Μία πολύ σημαντική παράμετρο της υπογραφής της διακρατικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας-Αλβανίας-Ιταλίας, φαίνεται πως αποκρύβουν επιμελώς οι «υπερήφανοι» μέτοχοι του προγράμματος το οποίο αναμένεται να αλλάξει τον ρόλο της Ελλάδος στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη. Η «λεπτομέρεια» η οποία δεν μας αναφέρθηκε για το συγκεκριμένο θέμα είναι πως ακόμα δεν είναι τίποτα σίγουρο, αφού η κοινοπραξία η οποία διαχειρίζεται τα κοιτάσματα του Σαχ Νενίζ από τα οποία ο αγωγός θα «γεμίσει» για να μεταφέρει το φυσικό αέριο στην Ευρώπη, ΔΕΝ έχει ακόμα αποφασίσει εάν θα προκρίνει το συγκεκριμένο σχέδιο, ή εάν θα στείλει τελικά το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν – το οποίο ως ποσότητα δεν είναι τόσο μεγάλη όσο υπολογιζόταν αρχικά – από τον Nabucco, ή από κάπου αλλού. Με λίγα λόγια και ενόψει το γεγονότος πως η Τουρκία μάλλον θα διακρατήσει μεγαλύτερες ποσότητες φυσικού αερίου από ότι αρχικά υπολογιζόταν, η «πίτα» όλο και μικραίνει, με αποτέλεσμα οι «μνηστήρες» του φυσικού αερίου του Αζερμπαϊτζάν να προσπαθούν να οργανωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο, έτσι ώστε να είναι έτοιμοι να προσελκύσουν τη κοινοπραξία προς τη δική τους διαδρομή.
Στην ουσία ο μόνος «σίγουρος» για τη διαδρομή του αγωγού είναι η Τουρκία! Μετά, το κατά πόσον η «διακλάδωση» του αγωγού θα γίνει στην Ελλάδα έτσι ώστε να προκριθεί ο ΤΑΡ, ή από την Τουρκία ο αγωγός θα κατευθυνθεί προς τη Βουλγαρία, παρακάμπτοντας την Ελλάδα, είναι ακόμα προς συζήτηση. Έτσι, το ΥΠΕΞ παρά τις παράτες και τις δεξιώσεις, στα ψιλά των ανακοινώσεών του αναφορικά με το συγκεκριμένο σχέδιο αναφέρει πως «οι αποφάσεις για την επιλογή μεταξύ των ανταγωνιστικών αγωγών για το αζερικό φυσικό αέριο θα ληφθούν το καλοκαίρι», κάτι το οποίο σημαίνει πως το παιχνίδι είναι ανοιχτό και πως η Ελλάδα θα πρέπει να «παλέψει» για να πείσει την κοινοπραξία για τα πλεονεκτήματα της δικιάς μας διαδρομής σε σχέση με την πρόταση της διακλάδωσης του αγωγού προς τη Βουλγαρία. Περιττό να αναφέρουμε ποια είναι η τουρκική θέση στο θέμα, άρα, θα συμβουλεύαμε το ΥΠΕΞ να βάλει μπροστά την «ειδική σχέση» που διατηρεί με τον… καρντάση Αχμέτ, διότι εάν γίνει κανένα αστείο και ο ΤΑΡ «χάσει» από τον Nabucco, θα γελάσει και o κάθε πικραμένος με την «υψηλή στρατηγική» της Βασιλίσσης Σοφίας, αλλά με για τα κούφια λόγια κάποιων «στρατηγών» του Μαξίμου. Σε κάθε περίπτωση, να επαναλάβουμε πως ότι και να συμβεί με τον ΤΑΡ, η προτεραιότητα της χώρας θα είναι αναπτύξει τα ίδια ενεργειακά κοιτάσματα διότι μόνο έτσι θα είμαστε σίγουροι πως οι αγωγοί τελικά θα περάσουν από το ελληνικό έδαφος.
http://www.defence-point.gr/news/?p=69494
ΣΧΟΛΙΟ "ΙΣΧΥΣ": ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ "ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ" ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΝ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ. ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ... "κατάπιαν" το θέμα της ΑΟΖ με την Αλβανία
Οι πολιτικές προεκτάσεις της συμφωνίας για τον αγωγό TAP, γιατί η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας, Ιταλίας και Αλβανίας, για την κατασκευή του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου TAP, δεν έχει μόνον οικονομικές προεκτάσεις ...
