Υψηλές θερμοκρασίες στις ελληνοτουρκικές σχέσεις

Αναμενόμενη και καθόλου αιφνιδιαστική ήταν η αντίδραση της Τουρκίας σε ό,τι αφορά τις ελληνικές προσπάθειες κατοχύρωσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων σε σχέση με την ελληνική ΑΟΖ. Το θερμόμετρο θ’ ανέβει κι άλλο με την πάροδο του χρόνου στα ελληνοτουρκικά. Οι δύο χώρες δεν πρόκειται ποτέ να τα βρουν, αφού, όπως έχουμε γράψει, έχουν αποκλίνοντα συμφέροντα. Ας μην έχουν μερικοί αυταπάτες. Οι Τούρκοι, εμμέσως πλην σαφώς, επανέλαβαν στον ΟΗΕ τις θέσεις τους ότι «οι περιοχές νοτίως της Ρόδου και του Καστελόριζου ανήκουν σε τουρκική υφαλοκρηπίδα». Αποδέχονται το Αιγαίο μέχρι την Ρόδο. Από εκεί και πέρα η Άγκυρα θεωρεί την περιοχή κομμάτι της Ανατολικής Μεσογείου. Με ανατολίτικη κουτοπονηριά η Τουρκία σπεύδει ν’ ακυρώσει την ελληνική ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ, και «διαβεβαιώνει» ότι δεν σκοπεύει να κάνει έρευνες σε ελληνική περιοχή αλλά εντός της υφαλοκρηπίδας της, στην οποία ανήκει με το έτσι θέλω το Καστελόριζο. Το ακριτικό μας νησί είναι σημείο κλειδί, για το οποίο η Τουρκία μάχεται να αποδείξει ότι δεν είναι ελληνικό έδαφος, αφού σε περίπτωση που κατοχυρωθεί η ελληνική ΑΟΖ, περιορίζεται στον μικρό θαλάσσιο χώρο κοντά στα σύνορά της και αποκόβεται από την Βόρεια Αφρική (χάρτης).  Τι έχει πει άλλωστε ο Νταβούτογλου; «Κανείς δεν μπορεί να περικυκλώσει την Τουρκία που έχει την μακρύτερη ακτογραμμή στη Μεσόγειο». Αυτό θα το ήθελαν πολύ τα τουρκικά επιτελεία, αλλά δεν ισχύει λόγω Καστελόριζου. Η μικρή σταλιά ελληνικής γης χαλάει τα σχέδια των Τούρκων.

Τώρα μπορούμε να διανοηθούμε το μέγεθος της προσφοράς από την Κυρά της Ρω που ύψωνε κάθε μέρα την ελληνική σημαία στην νησίδα ΝΔ του Καστελόριζου. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία… Οι δύο χώρες βρίσκονται πλέον σε καθαρή τροχιά σύγκρουσης. Η Τουρκία, έχοντας ανοίξει τρία βασικά μέτωπα με την Ελλάδα (Θράκη, Δωδεκάνησα, Καστελόριζο) για να μας κρατά όσο το δυνατόν απασχολημένους και άρα σε θέση διαρκούς άμυνας, οδηγείται εκ των πραγμάτων να δράσει στον ελληνικό νότο, επιχειρώντας να επιβάλλει με τρόπο ηγεμονικό την άποψή της. Ανέκαθεν η Άγκυρα συμπεριφερόταν αδιάλλακτα απέναντι στην χώρα μας. Το τουρκικό παρακράτος επιθυμούσε μόνο σκληρούς ηγέτες στην εξουσία, προκειμένου να μην βρεθεί ποτέ σημείο συνεννόησης με τους Έλληνες. Γι’ αυτό πολλοί ψιθυρίζουν ότι τον Οζάλ τον έβγαλαν από την μέση, επειδή επιδίωκε εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ελληνοτουρκική φιλιά δεν μπορεί να υπάρξει, αφού, όπως υπογράμμιζε ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής, οι Τούρκοι την παρομοιάζουν με το παντρεμένο ζευγάρι, όπου τον ρόλο της γυναίκας κατέχει η Ελλάδα. Και γνωρίζουμε τι παθαίνουν οι γυναίκες στην Τουρκία… Την γείτονα δεν την ενδιαφέρει το Διεθνές Δίκαιο, μιας και δεν την συμφέρει. Στην Άγκυρα θεωρούν ότι είναι σε θέση να επιβάλουν το δίκαιο του ισχυρού στην διένεξή τους με την Ελλάδα και δεν θα διστάσουν να τολμήσουν την ευθεία αντιπαράθεση με την χώρα μας, εφόσον η Αθήνα αποφασίσει ν’ αναβαθμίσει τον γεωστρατηγικό της ρόλο, αγνοώντας τις τουρκικές απειλές. Ωστόσο η Τουρκία δεν είναι μόνη της στην περιοχή, όπως δεν είναι και η Ελλάδα. Την έκβαση της διαμάχης θα την αποφασίσουν άλλοι. Γι’ αυτό η χώρα μας οφείλει να «κυνηγά» όλο και περισσότερους συμμάχους, χωρίς ν’ αποκλείει κανέναν.

ΠΥΓΜΗ.gr