Ο τρόπος ζωής του Εθνικιστή

Ο Εθνικιστής έχει συνταυτισμένη την ύπαρξή του με το Έθνος του και την Φυλή του. Αγωνίζεται κάθε στιγμή και λεπτό για την ευημερία τους και την διαφύλαξη τους από ξενόφερτα ήθη και τρόπων ζωής όπως το American life.Γιατί, για να είναι ένα Έθνος βιώσιμο, πρέπει να είναι δυνατό, να φτιάξει μια δική του βάση από Αξίες και Ιδανικά, τα οποία ανέδειξαν οι ένδοξοι πρόγονοί μας. Βασικό στοιχείο στον τρόπο της ζωής του είναι η ΤΙΜΗ. Ο Εθνικιστής πρέπει να τα θυσιάζει όλα για το Έθνος του και την Φυλή του: όπως την περιουσία, την καριέρα, οικογενειακή γαλήνη, προσωπικά αισθήματα και ό,τι άλλο χρειαστεί. Ένα πράγμα καλείται και έχει υποχρέωση να κρατήσει για τον εαυτό του. Την Τιμή του. Για κάθε Λευκό Εθνικιστή ο λόγος του πρέπει να είναι συμβόλαιο, γιατί σαν ενεργητικό όργανο του Έθνους και της Φυλής, μιας και έχει συνταυτίσει την ύπαρξή του με αυτά, κάθε πράξη του αντανακλά πάνω τους. Αυτό που τον συνδέει με την Φυλή του, δεν είναι το υλικό συμφέρον, είναι το Ιδανικό, το αιμάτινο ποτάμι αμέτρητων γενεών που κυλάει μέσα στις φλέβες του, ανασταίνοντας όλους τους προγόνους του. Χωρίς τιμή δεν μπορεί να νοηθεί Εθνικιστής.

Επιπλέον, ο τρόπος της ζωής του πρέπει να διακατέχεται από αυτοθυσία. Έχοντας για σκοπό της ζωής του την Φυλή του και το Έθνος του δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να ακολουθεί το φυσικό του προορισμό: Την διαφύλαξή τους. Για να πετύχει όμως αυτός ο σκοπός χρειάζονται Αγώνες και Θυσίες, και αυτό τον διαφοροποιεί από τον «Εθνικιστή του καναπέ». Τα άτομα δεν έχουν τόση σημασία στον Αγώνα, όσο έχει ο σκοπός. Η Φυλή θα ζήσει Αιώνια, από αυτήν εξαρτιόμαστε και σε αυτήν θα ζήσουν οι απόγονοί μας. Στον ένα πεσόντα, θα ανασηκωθούν άλλοι 100 για να τον αντικαταστήσουν, πιστοί πάντα στο παράδειγμά του. Σημασία έχει η επίτευξη του Μεγάλου Σκοπού. Ποτέ το αίμα που χύθηκε δεν πάει χαμένο, είναι πάντα για τους συνεχιστές, οδηγός στον δρόμο της Νίκης. Σε έναν πραγματικό αγώνα, ένα σύνθημα ταιριάζει: ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ. Για να επιτευχθεί όμως η Νίκη, πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τον Θάνατο. Ο Αγώνας για την Διαφύλαξη της Φυλής μας δεν γίνεται για ατομικά κέρδη, δεν έχουμε να περιμένουμε κανένα κέρδος Αγωνιζόμενοι, δεν πολεμάμε για εμάς αλλά για την Φυλή μας. Αν θέλαμε να βγάλουμε λεφτά, θα γινόμασταν τσιράκια του συστήματος. Έχοντας συνταυτίσει τον εαυτό του με την Φυλή του, το κέρδος των κόπων του και των Θυσιών του είναι η ευημερία της Φυλής του. Η μόνη ανταμοιβή του, είναι η Δόξα, γιατί αγωνίστηκε για αυτόν τον σκοπό, όπως και χιλιάδες ένδοξοι προγονοί μας.

Ο Εθνικιστής πρέπει πρώτα από όλα να είναι Άνδρας. Να μην ντρέπεται για κάτι που έχει κάνει και ούτε να προσπαθεί να το αρνηθεί για να αποφύγει τις ευθύνες. Και αυτό είναι ένα πολύ επίκαιρο παράδειγμα, γιατί ο εχθρός είναι παντού και προσπαθεί να μας εξοντώσει με κάθε μέσο. Για αυτό λοιπόν σε αυτόν τον σκληρό δρόμο που έβαλε στην ζωή του πρέπει να είναι έτοιμος για να υποστεί κάθε δεινό. Μονάχα με αυτόν τον τρόπο, θα προτρέψεις τους καινούριους Αγωνιστές να συνεχίσουν, μονάχα όταν δουν εσένα να παραδέχεσαι αντρίκεια κάτι το οποίο έκανες, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Αυτή είναι η πηγή ενέργειας για τους Αγωνιστές που θα έρθουν: Οι Ανδρειωμένοι Αγωνιστές που έπεσαν πάνω στον σκοπό. Για ό,τι και αν κάνεις θα ενεργήσεις τίμια και περήφανα. Όχι ύπουλα και προδοτικά. Ο τρόπος αυτός αρμόζει στους αρνησιπατρίδες και ριψάσπιδες. Πιστεύεις σε ένα ιδανικό, και πρέπει να είσαι περήφανος για αυτό, όταν είσαι ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ. Μέσα στον Μεγάλο μας Αγώνα, για να δούμε ξανά να αναστήνεται η Ευρώπη των Εθνών, ένα πράγμα χρειάζεται να έχουμε γερά ριζωμένο μέσα μας: Την Τόλμη. Η Τόλμη σε έναν «Εθνικιστή του καναπέ» βρίσκεται μονάχα μέσα στην σκέψη, ενώ στον αληθινό Εθνικιστή η τόλμη υπάρχει και στην δράση, όχι μόνο στην σκέψη. Η Τόλμη της σκέψης του δίνει την ενέργεια να την κάνει πράξη. Θα χρησιμοποιήσω ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό σύνθημα, που το έχουν οι Ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις: Ο ΤΟΛΜΩΝ ΝΙΚΑ.

