Πολλές είναι οι ερμηνείες που έχουν ακουστεί αναφορικά με τα κίνητρα, ή αν θέλετε τους καταναγκασμούς που έχουν οδηγήσει στην εμπλοκή της Τουρκίας στο μέτωπο της Συρίας. Μια εμφανής αιτία είναι η ανάγκη να τεθούν υπό μερικό τουλάχιστον έλεγχο οι ανεξέλεγκτες σήμερα εξελίξεις στο μέτωπο του Κουρδικού, οι οποίες απειλούν τη σταθερότητα της Τουρκίας ευθέως, ακόμη και την εδαφική της ακεραιότητα. Υπάρχει όμως και άλλη μια εξήγηση η οποία δεν αναιρεί την προηγούμενη, μάλλον λειτουργεί ενισχυτικά. Αφορά στην οικονομία της Τουρκίας, η οποία έχοντας κρατηθεί αξιοπρεπώς εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσης επιχειρεί να διασωθεί και να συνεχίσει στον δρόμο της ανάπτυξης, ή έστω στην αποφυγή αυτού της ύφεσης. Στην προσπάθεια αυτή, ο ισλαμιστής Ερντογάν έχει στηρίξει τις ελπίδες του στο λεγόμενο «ισλαμικό κεφάλαιο», στα τεράστια δηλαδή συναλλαγματικά διαθέσιμα ισλαμικών χωρών της Μέσης Ανατολής. Αυτό το έκανε για να μειώσει την εξάρτηση – έκθεση της χώρας του στο δυτικό κεφάλαιο το οποίο ανά πάσα στιγμή «αλλάζει γνώμη», είτε διότι θέλγεται από την προοπτική κάποιου κερδοσκοπικού «παιγνίου», είτε διότι απλά συμμετάσχει σε κάποιο άλλο «παίγνιο» με γεωστρατηγικά χαρακτηριστικά (π.χ. δημιουργία κουρδικού κράτους). Το πρόβλημα είναι ότι αποφεύγοντας την μια εξάρτηση, η Τουρκία πέφτει σε μια άλλη, Είναι γνωστό ότι αυτό το «ισλαμικό κεφάλαιο», στη συντριπτική του πλειοψηφία έχει ταχθεί εναντίον του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία και επιθυμεί την άμεση ανατροπή του. Είναι το κεφάλαιο που αντάμειψε πλουσιοπάροχα τον ισλαμιστή Μοχάμεντ Μόρσι της Αιγύπτου που προέρχεται από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, επειδή έδωσε «εξετάσεις» εντός του Ιράν καταδικάζοντας την πολιτική του σιιτικού θεοκρατικού καθεστώτος στη Συρία. Οι χώρες που το εκπροσωπούν (π.χ. Κατάρ, Σαουδική Αραβία) δεν κρύβουν τον εκνευρισμό τους για τις εξελίξεις, αφού έχει αποδειχθεί ότι τα δισεκατομμύρια τους δεν έχουν αποδειχθεί μέχρι στιγμής ικανά να ανατρέψουν τον Άσαντ. Η Δύση δεν δείχνει πρόθεση εμπλοκής στο έδαφος και οι αντικαθεστωτικοί χάνουν συνεχώς έδαφος. Το Ιράν μάλιστα προχθές ενίσχυσε το συριακό καθεστώς με 10 δισεκατομμύρια δολάρια παρά τα τραγικά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Ενώπιον αυτού του αδιεξόδου, πόσο απίθανο είναι η οικονομική ισχύς των κρατών αυτών να υπαγόρευσε – διέταξε στους Τούρκους την καταφανή προβοκάτσια που έχει φέρει το τουρκικό στράτευμα στα σύνορα της Συρίας, με το πυροβολικό να πλήττει θέσεις των καθεστωτικών στρατευμάτων και ενδεχομένως κρίσιμες υποδομές της χώρας; Την ίδια στιγμή, η Τουρκία εξαρτάται στην τροφοδοσία της με πετρέλαιο και φυσικό αέριο (κυρίως το δεύτερο) από τη Ρωσία και το Ιράν. Εάν εμπλακεί εναντίον της Συρίας, δηλαδή στραφεί και στρατιωτικά εναντίον του ζωτικού συμφέροντος της Τεχεράνης που είναι η επιβίωση του καθεστώτος Άσαντ, πόσο μπορεί να περιπλέξει τις σχέσεις της με τη Ρωσία και το Ιράν; Μόνο η άμεση ανάγκη ρευστότητας του Ιράν είναι ικανή, εάν είναι, να μη σταματήσει τη ροή του φυσικού αερίου…
Είναι μετά να μη γελάς με την «πολιτική μηδενικών προβλημάτων» του υπερφίαλου υπουργού Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου;
http://www.defence-point.gr/news/?p=59709
No comments :
Post a Comment