«Ακουμπώντας στο έθνος μου να γίνω πιο άνθρωπος. Δεν μπορεί κανείς να είναι άνθρωπος ξεχνώντας την καταγωγή του. Να θυμάται κανείς από πού βγήκε, που μεγάλωσε, ποιο έθνος τον ανέθρεψε. Μου αρέσει να βλέπει κανείς τους δεσμούς του. Αυτό θα πει ελευθερία».
Η ελευθερία σε επίπεδο προσωπικής αυθυπαρξίας και ο πολιτισμός ως “νομιμοποιητική” βάση της αξίας του Εθνους, θα έπρεπε να είναι τα αξιακά προτάγματα των Ελλήνων Εθνικιστών. Γράφει ο Ίων Δραγούμης,για την σύνδεση του έθνους με τον πολιτισμό: «Ποιος είναι ο τελικός των εθνών, πες τον προορισμό, πες τον αποστολή; Ο πολιτισμός! Να ένα έργο άξιο για τα έθνη, έργο αληθινά ανθρώπινο. Να η δικαιολογία των εθνών. Να πως τα έθνη είναι χρήσιμα στην ανθρωπότητα και να που έσφαλε ο Μαρξ πολεμώντας τα έθνη. Πολιτισμούς γεννούν τα έθνη και αυτά μονάχα. Δεν φθάνει όμως να είναι ένα έθνος πολιτισμένο, πρέπει να είναι πολιτισμένο και από δικό του πολιτισμό. Σε αυτό λοιπόν χρησιμεύουν τα έθνη. Οι πολιτισμοί γεννιούνται ο καθένας σε κάποια πατρίδα, σε κάποια εποχή και σε κάποιο έθνος. Έξω από αυτά δεν μπορεί να σταθεί πολιτισμός».
Πως να εκφράσει λοιπόν κάποιος αυτά τα προτάγματα, αν έχει ήδη μετατρέψει τον Ελληνικό Εθνικισμό σε μια ανιστόρητη, άναρθρη και απαίδευτη κραυγή. Όταν η Ιστορία του Έθνους μας πλέον,δε διδάσκεται. Όταν η απαιδευσιά είναι πλέον ο χειρότερος εχθρός μας. «Τα Ελληνικά σχολεία είναι για 2 σκοπούς: να ανοίγουν τα μυαλά και να φουσκώνουν το παιδί με τον εθνισμό του. Η παράδοση είναι ο σύνδεσμος των ατόμων μίας φυλής, τωρινών και περασμένων, που τα κάνει έθνος. Ιστορία είναι η συνείδηση του συνδέσμου αυτού. Να νοιώθεις την καταγωγή σου, την συνέχεια του εθνικού εγώ σου, την ιστορία που σου κάνει συνειδητό το πέρασμα του έθνους σου μέσα στους αιώνες». Αλήθεια,πως να μπορέσεις να εκφράσεις τέτοιες αξίες αν σε έχουν εγκλωβίσει στην αμάθεια και στην αμορφωσιά.
Βλέπω συχνά νέους ανθρώπους να “θαλασσοδέρνονται” ιδεολογικώς, ανάμεσα σε ιδεολογήματα και κλισέ, να υποτάσσονται σε θεωρίες που συχνά είναι άκρως αντίθετες με την πολιτιστική και ιδεολογική κληρονομιά τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται πως με αυτόν τον τρόπο καταλήγουν σε συκοφαντία έναντι του Ελληνικού Εθνικισμού, έτσι όπως αυτός εκφράζεται μέσα από τους διανοητές του. Το μόνο που χρειάστηκε ποτέ στους Ελληνες, ήταν η πίστη και η γνώση. Κι αν περισσεύει η πίστη, έστω και προς λανθασμένη πολλές φορές, κατεύθυνση, δυστυχώς η γνώση είναι από μηδενική έως,στην καλύτερη περίπτωση, ελλειμματική. Τα “εθνικά” κλισέ περισσεύουν, αλλά η διαμόρφωσή τους σε πολιτικό λόγο αποδεικνύεται δύσκολο έργο, λόγω ακριβώς της ελλείψεως παιδείας και πολιτισμού, άρα και γνώσης.