Η πείρα των αμέτρητων Αγώνων μας έχει δείξει ότι η Νίκη, η Τίμια Νίκη ανήκει στους τολμηρούς. Όσο δύσκολος και αν φαίνεται ο Αγώνας μας, αν επιβληθούμε στις δυσκολίες αυτές και τις παραβιάσουμε θα τις κάνουμε δικές μας! Πάντα μπροστά στον δρόμο μας θα εμφανιστούν και αυτοί που με «λογικά» επιχειρήματα θα προσπαθήσουν να σταματήσουν την ορμή μας. Αν διατρέξουμε όμως στην Ελληνική Ιστορία θα δούμε ότι, ό,τι σπουδαίο κατορθώσαμε, έγινε επειδή ΤΟΛΜΗΣΑΜΕ. Το δίκιο μας και το φιλότιμό μας μας έδιναν πάντα την δύναμη να τα βάζουμε με τους μεγαλύτερους εχθρούς μας και να λέμε το όχι. Η τόλμη όμως χρειάστηκε για να το πραγματοποιήσουμε. Ο Εθνικιστής πρέπει να είναι τολμηρός. Η Τόλμη του πηγάζει από την φύση της αποστολής του. Ο σκληρός δρόμος που έχει διαλέξει είναι γεμάτος εμπόδια και παγίδες. Δεν πρέπει να απογοητεύεται ποτέ κανείς όσα εμπόδια και αν του τύχουν, αν θέλει να φθάσει στον σκοπό του. Ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει ισχυρότερους, για αυτό και πρέπει πάντα να διαλέγουμε τον πιο δύσβατο δρόμο, τον ανήφορο! Εκεί θα αποδείξεις πόσο πολύ παθιασμένος είσαι για τον σκοπό σου, με την ΕΠΙΜΟΝΗ σου. Πολλές φορές όμως, υπάρχουν απογοητεύσεις που σου φέρνει η καθημερινή ζωή, που σε κόβουν την διάθεση να συνεχίσεις τον Αγώνα σου. Όταν όμως βλέπεις το Έθνος σου να αποδυναμώνεται, όταν βλέπεις να εκμεταλλεύονται τις Θυσίες σου, την αδιαφορία να σαρκάζει τον κόπο σου, τότε ένα πράγμα πρέπει να βάλεις μπροστά σου: ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΣΟΥ.

Κάθε Αγώνας θέλει τον Αρχηγό του. Αυτός είναι ο υπεύθυνος του σκοπού για την διεξαγωγή του. Για να πάει μπροστά ο Αγώνας, πρέπει όσοι δέχονται διαταγές να τις εκτελούν τυφλά και χωρίς συζήτηση. Μόνο έτσι θα γίνουν μεγάλα έργα. Εδώ πιστεύω, ταιριάζει ένα απόσπασμα από την Ασκητική του Αείμνηστου Νίκου Καζαντζάκη: «Να μάθεις να υπακούς. Μονάχα όποιος υπακούει σε ανώτερό του ρυθμό είναι λεύτερος». Ο Αγώνας μας χρειάζεται σιδερένια πειθαρχία. Ο κοινός μας Αγώνας, οι κοινοί κίνδυνοι, τα κοινά Ιδανικά, και το κυριότερο το κοινό Αίμα, μας συνδέουν περισσότερο από κάθε άλλο. Ανάμεσα στους Συναγωνιστές αναπτύσσεται ένας κοινός δεσμός πιο δυνατός από κάθε άλλον. Εδώ επίσης αξίζει να παραθέσω ένα απόσπασμα πάλι από την Ασκητική: «Να αγαπάς τον καθένα ανάλογα με τη συνεισφορά του στον Αγώνα. Μη ζητάς φίλους, να ζητάς Συντρόφους!».

Ο Αγώνας μας είναι πολύπλευρος. Γίνεται και με το μυαλό, και με τον λόγο, και με κάθε μέσο τέλος πάντων που επιβάλλονται οι Ιδέες. Πρέπει να παραδεχθούμε, ότι οι εχθροί μας είναι έξυπνοι και έχουν να προτάξουν και αυτοί τα δικά τους επιχειρήματα, τα οποία προπαγανδίζονται μέσα από τα ΜΜΕ. Για αυτό λοιπόνδεν αρκεί μόνο να είμαστε Εθνικιστές, αλλά χρειάζεται και να ξέρουμε γιατί είμαστε Εθνικιστές, να το ξέρουμε όχι με την καρδιά αλλά και με το μυαλό! Να μπορούμε σε μια συζήτηση να διατυπώσουμε την άποψή μας, το ίδιο και σε μια συκοφαντίας εναντίον μας, ώστε να αποδείξουμε στον απλό Έλληνα ότι εμείς έχουμε δίκαιο, για αυτό και μας πολεμάνε. Έτσι θα καταφέρουμε να φέρουμε τον κόσμο με το μέρος μας, διατυπώνοντας τις Ιδέες μας με το μυαλό. Η αληθινή μόρφωση (και όχι αυτή του ανθελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος) αποτελεί ένα μοναδικό όπλο. Κάθε βιβλίο το οποίο αναφέρεται στην Κοσμοθεωρία μας, και είναι γραμμένο από σοφούς Άνδρες, πρέπει να αποτελεί τον αχώριστό σύντροφό μας.

Κώστας Μ.