Η υπογραφή που ολοκληρώνει την συμφωνία των υπουργών της τριμερούς διακυβερνητικής Συμφωνίας, μεταξύ Ελλάδας, Ιταλίας και Αλβανίας, για την κατασκευή του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου Trans Adriatic Pipeline (TAP) δεν έχει μόνον οικονομικές προεκτάσεις, αλλά και πολιτικές (εθνικές, καλύτερα). Η Ελλάδα καθυστερούσε την υπογραφή της Συμφωνίας, έχοντας κατά νου τρία στοιχεία. Κατ’ αρχήν, ο αγωγός θα περνά από την Τουρκία. Αυτό σημαίνει πρώτον, ότι η Τουρκία εξασφαλίζει σημαντικές ποσότητες ενέργειας, με ευνοϊκούς όρους. Η χωρητικότητα του θα είναι 16 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, από τα οποία τα έξη δισ. θα παίρνει η Τουρκία και μόνο τα 10 δισ. θα στέλνονται στην ευρωπαϊκή αγορά (δηλαδή, το 40% περίπου). Δεύτερον, σε περίπτωση κρίσης μεταξύ μας, η Τουρκία μπορεί να διακόπτει τη ροή, οπότε δημιουργείται πρόβλημα σ’ εμάς. Αν οι μεταξύ μας σχέσεις ήσαν διαφορετικές, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Όμως, η μέχρι τούδε στάση της Τουρκίας δεν μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε. Το άλλο στοιχείο είναι ότι χρησιμοποιούσαμε την «υπογραφή» μας ως διαπραγματευτικό όπλο προς την Αλβανία, προκειμένου η χώρα αυτή να αποδεχθεί την ισχύ της Συμφωνίας που υπογράψαμε μαζί για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, και την οποία τώρα αρνείται. Αυτόν μάλιστα τον φόβο, τον είχε εκφράσει και ο Αλβανός ΥΠΕΞ κ. Παναρίτι, με έκθεσή του προς την αλβανική κυβέρνηση.
Μένει να δούμε, αν υπήρξε μυστική συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών, πριν από την υπογραφή, προκειμένου να διευθετηθεί αυτή η εκκρεμότητα. Αλλά, το γεγονός, ότι αιφνίδια αποφασίσθηκε η υπογραφή της Συμφωνίας, ενισχύει τις πληροφορίες ότι η επίσκεψη του κ. Σαμαρά στο Κατάρ, είχε μεν ως πρόσχημα τις διακρατικές οικονομικές συμφωνίες, ενώ στην πραγματικότητα οφειλόταν σε πίεση των ισχυρών, να επέλθει συμφωνία και με τον κ. Ερντογάν. Σ’ αυτό, συνηγορούν δύο γεγονότα. Πρώτον ότι όταν καλείται ένας πρωθυπουργός σε μια χώρα, δεν νοείται η ύπαρξη πρωθυπουργού και άλλης χώρας, παρά μόνον αν πρόκειται να συζητήσουν οι δυο τους. Και δεύτερον, δεν ισχύει το προβαλλόμενο περί «διακρατικών οικονομικών συμφωνιών», αφενός επειδή το Κατάρ δεν συμμετέχει σε διαγωνισμούς παρά αναλαμβάνει έργα μόνον με αναθέσεις, και αφετέρου εμείς δεν μπορούμε να αναθέτουμε έργα, αφού το απαγορεύει η Ενωμένη Ευρώπη. Τι συζήτησαν οι κ.κ. Σαμαράς-Ερντογάν, δεν θα αργήσουμε να το μάθουμε. Θα φανεί από τις ενέργειες. Όπως και θα πρέπει να εξηγηθεί γιατί κάναμε το δωράκι -εκτός από τους Τούρκους- και στους Αλβανούς, οι οποίοι κινητοποιούσαν «θεούς και δαίμονες» προκειμένου να υπογραφεί συμφωνία, αφού από το Δυρράχιο θα συνεχισθεί ο αγωγός προς την Ιταλία.
