Οἱ Ἕλληνες ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΣΑΝ καί ΔΗ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ή ΕΙΔΩΛΟΝ ή ΘΕΟΝ !

Ὅταν οἱ πρόγονοί μας ἀπευθύνοντο στούς Ὀλύμπιους θεούς, ὕψωναν τάς χείρας πρός τόν τόπον κατοικίας τῶν. Πρότειναν τάς χείρας ἔμπροσθεν, ὅταν προσφωνοῦσαν τούς ἐνάλιους.Τέλος, διά τούς χθονίους θεούς, κτυπούσαν τούς πόδας στήν γῆν. Εὐθυτενεῖς ἦσαν ἀκόμη καί ἐνώπιον τῶν ἀγαλμάτων τῶν θεῶν φέροντες δῶρα ἤ ἱκέται. ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΣΑΝ καί ΔΗ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ή ΕΙΔΩΛΟΝ ή ΘΕΟΝ. «Οὐκ εἴθισται τοῖς Ἕλλησι προσκυνέειν» καί «Οὐ γάρ εἶναι σφι ἐν νόμω προσκυνέειν ἄνθρωπον, οὔτε κατά ταῦτα ἥκειν»  ἀπήντησαν εἰς βασιλέα Μήδων ὁ Βοῦλις καί ὁ Σπερθίας, ὅτε διετάχθησαν νά προσκυνήσουν (Ἡροδότου Ἱστορία Πολύμνια 7, 136, ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ)

Σκυμμένοι ἦσαν οἱ Ἕλληνες μόνον ὅταν ἐλάμβανον θέσιν προκειμένου νά ριφθοῦν εἰς ἀγῶνα δρόμου ἤ διά νά ῥίψουν δίσκον (ὅρα δισκοβόλον). Τό δέ “γονατίζω“ καθώς καί τό “ἀγκωνίζω“ εἶναι ὅροι τοῦ παγκρατίου. Τό ἀπροσκύνητον δέ, τοῦ Προμηθέως Ἑλληνισμοῦ (Φορωνέως–κατ΄Ἀργείους) ἐπιμένει καί τονίζει ὁ Αἰσχύλος. Εἰς τήν τραγωδίαν του κληροδοτεῖ ἱεράν παρακαταθήκην «μή κάμ-πτειν τό γόνυ». Ὁ Θέογνις καταδικάζει καί τήν ἁπλήν κλίσιν τῆς κεφαλῆς: «Οὐδέποτε δουλική κεφαλή γεννήθηκε ὀρθία ἀλλά πάντοτε κυρτή καί τόν αὐχένα λοξόν τόν ἔχει» (ἐλεγ. 535). Ὁ Κύπριος Τιμαγόρας, υἱός Τιμώνακος, ὁ προσκυνήσας τόν Πέρσην, ἐφονεύθη ὑπό Ἀθηναίων. Ἐπίσης ὁ Κυρσίλος ἤ καί Κυρσῖλος ἤ καί Κύρσιλος Ἀθηναῖος ἐναντιωθείς εἰς Θεμιστοκλέα, πρίν ἀντιπαραταχθεῖ εἰς Πέρσας, ἐπιθύμει νά προσκυνήσει τούς τελευταίους. Τοῦτο ἐπέβαλε τόν λιθοβολισμόν του ὑπό τῶν συμπατριωτῶν του.

http://damithalis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_31.html