Πηγή του παρόντος και σημείωση "Αντιπληροφόρηση": Απο τη στιγμή που το διαδίκτυο άρχισε να αποτελεί μια απο τις σημαντικότερες πηγές πληροφόρησης στην Ελλάδα συνεχώς έρχονται στην επιφάνεια συγκλονιστικές πληροφορίες για τους ανθρώπους που κυβέρνησαν και κυβερνούν την χώρα αυτή. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο άνθρωποι ομιχλώδους καταγωγής ανέβηκαν στα καίρια πόστα της χώρας. Ο στόχος τους ήταν πάντοτε ο αφελληνισμός και η υπονόμευση του έθνους. Αυτό μπορεί να το αντιληφθεί ο καθένας εκ του αποτελέσματος των πολιτικών που ακολούθησαν. Υπονόμευσαν την γλώσσα, τη θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμα, την οικονομία.. τα πάντα!! Ένα μεγάλο ερωτηματικό όμως τίθεται. Γιατί το έκαναν; Η απάντηση έρχεται μετά απο έρευνα ετών όσον αφορά την καταγωγή των ηγετών και το ποιοί ήταν οι "μέντορές" τους.
- Έχουμε κάνει αναφορά για την "ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΗΜΙΤΩΝ".
- Για το πως εγκαθιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα με τα χρήματα των Εβραίων τραπεζιτών Ροκφέλερ.
Για την καταγωγή των Μητσοτάκηδων ΤΩΡΑ...
Η Εφιαλτική οικογένεια Μητσο-τάκη είναι διαρκώς υπο διωγμό. Από τους Τούρκους τους Γερμανούς και τους Έλληνες. Καταδιωκόμενη από τους Τούρκους όπως λέει o βιογράφος τους, έφθασαν στην ελεύθερη Ελλάδα. «Ο Κωστής (ΓΕΡΟΚΩΣΤΗΣ) Μητσοτάκης γεννήθηκε στη Μονεμβασιά της επαρχίας Επιδαύρου Λιμηράς από γονείς πρόσφυγες της αποτυχημένης Κρητικής εξέγερσης του 1841. Κατά τον Νικ. Β. Τωμαδάκη, καταγόταν από τη σημαντικότατη οικογένεια των Ανδρεαδάκηδων από το Χορδάκι του Ακρωτηρίου, οι οποίοι κυνηγημένοι από τους Οθωμανούς, υποχρεώθηκαν να αλλάξουν το επώνυμό τους. Ένας κλάδος της οικογένειας αυτής πήρε το όνομα Μητσοτάκη. Ο αδελφός του Νικόλαος τον έλεγε «ορφανό» γιατί γεννήθηκε αφού πέθανε ο πατέρας του, του οποίου πήρε και το όνομα». Ο αδελφός Νικόλαος, είναι ο Μωρίς που υπογράφει το προικοσύμφωνο του 1864 μαζί με τον φοιτητή Κωστή. Για ποιο λόγο άλλαξαν το επίθετο τους από Ανδρεαδάκης σε Μητσοτάκης, αφού ήταν ήδη στην ελεύθερη Λακωνία-Μάνη είναι μια προφανέστατη αντίφαση. Τι θα τους έκαναν οι Οθωμανοί(που δεν υπήρχαν) στην Μονεμβασιά; Και γιατί τα «Μητσοτακέικα σπίτια» στην Μονεμβασιά είναι μαζί με τα «εβραϊκά σπίτια»; Τυχαίο;
Για τον Μωρίς-Νικόλαο δεν μας λένε αν γεννήθηκε στην Κρήτη ή στην Μονεμβασιά. Πάντως, το Μωρίς είναι υποκατάστατο του Μωυσής για τους Εβραίους... Π.Χ. Μωρίς Γκανής, Μωρίς Μπέζα, Μωρίς Χατζής, Μωρίς Κοφφινάς Μωρίς Μοντιάνο, Μωρίς Χιρς, Εβραίος τραπεζίτης στην Αυστρία ακόμα και Maurice Motamed (Μωυσής Μοχαμέντ) ένας Εβραίος βουλευτής στο Ιραν το 2000 και το 2004, και Maurice J 'Mose', (Μωυσης Μωυσής). Επειδή λοιπόν ο Μωρίς Μητσοτάκης, δεν ήταν κομμωτής ή μοντελιστ το 1864,το όνομα υποδηλώνει την εβραϊκή καταγωγή της οικογένειας, που δεν ήρθε από την Κρήτη καταδιωκόμενη. Και ο "Κωστής" με τη βοήθεια της συναγωγής αναβαπτισμένος και μετονομασμένος έκανε καριέρα Έλληνα πατριώτη στην Κρήτη. Έτσι φυτεύονται οι βλαστοί της Συναγωγής.
