Μια θλίψη και ένας προβληματισμός μου δημιουργείται κάθε φορά που κάνω ένα πέρασμα από τα blogs με αμυντική θεματολογία. Η Τουρκία αγοράζει 100 F-35, το 2014 η πρώτη μοίρα θα είναι επιχειρησιακή, εγκαθιστά πυραύλους βεληνεκούς 180 χλμ στα σύνορα που κόβουν στα δύο την ελληνικότατη Θράκη, ετοιμάζεται να ναυπηγήσει μίνι αεροπλανοφόρο με εντυπωσιακά χαρακτηριστικά, διεξάγει άκρως επιθετικά γυμνάσια και ένα σωρό άλλα που τελειωμό δεν έχουν. Κι εμείς; Εμείς απλά ποντάρουμε στη μια και μοναδική ελπίδα. Οι άξιες ένοπλες δυνάμεις να κινηθούν αστραπιαία όταν έρθει η ώρα μπας και αλλάξουμε τα δεδομένα.
Αυτά φυσικά δε συνέβησαν από τη μια ημέρα στην άλλη. Είναι αποτέλεσμα στρατηγικής, σχεδιασμού και αποφασισμένων πολιτικών από δεκαετίες ανεξαρτήτως του ποιος θα βρίσκεται στην εξουσία. Η Τουρκία με λίγα λόγια κάνει αυτό που κάναμε εμείς από το 1821 έως το 1922 διότι κι η Ελλάδα εκείνα τα χρόνια εκινείτο με επεκτατικά κριτήρια με βασικότατη φυσικά διαφορά το εθνικοαπελευθερωτικό στοιχείο που υπήρχε. Τα τελευταία χρόνια όμως όλα έχουν αλλάξει. Την ώρα που οι Τούρκοι άνοιγαν τη μια αμυντική βιομηχανική μονάδα μετά την άλλη, εμείς προτιμούσαμε π.χ. να μείνουμε εκτός των συμπαραγωγών χωρών του Eurofigther. Ενώ η Τουρκία εξοπλιζόταν με τη ζυγαριά να κλίνει προς το μέρος της, εμείς είχαμε άλλους σχεδιασμούς.
Επενδύαμε σε βαριά ζεϊμπέκικα του Γιώργου στη Θράκη με το Τζεμ να του βαρά παλαμάκια και να λέει προφανώς μέσα του “χόρευε εσύ κορόιδο και θα δεις”. Στη συνέχεια επεκτείναμε τις επενδύσεις μας με κουμπαριές του κουρασμένου κου Καραμανλή στεφανώνοντας την θυγατέρα Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη. Σου λέει, αφού συγγενέψαμε, δε θα στραφεί εναντίον μας. Ξέχασε όμως πως ο κουμπάρος την κουμπάρα τρεις φορές την εβδομάδα. Και να που οι καιροί άλλαξαν και εκεί που δεν αγοράζαμε, τώρα δεν κινούμαστε δίχως να μας βάλουν χέρι ούτε για τα αναλώσιμα όπως ανταλλακτικά και καύσιμα. Οι πόλεμοι όμως κερδίζονται πλέον με πυραύλους, υπερσύγχρονα μαχητικά, σύγχρονα σκάφη και γενικώς με μεγάλη δύναμη πυρρός. Αυτό που έκανε η Τουρκία δηλαδή.
Στρατής Μαζίδης
http://freepen.gr/?p=6640
Αυτά φυσικά δε συνέβησαν από τη μια ημέρα στην άλλη. Είναι αποτέλεσμα στρατηγικής, σχεδιασμού και αποφασισμένων πολιτικών από δεκαετίες ανεξαρτήτως του ποιος θα βρίσκεται στην εξουσία. Η Τουρκία με λίγα λόγια κάνει αυτό που κάναμε εμείς από το 1821 έως το 1922 διότι κι η Ελλάδα εκείνα τα χρόνια εκινείτο με επεκτατικά κριτήρια με βασικότατη φυσικά διαφορά το εθνικοαπελευθερωτικό στοιχείο που υπήρχε. Τα τελευταία χρόνια όμως όλα έχουν αλλάξει. Την ώρα που οι Τούρκοι άνοιγαν τη μια αμυντική βιομηχανική μονάδα μετά την άλλη, εμείς προτιμούσαμε π.χ. να μείνουμε εκτός των συμπαραγωγών χωρών του Eurofigther. Ενώ η Τουρκία εξοπλιζόταν με τη ζυγαριά να κλίνει προς το μέρος της, εμείς είχαμε άλλους σχεδιασμούς.
Επενδύαμε σε βαριά ζεϊμπέκικα του Γιώργου στη Θράκη με το Τζεμ να του βαρά παλαμάκια και να λέει προφανώς μέσα του “χόρευε εσύ κορόιδο και θα δεις”. Στη συνέχεια επεκτείναμε τις επενδύσεις μας με κουμπαριές του κουρασμένου κου Καραμανλή στεφανώνοντας την θυγατέρα Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη. Σου λέει, αφού συγγενέψαμε, δε θα στραφεί εναντίον μας. Ξέχασε όμως πως ο κουμπάρος την κουμπάρα τρεις φορές την εβδομάδα. Και να που οι καιροί άλλαξαν και εκεί που δεν αγοράζαμε, τώρα δεν κινούμαστε δίχως να μας βάλουν χέρι ούτε για τα αναλώσιμα όπως ανταλλακτικά και καύσιμα. Οι πόλεμοι όμως κερδίζονται πλέον με πυραύλους, υπερσύγχρονα μαχητικά, σύγχρονα σκάφη και γενικώς με μεγάλη δύναμη πυρρός. Αυτό που έκανε η Τουρκία δηλαδή.
Στρατής Μαζίδης
http://freepen.gr/?p=6640
No comments :
Post a Comment