Υπάρχει όμως και άλλο παρασκήνιο. Ο αγωγός ξεκίνησε ως ελληνοϊταλικός και κατέληξε στην πορεία ελληνοαλβανικοϊταλικός. Δεν θα περάσει από τη Θεσπρωτία (για Ιταλία), αλλά μέσω Καστοριάς από το αλβανικό έδαφος. Στον ηπειρωτικό Τύπο υπάρχουν πολλά δημοσιεύματα για τις κινητοποιήσεις οικολογικών σωματείων, που ήσαν αντίθετα με την κατασκευή του αγωγού μέσω Θεσπρωτίας (οι Καστοριανοί προφανώς δεν έχουν οικολογικές ευαισθησίες). Έτσι, εκ του μη όντος, απέκτησαν ένα μεγάλο δώρο οι Αλβανοί. Όλα αυτά, αναμένοντας στη συνέχεια τις εξελίξεις, όπου θα φανεί ποια συμφέροντα πίεσαν ώστε και να αλλάξει ο αρχικός σχεδιασμός της διαδρομής του αγωγού και να παραμερισθούν τα δύο προαναφερόμενα στοιχεία που καθιστούσαν επιφυλακτική την ελληνική πολιτεία
Στην ουσία ο μόνος «σίγουρος» για τη διαδρομή του αγωγού είναι η Τουρκία! Μετά, το κατά πόσον η «διακλάδωση» του αγωγού θα γίνει στην Ελλάδα έτσι ώστε να προκριθεί ο ΤΑΡ, ή από την Τουρκία ο αγωγός θα κατευθυνθεί προς τη Βουλγαρία, παρακάμπτοντας την Ελλάδα, είναι ακόμα προς συζήτηση. Έτσι, το ΥΠΕΞ παρά τις παράτες και τις δεξιώσεις, στα ψιλά των ανακοινώσεών του αναφορικά με το συγκεκριμένο σχέδιο αναφέρει πως «οι αποφάσεις για την επιλογή μεταξύ των ανταγωνιστικών αγωγών για το αζερικό φυσικό αέριο θα ληφθούν το καλοκαίρι», κάτι το οποίο σημαίνει πως το παιχνίδι είναι ανοιχτό και πως η Ελλάδα θα πρέπει να «παλέψει» για να πείσει την κοινοπραξία για τα πλεονεκτήματα της δικιάς μας διαδρομής σε σχέση με την πρόταση της διακλάδωσης του αγωγού προς τη Βουλγαρία. Περιττό να αναφέρουμε ποια είναι η τουρκική θέση στο θέμα, άρα, θα συμβουλεύαμε το ΥΠΕΞ να βάλει μπροστά την «ειδική σχέση» που διατηρεί με τον… καρντάση Αχμέτ, διότι εάν γίνει κανένα αστείο και ο ΤΑΡ «χάσει» από τον Nabucco, θα γελάσει και o κάθε πικραμένος με την «υψηλή στρατηγική» της Βασιλίσσης Σοφίας, αλλά με για τα κούφια λόγια κάποιων «στρατηγών» του Μαξίμου. Σε κάθε περίπτωση, να επαναλάβουμε πως ότι και να συμβεί με τον ΤΑΡ, η προτεραιότητα της χώρας θα είναι αναπτύξει τα ίδια ενεργειακά κοιτάσματα διότι μόνο έτσι θα είμαστε σίγουροι πως οι αγωγοί τελικά θα περάσουν από το ελληνικό έδαφος.
http://www.defence-point.gr/news/?p=69494
ΣΧΟΛΙΟ "ΙΣΧΥΣ": ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ "ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ" ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΝ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ. ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ... "κατάπιαν" το θέμα της ΑΟΖ με την Αλβανία
Οι πολιτικές προεκτάσεις της συμφωνίας για τον αγωγό TAP, γιατί η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας, Ιταλίας και Αλβανίας, για την κατασκευή του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου TAP, δεν έχει μόνον οικονομικές προεκτάσεις ...