ΣΧΟΛΙΟ ΑΝΩΝΥΜΟΥ: Τι σύμπτωση! Να υπάρχει μια οικογένεια Μητσοτάκη στη Μονεμβασιά την ίδια περίοδο με τον Μωρίς Μητσοτάκη. Για ποιο λόγο να αλλάξει το επίθετο της η οικογένεια; Σε μια ελεύθερη περιοχή; Όλοι οι Κρητικοί μετανάστες εκεί διατήρησαν το επίθετο τους. Ακόμα και οι Ανδρεαδάκηδες... Για ποιο λόγο να μεταναστεύσει κανείς από την Ελεύθερη Λακωνία όπου τα εδάφη που είχαν αφήσει πίσω τους οι Οθωμανοί έφταναν για όλους και να επιστρέψει στην Κρήτη; Αφού τον κυνηγούσαν και κινδύνευε στην Κρήτη. Μια Κρήτη που ειδικά στα Χανιά είχε τουρκικό (και όχι μόνο) πληθυσμό μέχρι το 1923... Είχε και άλλους πληθυσμούς μέχρι το '40! Γιατί τον Κρητικό Αγωνιστή Χριστόφορο Αργυράκη που έπιασαν οι Τούρκοι μαζί με το Μητσοτάκη τον έφαγε το σκοτάδι της εξορίας στη Μ. Ασία και το Μητσοτάκη όχι; Γιατί οι Τούρκοι όχι απλώς απελευθέρωσαν μόνο το Μητσοτάκη αλλά τον "άφησαν" να ξαναεπιστρέψει στην Κρήτη από την Κων/πολη και μάλιστα στα Χανιά; Θα άφηνε ποτέ ο Σουλτάνος ελεύθερο τον Κολοκοτρώνη; Και θα τον άφηνε να επιστρέψει στην Τριπολιτσά; Ποιες ήταν προξενικές αρχές της πόλης που πίεσαν και κατάφεραν να κάνουν το Σουλτάνο να τον απελευθερώσει; Σύμπτωση το ότι θέλησε και κατάφερε να παντρευτεί την κόρη του ανερχόμενου πολιτικού Βενιζέλου;
Οι Τούρκοι φαίνεται πως ήταν πολύ αγαθιάρηδες... Δεν υπονοώ κάτι, απλώς επισημαίνω κάποιες συμπτώσεις. Εξάλλου είναι γνωστή η τεράστια προσφορά της οικογένειας Μητσοτάκη στην Ελλάδα! Προσωπικά είμαι απόλυτα βέβαιος πως είναι γνήσιοι Έλληνες όπως ο Γιωργάκης! Και η Μαρίκα απο τη Μονεμβασιά είναι και λέγεται Γιαννούκου...