Για να αντισταθείς στη λαίλαπα των νεοταξικών σχεδιασμών, πρέπει να αντιτάξεις τον Ελληνικό πολιτισμό και την κοσμοθεωρία του, μα πως να το κάνεις αυτό όταν οι άναρθρες κραυγές χωρίς στόχευση και συνοχή, υπερκαλύπτουν την ίδια την αλήθεια του; «Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται πως αυτός πρέπει να σώσει το έθνος του. Να μην κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζομαι μόνον πως εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας. Δεν είναι εύκολο να πείσεις ένα έθνος. Εγώ βλέπω τόσα πράγματα που πρέπει να γίνουν και όμως οι άλλοι Έλληνες τα βλέπουν αλλιώς. Αν είμαι δυνατός θα τους πείσω». Επιτρέψαμε μέσα από την απαιδευσιά και την αμορφωσιά, στην αριστερή θολοκουλτούρα να μας διαχωρίσει και να μας κατατάξει στα ράφια του πολιτικού γίγνεσθαι, κρεμώντας μας ταμπελάκια αναγνωρίσεως όπως, ακροδεξιός, εθνικοσοσιαλιστής, φασίστας. κι εμείς, νομιμοποιούμε την κατάσταση αυτή, υπερασπιζόμενοι τους τίτλους που εντέχνως μας έδωσαν !
Για ποιο λόγο αλήθεια να νοιώσει την ανάγκη ένας Ελληνας Εθνικιστής να απολογηθεί, για ξενικά ιδεολογήματα.Δε φτάνει ο χαρακτηρισμός ως “Έλλην Εθνικιστής”; Μα φυσικά, αν δεν έχεις κατανοήσει πως ο ηρωισμός του ανθρώπου είναι Ελληνική διδαχή, αν δεν έχεις μάθει πως ο Ελληνικός πολιτισμός φώτισε και δίδαξε, αν έχεις παραμείνει εγκλωβισμένος μέσα στην αμάθεια, πάντα θα ψάχνεις εκεί που σε κλείνουν. Εμείς θα παραμείνουμε Ελληνες Εθνικιστές, πιστοί στην Ελληνική θεώρηση για τη σύνθεση μεταξύ πατριωτισμού, πολιτισμού και ελευθερίας. Μας περισσεύει.
Λακεδαίμων Αππελαίος
Η ελευθερία σε επίπεδο προσωπικής αυθυπαρξίας και ο πολιτισμός ως “νομιμοποιητική” βάση της αξίας του Εθνους, θα έπρεπε να είναι τα αξιακά προτάγματα των Ελλήνων Εθνικιστών. Γράφει ο Ίων Δραγούμης,για την σύνδεση του έθνους με τον πολιτισμό: «Ποιος είναι ο τελικός των εθνών, πες τον προορισμό, πες τον αποστολή; Ο πολιτισμός! Να ένα έργο άξιο για τα έθνη, έργο αληθινά ανθρώπινο. Να η δικαιολογία των εθνών. Να πως τα έθνη είναι χρήσιμα στην ανθρωπότητα και να που έσφαλε ο Μαρξ πολεμώντας τα έθνη. Πολιτισμούς γεννούν τα έθνη και αυτά μονάχα. Δεν φθάνει όμως να είναι ένα έθνος πολιτισμένο, πρέπει να είναι πολιτισμένο και από δικό του πολιτισμό. Σε αυτό λοιπόν χρησιμεύουν τα έθνη. Οι πολιτισμοί γεννιούνται ο καθένας σε κάποια πατρίδα, σε κάποια εποχή και σε κάποιο έθνος. Έξω από αυτά δεν μπορεί να σταθεί πολιτισμός».
