Οι δύο εχθροί των ευρωπαϊκών εθνών

Το παρόν σύστημα διακίνησης του χρήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επιμένει να δίνει λεφτά στα κράτη με την εγγύηση της εργασίας της κοινωνίας και των πλουτοπαραγωγικών εθνικών πόρων , και το κράτος να τα μοιράζει στις τράπεζες που στη συνέχεια επιστρέφουν τα λεφτά στο κράτος υπό μορφή δανείου για την κάλυψη των αναγκών του . Αυτή η μορφή διακίνησης , είναι ένας φαύλος κύκλος διαφθοράς και καταλήστευσης της κοινωνίας από τους τραπεζίτες και τους διεφθαρμένους πολιτικούς που κάνουν τα χατήρια τους με το αζημίωτο. Ένας φαύλος κύκλος που συντηρεί μια κάστα ή τάξη παρασίτων που απομυζούν την κοινωνία. Τι ζητούμε εμείς οι εθνικοκοινωνιστές;


Να υπάρξει ένας άλλος κύκλος διακίνησης στον οποίο να είναι συνδεδεμένες όλες οι εθνικές-κρατικές τράπεζες της Ε.Ε, που να καταλήγει κατευθείαν στην ανάπτυξη και τη παραγωγή χωρίς την διαμεσολάβηση των παρασίτων και χωρίς την κερδοσκοπική μανία του τόκου. Αυτός ο διακρατικός μηχανισμός παραγωγικής ανακύκλησης μπορεί να κινηθεί πάνω στις ράγες των εθνικών υπουργείων ανάπτυξης που θα συνδέονται με ένα κεντρικό συντονιστικό όργανο που θα σχεδιάσει την παραγωγική και αναπτυξιακή εξισορρόπηση κυρίως των οικονομικά αδύνατων χώρων της ένωσης, χωρίς τόκους και άλλες επιβαρύνσεις στα έθνη κράτη, με μοναδική εγγύηση την εκσυγχρονισμένη δομή του κρατικού μηχανισμού και την άτεγκτη καταπολέμηση της φαυλοκρατίας. Τούτο για να επιτευχθεί θα απαιτηθεί ο έλεγχος της εξουσίας εκ των κάτω, δηλαδή από την ίδια την κοινωνία και την παραγωγική της βάση.

Η απαλλαγή των εθνικών οικονομιών από το ληστρικό, παρασιτικό ιδιωτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα με την εδραίωση του μηχανισμού παραγωγικής ανακύκλησης, εάν δεν συνοδευθεί και από την αποδόμηση του κομματοκρατικού κοινοβουλευτισμού και την αντικατάσταση του από θεσμούς κοινωνιοκρατίας , δεν θα έχει κανένα θετικό αποτέλεσμα. Διότι κάθε προσπάθεια ανάπτυξης είναι αδύνατο να προχωρήσει μέσα από ένα σύστημα φαυλοκρατίας, διαπλοκής και πελατειακών σχέσεων εξουσίας. Πάνω σε αυτό το σύστημα φαυλοκρατίας αναπτύσσεται επίσης η γραφειοκρατία και το υπέρογκο κράτος. Συνεπώς δεν πέφτει με κανένα κανόνι το ληστρικό χρηματοπιστωτικό σύστημα εάν δεν πέσει μαζί του και ο κομματοκρατικός κοινοβουλευτισμός που το υποβαστάζει.

Αυτοί είναι οι δύο εχθροί του έθνους και της παραγωγικής κοινωνίας που περιελίσσονται σαν φαρμακερές οχιές των σκήπτρων της εξουσίας τους:ο κομματοκρατικός κοινοβουλευτισμός και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος - ΕΔΗΚ