Ο Δρ. Jean-Pierre Garnier Malet (Ph.D. στην Μηχανική των Ρευστών, Γαλλία) άρχισε να δημοσιεύει την επιστημονική του εργασία το 1998 και τα διάφορα αποτελέσματά της έχουν ήδη παρουσιασθεί πλήρως στην επιστημονική κοινότητα, ακόμη και μέσω του American Institute of Physics (AIP), εισάγοντας μία σημαντική αναθεώρηση στην σημερινή Φυσική.
Λύνει τα πολλαπλά παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης και επιπλέον μας οδηγεί στην ισορροπία της φυσικής και ψυχικής μας υγείας. Πέρα από αυτά, μας αποδεικνύει πως οι πολύ αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν πολύ καλά αυτή την πραγματικότητα για τον Χρόνο και την είχαν κωδικοποιήσει στην γλώσσα μας.
Η θεωρία της Διττότητας του Χρόνου και του Χώρου έχει θεμελιωθεί πάνω σε μερικά βασικά αξιώματα που αποτελούν μία τεράστια αλλαγή για την σημερινή θεώρηση της Φυσικής. Τα εντυπωσιακά αποτελέσματα αυτής της θεωρίας υποστηρίζουν την ακρίβεια των καινοτομικών υποθέσεων της διότι παρέχουν εξηγήσεις των βασικών « μυστηρίων » της σημερινής Φυσικής και παρουσιάζουν συγχρόνως μία απλότητα, συνοχή και κομψότητα. Αυτή η θεωρία ενώνει τους νόμους του μικροκόσμου της Κβαντομηχανικής με τους νόμους του μακροκόσμου της θεωρίας της Σχετικότητας. Βασίζεται σε μία θεμελιώδη και ιδιαίτερη περιστροφική κίνηση που διέπει όλο το σύμπαν, από τα απείρως μικρά στοιχειώδη σωμάτια μέχρι τους απείρως μεγάλους γαλαξίες.
Αυτή η κίνηση αποτελεί την αρχική ενέργεια της Δημιουργίας. Δείχνει επίσης πως το σύμπαν είναι δομημένο σύμφωνα με μια κατανομή fractal. Κάθε σωματίδιο κινείται μέσα σε έναν ορίζοντα αλλά αποτελείται και το ίδιο από μικρότερα σωματίδια που αποτελούν και αυτά ορίζοντες για άλλα ακόμη μικρότερα, κ.ο.κ. Η θεμελιώδης περιστροφική κίνηση της θεωρίας είναι ακριβώς η ίδια και ισχύει συγχρόνως σε όλα τα επίπεδα αυτής της ιεραρχίας fractal. Κάθε σωματίδιο είναι συνδεδεμένο λοιπόν με τρεις χώρους, έχοντας όμως ο καθένας τους την δική του ροή χρόνου. Η θεωρία της Διττότητας ορίζει ότι κάθε σωματίδιο που συναντά έναν ορίζοντα διαχωρίζεται σε δύο (πληροφοριακά) συζευγμένα (entangled) μεταξύ τους μέρη, το καθένα βιώνοντας στην δική του πραγματικότητά του την δική του, διαφορετική ροή χρόνου, έτσι ώστε να είναι δυνατόν για το ένα από τα δύο μέρη να εξερευνά τον χώρο στον οποίον εξελίσσεται, ενώ συγχρόνως το δεύτερο μέρος του εξελισσόμενο σε έναν διαφορετικό χώρο να διατηρεί την αρχική τους πληροφορία. Αυτή η διττότητα του χρόνου και του χώρου διέπεται από σχεδόν στιγμιαίες ανταλλαγές πληροφορίας που χρησιμοποιούν 3 ταχύτητες.
Η μικρότερη από αυτές αποτελεί την «ταχύτητα» του φωτός η οποία για πρώτη φορά παγκοσμίως υπολογίζεται θεωρητικά και με ακρίβεια, εφαρμόζοντας την θεωρία στο ηλιακό σύστημα με απλές αλγεβρικές εξισώσεις, ενώ εξηγείται η ανεξαρτησία της από τον την ταχύτητα του παρατηρητή και της φωτεινής πηγής. Οι άλλες δύο ταχύτητες είναι τεράστιες και εξηγούν το μέχρι τώρα μυστηριώδες φαινόμενο του entaglement (αλληλο-πληροφόρηση-σύζευξη σωματιδίων με άπειρες – τουλάχιστον μη μετρήσιμες ταχύτητες). Επίσης η αρχή του Heisenberg απορρέει με πολύ απλό τρόπο ενώ η σταθερά της λεπτής υφής που διέπει τον μικρόκοσμο υπολογίζεται θεωρητικά και με ακρίβεια εφαρμόζοντας την θεωρία στο ηλιακό σύστημα ! Οι 3 ταχύτητες της διττότητας είναι συνυφασμένες με 3 ενέργειες : την βαρυτική (33.3%), την αντιβαρυτική (66.6%) και της ισορροπίας (0.01%). Ανακαλύπτουμε λοιπόν την κοσμολογική σταθερά του Einstein ο οποίος όμως τότε δεν μπόρεσε να την επιβάλει, και την ενέργεια της διαστολής του σύμπαντος που επιταχύνεται στο τέλος του κύκλου της διττότητας, ο οποίος άρχισε το 1989 με μία τεράστια ηλιακή έκρηξη που είχε αναγγελθεί από την θεωρία αυτή το 1988. Οι Brian Schmidt και Saul Perlmutter κέρδισαν πέρυσι (2011) το βραβείο Nobel για την παρατήρηση αυτής της ενέργειας.
http://miastala.com/s/archives/25159
No comments :
Post a Comment