Πως να εκφράσει λοιπόν κάποιος αυτά τα προτάγματα, αν έχει ήδη μετατρέψει τον Ελληνικό Εθνικισμό σε μια ανιστόρητη, άναρθρη και απαίδευτη κραυγή. Όταν η Ιστορία του Έθνους μας πλέον,δε διδάσκεται. Όταν η απαιδευσιά είναι πλέον ο χειρότερος εχθρός μας. «Τα Ελληνικά σχολεία είναι για 2 σκοπούς: να ανοίγουν τα μυαλά και να φουσκώνουν το παιδί με τον εθνισμό του. Η παράδοση είναι ο σύνδεσμος των ατόμων μίας φυλής, τωρινών και περασμένων, που τα κάνει έθνος. Ιστορία είναι η συνείδηση του συνδέσμου αυτού. Να νοιώθεις την καταγωγή σου, την συνέχεια του εθνικού εγώ σου, την ιστορία που σου κάνει συνειδητό το πέρασμα του έθνους σου μέσα στους αιώνες». Αλήθεια,πως να μπορέσεις να εκφράσεις τέτοιες αξίες αν σε έχουν εγκλωβίσει στην αμάθεια και στην αμορφωσιά.
Βλέπω συχνά νέους ανθρώπους να “θαλασσοδέρνονται” ιδεολογικώς, ανάμεσα σε ιδεολογήματα και κλισέ, να υποτάσσονται σε θεωρίες που συχνά είναι άκρως αντίθετες με την πολιτιστική και ιδεολογική κληρονομιά τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται πως με αυτόν τον τρόπο καταλήγουν σε συκοφαντία έναντι του Ελληνικού Εθνικισμού, έτσι όπως αυτός εκφράζεται μέσα από τους διανοητές του. Το μόνο που χρειάστηκε ποτέ στους Ελληνες, ήταν η πίστη και η γνώση. Κι αν περισσεύει η πίστη, έστω και προς λανθασμένη πολλές φορές, κατεύθυνση, δυστυχώς η γνώση είναι από μηδενική έως,στην καλύτερη περίπτωση, ελλειμματική. Τα “εθνικά” κλισέ περισσεύουν, αλλά η διαμόρφωσή τους σε πολιτικό λόγο αποδεικνύεται δύσκολο έργο, λόγω ακριβώς της ελλείψεως παιδείας και πολιτισμού, άρα και γνώσης.
Για να αντισταθείς στη λαίλαπα των νεοταξικών σχεδιασμών, πρέπει να αντιτάξεις τον Ελληνικό πολιτισμό και την κοσμοθεωρία του, μα πως να το κάνεις αυτό όταν οι άναρθρες κραυγές χωρίς στόχευση και συνοχή, υπερκαλύπτουν την ίδια την αλήθεια του; «Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται πως αυτός πρέπει να σώσει το έθνος του. Να μην κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζομαι μόνον πως εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας. Δεν είναι εύκολο να πείσεις ένα έθνος. Εγώ βλέπω τόσα πράγματα που πρέπει να γίνουν και όμως οι άλλοι Έλληνες τα βλέπουν αλλιώς. Αν είμαι δυνατός θα τους πείσω». Επιτρέψαμε μέσα από την απαιδευσιά και την αμορφωσιά, στην αριστερή θολοκουλτούρα να μας διαχωρίσει και να μας κατατάξει στα ράφια του πολιτικού γίγνεσθαι, κρεμώντας μας ταμπελάκια αναγνωρίσεως όπως, ακροδεξιός, εθνικοσοσιαλιστής, φασίστας. κι εμείς, νομιμοποιούμε την κατάσταση αυτή, υπερασπιζόμενοι τους τίτλους που εντέχνως μας έδωσαν !
Για ποιο λόγο αλήθεια να νοιώσει την ανάγκη ένας Ελληνας Εθνικιστής να απολογηθεί, για ξενικά ιδεολογήματα.Δε φτάνει ο χαρακτηρισμός ως “Έλλην Εθνικιστής”; Μα φυσικά, αν δεν έχεις κατανοήσει πως ο ηρωισμός του ανθρώπου είναι Ελληνική διδαχή, αν δεν έχεις μάθει πως ο Ελληνικός πολιτισμός φώτισε και δίδαξε, αν έχεις παραμείνει εγκλωβισμένος μέσα στην αμάθεια, πάντα θα ψάχνεις εκεί που σε κλείνουν. Εμείς θα παραμείνουμε Ελληνες Εθνικιστές, πιστοί στην Ελληνική θεώρηση για τη σύνθεση μεταξύ πατριωτισμού, πολιτισμού και ελευθερίας. Μας περισσεύει.
Λακεδαίμων Αππελαίος
No comments :
Post a Comment