http://deltio11.blogspot.gr/2010/06/blog-post_4027.html
ΣΧΟΛΙΟ "ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ": Διαβάστε το παρακάτω κείμενο που περιλαμβάνει άγνωστες πτυχές της οικογένειας Καραμανλή. Του εθνάρχη! Θα καταλάβετε γιατί η χώρα πάει απο το κακό στο χειρότερο. Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί σε μια χώρα που διοικείται απο "περιούσιους" εκτός απο την πλήρη διάλυση και την υπονόμευση σε όλα τα επίπεδα;
Raymond Aron
Οι απανταχού της Ευρώπης Εθνικοσιαλιστές υπήρξαν ανέκαθεν σαφείς: Πολιτική είναι η τέχνη του ανέφικτου. Αυτό, άλλωστε, είναι αυταπόδεικτο. Την πολιτική τη χρειαζόμαστε, για να επιτευχθεί εκείνο που είναι ανέφικτο για εμάς, τα μεμονωμένα άτομα. Και τούτο, επειδή ό,τι είναι εφικτό το κατορθώνουμε και μόνοι μας. Ακριβώς εκείνο που δεν μπορούμε να κατορθώσουμε μόνοι μας το επιδιώκουμε μέσω της πολιτικής. Την -εμφανώς- ανόητη διατύπωση, πως πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, την είχε ξεφουρνίσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Πότε όμως; Όταν, αφού επιχείρησε να εγκαθιδρύσει, με τη βοήθεια του Στρατού, αυταρχικό καθεστώς στην Ελλάδα κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960 και απέτυχε (επειδή κινήθηκε εναντίον του ο τότε βασιλιάς), έφυγε στο Παρίσι και εκεί άρχισε εντατική εκπαίδευση και δια βίου μάθηση. Δάσκαλός του ήταν ο Raymond Aron, ιουδαίος φυσικά (τι άλλο θα ήταν;) ο οποίος υπήρξε και δάσκαλος του Henry Kissinger. Την πιάσατε τώρα την αόρατη γραμμή μεταξύ Kissinger και Καραμανλή; Εσείς πάντως, εκεί στην Ελλάδα, πρέπει να ξέρετε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν πολύ πιο καλός και στοργικός μαθητής από τον Kissinger. Μόλις ο Raymond Aron χρειάστηκε να μπει σ’ένα νοσοκομείο στο Παρίσι, ο Καραμανλής (ο εθνάρχης ντε!) κάθε μέρα στο πλευρό του! Στο κρεβάτι ο Aron, στο προσκέφαλό του ο θεμελιωτής της Δημοκρατίας μας! Και να κάτι ανθοδέσμες τόσο μεγάλες (μετά συγχωρήσεως), ένα μέτρο η κάθε μια! Πολλή στοργή σας λέω! Ακόμα έχουν να το λένε εδώ, στο Παρίσι, πόσο καλός και επιμελής μαθητής του Aron ήταν ο εθνάρχης σας!
H επιστροφή του "εθνάρχη", Ιούλιος '74
Θέλετε απόδειξη; Εν τω άμα και το θάμα: Γράφει βιβλία ο Kissinger, πήρε βραβείο Νόμπελ ο άνθρωπος, πήρε το μετάλλιο Διακεκριμένων Πράξεων (ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων) από τον ίδιο τον Πρόεδρο των Η.Π.Α. και τι κατάφερε; Τίποτα! Σχεδόν όλοι τον βρίζουνε! Ενώ ο Καραμανλής ήρθε στην Ελλάδα, έχωσε στη φυλακή τους Στρατιωτικούς που τον είχαν καλέσει, νομιμοποίησε το Κ.Κ.Ε, έφερε το ΠΑ.ΣΟ.Κ στην εξουσία, ξεπάτωσε τη Δεξιά, στο πι και φι ξεπούλησε την Κύπρο, διέλυσε τις Ένοπλες Δυνάμεις και –το κυριότερο- ξεφούρνισε την απίθανη φόρμουλα «πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» και όλοι τον πιστέψανε και τον πιστεύουνε. Και κανείς, μα απολύτως κανείς δεν αναρωτιέται... «Καλά, ρε άνθρωπε, εφόσον πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, τι τους χρειαζόμαστε τους πολιτικούς και τους πληρώνουμε χρυσούς; Γιατί δηλαδή να μην πετύχουμε το εφικτό μόνοι μας; Τι είμαστε εμείς; Παιδιά κατώτερου θεού;»
Ε ναι, έτσι φαίνεται, αγαπητοί συνέλληνες, ότι όλοι εμείς είμαστε παιδιά κατώτερου θεού. Διότι δεν φτάνει που έχουμε καταπιεί την αρλούμπα της τέχνης του εφικτού, κάνουμε και παράπονα κιόλας. Στη Δημοκρατία πάντα ευνοούνται εκείνοι που ευπρεπώς αποκαλούνται «μετριότητες», ενώ στην καθομιλουμένη ονομάζονται απλώς «σκιτζήδες». Εκλέγει λοιπόν ο Ελληνικός Λαός τους εν λόγω σκιτζήδες, οι οποίοι, μόλις πιάσουνε την καρέκλα, θέτουν σε εφαρμογή την καραμανλική αρχή για την «τέχνη του εφικτού». Τι είναι εφικτό σ’ένα σκιτζή; Η λούφα και διαρπαγή... τι άλλο θα ήταν; Λουφάξανε λοιπόν στην αρχή (τρόπος του λέγειν δηλαδή, γιατί το ΝΑΤ το διαγουμίσανε ήδη από το 1982), μετά λεηλατήσανε την Ελλάδα και τώρα που δεν έχουν αφήσει ούτε κολυμπηθρόξυλο ζητάνε και τα ρέστα: Θυσίες στο όνομα της «εθνικής ενότητας» και βγαίνει ο καθένας από δαύτους στα κανάλια με πέντε κυανόλευκες σημαίες πίσω του και καμιά δεκαριά εικόνες βυζαντινής τεχνοτροπίας γύρω-γύρω και ξεφουρνίζει διάφορα πατριωτικά, ψυχωφελή και εθνεγερτήρια.