Η υπογραφή που ολοκληρώνει την συμφωνία των υπουργών της τριμερούς διακυβερνητικής Συμφωνίας, μεταξύ Ελλάδας, Ιταλίας και Αλβανίας, για την κατασκευή του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου Trans Adriatic Pipeline (TAP) δεν έχει μόνον οικονομικές προεκτάσεις, αλλά και πολιτικές (εθνικές, καλύτερα). Η Ελλάδα καθυστερούσε την υπογραφή της Συμφωνίας, έχοντας κατά νου τρία στοιχεία. Κατ’ αρχήν, ο αγωγός θα περνά από την Τουρκία. Αυτό σημαίνει πρώτον, ότι η Τουρκία εξασφαλίζει σημαντικές ποσότητες ενέργειας, με ευνοϊκούς όρους. Η χωρητικότητα του θα είναι 16 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, από τα οποία τα έξη δισ. θα παίρνει η Τουρκία και μόνο τα 10 δισ. θα στέλνονται στην ευρωπαϊκή αγορά (δηλαδή, το 40% περίπου). Δεύτερον, σε περίπτωση κρίσης μεταξύ μας, η Τουρκία μπορεί να διακόπτει τη ροή, οπότε δημιουργείται πρόβλημα σ’ εμάς. Αν οι μεταξύ μας σχέσεις ήσαν διαφορετικές, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Όμως, η μέχρι τούδε στάση της Τουρκίας δεν μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε. Το άλλο στοιχείο είναι ότι χρησιμοποιούσαμε την «υπογραφή» μας ως διαπραγματευτικό όπλο προς την Αλβανία, προκειμένου η χώρα αυτή να αποδεχθεί την ισχύ της Συμφωνίας που υπογράψαμε μαζί για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, και την οποία τώρα αρνείται. Αυτόν μάλιστα τον φόβο, τον είχε εκφράσει και ο Αλβανός ΥΠΕΞ κ. Παναρίτι, με έκθεσή του προς την αλβανική κυβέρνηση.
Μένει να δούμε, αν υπήρξε μυστική συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών, πριν από την υπογραφή, προκειμένου να διευθετηθεί αυτή η εκκρεμότητα. Αλλά, το γεγονός, ότι αιφνίδια αποφασίσθηκε η υπογραφή της Συμφωνίας, ενισχύει τις πληροφορίες ότι η επίσκεψη του κ. Σαμαρά στο Κατάρ, είχε μεν ως πρόσχημα τις διακρατικές οικονομικές συμφωνίες, ενώ στην πραγματικότητα οφειλόταν σε πίεση των ισχυρών, να επέλθει συμφωνία και με τον κ. Ερντογάν. Σ’ αυτό, συνηγορούν δύο γεγονότα. Πρώτον ότι όταν καλείται ένας πρωθυπουργός σε μια χώρα, δεν νοείται η ύπαρξη πρωθυπουργού και άλλης χώρας, παρά μόνον αν πρόκειται να συζητήσουν οι δυο τους. Και δεύτερον, δεν ισχύει το προβαλλόμενο περί «διακρατικών οικονομικών συμφωνιών», αφενός επειδή το Κατάρ δεν συμμετέχει σε διαγωνισμούς παρά αναλαμβάνει έργα μόνον με αναθέσεις, και αφετέρου εμείς δεν μπορούμε να αναθέτουμε έργα, αφού το απαγορεύει η Ενωμένη Ευρώπη. Τι συζήτησαν οι κ.κ. Σαμαράς-Ερντογάν, δεν θα αργήσουμε να το μάθουμε. Θα φανεί από τις ενέργειες. Όπως και θα πρέπει να εξηγηθεί γιατί κάναμε το δωράκι -εκτός από τους Τούρκους- και στους Αλβανούς, οι οποίοι κινητοποιούσαν «θεούς και δαίμονες» προκειμένου να υπογραφεί συμφωνία, αφού από το Δυρράχιο θα συνεχισθεί ο αγωγός προς την Ιταλία.
Υπάρχει όμως και άλλο παρασκήνιο. Ο αγωγός ξεκίνησε ως ελληνοϊταλικός και κατέληξε στην πορεία ελληνοαλβανικοϊταλικός. Δεν θα περάσει από τη Θεσπρωτία (για Ιταλία), αλλά μέσω Καστοριάς από το αλβανικό έδαφος. Στον ηπειρωτικό Τύπο υπάρχουν πολλά δημοσιεύματα για τις κινητοποιήσεις οικολογικών σωματείων, που ήσαν αντίθετα με την κατασκευή του αγωγού μέσω Θεσπρωτίας (οι Καστοριανοί προφανώς δεν έχουν οικολογικές ευαισθησίες). Έτσι, εκ του μη όντος, απέκτησαν ένα μεγάλο δώρο οι Αλβανοί. Όλα αυτά, αναμένοντας στη συνέχεια τις εξελίξεις, όπου θα φανεί ποια συμφέροντα πίεσαν ώστε και να αλλάξει ο αρχικός σχεδιασμός της διαδρομής του αγωγού και να παραμερισθούν τα δύο προαναφερόμενα στοιχεία που καθιστούσαν επιφυλακτική την ελληνική πολιτεία
Μακεδών
No comments :
Post a Comment