Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Όσοι ζουν στην Ελλάδα και παρακολουθούν, έστω και αποσπασματικά, το δράμα του λαού της, που διαιωνίζεται και εντείνεται, χωρίς καμιά ελπίδα βελτίωσης στον ορίζοντα, συνειδητοποιούν ότι η κατάσταση δεν μπορεί να εξακολουθήσει. Ότι δεν πάει άλλο και κάτι πρέπει να γίνει κατεπειγόντως. Γιατί, είτε οι εκάστοτε αρμόδιοι ψεύδονται ενσυνειδήτως, είτε βαυκαλίζονται ότι οι όποιες ελπίδες τους μπορεί να γίνουν πραγματικότητα. Ωστόσο πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε ότι τα πράγματα, αν κάτι δεν αλλάξει, θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Ειδικότερα:
* Η ανεργία θα ξεπεράσει το 30% και ανάμεσα στους νέους το 60%, πρόβλεψη που σημαίνει ότι πάνω από τον μισό πληθυσμό της χώρας θα είναι ανίκανος να ζήσει: να τραφεί, να ντυθεί, να θερμανθεί, να στεγαστεί. Όσο για τους νέους, θα εγκαταλείπουν τη χώρα μαζικά, πηγαίνοντας όπου μπορούν να βρουν δουλειά, και αφήνοντας πίσω τους μια έρημη χώρα.
* Οι συνταξιούχοι θα πεθαίνουν μαζικά, και φυσικά πριν από την ώρα τους, από έλλειψη ιατρικής και φαρμακευτικής φροντίδας, από έλλειψη ή από επικίνδυνα φάρμακα, από ελλιπή διατροφή και από ανεπαρκή θέρμανση.
* Άνεργοι, συνταξιούχοι και λοιποί εξαθλιωμένοι θα αυτοκτονούν με ξέφρενους ρυθμούς, η ήδη πολύ χαμηλή γεννητικότητα θα επιδεινωθεί, η ασφάλεια στους δρόμους και στα σπίτια θα είναι σύμφωνη με τις σχετικές περιγραφές του Μεσαίωνα.
* Όσοι, ακόμη, απασχολούνται θα έχουν, ολοσχερώς, δουλοποιηθεί ενώ οι αμοιβές τους θα πλησιάζουν τα 250-300Ε το μήνα, δουλεύοντας 12ωρο και επί 7 ημέρες την εβδομάδα.
* Το ΑΕΠ, που ήδη έχει μειωθεί κατά 25% από την έναρξη της κρίσης, θα ξεπεράσει το 50% σε πτώση, πάνω από τα μισά καταστήματα της χώρας θα βάλουν λουκέτο, τα απομεινάρια της ελληνικής βιομηχανίας θα εξαφανιστούν.
* Στο μεταξύ, θα πωλείται με συνοπτικές διαδικασίες ή ορθότερα θα χαρίζεται το σύνολο της Ελλάδας, επίγειο, υπόγειο, υποθαλάσσιο και εναέριο.
* Το χρέος, αλλά και το έλλειμμα νομοτελειακά θα διευρύνονται. Έτσι δόσεις, νέα δάνεια, επιμηκύνσεις κλπ θα συνεχίζονται στο διηνεκές, χωρίς φυσικά η ελληνική οικονομία να έρχεται σε επαφή και να ελαφρύνεται εξαιτίας τους, αλλά αντιθέτως, θα εξαθλιώνεται ολοένα και περισσότερο, θα υποδουλώνεται συνολικά, θα σβήνεται από το στερέωμα των ελεύθερων εθνών.
* Οι συνταξιούχοι θα πεθαίνουν μαζικά, και φυσικά πριν από την ώρα τους, από έλλειψη ιατρικής και φαρμακευτικής φροντίδας, από έλλειψη ή από επικίνδυνα φάρμακα, από ελλιπή διατροφή και από ανεπαρκή θέρμανση.
* Άνεργοι, συνταξιούχοι και λοιποί εξαθλιωμένοι θα αυτοκτονούν με ξέφρενους ρυθμούς, η ήδη πολύ χαμηλή γεννητικότητα θα επιδεινωθεί, η ασφάλεια στους δρόμους και στα σπίτια θα είναι σύμφωνη με τις σχετικές περιγραφές του Μεσαίωνα.
* Όσοι, ακόμη, απασχολούνται θα έχουν, ολοσχερώς, δουλοποιηθεί ενώ οι αμοιβές τους θα πλησιάζουν τα 250-300Ε το μήνα, δουλεύοντας 12ωρο και επί 7 ημέρες την εβδομάδα.
* Το ΑΕΠ, που ήδη έχει μειωθεί κατά 25% από την έναρξη της κρίσης, θα ξεπεράσει το 50% σε πτώση, πάνω από τα μισά καταστήματα της χώρας θα βάλουν λουκέτο, τα απομεινάρια της ελληνικής βιομηχανίας θα εξαφανιστούν.
* Στο μεταξύ, θα πωλείται με συνοπτικές διαδικασίες ή ορθότερα θα χαρίζεται το σύνολο της Ελλάδας, επίγειο, υπόγειο, υποθαλάσσιο και εναέριο.
* Το χρέος, αλλά και το έλλειμμα νομοτελειακά θα διευρύνονται. Έτσι δόσεις, νέα δάνεια, επιμηκύνσεις κλπ θα συνεχίζονται στο διηνεκές, χωρίς φυσικά η ελληνική οικονομία να έρχεται σε επαφή και να ελαφρύνεται εξαιτίας τους, αλλά αντιθέτως, θα εξαθλιώνεται ολοένα και περισσότερο, θα υποδουλώνεται συνολικά, θα σβήνεται από το στερέωμα των ελεύθερων εθνών.
Κάτω απ’ αυτές τις τραγικές, τις σκοτεινές, τις αχρείες συνθήκες, που δυστυχώς δεν απορρέουν από αρρωστημένη φαντασία, αλλά από την καθημερινή μας πραγματικότητα, θεωρώ ότι είναι εγκληματικό να γίνεται λόγος για υποσχέσεις ανάπτυξης, το 2014 ή το 2016, για το ότι δήθεν «αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία», για το ότι «θα βγούμε από την κρίση». Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει πια ούτε δημοκρατία, ούτε κράτος πρόνοιας, ούτε δημόσια εκπαίδευση με κάποιες αξιώσεις, ούτε δημόσια διοίκηση, ούτε στοιχειώδης ασφάλεια, ούτε αισιόδοξες προοπτικές. Στην Ελλάδα είμαστε χαμένοι, περισσότερο από όσο στη γερμανική κατοχή, γιατί τότε υπήρχε ελπίδα, ενώ τώρα όχι. Στην Ελλάδα υπάρχει ήδη το χάος, με το οποίο μας τρομοκρατούν, πριν από κάθε δόση, οι αρμόδιοι. Οι εκάστοτε κυβερνητικοί...
- Δεν έχουν εξάλλου πρόβλημα να δηλώνουν, και μάλιστα ανερυθρίαστα, ότι «χάνουν χαρτιά» με τα οποία θα μπορούσε η Ελλάδα να βοηθηθεί για να βγει από την κρίση: κατοχικού δανείου ή λίστας Λαγκάρντ.
- Δεν έχουν πρόβλημα να μην απαντούν στα αγωνιώδη ερωτήματα του ελληνικού λαού, για το τι γίνεται με το κατοχικό δάνειο, για το πώς και γιατί βγαίνει στο σφυρί η δημόσια περιουσία ή και για το πώς οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων στραγγαλίζουν τα μέλη τους, αναγγέλλοντας ότι «θα τα διαγράψουν αν τολμήσουν να ψηφίσουν κατά συνείδηση».
- Δεν έχουν πρόβλημα να κάθονται ως «μαθητούδια» μπροστά στα αμείλικτα αφεντικά, να υφίστανται ανείπωτες προσβολές, που φυσικά απευθύνονται σε όλους εμάς και ευτράπελα να μας διαβεβαιώνουν ότι «μας σώζουν».
Είναι αλήθεια ότι με το πέρασμα του καιρού και με τη διαιώνιση αυτής της εξευτελιστικής κατάστασης ήμουν υποχρεωμένη να δεχθώ, τελικά, ότι δεν φταίει η κυρία Μέρκελ, ο κ. Σόιμπελ και όλη αυτή η ακολουθία, αλλά οι δικοί μας αρμόδιοι, που αδιαμαρτύρητα δέχονται τα πάντα, και μάλιστα δηλώνουν προς κάθε κατεύθυνση και συνεχώς ότι «θα συμμορφωθούν». Δηλαδή, θα προχωρήσουν σε μαζικές εκτελέσεις των πολιτών. Το πρόβλημα, κατά την ταπεινή μου κρίση, δεν είναι το αν θα πάρουμε ή όχι τη δόση, μια και δεν είναι η τελευταία και μια και είμαστε χαμένοι είτε με τη δόση, είτε και χωρίς αυτήν. Το πρόβλημα είναι ότι «δεν πάει άλλο, και πρέπει κάτι να κάνουμε». Αυτό το «κάτι» δεν βλέπω να μπορεί να είναι άλλο, αυτή τη στιγμή, από τον ορισμό μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, στην οποία φυσικά δεν θα μετέχουν πολιτικοί. Να οριστεί επιτροπή, η οποία μέσω διαδικτύου να προτείνει προσωπικότητες της επιστημονικής κοινότητας, οπωσδήποτε αντιμνημονιακές, οι οποίες να προχωρήσουν σε νέο Σύνταγμα, στη λήψη δυσχερών αποφάσεων για ένα εθνικά ανεξάρτητο μέλλον της χώρας και σε προκήρυξη, μετά από 4-6 μήνες, εκλογών. Όχι ότι πιστεύω ότι μια τέτοια λύση θα είναι πανάκεια. Επιβάλλεται, όμως, να προσπαθήσουμε να σωθούμε, και αυτό δεν γίνεται αναμένοντας «δόσεις».http://marianegreponti-delivanis.blogspot.gr/
http://esxatianasxesi.blogspot.gr/2012/11/e.html
No comments :
Post a Comment