Εντάξει, ζητάνε να πληρώσετε σεις αυτά που φάγανε αυτοί. Τι άλλο θα κάνανε; Αυτό το καταλαβαίνω. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω όμως είναι γιατί παραπονιέστε: «Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού», αυτό δεν λέτε; Ε, τι κάνανε οι άνθρωποι; Το εφικτό και μόνο το εφικτό και πάντα το εφικτό – δηλαδή ρεμούλα! Τι μου παραπονιέστε το λοιπόν;
Γράφει ο L.V.F.
http://theodotus.blogspot.gr/2012/08/blog-post_10.html
ΠΡΟΣΘΗΚΗ "ΙΣΧΥΣ": ΤΕΛΙΚΑ ΡΕ ΤΣΙΠΡΑ ΠΩΣ ΤΗ ΛΕΝΕ ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ. ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑ. ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ;;;
ΣΧΟΛΙΟ "ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ": Διαβάστε το παρακάτω κείμενο που περιλαμβάνει άγνωστες πτυχές της οικογένειας Καραμανλή. Του εθνάρχη! Θα καταλάβετε γιατί η χώρα πάει απο το κακό στο χειρότερο. Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί σε μια χώρα που διοικείται απο "περιούσιους" εκτός απο την πλήρη διάλυση και την υπονόμευση σε όλα τα επίπεδα;
Raymond Aron
Οι απανταχού της Ευρώπης Εθνικοσιαλιστές υπήρξαν ανέκαθεν σαφείς: Πολιτική είναι η τέχνη του ανέφικτου. Αυτό, άλλωστε, είναι αυταπόδεικτο. Την πολιτική τη χρειαζόμαστε, για να επιτευχθεί εκείνο που είναι ανέφικτο για εμάς, τα μεμονωμένα άτομα. Και τούτο, επειδή ό,τι είναι εφικτό το κατορθώνουμε και μόνοι μας. Ακριβώς εκείνο που δεν μπορούμε να κατορθώσουμε μόνοι μας το επιδιώκουμε μέσω της πολιτικής. Την -εμφανώς- ανόητη διατύπωση, πως πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, την είχε ξεφουρνίσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Πότε όμως; Όταν, αφού επιχείρησε να εγκαθιδρύσει, με τη βοήθεια του Στρατού, αυταρχικό καθεστώς στην Ελλάδα κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960 και απέτυχε (επειδή κινήθηκε εναντίον του ο τότε βασιλιάς), έφυγε στο Παρίσι και εκεί άρχισε εντατική εκπαίδευση και δια βίου μάθηση. Δάσκαλός του ήταν ο Raymond Aron, ιουδαίος φυσικά (τι άλλο θα ήταν;) ο οποίος υπήρξε και δάσκαλος του Henry Kissinger. Την πιάσατε τώρα την αόρατη γραμμή μεταξύ Kissinger και Καραμανλή; Εσείς πάντως, εκεί στην Ελλάδα, πρέπει να ξέρετε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν πολύ πιο καλός και στοργικός μαθητής από τον Kissinger. Μόλις ο Raymond Aron χρειάστηκε να μπει σ’ένα νοσοκομείο στο Παρίσι, ο Καραμανλής (ο εθνάρχης ντε!) κάθε μέρα στο πλευρό του! Στο κρεβάτι ο Aron, στο προσκέφαλό του ο θεμελιωτής της Δημοκρατίας μας! Και να κάτι ανθοδέσμες τόσο μεγάλες (μετά συγχωρήσεως), ένα μέτρο η κάθε μια! Πολλή στοργή σας λέω! Ακόμα έχουν να το λένε εδώ, στο Παρίσι, πόσο καλός και επιμελής μαθητής του Aron ήταν ο εθνάρχης σας!
