheed Martin. Η πρόταση (καθυστερημένη και κατόπιν ανακοίνωσης της απόκτησης των 4 γαλλικών ΑΦΝΣ ATL2) παρουσιάστηκε αναλυτικά σε σημερινή συνέντευξη τύπου της αμερικανικής εταιρίας. Παραδέχθηκε ότι είχε απορριφθεί αρχικά το ελληνικό αίτημα για P-3C και είχαν αντιπροταθεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ τα S-3B Viking, αλλά εμμέσως απέδωσε τη άρνηση σε "κακό συντονισμό". Προτείνεται να εκσυγχρονιστούν τα αεροκάφη τμηματικά προκειμένου να καλυφθούν σε πρώτη φάση οι άμεσες ανάγκες του ΠΝ ενώ μακροπρόθεσμα να σχηματιστεί ένας ομογενοποιημένος στόλος 4 P-3C Orion τα οποία θα καλύψουν με αξιώσεις τις αποστολές ναυτικής επιτήρησης στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο σε βάθος 25ετίας. Συγκεκριμένα όπως ανέφερε ο Ντέννης Πλέσσας, αντιπρόεδρος του τμήματος πρωτοβουλιών της Lockheed Martin για την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, το P-3C είναι το πλέον πετυχημένο αεροσκάφος στην κατηγορία του με περισσότερα από 400+ ενεργά αεροσκάφη τα οποία υπηρετούν σε 21 χρήστες από 17 κράτη. Εξ αυτών, μεγάλο μέρος των χρηστών μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Νορβηγία και η Ταιβάν, εκσυγχρονίζουν το στόλο των P-3C που διαθέτουν, εξασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτό επέκταση της επιχειρησιακής χρήσης του τύπου για τα επόμενα 30 χρόνια.
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ P-3C ΟΡΙΟΝ MLU
Το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού που προτείνεται στο ΠΝ είναι το MLU (Middle Life Update) το οποίο περιλαμβάνει αντικατάσταση των πτερύγων του α/φους, μαζί με κύρια δομικά στοιχεία (Lower Center Wing Box) και αναβαθμισμένους κινητήρες ώστε να επεκταθεί το όριο ζωής σε 15.000 ώρες προσφέροντας του ουσιαστικά «μηδενισμό» ορών πτήσεως. Η υλοποίηση του προγράμματος εφόσον το ΠΝ επιλέξει τη λύση του P-3C Orion προσφέρει όπως αναφέρεται μηδαμινό ρίσκο, χαμηλό κόστος και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ενώ θα γίνει με βάση διακρατικής συμφωνίας, σχεδιασμένο ώστε να αποδώσει 4 ΑΦΝΣ όπως έχει ζητήσει η ελληνική πλευρά. Χωρίζεται σε 2 φάσεις εκ των οποίων η πρώτη περιλαμβάνει γενική επιθεώρηση των πρώτων 2 α/φων P-3C στις ΗΠΑ και επέκταση του ορίου ζωής για 3 περίπου χρόνια ώστε το συντομότερο να παραδοθούν άμεσα για πτητική εκμετάλλευση στην Ελλάδα από το 2014. Ταυτόχρονα τα άλλα 2 α/φη P-3C θα υποβληθούν από τη Lockheed Martin σε πλήρεις εργασίες εκσυγχρονισμού MLU με δομική αναβάθμιση, ταυτόχρονα με ενσωμάτωση νέου εξοπλισμού αποστολής, ο οποίος τονίστηκε ότι θα προέλθει από ελληνική εταιρία, η οποία έχει παραδώσει ανάλογα συστήματα σε άλλους διεθνείς χρήστες α/φων Orion. Ο εκσυγχρονισμός θα διαρκέσει για 2 χρόνια οπότε και αναμένεται η άφιξη τους στην Ελλάδα το 2016. Με την ένταξη τους σε επιχειρήσεις θα αποδεσμευτούν τα πρώτα 2 P-3C τα οποία με τη σειρά τους θα αποσταλούν στις ΗΠΑ προκειμένου και αυτά με τη σειρά τους να υποβληθούν σε πρόγραμμα MLU οπότε και θα επιστρέψουν το 2018 σχηματίζοντας ένα ομογενοποιημένο στόλο P-3C MLU, ο οποίος θα είναι επιχειρησιακά ικανός να καλύψει πλήρως τις ανάγκες σε αποστολές ναυτικής συνεργασίας για την επόμενη 25ετία!
ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ P-3C
Στα πλεονεκτήματα της πρότασης αυτής επισημάνθηκε το χαμηλό κόστος που προκύπτει λόγω της τμηματικής υλοποίησης του προγράμματος εκσυγχρονισμού όσο και στο γεγονός ότι ΠΝ θα μπορεί να εκμεταλλευτεί υπάρχουσα υποδομή από τα 6 P-3B που αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση το 2006. Παράλληλα σχεδιάστηκε όπως αναφέρεται για να καλύψει τόσο βραχυπρόθεσμες όσο και μακροπρόθεσμες ανάγκες του ΠΝ, ενώ η εκτεταμένη χρήση του με περισσότερα από 400α/φη παγκοσμίως, συνιστά καθοριστικό πλεονέκτημα έναντι της επιλογής των γαλλικών Atlantique 2 τα οποία επιχειρούν σε 22 μονάδες. Στο σημείο αυτό τονίστηκε ότι άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως Ιταλία, Ολλανδία και Γερμανία που διέθεταν ΑΦΝΣ τύπου Atlantique προχώρησαν στην αντικατάσταση του με P-3C ενώ η Ιταλία απέρριψε την ίδια λύση λόγω περιορισμένης δυνατότητας εξεύρεσης ανταλλακτικών με συνεπακόλουθο ιδιαίτερα υψηλό κόστος υποστήριξης. Ο τομέας της διαθεσιμότητας σε σχέση με άλλους τύπους, είναι επίσης ένα από τα βασικά ζητήματα, τα οποία θα πρέπει να εξεταστεί από το ΠΝ, το οποίο στην περίπτωση του P-3C εξασφαλίζεται σε υψηλά επίπεδα για όλους τους παραπάνω λόγους. Θα πρέπει εδώ να επισημάνουμε ότι η υποψηφιότητα των P-3C Orion είναι σαφώς ικανοποιητική και επιθυμητή από πλευράς τεχνικών και επιχειρησιακών δεδομένων. Αυτό επιβεβαιώνεται άλλωστε καθώς είναι γνωστό ότι το Πολεμικό Ναυτικό, έχοντας αξιολογήσει τις δυνατότητες διαφόρων αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας και μετά την αποτυχία υλοποίησης της απόκτησης νέων αεροσκαφών το 2009 (λόγω κόστους και ρίσκου του προγράμματος) έχει καταλήξει ότι τα P-3C αποτελούν μια αξιόπιστη και ενδεδειγμένη επιχειρησιακά λύση για την Ελλάδα.
Τέλος αναφέρθηκε και το θέμα της προσφοράς αεροσκαφών S-3 Viking, το οποίο προσφέρθηκε εναλλακτικά των P-3C, με τη λογική ότι τα Viking δεν θα απαιτήσουν πρόγραμμα εκσυγχρονισμού MLU (όπως τα Orion), άρα θεωρητικά είναι άμεσα διαθέσιμα για επιχειρησιακή εκμετάλλευση από το ΠΝ. Όπως εξηγήθηκε η υποψηφιότητα S-3 αν και εξετάστηκε από την ελληνική πλευρά δεν προκρίθηκε. Βασική αιτία είναι το γεγονός ότι ο μοναδικός χρήστης του, το USN, τα έχει αποσύρει από την ενεργό δράση (με μικρό μόνο αριθμό που πετάει πλέον σε δευτερεύοντα καθήκοντα), οπότε και στην περίπτωση αυτή -όπως και στην εναλλακτική λύση που έχει προταθεί για το ΠΝ - θα αποδειχτεί ασύμφορη η υποστήριξης του σε βάθος χρόνου. Ετέθη παρόλα αυτά από το USN καθώς η ελληνική πλευρά παρουσίασε το πρόγραμμα ως κατεπείγον με την απαίτηση λύσης η οποία θα αποδώσει άμεσα Απομένει πλέον να δούμε αν ο Ν.Πλέσσας αρκεί για να "μαζέψει" τη αμερικανική αλαζονεία και να ξαναβάλει στο παιχνίδι το P-3C...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
No comments :
Post a Comment