H επιστροφή του "εθνάρχη", Ιούλιος '74
Θέλετε απόδειξη; Εν τω άμα και το θάμα: Γράφει βιβλία ο Kissinger, πήρε βραβείο Νόμπελ ο άνθρωπος, πήρε το μετάλλιο Διακεκριμένων Πράξεων (ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων) από τον ίδιο τον Πρόεδρο των Η.Π.Α. και τι κατάφερε; Τίποτα! Σχεδόν όλοι τον βρίζουνε! Ενώ ο Καραμανλής ήρθε στην Ελλάδα, έχωσε στη φυλακή τους Στρατιωτικούς που τον είχαν καλέσει, νομιμοποίησε το Κ.Κ.Ε, έφερε το ΠΑ.ΣΟ.Κ στην εξουσία, ξεπάτωσε τη Δεξιά, στο πι και φι ξεπούλησε την Κύπρο, διέλυσε τις Ένοπλες Δυνάμεις και –το κυριότερο- ξεφούρνισε την απίθανη φόρμουλα «πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» και όλοι τον πιστέψανε και τον πιστεύουνε. Και κανείς, μα απολύτως κανείς δεν αναρωτιέται... «Καλά, ρε άνθρωπε, εφόσον πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, τι τους χρειαζόμαστε τους πολιτικούς και τους πληρώνουμε χρυσούς; Γιατί δηλαδή να μην πετύχουμε το εφικτό μόνοι μας; Τι είμαστε εμείς; Παιδιά κατώτερου θεού;»
Ε ναι, έτσι φαίνεται, αγαπητοί συνέλληνες, ότι όλοι εμείς είμαστε παιδιά κατώτερου θεού. Διότι δεν φτάνει που έχουμε καταπιεί την αρλούμπα της τέχνης του εφικτού, κάνουμε και παράπονα κιόλας. Στη Δημοκρατία πάντα ευνοούνται εκείνοι που ευπρεπώς αποκαλούνται «μετριότητες», ενώ στην καθομιλουμένη ονομάζονται απλώς «σκιτζήδες». Εκλέγει λοιπόν ο Ελληνικός Λαός τους εν λόγω σκιτζήδες, οι οποίοι, μόλις πιάσουνε την καρέκλα, θέτουν σε εφαρμογή την καραμανλική αρχή για την «τέχνη του εφικτού». Τι είναι εφικτό σ’ένα σκιτζή; Η λούφα και διαρπαγή... τι άλλο θα ήταν; Λουφάξανε λοιπόν στην αρχή (τρόπος του λέγειν δηλαδή, γιατί το ΝΑΤ το διαγουμίσανε ήδη από το 1982), μετά λεηλατήσανε την Ελλάδα και τώρα που δεν έχουν αφήσει ούτε κολυμπηθρόξυλο ζητάνε και τα ρέστα: Θυσίες στο όνομα της «εθνικής ενότητας» και βγαίνει ο καθένας από δαύτους στα κανάλια με πέντε κυανόλευκες σημαίες πίσω του και καμιά δεκαριά εικόνες βυζαντινής τεχνοτροπίας γύρω-γύρω και ξεφουρνίζει διάφορα πατριωτικά, ψυχωφελή και εθνεγερτήρια.
Εντάξει, ζητάνε να πληρώσετε σεις αυτά που φάγανε αυτοί. Τι άλλο θα κάνανε; Αυτό το καταλαβαίνω. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω όμως είναι γιατί παραπονιέστε: «Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού», αυτό δεν λέτε; Ε, τι κάνανε οι άνθρωποι; Το εφικτό και μόνο το εφικτό και πάντα το εφικτό – δηλαδή ρεμούλα! Τι μου παραπονιέστε το λοιπόν;
Γράφει ο L.V.F.
http://theodotus.blogspot.gr/2012/08/blog-post_10.html
ΠΡΟΣΘΗΚΗ "ΙΣΧΥΣ": ΤΕΛΙΚΑ ΡΕ ΤΣΙΠΡΑ ΠΩΣ ΤΗ ΛΕΝΕ ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ. ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑ. ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ;;;
ΑΥΤΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΥΡΙΩΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.ΟΧΙ ΟΤΙ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ (ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΑΡΧΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Η ΤΟΝ ΑΛΑΒΑΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΣΙΠΡΑ). ΑΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΗΞΕΡΑΝ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΘΑ ΨΗΦΙΖΑΝ!
ReplyDelete''ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ''